Tag: μμε

Μπρος σε αυτήν, την χωρίς προηγούμενο, επίθεση των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, το κράτος διαχέει την τρομοκρατία και το φόβο προς όλες τις κατευθύνσεις. Η στυγνή καταστολή και τρομοκρατία είναι το τελευταίο τους όπλο στον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία. Και αυτό το όπλο σημαδεύει πρώτα, τους αναρχικούς, δηλαδή το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, μα στην ουσία στοχεύει όλους όσους αγωνίζονται και αποσκοπεί στην οριστική ήττα του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

Το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010, μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής εισβάλουν σε διαμέρισμα στην οδό Πραϊδου και Δασκαλοπούλου 54, ενώ η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται αποκλεισμένη από πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις. Παράλληλα τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν την επικείμενη εξάρθρωση της Ε.Ο. Σέχτα Επαναστατών ενώ έκτακτα δελτία μιλούν για έφοδο σε γιάφκα ¨τρομοκρατών¨ στο Αγρίνιο.

Στην πρώτη πάροδο της Δασκαλοπούλου λειτούργει από το 2006 το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, ένας ανοιχτός αναρχικός χώρος με αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και βιβλιοθήκη, που έχει πραγματοποιήσει πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων που αφορούν διάφορα τοπικά ή κεντρικά ζητήματα, τόσο στο χώρο του στεκιού όσο και σε άλλα σημεία της πόλης.

Η περιοχή γύρω από το στέκι για τις επόμενες δυο μέρες θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, με μπλόκα και περιπολίες όλο το εικοσιτετράωρο. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες αποφασίζουν να μείνουν στο χώρο μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι, διαφυλάσσοντας το στέκι από οποιαδήποτε πιθανή επίθεση ή προβοκάτσια.

Στο άκουσμα της είδησης κάθε λογής παρακρατικοί, φασίστες και λοιποί ρουφιάνοι, απομεινάρια της ΕΠΕΝ, ξεχασμένοι στα πιο σκοτεινά λαγούμια της πόλης, από μια άλλη εποχή, ανταποκρίνονται με έκδηλη ευχαρίστηση, στο σινιάλο της αστυνομίας και σπεύδουν να βοηθήσουν στις περιπολίες (πεζοί ή με μηχανάκια και αυτοκίνητα,  φορώντας ακόμη και αστυνομικά τζάκετ). Ήταν σαν να περίμεναν από καιρό τις ευνοϊκές συνθήκες για να ξαναβγούν στους δρόμους και να στήσουν εθελοντικά ενιαίο μέτωπο με το κράτος ενάντια στους κομμουνιστές, τους ¨συμμορίτες¨, τους ¨προδότες¨, τους ¨άπλυτους¨…

Το παρακράτος όμως δεν επιτίθεται μόνο με μαχαίρια αλλά και με πένες. Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου η τοπική εφημερίδα ¨μαχητής¨, του κύριου Ι. Κανή και ο δημοσιογράφος Ι. Συμψηρής δημοσιεύουν πρωτοσέλιδα, ανάμεσα σε αλλά, την παρακάτω αθλιότητα: «…παράλληλα την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές έχει αναπτυχτεί έντονη φημολογία και για άλλη γιάφκα που μάλλον αφόρα σε κοντινό στέκι προς την οδό Δασκαλοπούλου και άρα σαν πληροφορία ελέγχεται». Αυτή η χυδαία επίθεση, από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας, δε σταματά εκεί. Ο εν λόγω δημοσιογράφος προσπαθεί να συνδέσει άμεσα τους κοινωνικούς αγώνες και συνολικά τον α/α χώρο στο Αγρίνιο με την ένοπλη δράση. Το σκεπτικό του εκδηλώνεται στα παρακάτω αποσπάσματα: «…σε κάθε περίπτωση η σύνδεση του Λάμπρου Φούντα με την περιοχή αλλά και η μεγάλη επιρροή του χώρου στην καθημερινότητα της πόλης δίνουν την εικόνα ενός ¨ευνοϊκού περιβάλλοντος¨ στο Αγρίνιο για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων», «…η αστυνομία μπορούμε να πούμε έχει εστιάσει πολύ στο Αγρίνιο. Δε θεωρεί τυχαία την επιλογή της πόλης ούτε κάποιες επαφές του χώρου των αντιεξουσιαστών της περιοχής με ομολόγους τους σε όλη τη χωρά». Επίσης σε άλλο άρθρο με τίτλο «φαινόταν το πράγμα» γράφει: «Μεγάλη αστυνομική κινητικότητα, κάποιες ¨ξένες¨ φάτσες στην πόλη, συνεχείς εκδηλώσεις και όμιλοι προβληματισμού από διάφορους χώρους. Ήταν φανερό ότι κάτι ετοιμαζόταν στην πόλη του Αγρινίου. Η γιάφκα της Δασκαλοπούλου μπορεί να συσχετίζεται με την πανελλαδική ¨τρομοκρατία¨ πιστεύουμε όμως ότι είχε να κάνει και με την τοπική κοινωνία. Για παράδειγμα οι σιδερένιες βέργες με την τσιμεντένια επένδυση και τα ενσωματωμένα καρφιά που βρέθηκαν δεν ήταν για τρομοκρατικές πράξεις αλλά για μάχες στο δρόμο… το ερώτημα είναι σε ΠΟΙΑ πόλη και από ποιους ενάντιων ποιων… μήπως τελικά απετράπη ένα γενικότερο σχέδιο μπάχαλου που θα λάμβανε χώρα και στο Αγρίνιο».

Εύγε κύριε Συμψηρή, αποδειχτήκατε αντάξιος του Καραιβάζ, του Σόμπολου, του Προτοσάλτε και των λοιπών καταξιωμένων τηλε-ρουφιάνων, πανελλαδικής εμβέλειας. Καταδείξατε το δίκαιο και το αληθές του συνθήματος: ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. Συγχαρητήρια και στα σαΐνια της αντιτρομοκρατικής και της ασφάλειας Αγρινίου… γελάει μαζί σας όλη η πόλη.

Και όντως, ο κόσμος του Αγρινίου αψήφησε την τρομοκρατία και τους super-μπάτσους της αντιτρομοκρατικής. Περίπου 200 άνθρωποι, όλων των χώρων και των ηλικιών, στη συνέλευση μέσα από το κατειλημμένο δημαρχείο Αγρινίου έδωσαν -δια βοής- την πιο αποστομωτική απάντηση… «ΜΠΑΤΣΟΙ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ».

Η ασφάλεια του Αγρινίου βρίσκει απέναντι της όλους εμάς, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εργάτες, τους ανέργους, την άγρια νεολαία, τους μετανάστες και αδυνατεί να οπλίσει τους πάντα πρόθυμους απόγονους των ταγματασφαλιτών, γερμανοτσολιάδων και δοσίλογων. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με το δημοσιογραφικό συφερτό, που αντλεί ¨πληροφορίες¨ και παίρνει εντολές από την Α.Δ. Ακαρνανίας, στρώνοντας το δρόμο για το βρώμικο παιχνίδι της καταστολής και της προβοκάτσιας, στοχοποιώντας πλέον, όχι αφηρημένα ¨κάποιους αντιεξουσιαστές¨ αλλά συγκεκριμένους χώρους και ανθρώπους, που ζουν, εργάζονται και αγωνίζονται χρόνια στην πόλη του Αγρινίου, και έχουν και αυτοί οικογένειες… και φίλους… και ανθρώπους που τους αγαπούν… κύριοι δημοσιογράφοι.

Δε θα επιτρέψουμε σε κανένα ρουφιάνο (κρατικό ή παρακρατικό) την απόπειρα να απονοηματοδοτήσει, να διαστρεβλώσει και να συκοφαντήσει την παρουσία και τη δράση των αναρχικών στο Αγρίνιο (και παντού), που κοντά τρεις δεκαετίες συμμετέχουν ενεργά και αγωνιστικά πλάι σε όλους τους αγώνες της κοινωνίας και ανοίγουν μέτωπα σύγκρουσης με την εξουσία για την καθολική ανατροπή του σφαγείου που μας εξαναγκάζουν να ζούμε.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ

Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Τρομοκρατία είναι η εκμετάλλευση, η καταπίεση, η ανεργία, οι απολύσεις, η λιτότητα, τα πτυχία χωρίς αξία, το αβέβαιο αύριο, η φτωχιά, η εξαθλίωση, η καταστολή, τα ψέματα των δημοσιογράφων

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

ενάντια στη δημοσιογραφική αλητεία και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της αστυνομίας

ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, στην πλατεία Παναγοπούλου (σιντριβάνι), ώρα 5:00μμ

¨ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ¨, ΑΓΡΙΝΙΟ

Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3

Τα αστικά μμε είναι ένας πολύπλοκος και πολυδιάστατος μηχανισμός που αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού. Οι αστικές δημοκρατίες τα χρησιμοποιούν και τα προωθούν γιατί χρειάζονται έναν ανώδυνο τρόπο να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού στο εσωτερικό τους.

Τα μμε λοιπόν επιδρούν, πολλές φορές καταλυτικά, στην κοινωνία είτε όσον αφορά τις κοινωνικές συμπεριφορές είτε πολιτικές αποφάσεις. Τα μέσα χειραγωγούν ή τουλάχιστον προσπαθούν να χειραγωγήσουν, δηλαδή να κατευθύνουν τις επιλογές του κόσμου προς μια κατεύθυνση. Ας πάρουμε ένα κραυγαλέο παράδειγμα: Όλο το διάστημα πριν το Σεπτέμβρη του 2009 εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής «κρίσης» η μόνη λογική λύση διακυβέρνησης που προωθούνταν από τα αστικά μμε ήταν το «σοσιαλιστικό» πασοκ. Λίγους μήνες αργότερα οι νέες βάρβαρες και εξευτελιστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις ανακοινώθηκαν μέσα από έναν οχετό εκβιασμών στις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση. Αυτή η μεθόδευση για την ανώδυνη εξαγγελία των μέτρων δε θα μπορούσε να πετύχει αν στην κυβέρνηση ήταν η πνιγμένη στα σκάνδαλα και φορτισμένη με το Δεκέμβρη του ’08, δεξιά ν.δ.. Με όχημα το φόβο, η καλλιέργεια και αναπαραγωγή ιδεολογημάτων όπως ο ρατσισμός, το αίτημα για ασφάλεια και το εθνικό συμφέρον είναι ο βασικός τρόπος αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από την πραγματική αιτία της καταπίεσης, της μιζέριας και της δυστυχίας· τον καπιταλισμό.

Οι ειδήσεις, οι πληροφορίες, τα γεγονότα, οι κοινωνικές σχέσεις πρέπει να ελέγχονται, να φιλτράρονται και να πλασάρονται μέσα από το πρίσμα του ειδικού της ενημέρωσης. Τα μέσα διαμεσολαβούν μεταξύ του γεγονότος και του θεατή, το αναπροσαρμόζουν, του αλλάζουν το περιεχόμενο και τη σημασία, αναλαμβάνουν να βρουν λύση και το πλασάρουν τελικά στο βολεμένο στον καναπέ του κοινό, που μέσα σε 1-2 λεπτά (όσο διαρκεί ένα ρεπορτάζ ή να διαβάσει ένα άρθρο) απέκτησε πρόβλημα, πανικοβλήθηκε αλλά ως δια μαγείας ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του το έλυσε. Και όλα αυτά χωρίς να κουνήσει ούτε το μικτό του δακτυλάκι, χωρίς να το σκεφτεί και να το συζητήσει με το διπλανό του.

Τα μέσα θέλουν να ελέγχουν κάθε έκφανση της πολιτικής ζωής, αλλά και της κοινωνικής. Από τις καθημερινές ανάγκες μέχρι το ντύσιμο , από τις διαπροσωπικές σχέσεις μέχρι την έκφραση. Ο έλεγχος αυτός δεν προκύπτει μόνο από το ρόλο τους ως μέσο εξουσία των αφεντικών αλλά από την ίδια τη φύση τους. Γιατί τα κανάλια της τηλεόρασης, οι εφημερίδες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι εταιρίες οπότε για να μπορέσουν να επιβιώσουν στην αγορά πρέπει να έχουν κέρδος. Η βασική πηγή εσόδων στα μέσα είναι οι διαφημίσεις. Σε ποιους απευθύνονται όμως οι διαφημίσεις; Τα έντυπα, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο δημιουργούν πρότυπα καταναλωτών: ο emo, ο trendy, ο γιάπης, η καριερίστα-μάνα-ερωμένη πρέπει να έχουν τα κατάλληλα αξεσουάρ· και αν δεν μπορούν να τα αγοράσουν ας πάρουν το καταναλωτικό δάνειο την επόμενης διαφήμισης.

Τα μμε λοιπόν έχουν καταφέρει να παίζουν βασικό ρόλο στην κοινωνία. Δύο είναι οι κύριες συνταγές που χρησιμοποιούν προκειμένου να επιβάλλουν το ρόλο τους: η κοινή γνώμη και η αντικειμενικότητα.

Κοινή γνώμη είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την άποψη μιας πλειοψηφίας πάνω σε ένα θέμα. Η δημοκρατικότητα γίνεται όπλο στα χέρια των εξουσιαστών δίνοντας σάρκα και οστά σε ένα άυλο ον, χωρίς κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά, την κοινή γνώμη. Αυτό το ακαθόριστο, κενό και τελικά ψεύτικο ον μπορεί να γίνει φορέας οποιασδήποτε άποψης· από την πιο ακραία φασιστική, παράλογη οπτική, μέχρι την πλέον καταστροφική για τις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις αντίληψη. Χρησιμοποιείται σαν δούρειος ίππος στον ταξικό ανταγωνισμό, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και προωθεί την εξουσία πάνω στις ζωές μας, στο όνομα μιας ψεύτικης και επικίνδυνης πλειοψηφίας. Πιο απλά δεν μπορεί να υπάρχει κοινή γνώμη μεταξύ του αφεντικού και του εργάτη, του μετανάστη και του καταπιεστή, των αυθεντιών στα κανάλια, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες και του κοινού.

Άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξουσία των μέσων είναι η αντικειμενικότητα που πασχίζουν να μας πείσουν ότι τα διακατέχει. Είναι ένα εργαλείο που το χρησιμοποιούν τεχνηέντως, γιατί σε αντίθετη περίπτωση ο ρόλος τους θα ήταν κάτι παραπάνω από προφανής. Στην αστική δημοκρατία τα μέσα πρέπει να φαίνονται αντικειμενικά αλλιώς η προσπάθειά τους να ελέγξουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού θα πέσει στο κενό. Κανένας υπήκοος δεν θα αποδεχόταν την άποψη των αφεντικών έτσι απλά αν δεν του τη πλάσαραν οι «αντικειμενικοί», βουτηγμένοι στην αλήθεια και το αίσθημα δικαίου δημοσιογράφοι και παρουσιαστές. Όσο βέβαια οι αστικές «δημοκρατίες» χάνουν την εξουσία, τόσο η αντικειμενικότητα πάει περίπατο και τα φερέφωνα των εξουσιαστών αποκαλύπτουν το ρόλο τους· αυτό του εντεταλμένου προβοκάτορα κάθε προσπάθειας ανατροπής του καπιταλισμού και των δομών του.

Εν κατακλείδι, τα μμε δεν είναι φορείς της αλήθειας, αλλά της εξουσίας μέσω της οποίας και τα ίδια βαφτίστηκαν κρυφά 4^η εξουσία. Το Ράδιο Κατάληψη μέσω της λειτουργίας του σαν ελεύθερο αντιεξουσιαστικό ραδιόφωνο δεν μπορεί παρά να είναι εχθρικό προς τα αστικά μμε και αυτό δεν είναι απειλή για την ελευθερία του λόγου αλλά για την ίδια την κυριαρχία.