Το πραγματικό της όνομα ήταν Josefa Carpena- Amat και γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1919, στην εργατική συνοικία Pueblo Seco της Βαρκελώνης.
Ήταν ένα από τα 6 παιδιά της οικογενείας της, δύο από τα οποία πέθαναν στη βρεφική ηλικία. Μεγάλωσε σε μια εργατική οικογένεια. Οι γονείς της, εργάτες και οι δύο, είχαν ελάχιστο σχεδόν μηδαμινό ενδιαφέρον για τις οργανώσεις της εργατικής τάξης (Άκελσμπεργκ, 1988).
H γνωριμία της με το ελευθεριακό κίνημα
Η Pepita Carpena έμαθε για τη CNT από αναρχικούς που έρχονταν να «προσηλυτίσουν» κόσμο στους χορούς που πήγαινε σαν έφηβη. Όπως διηγείται η ίδια:
«Έρχονταν σε χορούς και σε άλλες τέτοιου είδους δραστηριότητες στις οποίες σύχναζαν συνήθως οι νέοι, έβρισκαν τα αγόρια, τα ενημέρωναν για κάποια συνάντηση που θα γινόταν στο σωματείο μια συγκεκριμένη μέρα κι εκείνα πήγαιναν. Επειδή λοιπόν είχα μια τάση να κάνω πιο πολύ παρέα με αγόρια παρά με κορίτσια πήγαινα κι εγώ μαζί. Κάπως έτσι άρχιζα να ασχολούμαι».
Όταν άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα επειδή ο πατέρας της δεν την άφηνε να πηγαίνει σε συνελεύσεις τα βράδια, του είπε: «Εγώ κάνω μόνο ό, τι θα έπρεπε να κάνεις εσύ στη θέση μου: αγωνίζομαι για τη χειραφέτηση των εργατών!» και την κάλεσε να πάει μαζί της σε μια συνέλευση. Πεπεισμένος από την αφοσίωση που διέκρινε τους ανθρώπους του σωματείου, ποτέ δεν την ξαναενόχλησε (Άκελσμπεργ, 1988).
Η ίδια έγινε επίσης ενεργό μέλος της CNT σε ηλικία 14 ετών, στο συνδικάτο εργαζομένων στο μέταλλο. Έγινε ταυτόχρονα και μέλος της Ελευθεριακής Ομοσπονδίας Νεολαίας (FIJL), όπου έσβησε τη δίψα της για ανάγνωση, με έργα των Μπαλζάκ, Ζολά και Ρουσσώ, καθώς και αναρχικών κλασικών, όπως του Anselmo Lorenzo και του Μιχαήλ Μπακούνιν.
Το σωματείο των μεταλλεργατών, το οποίο τη δέχτηκε περίπου σαν μικρή μασκότ, έγινε δεύτερο σπίτι της. Όταν οι γονείς της αντέδρασαν για το γεγονός ότι πήγαινε σε βραδινές συνελεύσεις, η Pepita παρότρυνε τον πατέρα της να έρθει μαζί της. Εκείνος, αφού είδε ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πως της φέρονταν, δεν παραπονέθηκε ποτέ ξανά. Αντιθέτω, περηφανευόταν στους φίλους του για την κόρη του που θα απελευθέρωνε το προλεταριάτο!
Μέσα από τις επαφές που ανέπτυξε με τους μεταλλεργάτες, η Pepita, σε μικρό χρονικό διάστημα, έμαθε αρκετά για τα σωματεία και τον αναρχοσυνδικαλισμό. Εκείνοι την ενθάρρυναν να οργανώσει τις νεαρές εργάτριες στη δουλειά της –ήταν ράφτρα- και πράγματι το εκανε. Και όταν το αφεντικό της την απέλυσε, εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης, χρησιμοποιώντας κάποια δικαιολογία, οι σύντροφοί της από το σωματείο μετάλλου έσπευσαν σε βοήθεια, με αποτέλεσμα να επαναπροσληφθεί.
Συνέχισε να αγωνίζεται μέσα από τη CNT και την Ελευθεριακή Νεολαία τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’30 και μέχρι τον πρώτο χρόνο από το ξέσπασμα του πολέμου. Όταν τον πρώτο καιρό του πολέμου σκοτώθηκε ο σύντροφός της, το σωματείο των μεταλλεργατών κατέβαλε σε εκείνην το μισθό του, ώστε να μπορεί να συνεχίσει τις προσπάθειές οργάνωσης των γυναικών στον πόλεμο.
Η Ισπανική Επανάσταση ξέσπασε τον Ιούλιο του 1936. Η Pepita εκδήλωσε την προθυμία της να συμμετάσχει στην αναρχική Φάλαγγα Durruti σε ηλικία 16 ετών, αλλά οι υπεύθυνοι της Φάλαγγας της είπαν ότι θα ήταν πιο χρήσιμη στα μετόπισθεν.
Continue reading “Pepita Carpena (19 Δεκεμβρίου 1919-05 Μαϊου 2005): η γνωριμία με το ελευθεριακό κίνημα, ο συνδικαλισμός και οι Mujeres Libres”







