Το Σάββατο 11 Μάη στις 20.00 στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω παρουσίαση του βιβλίου “Μακρόνησος, απόψε χτυπάνε τις γυναίκες” (εκδόσεις memoria)
Οι Φίλοι του Ντουρούτι: Επαναστατική Χούντα ή Ήττα
Στις 15 Μαρτίου 1937 ιδρύθηκε στην Ισπανία η Αναρχική ομάδα “Los Amigos de Durruti”, οι Φίλοι του Ντουρούτι, που αποτελούνταν από περίπου 5000 αγωνιστές. Στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 87 χρόνων από την ίδρυση της μεταφράσαμε στα ελληνικά και δημοσιεύουμε το τελευταίο κεφάλαιο από το βιβλίο του Αγκουστίν Γκιγιαμόν “Η ομάδα Φίλοι του Ντουρούτι, 1937-39” με τίτλο Συμπεράσματα και επιλογικό σημείωμα
Η μονογραφία του Αγκουστίν Γκιγιαμόν για τους Φίλους του Ντουρούτι προσφέρει στους αναγνώστες την πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή εξερεύνηση και ανάλυση της ιστορίας και των ιδεών αυτής της ομάδας. Λίγες ομάδες, αν όχι καμία, έχουν υποστεί τόσο ευρεία παρερμηνεία, υπερβολή και εντυπωσιακή παραπληροφόρηση. Ο Γκιγιαμόν φέρνει στο φως νέα στοιχεία και αντιμετωπίζει αποτελεσματικά ορισμένες από τις πιο διαχρονικές παρερμηνείες.
Continue reading “Οι Φίλοι του Ντουρούτι: Επαναστατική Χούντα ή Ήττα”Φεντερίκα Μοντσενύ: Στρατευμένος Αναρχισμός και η Πραγματικότητα στην Ισπανία
Πηγή:http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/bright/montseny/MilitantAnar2.html
Θέλω να πω ότι εμείς οι αναρχικοί δεν αλλάξαμε ποτέ τη θέση μας. Είμαστε αναρχικοί όπως παλιά και εξακολουθούμε να έχουμε τα ίδια ιδανικά. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν εμφανίστηκε ο αναρχισμός όπως τον βρίσκουμε σήμερα στην Ισπανία. Αυτό είναι απαραίτητο για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο προκλήθηκε το στρατιωτικό πραξικόπημα της 19ης Ιουλίου και τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Continue reading “Φεντερίκα Μοντσενύ: Στρατευμένος Αναρχισμός και η Πραγματικότητα στην Ισπανία”Καλύτερα να ζήσεις μια φορά σαν λύκος παρά εκατό σαν πρόβατο. 25 χρόνια χωρίς το Χάρη Τεμπερεκίδη
“Και βλέπω και ξέρω και υποφέρω τη βρωμερή φάρα των σταυρωτών του. Έχω δει τα αποσπάσματα που τον καταδιώκουν, τα εκτελεστικά αποσπάσματα έχω δει. Κι ακόμα ακούω τα σκυλιά τους ν’ αλυχτούν στο κυνήγι του, τους γρυλισμούς των γουρουνιών, τους αγριεμένους ψίθυρους των δεσμοφυλάκων του έχω υποφέρει. Όμως εκείνος πάντα θα χαμογελά. Πάντα θα στέκει όρθιος και σιωπηλός κάτω από τις σημαίες της επίθεσης. Ίδιος γερο-απάτσι πολεμιστής. Χωρίς οίκτο χαμογελά αυτός ο βασανισμένος πύργος. Τόσο φιλικά, τόσο ζεστά, τόσο ήσυχα, απόμακρος μέσα σε όλα τα βασανιστήρια που του κάνατε.
Δεν σβήνει το χαμόγελο γκιλοτίνα.
Δεν υποχωρεί.
Δεν συγκατανεύει.
Δεν συγχωρεί”.
Continue reading “Καλύτερα να ζήσεις μια φορά σαν λύκος παρά εκατό σαν πρόβατο. 25 χρόνια χωρίς το Χάρη Τεμπερεκίδη”Όταν ο βενιζελισμός συνάντησε τον φασισμό: το παράδειγμα της εφημερίδας Μακεδονία και το αντισημιτικό πογκρόμ (1931)
Η αστική πολιτική σκηνή στη μεσοπολεμική Ελλάδα ήταν ιδιόμορφη. Το δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είχε και ο ελληνικός μεσοπολεμικός φασισμός, ο οποίος δεν ανέπτυξε ένα ξεχωριστό μαζικό κίνημα με σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας (όπως στην Ιταλία και τη Γερμανία), αλλά ήταν πλήρως ενσωματωμένος στο κυρίαρχο πολιτικό / παλαιοκομματικό σύστημα. Έχοντας οργανικές σχέσεις με τις δυο βασικές πολιτικές παρατάξεις της εποχής (τους Λαϊκούς και τους Φιλελεύθερους / Βενιζελικούς), οι φασίστες χρησιμοποιήθηκαν ως βραχίονας της κρατικής καταστολής ενάντια στο εργατικό και το κομμουνιστικό κίνημα.
Continue reading “Όταν ο βενιζελισμός συνάντησε τον φασισμό: το παράδειγμα της εφημερίδας Μακεδονία και το αντισημιτικό πογκρόμ (1931)”19-22 Δεκέμβρη 2000: Η σφαγή των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας ενάντια στα Λευκά Κελιά της Τουρκίας
Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες 23 χρόνια από την απίστευτη σφαγή 28 πολιτικών κρατούμενων στην Τουρκία από τις δυνάμεις της τουρκικής αστυνομίας, της στρατοχωροφυλακής και του τουρκικού στρατού.
Εκατοντάδες διαφωνούντες με το πολιτικό καθεστώς της Τουρκίας (φυλακισμένοι και συμπαραστάτες τους), προχώρησαν σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, διεκδικώντας:
# Την κατάργηση των λευκών κελιών, που εκμηδενίζουν την προσωπικότητα.
# Την κατάργηση του τρομονόμου ο οποίος θεωρώντας τον Τούρκικο λαό ως τρομοκράτη νομιμοποιεί την καταστολή του μέσω βασανισμών και δολοφονιών.
# Την κατάργηση του Τριμερούς πρωτοκόλλου των υπουργείων Δικαιοσύνης / Εσωτερικών / Υγείας που καταργεί τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Τα λευκά κελιά είναι ηχομονωμένα μπουντρούμια 10 μ2, χωρίς παράθυρο με διαρκές τεχνητό φως. Οι κρατούμενοι δεν επικοινωνούν με κανέναν και υπόκεινται σε 24ωρη ηλεκτρονική παρακολούθηση. Ζουν(;) απομονωμένοι χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα.
Continue reading “19-22 Δεκέμβρη 2000: Η σφαγή των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας ενάντια στα Λευκά Κελιά της Τουρκίας”Η Πιάτσα Φοντάνα και ο “τυχαίος” θάνατος ενός αναρχικού
Με αφορμή τη συμπλήρωση 54 χρόνων από την έκρηξη της βόμβας στην Πιάτσα Φοντάνα του Μιλάνο και την κρατική δολοφονία του αναρχικού Πινέλι.
Μέχρι σήμερα κρατάμε ζωντανή την αλήθεια απέναντι στα ψέματα του κράτους.
Ο Πινέλι δολοφονήθηκε. Ο Βαλπρέντα είναι αθώος. Η σφαγή είναι του κράτους. Κατηγορούνται οι αναρχικοί για να γλυτώσουν οι φασίστες.
Το κείμενο περιλαμβάνεται στην έκδοση “ΠΙΑΤΣΑ ΦΟΝΤΑΝΑ (ΜΙΛΑΝΟ 1969) | ΣΚΑΛΑ (ΒΕΡΚΕΛΩΝΗ 1978) | ΜΑΡΦΙΝ (ΑΘΗΝΑ 2010): Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΩΣ ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ” που εκδόθηκε το Νοέμβρη του 2016 με αφορμή την ολοκλήρωση της δίκης του αναρχικού Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση Μαρφίν.
Continue reading “Η Πιάτσα Φοντάνα και ο “τυχαίος” θάνατος ενός αναρχικού”
Η νεκρώσιμη ακολουθία του Anselmo Lorenzo
Χρόνο με το χρόνο, η επέτειος του θανάτου του Anselmo Lorenzo εξασθενεί, χωρίς πάρα πολλές φιλοδοξίες, ακόμη και στον ελευθεριακό κόσμο.
Στις 30 Νοέμβρη 1914, στις 3 το πρωί, ο Anselmo Lorenzo Asperilla πέθανε στο σπίτι του στη Βαρκελώνη, στον αριθμό 23 της οδού Casanova. Θεωρείτο πάντα ο απόστολος και ο παππούς των Ισπανών αναρχικών, ακόμη και εν ζωή. Μια μακρόχρονη καρδιακή επιπλοκή τον πήρε στα 73 του.
Πολύγλωσσος, μεταφραστής, συγγραφέας, δημοσιογράφος, ιδρυτής περιοδικών και, πάνω απ’ όλα, επαναστάτης, συμμετείχε στη δημιουργία και την προώθηση του ισπανικού εργατικού κινήματος που δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει σωστά το έργο του.
Μεταξύ 2.000 και 3.000 άτομα παραυρέθηκαν στην κηδεία του. Από νωρίς, χιλιάδες εργάτες και εργαζόμενοι συγκεντρώνονταν μπροστά από το σπίτι του, με εκατοντάδες ανθρώπους που ανέβαιναν στον δεύτερο όροφο, για να δουν τη σορό του για τελευταία φορά. Δίπλα του ήταν η συντρόφισσά του, Francisca Concha, και τα τέσσερα παιδιά του.
Continue reading “Η νεκρώσιμη ακολουθία του Anselmo Lorenzo”
Δυσήνιος Ίππος 