ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗ -ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ| ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 14/03 12:00 ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Ας μην περιμένουμε πια. Ας μην ελπίζουμε. Ας μην αφαιρεθούμε, παροπλιστούμε. Να κάνουμε εισβολή. Να στείλουμε το ψέμα στα σχοινιά. Να πιστέψουμε σ’ αυτό που νιώθουμε. Να πράξουμε αναλόγως. Να σπρώξουμε την πόρτα του παρόντος. Να προσπαθήσουμε. Να χάσουμε. Να προσπαθήσουμε ξανά. Να χάσουμε καλύτερα. Να πεισμώσουμε. Να επιτεθούμε. Να χτίσουμε. Να κινήσουμε ίσως. Όπως και να ‘χει, να ανασηκωθούμε. Να πάρουμε τον δρόμο μας. Να ζήσουμε, άρα. Τώρα.» [Αόρατη Επιτροπή, Τώρα]
Την Πέμπτη το πρωί, κατά τη διάρκεια της πανεκπαιδευτικής πορείας στην Πάτρα, έγινε επίθεση στις αστυνομικές δυνάμεις με πέτρες και καπνογόνα στο ύψος της Ερμού στο αστυνομικό τμήμα. Η αστυνομία επιτέθηκε στην πορεία με αποτέλεσμα τη σύλληψη ενός συντρόφου. Ο σύντροφος περνάει αύριο το πρωί εισαγγελέα κατηγορούμενος για 4 πλημμελήματα.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης αύριο Παρασκευή 23.2, 11π.μ., στα δικαστήρια της Πάτρας.
«Ας μην περιμένουμε πια. Ας μην ελπίζουμε. Ας μην αφαιρεθούμε, παροπλιστούμε. Να κάνουμε εισβολή. Να στείλουμε το ψέμα στα σχοινιά. Να πιστέψουμε σ’ αυτό που νιώθουμε. Να πράξουμε αναλόγως. Να σπρώξουμε την πόρτα του παρόντος. Να προσπαθήσουμε. Να χάσουμε. Να προσπαθήσουμε ξανά. Να χάσουμε καλύτερα. Να πεισμώσουμε. Να επιτεθούμε. Να χτίσουμε. Να κινήσουμε ίσως. Όπως και να ‘χει, να ανασηκωθούμε. Να πάρουμε τον δρόμο μας. Να ζήσουμε, άρα. Τώρα.» [Αόρατη Επιτροπή, Τώρα]
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ|ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 11/10 10:30 ΠΜ ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται, με συνέπεια να αναδιαρθρώνεται και το πανεπιστήμιο ως δομικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας. Διαχρονικά το πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν βασικό εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής με διττό σκοπό: τόσο τον αναπαραγωγικό του ρόλο, δηλαδή την δημιουργία μελλοντικών εργαζομένων και της απαραίτητης υλικό τεχνικής γνώσης, όσο και ως ιδεολογικός μηχανισμός στα χέρια κράτους και κεφαλαίου με σκοπό την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού, εντατικοποιημένου και αποστειρωμένου κλίματος φοίτησης με σκοπό την προετοιμασία πειθήνιων και υπάκουων εργαζομένων που δεν επιτρέπεται να έχουν χρόνο για αγώνες, συνδικαλισμό, και οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία των επιχειρηματικών συμφερόντων των αφεντικών αλλά μόνο να είναι αφοσιωμένοι στην παραγωγική διαδικασία. Οι πρώτες προσπάθειες απαρχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ξεκινούν από την δεκαετία του ’90 με πρώτο στόχο τα σχολεία. Το νομοσχέδιο του υπουργού παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλου το 1990-1991 και το ν/σ του Αρσένη με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1998-1999 αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, με άμεση την απάντηση του μαθητικού κινήματος, με καταλήψεις διαρκείας και μαχητικές διαδηλώσεις.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΘΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ
’’ Όσοι δεν κινούνται, δεν παρατηρούν τις αλυσίδες τους.’’
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Η πραγματικότητα που βιώνουν τα κοινωνικά και ταξικά κατώτερα κομμάτια της κοινωνίας, το λιγότερο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί είναι κομβική. Μετά από ένα καλοκαίρι με πυρκαγιές σε όλη την ελληνική επικράτεια, είδαμε να παίρνει σάρκα και οστά η λεηλασία του φυσικού κόσμου και άνθρωποι να χάνουν τις ζωές τους. Παραδείγματα όπως αυτά της Αλεξανδρούπολης, της Πάρνηθας και της Ρόδου προστίθενται σε μια αλληλουχία γεγονότων όπου σε συνδυασμό με τις καταστροφικές πλημμύρες (Καρδίτσα, Λάρισα, Βόλος) σκιαγραφούν τη δυστοπική καθημερινότητα που επέβαλλαν το κράτος και το κεφάλαιο για ένα ακόμα καλοκαίρι. Την ίδια στιγμή, ρατσιστικά πογκρόμ και φασιστικές επιθέσεις λαμβάνουν χώρα λειτουργώντας ως το μακρύ χέρι του συστήματος προκειμένου να απομακρυνθεί το δημόσιο βλέμμα από τους πραγματικούς υπαίτιους της κατάστασης, που δεν είναι άλλοι από το κράτος και τ’αφεντικά, απομυζώντας έτσι τις ευθύνες στους μετανάστες. Μέσα σε όλον αυτόν τον ζόφο, το κράτος συνεχίζει την επίθεσή του απέναντι στον κόσμο του αγώνα και εξαπολύει κατασταλτικές επιχειρήσεις εκκένωσης σε κατειλημμένους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους (στέκι Άνω Κάτω πατησιών, Κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου και κατάληψη Ευαγγελισμού). Φυσικά στα σχέδια των κυρίαρχων δεν θα μπορούσε να λείπει και το πανεπιστήμιο: προτού καλά καλά ξεκινήσει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά και ενώ συμβαίνουν όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε μπροστά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Η κατάργηση του ασύλου, η είσοδος των μπάτσων στις σχολές και άλλες νομικές διατάξεις που ψηφίζονται τα τελευταία χρόνια γίνονται σε μια κατεύθυνση εναρμονισμού του πανεπιστημίου με τις επιταγές του κεφαλαίου. Επιπλέον, συγκεκριμενοποιείται με αυτόν τον τρόπο και ο ιδεολογικός ρόλος που έχει αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, ο οποίος είναι η αναπαραγωγή των προϋποθέσεων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Στις 11 του Σεπτέμβρη ανοίγουν τα σχολεία, -18 για τη Θεσσαλία που είναι βυθισμένη στα λασπόνερα θρηνώντας τους νεκρούς της-,στο φόντο της άνευ προηγουμένου κρατικής επίθεσης, τόσο εις βάρος των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στα σχολεία, όσο και εις βάρος των μαθητών και των οικογενειών τους. Η επιχείρηση της αποδόμησης και καταπάτησης των κεκτημένων και των αγώνων του χθες που διαμόρφωσαν σε έναν βαθμό το σημερινό δημόσιο σχολείο βρίσκεται σε εξέλιξη παίρνοντας οριακές διαστάσεις. Ενός σχολείου που αντί σήμερα να αποτελεί αγαθό για την κοινωνική πλειοψηφία, επιχειρείται να μετατραπεί σε ένα πεδίο στο οποίο θα ακμάζουν οι «αριστοκράτες» και οι έχοντες, ενώ οι μη έχοντες, οι ταξικά ασθενέστεροι, οι κοινωνικά περιθωριοποιημένοι, οι αποκλίνοντες, οι διαφορετικοί, αλλά ακόμη και αυτοί που απλά έτυχε να μένουν σε απόμακρα μέρη της χώρας,θα αποτελούν μη προνομιακό πεδίο και ή θα αποκλείονται ή θα αναγκάζονται να μάθουν από πρώτο χέρι τι πάει να πει πειθάρχηση, υποταγή και εντατικοποίηση, χαρακτηριστικά αναγκαία για την αναπαραγωγή του σημερινού συστήματος εξουσίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΔ 85/2022 ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα, πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Το κράτος με βάση το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022) αποφασίζει να υποτιμήσει τις καλλιτεχνικές σπουδές, εξισώνοντας διπλώματα των Δραματικών Σχολών, των Σχολών Χορού και Κινηματογράφου με Απολυτήρια Λυκείου.
Μετά από μια μακρά περίοδο που οι τέχνες στο σύνολό τους, τόσο σε επίπεδο σπουδών όσο και σε εργασιακό επίπεδο, υφίστανται συνεχή υποβάθμιση έρχεται το εν λόγω διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση της τέχνης.
Οι φοιτητές στις καλλιτεχνικές σπουδές καλούνται, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, να έρθουν αντιμέτωποι με την εξαντλητική εντατικοποίηση των σπουδών και τα δυσβάστακτα δίδακτρα.
Ταυτόχρονα, εδώ και χρόνια, οι ηθοποιοί, οι χορευτές κ.α. δεν λογίζονται ως εργαζόμενοι και ως εκ τούτου οι εργασιακές συνθήκες γι αυτούς δεν τους επιτρέπουν καν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Απλήρωτες πρόβες, ανασφάλιστη εργασία, ανασφάλεια είναι συνθήκες που επικρατούν στους κλάδους αυτούς, οι οποίες οριοθετουν ένα δυστοπικό εργασιακό περιβάλλον.
Ειδικά τώρα, μετά από 2 χρόνια πανδημίας. Μιας πανδημίας, από την οποία το κράτος επωφελήθηκε προκειμένου να επιβάλλει όλο και χειρότερους όρους διαβίωσης για όλους και όλες μας και έξω από αυτό δεν έμεινε η τέχνη στο σύνολό της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην τέχνη έζησαν δύο χρόνια πανδημίας σχεδόν χωρίς καθόλου εργασία και χωρίς μέριμνα από πλευράς κράτους για την διαβίωσή τους.
Μέσα σε αυτή ακριβώς τη συγκυρία έρχεται το εν λόγω προεδρικό διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση των πτυχίων με τις προεκτάσεις που αυτή θα έχει στα εργασιακά τους δικαιώματα. Η διαρκής υποτίμηση των τεχνών ως αποτέλεσμα της υποτίμησης των σπουδών και των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων των καλλιτεχνών αποτελεί, πρώτα από όλα, κομμάτι της επίθεσης στα εργασιακά και εκπαιδευτικά κεκτημένα εν γένει, η οποία γίνεται φανερή σε όλους τους χώρους εργασίας και στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται όλα τα εργασιακά και εκπαιδευτικά νομοσχέδια που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια. Στην προκειμένη, ωστόσο, επιδιώκεται και η υποτίμηση της τέχνης ως ένα μέσο έκφρασης, καλλιέργειας και σκέψης για καλλιτέχνες και θεατές. Η τέχνη ανατρέφει τη σκέψη άρα και την αντίσταση και γι αυτό πρέπει να παταχθεί και να χτιστεί μια στείρα ζωή, στην οποία θα δουλεύουμε και θα τρώμε ψίχουλα.
Τις τελευταίες μέρες πλήθος καλλιτεχνικών σχολών τελούν υπό κατάληψη ενώ σε πληθώρα παραστάσεων γίνονται παρεμβάσεις κοινωνικοποίησης του λόγου και του αγώνα του κόσμου της τέχνης. Να σταθούμε στο πλευρό όσων αγωνίζονται στις σχολές και στους χώρους της τέχνης. Οι μαζικές κινητοποιήσεις της 10/1 δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής του Π.Δ. αλλά και κάθε κυρίαρχης επιταγής που υποβαθμίζει τη ζωή μας.
Να γίνουν οι παραστάσεις και οι σκηνές σε όλη την Ελλάδα αφετηρίες ενός δρόμου αγώνα για την ανατροπή του Π.Δ. 85/2022 και κάθε μεθόδευσης υποβάθμισης της τέχνης και των εργαζόμενων σε αυτή που θα διαχυθεί παντού.
Μια μέρα
θα χτίσουμε έναν κόσμο νέο
πάνω στα συντρίμμια του παλιού
εκεί κάθε πλατεία και κάθε γειτονιά θα είναι χώροι τέχνης
έτσι μια μέρα θα καθίσουμε στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς μας
και θα χαζεύουμε τους ταλαντούχους φίλους μας
να παίζουν την Αντιγόνη ή τον Άμλετ,
κι έπειτα θα πάμε στην παρακάτω γειτονιά
εκεί ένας φίλος θα έχει στήσει ένα πιάνο και μια γυναίκα θα τραγουδά την Περσεφόνη
κι εμείς θα την χαζεύουμε μαγεμένοι
θα είναι μια άλλη τέχνη
αυτή που μέσα μας οικοδομούσαμε βήμα βήμα
τόσα χρόνια
Μαρία Μ.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΖΩΗΣ
Οι μαθητές του 7ου ΓΕΛ στην πορεία ενάντια στις συγχωνεύσεις τμημάτων. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο 6ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ
Σχετικά με τις πρόσφατες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και τον αγώνα των μαθητών
Αυτό το κείμενο, προσδοκά να γίνει μία παραστατική απεικόνιση του μαθητικού αγώνα, σχηματοποιημένου πλέον, από μία μάζα που άνθισε αυθόρμητα, με μία φλογερή πρωτοβουλία σημαδεύοντας τα γεγονότα μερικών ημερών. Ένας κυκεώνας γεγονότων, είναι αρκετός για να αναχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα σε μία συλλογική πολιτική αντιπαράθεση και να γίνει μία απόπειρα απολογισμού – φορέας των μελλοντικών αγώνων.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς και ενάμιση χρόνο μετά την εμφάνιση της πανδημίας στη χώρα. Η σωρεία αντικοινωνικών και αντεκπαιδευτικών νομοσχεδίων που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα, ως συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που επιχειρούν οι κυρίαρχοι εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν φέρει σαρωτικές αλλαγές στους χώρους εκπαίδευσης και ειδικότερα στα πανεπιστήμια. Οι αλλαγές αυτές συνιστούν μια ολομέτωπη επίθεση σε βάρος των φοιτητών και ειδικότερα σε βάρος εκείνων που ανήκουν στα κατώτερα οικονομικά στρώματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι φοιτητές επωμιζόμαστε για ακόμη μια φορά τα υγειονομικά, οικονομικά και κοινωνικά απότοκα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Έχοντας περάσει ήδη τρία εξάμηνα τηλε-εκπαίδευσης και τέσσερις τηλεξεταστικές περιόδους, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες διαβίωσης, επαίδευσης και εξέτασης, παραμένει ακόμα εξαιρετικά αμφίβολο το αν και με ποιόν τρόπο θα βρούμε τις σχολές ανοιχτές για όλους το επόμενο διάστημα.
Δυσήνιος Ίππος 