Tag: αναρχία

• 

Πανό που αναρτήθηκε κατά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 10ης Μάρτη στην Πάτρα.

Ο Λάμπρος Φούντας ήταν ένας από μας- η μνήμη του θα ζει στους αγώνες μας!

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε από τα ένστολα σκυλιά του κράτους στις 10 Μάρτη 2010 στην περιοχή της Δάφνης στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας”. Ο Λάμπρος ήταν παρών με συνέπεια και ανιδιοτέλεια σε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες που έδωσε ο κόσμος του αγώνα και το αναρχικό κίνημα απέναντι στο κράτος και τους ένστολους δολοφόνους του ή τους παρακρατικούς λακέδες του.

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ- ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”

Πάτρα, 10/3/2021

Την Παρασκευή 8 Γενάρη κρεμάσαμε ένα πανό στην πόλη της Πάτρας (στο νότιο πάρκο) στη μνήμη του αναρχικού αγωνιστή Κώστα Σταμάτη (γνωστού και ως Μετάλικα) από το Αγρίνιο, ο οποίος, πριν λίγες μέρες, έφυγε από τη ζωή τόσο πρόωρα, σε ηλικία 50 ετών. Για το ήθος, την ευγενική του μορφή, τη συνέπεια και την αγωνιστικότητά του, θα τον θυμόμαστε πάντα.

Και τι απομένει,
εάν όχι ο απόηχος
όσων με επιμέλεια πράξαμε;

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ: ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”

Τιμή σε όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Αντώνη…

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το athens indymedia

Χθες (7/5/2015) έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος αναρχικός Αντώνης Στασινόπουλος.

Ο Αντώνης Στασινόπουλος, είχε πάρει μέρος σαν Αλληλέγγυος, σε όλους τους εργατικούς αγώνες από το 1970, και στη πρώτη γραμμή στις μεγάλες κινητοποιήσεις της Πειραϊκής Πατραϊκής, της Μίσκο και της Πιρέλλι τη δεκαετία του ’90.

Εργάτης ο ίδιος, είχε περάσει από πολλές δουλειές. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Αναρχικής Ομάδας Πάτρας το 1984,  η οποία είχε δημιουργήσει και το πρώτο αναρχικό στέκι σε ένα διώροφο νεοκλασικό στην οδό Γεροκωστοπούλου πάνω από τη πλατεία Γεωργίου.  Ιδρυτικό μέλος επίσης  του σωματίου ανέργων Πάτρας το 1992, μέλος του κοινωνικού κέντρου Πάτρας από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. και άλλων αναρχικών και όχι μόνο πρωτοβουλιών.

Τα τελευταία χρόνια είχε προβλήματα με τη καρδιά του. Αυτό δεν τον εμπόδισε στη εξέγερση του 2008 για τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, να πάει εντελώς μόνος του και σε ηλικία κοντά στα εξήντα, στη γενική αστυνομική διεύθυνση Αχαΐας και να ρίξει δύο μολότοφ. Ενέργεια για την οποία συνελήφθη.

Ο Αντώνης έγραφε ποιήματα, λογοτεχνικά πεζά και πολιτικά συγγράμματα. Λογοτέχνης και ποιητής της αγνής εργατικής συνείδησης. Εμπνευσμένα τα ποίηματά του, υπάρχουν σε κινηματικά βιβλιοπωλεία και δανειστικές βιβλιοθήκες σε στέκια της πόλης της Πάτρας.

Με τον Αντώνη γνωριστήκαμε το 1983. Ένας ευγενικός άνθρωπος, με ασκητικό παρουσιαστικό, αλλά με μάτια γεμάτα δύναμη και φλόγα, λες και είχε βγει μέσα από τα βιβλία του Ντοστογιέφσκι. Μαχητικός και πάντα μπροστάρης στους εργατικούς αγώνες.

Ήμασταν μαζί στη κατάληψη του παραρτήματος το 1985 μετά τη δολοφονία του Μ. Καλτεζά. Κάποτε μου στάθηκε εκείνα τα χρόνια, όταν με είχαν προσαγάγει σε συγκέντρωση για την επέτειο της 17 Νοέμβρη και προσπάθησε να εμποδίσει τους ασφαλίτες να με πάρουν.

Η κηδεία του Αντώνη έγινε σήμερα Παρασκευή στις 17:00 στην αγία Αλεξιώτισα (σύνορα) στη Πάτρα.

Παραθέτω στη μνήμη του δύο από τα ποιηματά του. Δεν σε ξεχνώ σύντροφε. Θα ζεις μέσα από τη μνήμη μας.

Ευάγριος Αληθινός 

Απόηχος

Και τι απομένει,
εάν όχι ο απόηχος
όσων με επιμέλεια πράξαμε;
Στους ομόκεντρους κύκλους του σύμπαντος
πουλιά ταξιδιάρικα.
Και καθήσαμε γύρω από το τραπέζι
οι αγαπημένοι
με κρασί
στις σκέψεις μας το τελευταίο ταξίδι.
Κουβεντιάσαμε τα όνειρα
μας συνεπήρε ο χορός των κυμάτων.
Και παραδοθήκαμε στης νύχτας τη σαγήνη
ωσάν πέπλο μας τύλιγε των άστρων το φέγγισμα.

Της καρδιάς

Άνοιξε το παράθυρο της καρδιά σου.
Άνοιξε το στους ξεριζωμένους μετανάστες,
που σε κοιτούν με βλέμμα κυνηγημένου αγριμιού.
Άνοιξε το στους άνεργους
που χάνονται στις ψευδαισθήσεις των υποσχέσεων
για μια ακτίνα ήλιου.
Άνοιξε το παράθυρο της καρδιά σου στα παιδιά των φαναριών,
που το κρύο τους περονιάζει τα κόκαλα.
Άνοιξε το σε αυτούς που απέτυχαν να αλλάξουν τον κόσμο
καίτοι προσπάθησαν.
Άνοιξε το παράθυρο της καρδιά σου
σε όλους τους απόκληρους της ζωής.

(Από την ποιητική συλλογή «Των ονείρων τα χρώματα» εκδ. Βιβλιοπέλαγος 2004)