«Είναι πεποίθηση και πρακτική μας ότι για την εξέγερση και τον αγώνα δεν χρειάζονται ούτε ηγέτες, ούτε μεγάλοι άντρες, ούτε μεσσίες, ούτε σωτήρες. Για τον αγώνα χρειάζεται να έχει κανείς μόνο λίγη ντροπή, κάτι από αξιοπρέπεια και πολλή οργάνωση».
Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος
Την 1η Γενάρη 1994, λίγο μετά τη λήξη του πρωτοχρονιάτικού πάρτυ στο Προεδρικό Μέγαρο της Πόλης του Μεξικό, στο οποίο η πολιτική ελίτ της χώρας πανηγύριζε την ένταξη της στη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου NAFTA μαζί με τις ΗΠΑ και τον Καναδά (μια συμφωνία που καταδίκαζε στη φτώχεια και την πείνα τον αγροτικό πληθυσμό και τους ιθαγενικούς πολιτισμούς της χώρας), μια συγκλονιστική είδηση άρχισε να καταφτάνει στους διαδρόμους του μεξικανικού υπουργείου Άμυνας. Στην πολιτεία Τσιάπας, ένας άγνωστος μέχρι τότε στρατός, ο Ζαπατιστικός Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση (EZLN) είχε μόλις ξεκινήσει μια ένοπλη εξέγερση καταλαμβάνοντας επτά αστικά κέντρα. Σύμφωνα με την ιστορία που μοιάζει με παραμύθι, δέκα χρόνια νωρίτερα, ο EZLN είχε συγκροτηθεί στη ζούγκλα Λακαντόνα από 6 αντάρτες, τρεις μιγάδες και τρεις ιθαγενείς.
Continue reading “Οι Ζαπατίστας ταξιδεύουν στην Ευρώπη” →