Δυο λόγια για την Emma Goldman με αφορμή τη Β’ έκδοση της αυτοβιογραφίας της «Ζώντας τη ζωή μου» από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος

*Το παρακάτω κείμενο διαβάστηκε στην παρουσίαση της Β’ έκδοσης της αυτοβιογραφίας της Emma Goldman στο 9ο φεστιβάλ αναρχικού βιβλίου στην Πάτρα*

«Πάντα προσπαθούσα να παραμένω σε μια κατάσταση ρευστότητας και συνεχούς ανάπτυξης, και όχι να πετρώνω σε μια θέση αυτο-ικανοποίησης. Αν είχα να ξαναζήσω τη ζωή μου, όπως οποιοσδήποτε άλλος, θα ήθελα να αλλάξω μικρές λεπτομέρειες. Αλλά στις πιο σημαντικές μου ενέργειες και συμπεριφορές θα επαναλάμβανα τη ζωή μου όπως την έχω ζήσει. Σίγουρα θα έπρεπε να δουλέψω για τον Αναρχισμό με την ίδια αφοσίωση και εμπιστοσύνη για τον απόλυτο θρίαμβό του.»

(απόσπασμα από το άρθρο «Άξιζε η ζωή μου;» της Emma Goldman στο Harpers το 1934)

Η συγκεκριμένη έκδοση -πλάι στην προηγούμενη και τον Α’ τόμο- έρχεται να καλύψει ένα κενό που υπήρχε στην ελληνική βιβλιογραφία, ένα κενό που αφορά άμεσα τους αγωνιστές και ιδίως, επιτρέψτε μου να πω, τις αγωνίστριες. Ένα από τα πολλά κενά που υπάρχουν για την Emma Goldman συνολικά εδώ που τα λέμε. Καθώς εκτός από την αυτοβιογραφία της, τα γραπτά της τα τελευταία μόνο χρόνια αρχίζουν λίγα λίγα και αποσπασματικά να μεταφράζονται στα ελληνικά και να εκδίδονται αναδεικνύοντας το μέγεθος της σκέψης της και την ανήσυχη ψυχή της.

Το «Ζώντας τη ζωή μου» αποτελεί μια εμβληματική έκδοση που τοποθετεί την Έμμα Γκόλντμαν στο επίκεντρο, εξυψώνοντας τα ιδανικά της μέσα από την ιστορική συγκυρία που έζησε αλλά κυρίως μέσα από το δικό της πρίσμα, παλεύοντας με τις δικές της αντιφάσεις, αδυναμίες κι ευαισθησίες να τοποθετηθεί άλλοτε με σαφήνεια άλλοτε όχι και να γίνει ο άνθρωπος που ονειρευόταν και διακήρυττε για κάθε επαναστατημένο άνθρωπο κοιτώντας εξίσου τον εαυτό της στον καθρέφτη. Οι δυο τόμοι της αυτοβιογραφίας καλύπτουν τέσσερις και πλέον δεκαετίες ζωής και δεν πρόκειται απλώς για μια καταγραφή ιστορικών και κοινωνικών γεγονότων, αλλά για μια βαθιά προσωπική εξιστόρηση της διαδρομής μιας αγωνίστριας που προσπαθεί να συνδυάσει τις πολιτικές της πεποιθήσεις και την αγωνιστική της παρουσία με την ανθρώπινη υπόσταση — την αγάπη, τον έρωτα, τη χαρά και την αναζήτηση της ολοκληρωμένης προσωπικότητας που ως τέτοια θα συνδράμει στην Υπόθεση.

Continue reading “Δυο λόγια για την Emma Goldman με αφορμή τη Β’ έκδοση της αυτοβιογραφίας της «Ζώντας τη ζωή μου» από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος”

Ανακοίνωση και ανάρτηση πανό για τον νόμο για την έμφυλη βία που ψηφίστηκε στις 24/1/2025

Ανακοίνωση για τον νόμο για την έμφυλη βία που ψηφίστηκε στις 24/1/2025

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΝΩΝ

ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ

Μόλις που πρόλαβε να φύγει το 2024 και μαζί του οι 16 γυναίκες που χάσαμε από δίπλα μας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφερε προς συζήτηση και υπερψήφισε τον νέο νόμο -πια- για την έμφυλη βία, με τίτλο «Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών – Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας – Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών – Ενίσχυση της λειτουργίας της Eurojust – Μέτρα για την προστασία των ανηλίκων και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας – Δικονομικές διατάξεις αρμοδιότητας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων και άλλες ρυθμίσεις».

Ένα νομοσχέδιο που ήρθε με φαστ τρακ διαδικασίες να ψηφιστεί χρησμιοποιώντας , στην πραγματικότητα, ως δούρειο ίππο την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας. Ένα νομοσχέδιο που τέθηκε μες στα Χριστούγεννα προς δημόσια διαβούλευση και ψηφίστηκε 3 βδομάδες μετά, τη στιγμή μάλιστα που η υποχρέωση της χώρας για ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας είναι μέχρι το 2026. Ως εκ τούτου δεν υπήρχε κάποια φαινομενική βιασύνη. Όλα αυτά, βέβαια, μικρή σημασία έχουν καθώς δεν έχουμε καμία αυταπάτη ούτε για το πως περνούν τα νομοσχέδια, ούτε ποιες πολιτικές έρχονται αυτά να εξυπηρετήσουν. Ειδικά από την ίδια κυβέρνηση που ψήφισε το νόμο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων, που φροντίζει συνειδητά να απομειώνει τις δομές πρόληψης της έμφυλης βίας και κάθε στοιχειώδες θεσμικό μέσο προστασίας που μπορεί να υπάρχει, να αναπαράγει συντηρητικό λόγο στο δημόσιο πεδίο, να συγκαλύπτει επισταμένα υποθέσεις βιασμών, κυκλωμάτων trafficking και παιδοβιασμών.

Continue reading “Ανακοίνωση και ανάρτηση πανό για τον νόμο για την έμφυλη βία που ψηφίστηκε στις 24/1/2025”

8Η ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

8Η ΜΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως η μέρα της γυναίκας το 1910 για να «τιμηθούν» οι εργατικοί γυναικείοι αγώνες της Αμερικής του 19ου αιώνα, που διεκδίκησαν μαχητικά μείωση του ωραρίου εργασίας, εξίσωση των μισθών τους με τους άνδρες εργάτες και υγιεινές συνθήκες δουλειάς. Η καθεστωτική καθιέρωση της ημέρας αυτής επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης. Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα αντίστασης και αγώνα και όχι μια «γιορτή», που, στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρνει ως τέτοια είναι να επιβεβαιώνει και να αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους. Είναι μέρα τιμής και μνήμης, μέρα αγώνα και οφείλουμε μέσα από τα σωματεία μας να την κάνουμε ημέρα απεργίας σε μια συγκυρία ακραίας επίθεσης στις γυναίκες της τάξης μας.

Continue reading “8Η ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ”

25 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ, ΘΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ
ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

25η Νοέμβρη, μια ιστορικά αιματηρή μέρα αγώνα που χαράχτηκε στη μνήμη μας ως μέρα βασανισμού και θανάτου των γυναικών. Ως μέρα, την οποία οι γυναικείες οργανώσεις απαίτησαν να καθιερωθεί ως τέτοια, δηλαδή ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

Η κυριαρχία προσπαθώντας να αφομοιώσει και να απονοηματοδοτήσει την ημέρα αυτή, την καθιέρωσε καθεστωτικά. Διοργανώνοντας φιέστες στο πλευρό των κακοποιημένων γυναικών, με γιορτές και λουλούδια σε χλιδάτες αίθουσες όπου χύνονται κροκοδείλια δάκρια, με εκδηλώσεις κρατικών θεσμών που υπόσχονται να βοηθήσουν, με ομιλίες υπουργών που δεσμεύονται να πατάξουν την έμφυλη βία, με καμπάνιες ενσυναίσθησης ακόμη και από την αστυνομία που για λίγες ώρες σταματά να βιάζει, να δολοφονεί και να βασανίζει φορώντας το ανθρωπιστικό της προσωπείο, κράτος, πατριαρχία και καπιταλισμός επελαύνουν, μεταφέροντας το απόγειο της σήψης που βρίσκονται σήμερα επάνω στην κοινωνία. Γιατί είναι οι ίδιοι που γεννούν, θρέφουν και αναπαράγουν αυτό για το οποίο υποκριτικά διατρανώνουν πως θέλουν να αποτινάξουν. Την έμφυλη βία.  Είναι οι ίδιοι που ενώ μας βιάζουν, μας σκοτώνουν και μας κακοποιούν καθημερινά, έρχονται κάθε 25η Νοέμβρη συντονισμένα και ξεδιάντροπα με πύρινους λόγους να αποποιηθούν και να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους εις βάρος μας.

Continue reading “25 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ”

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΙΧΟ

ΚΡΑΤΟΣ – ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΒΙΑΖΟΥΝ & ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Ο 53χρονος Ηλίας Μίχος, ευκατάστατος, οικογενειάρχης, επιχειρηματίας, στέλεχος της ΝΔ και καλός Χριστιανός, εκμεταλλευόμενος τις οικονομικές δυσκολίες οικογένειας στον Κολωνό, πλευρίζει 12χρονο κορίτσι το οποίο βιάζει κατ’ εξακολούθηση στην αποθήκη του καταστήματος που διατηρεί και υπό την απειλή όπλων και διαπόμπευσης την κρατά σε μια διαρκή ομηρία ήδη από πέρυσι, ενώ παράλληλα την εκδίδει σε άνδρες, κλείνοντας διάφορα ραντεβού από τα οποία βγάζει ο ίδιος χρήματα. Από ό,τι έχει φανεί, πάνω από 210 άνδρες ήταν διατιθέμενοι να βιάσουν το κορίτσι, ενώ η σύζυγος του Μίχου, Ελισάβετ Λέκκα, στέλεχος και η ίδια της ΝΔ και εκλεγμένη στο Δήμο Αθηναίων, επιχείρησε να δωροδοκήσει τη μητέρα της 12χρονης, ώστε να μην καταγγείλει τον σύζυγό της και να «ξεχαστεί» το θέμα. Παράλληλα, η 14χρονη Μαρκέλλα βιάζεται ομαδικά για μέρες ύστερα από την αρπαγή της μπροστά στα μάτια της αδερφής της στη Νίκαια. Ταυτόχρονα, 19χρονη βιάζεται από 2 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ μέσα στο κολαστήριο του Α.Τ. Ομόνοιας, ενώ πληθαίνουν οι καταγγελίες για κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις από μπάτσους που έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή των Εξαρχείων εις βάρος μαθητριών, εργαζομένων, αλλά και όσων ζουν και αγωνίζονται στην περιοχή.

Continue reading “ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΙΧΟ”