
Γράφει η Μαρία Μ.
Το 1948 το κράτος του Ισραήλ ιδρύεται σημαίνοντας ταυτόχρονα τον εκτοπισμό περισσότερων από 700.000 Παλαιστινίους, τη «Νάκμπα». Με άλλα λόγια, από το 1948 το κράτος του Ισραήλ εισβάλλει σε παλαιστινιακά εδάφη, εγκαθιστά εποίκους ισραηλινούς που υπερασπίζονται με όπλα την «κατακτηθείσα περιουσία τους», και, όταν χρειαστεί, με τη συνδρομή του στρατού. Κατά τον τρόπο αυτόν συγκροτείται ένα έθνος που η καταπάτηση ξένου εδάφους και ξένης ζωής είναι η καθημερινότητα και η συνήθειά του. Δεν είναι μια πράξη. Γίνεται συνείδηση. Ο εποικισμός είναι η κανονικότητα τους. Η πραγματικότητά τους.
Αυτά συμβαίνουν εδώ και 77 χρόνια λίγα μόλις χιλιόμετρα παρακάτω από τον τόπο μας. Τι συμβαίνει όμως στον τόπο μας; Στις γειτονιές μας; Τι συμβαίνει με τους Ισραηλινούς, στρατιώτες του IDF και εποίκους που νομίζουν ότι οι τόποι μας τους ανήκουν; Πόσο σχετίζονται με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή 77 χρόνια τώρα;


