Tag: εργατικά

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που επιβάλλει τη 13ωρη σκλαβιά σημαίνει:

-το να μπορεί να μένει στη δουλειά κάθε εργαζόμενος μέχρι και 13 ώρες την ημέρα, συμπληρώνοντας αυτό που ισχύει σήμερα, το 13ωρο σε δύο και πάνω εργοδότες

-την αυξομείωση του χρόνου εργασίας ακόμα και εντός της εβδομάδας, σύμφωνα με τις ανάγκες των αφεντικών. Η δυνατότητα διευθέτησης της εργασίας πλέον δεν γνωρίζει κανένα εμπόδιο, γίνεται από μια εβδομάδα έως και ένα χρόνο, και κάθε χρόνο, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας

– την κλιμάκωση της επίθεσης πάνω στις ανάγκες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας

– την όξυνση της φτώχειας και της ανέχειας και τη δραματική επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης μας

– τη διεύρυνση των συνθηκών σκλαβιάς και του εργασιακού μεσαίωνα, την εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς και τα καθημερινά εργατικά “ατυχήματα”, σε συνδυασμό με τα νέα αντεργατικά – αντισυνδικαλιστικά μέτρα.

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΧΟΛΗ

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ: ΔΕΥΕΡΑ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 19:30, ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Διάλεξε πλευρά…

Μ’ οργάνωση κι αγώνα αλλάζει η ζωή!

Ανακοίνωση για τη γενική απεργία της 28^ης Φλεβάρη

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10.00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 10.30, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους αναδεικνύοντας με τον πιο σκληρό τρόπο τη δολοφονική και αντικοινωνική φύση του κράτους και την αναλγησία του κεφαλαίου που μπροστά στην άντληση ολοένα και μεγαλύτερου κέρδους δεν διστάζουν με ωμότητα και κυνισμό  να απαξιώσουν τις μαζικές μεταφορές και τις υποδομές τους και στη συνέχεια να συγκαλύψουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους με παρεμπόδιση των ερευνών και εξεταστικές-παρωδία στη βουλή που θα απενοχοποιήσουν τους πολιτικούς προϊστάμενους από τις εγκληματικές ευθύνες τους.

Ευθύνες και επιλογές που τοποθετούνται δεκαετίες πίσω όταν η απαξίωση των δημόσιων μεταφορών από το κράτος οδήγησε στην διάλυση του ΟΣΕ, στην υποστελέχωση των υπηρεσιών του, στην αδιαφορία για τα πρωτόκολλα ασφαλείας, στην εγκατάλειψη των υποδομών του με αποτέλεσμα το τελικό ξεπούλημα του έναντι πινακίου φακής την περίοδο των μνημονίων στην κρατική εταιρεία των ιταλικών σιδηροδρόμων.

Continue reading “ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02” →

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

νεκροί και σακατεμένοι εργάτες, ανύπαρκτα δικαιώματα και μέτρα ασφάλειας, καμένα δάση και σπίτια, λεηλασία και καταστροφή του φυσικού κόσμου, διάλυση των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας και μέριμνας, μετατροπή ολόκληρης της χωράς σε eldorado του τουριστικού-επιχειρηματικού-κατασκευαστικού κεφαλαίου

Σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικός και απάνθρωπος μόνη ανάσα είναι οι αγώνες

Το σύστημα που οι ζωές των φτωχών, των εργατών, των μεταναστών, των περιθωριοποιημένων, των μειονοτήτων θεωρούνται αναλώσιμες

Το σύστημα που το αίμα των εργατών γίνεται λάδι στις μηχανές της ανάπτυξης και η φύση καμένη γη και εργοτάξιο για τα κέρδη του κεφαλαίου

ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Συγκέντρωση-Πορεία την Τρίτη 25/7 στις 20.30 από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας

Πανό που κρεμάστηκε σήμερα στην πλατεία Γεωργίου με αφορμή την 48ωρη απεργία στους χώρους της τέχνης που έχει καλεστεί από τα σωματεία και τους συλλόγους.

Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ: https://ipposd.org/…/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce…/

Αναρχικοί και εργατικό κίνημα
| ανθολογία κειμένων (1881-1912) του Πιότρ Κροπότκιν για τον συνδικαλισμό |

Παρότι έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που ο Πιότρ Κροπότκιν έγραψε τα κείμενα που επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε στην παρούσα έκδοση, και οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε μπορεί να είναι διαφορετικές από τις σημερινές, ωστόσο θεωρούμε ότι αυτά μέχρι και σήμερα διατηρούν σε μεγάλο βαθμό την επικαιρότητα τους.
Με το εγχείρημα αυτό ευελπιστούμε να αναδείξουμε άγνωστες ή υποτιμημένες πλευρές της σκέψης του, αλλά και να συμβάλουμε στον ευρύτερο διάλογο που πραγματοποιείται στο κίνημα σχετικά με τη συμμετοχή και τον ρόλο των αναρχικών στα συνδικάτα.
Η απόφαση για τη μετάφραση των κειμένων του Κροπότκιν δεν αποτελεί προϊόν κάποιας φιλοσοφικής αναζήτησης σχετικά με τις θέσεις του για τον συνδικαλισμό. Προέκυψε μέσα από τον αγώνα και πάντα με την επιθυμία να αποτελέσει δυνάμει τροφή για αναζήτηση, εμβάθυνση, συζήτηση, ανταλλαγή εμπειριών σχετικά με τη συνδικαλιστική παρέμβαση στους χώρους εργασίας.
Αναμφίβολα μέσα από τα κείμενα αυτά δεν θα βρεθεί κάποια μαγική συνταγή, η οποία θα μας λύσει τα χέρια και θα μας ανοίξει τον δρόμο στην παρέμβασή μας. Δεν θεωρούμε άλλωστε ότι υφίσταται τέτοια λύση, που θα προέλθει από κάποιο «εγχειρίδιο», όσο καλά και να τα λέει. Η διέξοδος θα βρεθεί μέσα στον αγώνα, μέσα από τη διαπάλη με άλλες ιδέες και αντιλήψεις, μέσα από τις «νίκες» και τις «ήττες» μας, μέσα από την ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική συγκρότηση του κινήματος. Με τον εξοπλισμό του με τα απαραίτητα εργαλεία και μεθόδους, που θα του δώσουν τη δυνατότητα να περάσει στην αντεπίθεση.
Με αυτή την έννοια, τα κείμενα που συγκεντρώσαμε, δεν αποτελούν τίποτα άλλο πέρα από μια βάση για συζήτηση και προβληματισμό. Μια βάση που ξεκινάει από την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα της ενεργούς συμμετοχής των αναρχικών στα συνδικάτα. Μιας συμμετοχής που για δεκαετίες θεωρούνταν ως κάτι ξένο και μέχρι σήμερα παραμένει ένα ζήτημα από το οποίο παράγονται πολλές στρεβλώσεις. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ολοκληρωμένες οι θέσεις που παρουσιάζει ο Κροπότκιν, ούτε ότι μπορούν να μεταφερθούν αυτούσιες στο σήμερα. Είναι σημαντικό όμως να επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε τη λογική που εμφωλεύει πίσω από αυτές.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι το ζήτημα της συνδικαλιστικής παρέμβασης με απτούς και υλικούς όρους στα ζωντανά και μαζικά όργανα των εργαζομένων, που δεν είναι άλλα από τα σωματεία τους, βρισκόταν ανέκαθεν στην ατζέντα των αναρχικών.
Με την ελπίδα να συναντηθούμε στους αγώνες της εργατικής τάξης για την ανατροπή του σάπιου κόσμου της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με την ελπίδα να συνεισφέρουμε -ως σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης- τόσο στην ενίσχυση του μετώπου προάσπισης των ταξικών συμφερόντων, όσο και, βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες, στο πέρασμα στην αντεπίθεση. Να κρατήσουμε σαν αμόνι και να χτυπήσουμε σαν σφυρί μαζί με τα ταξικά μας αδέρφια. Να αντισταθούμε στην επιβολή των συνθηκών σύγχρονης σκλαβιάς και στην επίθεση πάνω στα κεκτημένα και στα δικαιώματά μας. Να βρεθούμε με όλες μας τις δυνάμεις εκεί που αναπνέει ο αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Να οργανώσουμε την αυτοάμυνα και την αντεπίθεση.
Όπως γράφει και ο Κροπότκιν: «Αυτή η κόκκινη σημαία -η ελπίδα των σκληρά εργαζόμενων και βασανισμένων μαζών- αποτελεί τώρα δική μας κληρονομιά. Ας την κρατήσουμε ακλόνητη και ακηλίδωτη· ας ζήσουμε γι’ αυτή και, αν είναι αναγκαίο, ας πεθάνουμε γι’ αυτή, όπως έκαναν τα αδέρφια μας στο Σικάγο».

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

από τον πρόλογο της έκδοσης