Category: Ζερμιναλ

[Η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύτηκε το 2010 στο τεύχος 77 του AlternativeLibertaireκαι είναι διαθέσιμη στο TheAnarchistLibrary. *Πρόκειται για μια συνέντευξη που χρονολογείται αρκετά πίσω στο παρελθόν σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην Παλαιστίνη, αλλά και ευρύτερα στην σύγχρονη γεωπολιτική συνθήκη. Αντίστοιχα και οι απόψεις του GhassanAli, ενός ελευθεριακού αγωνιστή του PFLP, τοποθετούνται στο αντίστοιχο χρονικό πλαίσιο, τη δεκαετία του 2000, στη γη της Παλαιστίνης που η τότε πολιτική και κοινωνική κατάσταση έχει αρκετές διαφορές με τη σημερινή. Ως Συντακτική Ομάδα δε συμφωνούμε πλήρως σε όλα όσα αναφέρει αλλά προχωρήσαμε στη μετάφραση γιατί θεωρούμε σημαντικό να αναδεικνύονται τόσο οι θέσεις ελευθεριακών και αναρχικών αγωνιστών που δραστηριοποιούνται στην Παλαιστινιακή Αντίσταση,όσο και γιατί το PFLP αποτελεί παράδειγμα μετωπικής συμπόρευσης και αγώνα στην παλαιστινιακή υπόθεση, ο λόγος και η δράση του οποίου μας εμπνέουν και στη σημερινή συγκυρία. Σε μια εποχή που η κυρίαρχη ιδεολογία θέλει να μας πείσει για το πόσο οπισθοδρομικές, αυταρχικές και συγκεντρωτικές είναι οι Οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης, τέτοιες αφηγήσεις έρχονται για να ανατρέψουν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.]

Συνέντευξη με τον Κυριάκο Βλαχόπουλο, μέλος του παγκόσμιου στόλου αλληλεγγύης Global Sumud Flotilla και μέλος του πληρώματος του πλοίου «Παύλος Φύσσας»

1. Τι ήταν ο παγκόσμιος στόλος αλληλεγγύης  Global Sumud Flotilla; Μέσα σε ποια συγκυρία πραγματοποιήθηκε και σε τι στόχευε;

Αποτελεί τη συνένωση τριών πρωτοβουλιών: του GlobalmarchtoGaza που επιχείρησεστις αρχές του φετινού καλοκαιριού, από την Αίγυπτο  να προσεγγίσει τα νότια σύνορα της Γάζας στη Ράφα, σπάζοντας το χερσαίο αποκλεισμό και πιέζοντας την ανθρωπιστική βοήθεια να μπεί μέσα στην Παλαιστίνη, του κονβόιSumud από τις χώρες του Μαγκρέπ και του FreedomCoalition με ναυτικές αποστολές εδώ και πολλά χρόνια. Αυτές οι τρεις πρωτοβουλίεςσυγκρότησαν την αποστολή με όνομα Global Sumud Flotilla.

Editorial του 22ου τεύχους του Ζερμινάλ

Το 22^ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ κυκλοφορεί εν μέσω κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης παγκόσμια. Από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, αυτή η πολεμική σύγκρουση έχει διαφορετικά επεισόδια, τα οποία αποτελούν ωστόσο κομμάτια της ίδιας κυρίαρχης αντιπαράθεσης και αντικατοπτρίζουν παντού την όξυνση των ίδιων ανταγωνισμών ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα μπλοκ εξουσίας της εποχής μας, του ισχυρότερου ευρωατλαντικού από τη μια (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ισραήλ) και του αναδυόμενου ευρασιατικού από την άλλη, που είναι ακόμα υπό διαμόρφωση με κύριους εκφραστές του την ανερχόμενη καπιταλιστική ηγέτιδα δύναμη Κίνα και τη δεύτερη τη τάξη, ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη Ρωσία. Ταυτόχρονα, δεκάδες εστίες πολέμου εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο όπου αιμοτοβάφονται οι λαοί για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Γραφει ο Στάθης Ντ.

Το καλοκαίρι του 2020 ο αγώνας ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ –Lafarge στο Βόλο κλιμακώνονταν με τη μεγάλη διαδήλωση στις 13 Ιούνη έξω από το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ. Η διαδήλωση εκείνη αποτελούσε ένα ποιοτικό άλμα του αγώνα ενάντια στην καύση σκουπιδιών, καθώς έθετε στην προμετωπίδα της την ευθεία σύγκρουση με τον επιχειρηματικό κολοσσό της ΑΓΕΤ – LAFARGE, προκρίνοντας το σύνθημα για την εκδίωξη τους από την πόλη του Βόλου.

«Η ιμπεριαλιστική αστική τάξη εκδηλώνει την επιδρομή της με στρατηγικές ενεργητικής λογοκρισίας και παραποίησης με σκοπό, μέσα από τη δηλητηρίαση και τη γενοκτονία της προλεταριακής μνήμης, να πετύχει τον προληπτικό έλεγχο των εν δυνάμει ανταγωνιστικών συμπεριφορών».
RenatoCurcio – AlbertoFranceschini, Σταγόνες ήλιου στη στοιχειωμένη πόλη.¹

Απ’ την αρχή της ύπαρξης τους, Κράτος και Εξουσία θέλουν να διαγράψουν τη συλλογική μνήμη, θέλουν να σβήσουν την Ιστορία από τη λαϊκή συνείδηση. Με όπλο την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση γραφούν τα γεγονότα από την δικιά τους σκοπιά και πλάθουν συνειδήσεις, μέσα από σχολικά εγχειρίδια, ταινίες, βιβλία και εφημερίδες. Την ιστορία όμως μπορούν να την γράψουν και αυτοί που την δημιουργούν, οι καταπιεσμένοι. Είναι πολλά τα γεγονότα που συνηθίζουν να μένουν στην αφάνεια, εξαιτίας της επιμελούς απόκρυψής τους. Ένα από αυτά είναι και η δυναμική αντίσταση απέναντι στη Δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967 ως το 1974. Ας το πιάσουμε όμως από λίγο νωρίτερα.

«[…] Πολλοί από εμάς έχουν χαρακτηριστεί από τους κομμουνιστές αναρχικοί και από τους αναρχικούς κομμουνιστές. Αυτό που τονίζεται είναι οι διαφορετικές ιστορίες που είναι συνδεδεμένες με την αναρχική και την κομμουνιστική παράδοση. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ένας διαχωρισμός που να κινείται πέρα από συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, έτσι ώστε να καθιστά αντιθετικές αυτές τις δύο εμπειρίες.
[…] Η μοναδική διαχωριστική γραμμή που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να προσδιορίσουμε τα πολιτικά ρεύματα και την ιστορική σημασία τους είναι εκείνη της δράσης τους σε σχέση με την προλεταριακή αυτονομία, στην ενίσχυση που έδωσαν στη διαδικασία απελευθέρωσης του προλεταριάτου. […]
Κρατάμε λοιπόν την προσβολή-φιλοφρόνηση του να είμαστε αναρχικοί και κομμουνιστές, θεωρώντας ενδιαφέρουσα την ικανότητα ωρίμανσης μιας ριζοσπαστικής κριτικής του υπάρχοντος, όχι υπερασπιζόμενοι το παρελθόν αλλά μετασχηματίζοντας το. […]»

Οι συνήθεις ταραξίες, οι συνήθεις προβοκάτορες. Σκέψεις για τον αναρχισμό και τον κομμουνισμό. Proletari 56, Ιταλία 2002.

Γράφει ο Νίκος Μπ.

Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των τελευταίων ετών (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.λπ.) συνεχίζονται οι μεταρρυθμίσεις για τα σχολεία, με νομοθετικές αλλαγές και εγκυκλίους. Αρχικά είδαμε με την αρχή του σχολικού έτους την αυστηροποίηση ποινών, την επανεμφάνιση της πενθήμερης αποβολής και τον διαχωρισμό των απουσιών σε δικαιολογημένες και μη που στοχεύει στην επανάληψη της τάξης για τους “παραβατικούς” μαθητές. Στη συνέχεια, πέρασε νομοσχέδιο υπέρτης ίδρυσης “Δημόσιων” Ωνάσειων σχολείων και ακόμη πιο πρόσφατα προτάθηκε η ίδρυση τεχνικών γυμνασίων αποκλειστικά για “παραβατικούς” μαθητές, αλλά και σε περίπτωση αποβολής ο μαθητής να εκτελεί καταναγκαστική εργασία στον χώρο του σχολείου.