Category: Μεταφρασεις

«Η επιστήμη, κοινή κληρονομιά όλου του κόσμου»

From: an essay published in Egalite, Bakunin, Mikhael (Geneva) July 31, 1869.

Άρθρο του Μιχαήλ Μπακούνιν, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Egalite, στις 31 Ιούλη του 1869

http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/bakunin/egalite31July1869.html

Το πρώτο θέμα για συζήτηση σήμερα είναι το εξής: Θα είναι δυνατή η πλήρης απελευθέρωση των εργατικών μαζών εφόσον η παρεχόμενη εκπαίδευση σε αυτές τις μάζες συνεχίζει να είναι κατώτερη από αυτή που διατίθεται στους αστούς, ή, γενικότερα, εφόσον υπάρχει οποιαδήποτε τάξη, είτε είναι πλειοψηφούσα είτε όχι, η οποία, από τη γέννηση της, έχει δικαίωμα σε μια υψηλότερη εκπαίδευση και μια πληρέστερη ενημέρωση; Δεν απαντάει η ερώτηση μόνη της; Δεν είναι αυτονόητο ότι από δύο άτομα με περίπου ίδια ευφυία από τη φύση τους, το ένα θα έχει το πλεονέκτημα – αυτό του οποίου το μυαλό θα έχει εμπλουτιστεί περισσότερο από την μάθηση και το οποίο, έχοντας κατανοήσει καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων (αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας), θα κατανοήσει πιο άμεσα και πλήρως τη φύση του περιβάλλοντός του; Και ότι αυτός ο άνθρωπος θα νιώσει, ας πούμε, μια μεγαλύτερη ελευθερία και, με πρακτικούς όρους, θα επιδείξει μεγαλύτερη ευφυία και ικανότητα από τον συνάδελφό του; Είναι φυσικό ότι αυτός που γνωρίζει περισσότερα θα υποτάξει αυτόν που γνωρίζει λιγότερα. Και αν αυτή η ανισότητα εκπαίδευσης και μάθησης ήταν η μόνη που υπήρχε ανάμεσα σε δύο τάξεις, δεν θα ακολουθούσαν γρήγορα όλες οι άλλες έως ότου ο ίδιος ο κόσμος των ανθρώπων έφτανε στις παρούσες συνθήκες του, δηλαδή μέχρι να χωριστεί ξανά σε μια μάζα σκλάβων και σε έναν μικρό αριθμό ηγεμόνων, με τους πρώτους να εργάζονται, όπως και σήμερα, προς όφελος των δεύτερων;

Σημείωμα της σύνταξης

Το κείμενο του Camillo Berneri που μεταφράσαμε από το ιταλικό πρωτότυπο[1] γράφεται το Νοέμβρη του 1929[2]. Όσα λοιπόν γράφει έχουν μια επιπλέον σημασία και αποκτούν προφητική διάσταση καθώς τοποθετούνται χρονικά σε μια περίοδο αρχικού εποικισμού των εβραίων στην Παλαιστίνη, πολύ πριν το Ολοκαύτωμα και την ίδρυση ισραηλινού κράτους το 1948.

Στις 15 Μαρτίου 1937 ιδρύθηκε στην Ισπανία η Αναρχική ομάδα “Los Amigos de Durruti”, οι Φίλοι του Ντουρούτι, που αποτελούνταν από περίπου 5000 αγωνιστές. Στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 87 χρόνων από την ίδρυση της μεταφράσαμε στα ελληνικά και δημοσιεύουμε το τελευταίο κεφάλαιο από το βιβλίο του Αγκουστίν Γκιγιαμόν “Η ομάδα Φίλοι του Ντουρούτι, 1937-39” με τίτλο Συμπεράσματα και επιλογικό σημείωμα

Η μονογραφία του Αγκουστίν Γκιγιαμόν για τους Φίλους του Ντουρούτι προσφέρει στους αναγνώστες την πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή εξερεύνηση και ανάλυση της ιστορίας και των ιδεών αυτής της ομάδας. Λίγες ομάδες, αν όχι καμία, έχουν υποστεί τόσο ευρεία παρερμηνεία, υπερβολή και εντυπωσιακή παραπληροφόρηση. Ο Γκιγιαμόν φέρνει στο φως νέα στοιχεία και αντιμετωπίζει αποτελεσματικά ορισμένες από τις πιο διαχρονικές παρερμηνείες.

Θέλω να πω ότι εμείς οι αναρχικοί δεν αλλάξαμε ποτέ τη θέση μας. Είμαστε αναρχικοί όπως παλιά και εξακολουθούμε να έχουμε τα ίδια ιδανικά. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν εμφανίστηκε ο αναρχισμός όπως τον βρίσκουμε σήμερα στην Ισπανία. Αυτό είναι απαραίτητο για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο προκλήθηκε το στρατιωτικό πραξικόπημα της 19ης Ιουλίου και τα γεγονότα που ακολούθησαν.