ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που επιβάλλει τη 13ωρη σκλαβιά σημαίνει:
-το να μπορεί να μένει στη δουλειά κάθε εργαζόμενος μέχρι και 13 ώρες την ημέρα, συμπληρώνοντας αυτό που ισχύει σήμερα, το 13ωρο σε δύο και πάνω εργοδότες
-την αυξομείωση του χρόνου εργασίας ακόμα και εντός της εβδομάδας, σύμφωνα με τις ανάγκες των αφεντικών. Η δυνατότητα διευθέτησης της εργασίας πλέον δεν γνωρίζει κανένα εμπόδιο, γίνεται από μια εβδομάδα έως και ένα χρόνο, και κάθε χρόνο, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας
– την κλιμάκωση της επίθεσης πάνω στις ανάγκες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας
– την όξυνση της φτώχειας και της ανέχειας και τη δραματική επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης μας
– τη διεύρυνση των συνθηκών σκλαβιάς και του εργασιακού μεσαίωνα, την εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς και τα καθημερινά εργατικά “ατυχήματα”, σε συνδυασμό με τα νέα αντεργατικά – αντισυνδικαλιστικά μέτρα.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΧΟΛΗ
Τον τελευταίο χρόνο συζητείται στο εσωτερικό του κλάδου των μηχανικών και των τεχνικών και στα σωματεία τους το σχέδιο πρότασης και η διαπραγμάτευση για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Μια συζήτηση, η οποία για χρόνια, είχε μπεί στο ντουλάπι με εμάς να εργαζόμαστε με εξευτελιστικούς μισθούς αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες να επιβιώσουμε σε μία εν γένει ασφυκτική πραγματικότητα. Μετά την κατάργηση των ΣΣΕ στην περίοδο των μνημονίων, το ύψος του μισθού, το ωράριο, οι άδειες, τα επιδόματα, οι αποζημιώσεις και μια σειρά από πράγματα που καθορίζουν την εργασιακή συνθήκη και τις εργασιακές σχέσεις, ορίζονταν και ρυθμίζονταν αποκλειστικά από την πλευρά της εργοδοσίας και άρα αποκλειστικά προς όφελος της. Σε μία συνθήκη, λοιπόν, που η ακρίβεια σαρώνει τη ζωή μας, σε μια περίοδο που οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης, στα νοίκια, στην ηλεκτρική ενέργεια και τα καύσιμα συνεχώς αυξάνονται, οδηγώντας χιλιάδες κόσμου στα όρια της επιβίωσης. Την ίδια περίοδο, τα κέρδη των εταιρειών του κλάδου αυξάνονται, η κατασκευαστική και μελετητική δραστηριότητα ανεβαίνει.
Πανό που κρεμάστηκε σήμερα στην πλατεία Γεωργίου με αφορμή την 48ωρη απεργία στους χώρους της τέχνης που έχει καλεστεί από τα σωματεία και τους συλλόγους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΔ 85/2022 ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα, πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Το κράτος με βάση το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022) αποφασίζει να υποτιμήσει τις καλλιτεχνικές σπουδές, εξισώνοντας διπλώματα των Δραματικών Σχολών, των Σχολών Χορού και Κινηματογράφου με Απολυτήρια Λυκείου.
Μετά από μια μακρά περίοδο που οι τέχνες στο σύνολό τους, τόσο σε επίπεδο σπουδών όσο και σε εργασιακό επίπεδο, υφίστανται συνεχή υποβάθμιση έρχεται το εν λόγω διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση της τέχνης.
Οι φοιτητές στις καλλιτεχνικές σπουδές καλούνται, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, να έρθουν αντιμέτωποι με την εξαντλητική εντατικοποίηση των σπουδών και τα δυσβάστακτα δίδακτρα.
Ταυτόχρονα, εδώ και χρόνια, οι ηθοποιοί, οι χορευτές κ.α. δεν λογίζονται ως εργαζόμενοι και ως εκ τούτου οι εργασιακές συνθήκες γι αυτούς δεν τους επιτρέπουν καν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Απλήρωτες πρόβες, ανασφάλιστη εργασία, ανασφάλεια είναι συνθήκες που επικρατούν στους κλάδους αυτούς, οι οποίες οριοθετουν ένα δυστοπικό εργασιακό περιβάλλον.
Ειδικά τώρα, μετά από 2 χρόνια πανδημίας. Μιας πανδημίας, από την οποία το κράτος επωφελήθηκε προκειμένου να επιβάλλει όλο και χειρότερους όρους διαβίωσης για όλους και όλες μας και έξω από αυτό δεν έμεινε η τέχνη στο σύνολό της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην τέχνη έζησαν δύο χρόνια πανδημίας σχεδόν χωρίς καθόλου εργασία και χωρίς μέριμνα από πλευράς κράτους για την διαβίωσή τους.
Μέσα σε αυτή ακριβώς τη συγκυρία έρχεται το εν λόγω προεδρικό διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση των πτυχίων με τις προεκτάσεις που αυτή θα έχει στα εργασιακά τους δικαιώματα. Η διαρκής υποτίμηση των τεχνών ως αποτέλεσμα της υποτίμησης των σπουδών και των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων των καλλιτεχνών αποτελεί, πρώτα από όλα, κομμάτι της επίθεσης στα εργασιακά και εκπαιδευτικά κεκτημένα εν γένει, η οποία γίνεται φανερή σε όλους τους χώρους εργασίας και στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται όλα τα εργασιακά και εκπαιδευτικά νομοσχέδια που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια. Στην προκειμένη, ωστόσο, επιδιώκεται και η υποτίμηση της τέχνης ως ένα μέσο έκφρασης, καλλιέργειας και σκέψης για καλλιτέχνες και θεατές. Η τέχνη ανατρέφει τη σκέψη άρα και την αντίσταση και γι αυτό πρέπει να παταχθεί και να χτιστεί μια στείρα ζωή, στην οποία θα δουλεύουμε και θα τρώμε ψίχουλα.
Τις τελευταίες μέρες πλήθος καλλιτεχνικών σχολών τελούν υπό κατάληψη ενώ σε πληθώρα παραστάσεων γίνονται παρεμβάσεις κοινωνικοποίησης του λόγου και του αγώνα του κόσμου της τέχνης. Να σταθούμε στο πλευρό όσων αγωνίζονται στις σχολές και στους χώρους της τέχνης. Οι μαζικές κινητοποιήσεις της 10/1 δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής του Π.Δ. αλλά και κάθε κυρίαρχης επιταγής που υποβαθμίζει τη ζωή μας.
Να γίνουν οι παραστάσεις και οι σκηνές σε όλη την Ελλάδα αφετηρίες ενός δρόμου αγώνα για την ανατροπή του Π.Δ. 85/2022 και κάθε μεθόδευσης υποβάθμισης της τέχνης και των εργαζόμενων σε αυτή που θα διαχυθεί παντού.
Μια μέρα
θα χτίσουμε έναν κόσμο νέο
πάνω στα συντρίμμια του παλιού
εκεί κάθε πλατεία και κάθε γειτονιά θα είναι χώροι τέχνης
έτσι μια μέρα θα καθίσουμε στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς μας
και θα χαζεύουμε τους ταλαντούχους φίλους μας
να παίζουν την Αντιγόνη ή τον Άμλετ,
κι έπειτα θα πάμε στην παρακάτω γειτονιά
εκεί ένας φίλος θα έχει στήσει ένα πιάνο και μια γυναίκα θα τραγουδά την Περσεφόνη
κι εμείς θα την χαζεύουμε μαγεμένοι
θα είναι μια άλλη τέχνη
αυτή που μέσα μας οικοδομούσαμε βήμα βήμα
τόσα χρόνια
Μαρία Μ.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΖΩΗΣ
Μέσα σε ένα περιβάλλον ακραίας φτώχειας και κοινωνικής λεηλασίας, μέσα σε μια ασφυκτική συνθήκη όπου μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και να ζήσει κάτω από στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες, μέσα σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης (υγειονομικής, οικονομικής, οικολογικής, κοινωνικής) και όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των καπιταλιστικών αντιθέσεων καλούμαστε να οργανώσουμε τη δράση μας. Να οργανώσουμε τη δράση μας, όχι αποκομμένοι από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, αλλά ως κομμάτι της. Ως κομμάτι των εργατών που βιώνουν την εργασιακή βαρβαρότητα στο πετσί τους, που βιώνουν την υπερκμετάλλευση να τους συνθλίβει, που ψάχνουν αγωνιωδώς μεροκάματο, που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, που βρέθηκαν άνεργοι γιατί ζήτησαν τα αυτονόητα. Ως εργάτες που βλέπουν τη μία κατάκτηση μετά την άλλη να χτυπιέται από κυβερνητικά νομοσχέδια, που βλέπουν τον μισθό τους να μειώνεται, που βλέπουν τα δικαιώματα τους να χτυπιούνται το ένα μετά το άλλο. Ως άνεργοι που τους κόβουν το ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τον λογαριασμό, ως άστεγοι που τους πήραν το σπίτι γιατί χρωστούσαν, ως άνθρωποι που αδυνατούν να πληρώσουν το σούπερ μάρκετ για να ζήσουν. Ως εργάτες που δεν μπορούν να πάνε για δουλειά γιατί τσακίστηκαν από ένα εργατικό «ατύχημα» και δούλευαν μαύρα και ανασφάλιστα. Ως εργάτες που θέλουν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, που θέλουν να ανασάνουν μέσα στην ασφυξία που τους προκαλεί η επίθεση του συστήματος αλλά πέφτουν διαρκώς σε τοίχο.
Δυσήνιος Ίππος 