Πριν 9 Απρίληδες διεπράχθη το πιο ειδεχθές έγκληµα. Ένα έγκληµα, καλά σχεδιασµένο, µε σαφή στόχο και σχεδιασµό. Ένα έγκληµα µε πολλούς συνεργούς και ηθικούς αυτουργούς. Ένα ακόµη κρατικό έγκληµα.
Πριν 9 Απρίληδες το κράτος, σε αγαστή συνεργασία µε τα ΜΜΕ, διαπόµπευσε κάποιες γυναίκες ως οροθετικές ιερόδουλες και ως δηµόσιο κίνδυνο και υγειονοµικήβόµβα για την ελληνική οικογένεια. Αφού τις κυνήγησε στο κέντρο της Αθήνας, αφού τις εξευτέλισε µε αναγκαστικά τεστ και ελέγχους, αφού τις απέκοψε από τις οικογένειες τους, αφού τις διαπόµπευσε στις εφηµερίδες και στις τηλεοράσεις, τις έσυρε στα δικαστήρια ως κατηγορούµενες για βαριά σκοπούµενεςσωµατικές βλάβες.
Πριν 9 Απρίληδες, το θύµα µετατράπηκε σε θύτη και η γυναίκα που παρουσιάζεται ως οροθετική και ως ιερόδουλη µετατρέπεται σε στυγερό δολοφόνο που επιδιώκει µε δόλο να προκαλέσει κακό στους έλληνες οικογενειάρχες.
Πριν 9 Απρίληδες, η επιχείρηση αυτή έρχεται ταυτόχρονα µε τις επιχειρήσεις-σκούπα «Θέτις» που στοχεύει στους τοξικοεξαρτηµένους στο κέντρο της Αθήνας και «Ξένιος Δίας» που στοχεύει στους µετανάστες σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας σαφή την πρόθεση του κράτους να εξαφανίσει όποιον περισσεύει.
Πριν 9 Απρίληδες, ο υπουργός-τότε-υγείας Λοβέρδος πήρε τη θέση δολοφόνου. Δολοφόνησε τις ψυχές αυτών των γυναικών και πολλές εξ αυτών τις δολοφόνησε και µε φυσικούς όρους.
Στο καιρό που µεσολάβησε πολλές από αυτές τις γυναίκες δεν άντεξαν κι «έφυγαν». Ήταν γυναίκες που είχαν ονοµατεπώνυµο, που είχαν οικογένεια, γονείς και παιδιά.
Αφίσα που κολλήθηκε στη πόλη της Πάτρας με αφορμή τον θάνατο της Κατερίνας το 2014
Τον Νοέµβριο του 2014, η Κατερίνα αυτοκτόνησε, και λίγο µετά και ο πατέρας της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Η Κατερίνα είχε γράψει λίγο νωρίτερα: «Είµαι µια από τις 27 τοξικοεξαρτηµένες οροθετικές γυναίκες που διαποµπευθήκαµε το 2012, µας υποχρέωσαν σε λήψη αίµατος για τεστ HIV/AIDS, και στη συνέχεια µας φυλάκισαν για διάστηµα έως ένα χρόνο, µε την κατηγορία της πορνείας και της «βαριάς σκοπούµενηςσωµατικής βλάβης» στους υποτιθέµενους πελάτες µας.
Η κατηγορία της πορνείας δεν αποδείχθηκε, και στη δίκη δύο από εµάς στις 4/4/2014 ενάντια στο ελληνικό κράτος για παράνοµη φυλάκιση, κερδίσαµεαποζηµίωση ύψους …10 ευρώ την ηµέρα.
Η βλάβη που µας έγινε θα κυνηγάει αιώνια εµάς και τα παιδιά µας. Εµείςόµωςείµαστε φορείς δικαιωµάτων, και µε τη συµπαράσταση της Οµάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώµατα Προσφύγων και Μεταναστών και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στις διωκόµενες Οροθετικές θα συνεχίσουµε να επιδιώκουµε την ηθική και υλική µας δικαίωση.
Και θέλω να σας πω ότι εγώ κατάφερα να είµαι καθαρή.»
Τον Μάιο του 2016 έφυγε η Μαρία. Ηταν ψηλή, µελαχρινή και µητέρα ενός µικρού παιδιού. Ηταν µόλις 32 χρόνων. Η µητέρα της έγραψε το εξής:
«Εγινε πια κι αυτό και τώρα ο κύριος Λοβέρδος µπορεί να κοιµάται ήσυχος. Η κοινωνία σχεδόν καθάρισε από αυτές τις κοπέλες κι αυτό το φρόντισε ο ίδιος.
Εξευτέλισαν το παιδί µου, ήρθαν στο χωριό και το ΚΕΕΛΠΝΟ εξέτασε το εγγόνι µου µέσα στο σχολείο, µας εκθέσανε όλους, µας ξεφτίλισαν.
Πήγαν τα κορίτσια στο υπόγειο της Γ’ πτέρυγας του Κορυδαλλού αντί να τα φροντίσουν στα νοσοκοµεία. Τους πέταγαν το φαγητό από τα κάγκελα και εκείνα την ίδια ώρα κατάπιναν µπαταρίες.
Δηµόσια µας εξευτελίσανε και τώρα εγώ δηµόσια ανταποδίδω λίγο πριν θάψω την κόρη µου ότι µπορεί πλέον να κοιµάται ήσυχος ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Και αυτό το λέω κι εγώ η µητέρα της, δηµόσια, µε το όνοµά µου. ΕυµορφίαΚουλουριώτη».
Πριν 9 Απρίληδες, λοιπόν, στρώθηκε το έδαφος για τη δολοφονία του Ζακ/Zackie-oh, στρώθηκε το έδαφος για τη διαπόµπευση όποιου η κυριαρχία ονοµάζει κίνδυνο, στρώθηκε το έδαφος για να συνηθίσουµε το θάνατο.
Και σήµερα, εν µέσω πανδηµίας, τον έχουµε κιόλας συνηθίσει. Το κράτος καθηµερινά δολοφονεί.
-Δολοφονεί µέσα στα νοσοκοµεία, επιλέγοντας συνειδητά να µην ενισχύσει το ΕΣΥ.
-Δολοφονεί τους δεκάδες ανθρώπους που δεν άντεξαν τον υποχρεωτικό εγκλεισµό στο σπίτι και αυτοκτόνησαν.
-Δολοφονεί τις γυναίκες αναγκάζονται εν µέσω covid να ζουν µε τον κακοποιητή τους, πολλές φορές χάνοντας τη ζωή τους.
-Δολοφονεί στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης συνωστίζοντας δεκάδες και εκατοντάδες ανθρώπων σε συνθήκες υγειονοµικήςβόµβας.
-Δολοφονεί στους δρόµους και στις γειτονιές, σε µια περίοδο που έχει ξαµολύσει τα ένστολα σκυλιά του να καταστείλουν όποιον επιδιώκει να υψώσει µια φωνή αντίστασης.
Η πιο µεγάλη υπόσχεση που µπορούµε να δώσουµε στους εαυτούς µας, αλλά και στην Κατερίνα και την Μαρία είναι να µην ξεχάσουµε. Να µην ξεχάσουµε τα ονόµατα των δολοφονηµένων, να µην ξεχάσουµε ποιος τους οδήγησε στο θάνατο, ποιος µας οδηγεί καθηµερινά στο θάνατο. Και µε την θύµησή µας αυτή να προσπαθήσουµε µε όλες µας τις δυνάµεις να κάνουµε τη ζωή να νικήσει…
ΥΓ: Παρακάτω σχετικό ντοκιμαντέρ με το χρονικό της διαπόμπευσης:
Δυσήνιος Ίππος 