Παρ’ όλα αυτά όμως η Γεωργία, μια γυναίκα που προέρχεται από τα σπλάχνα της τάξης των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου, η Γεωργία που δεν νιώθει πως έχει πια κάτι να χάσει, συνεχίζει με σθένος να καταγγέλει διαρκώς τα όσα έζησε και να επιμένει για την δημοσιοποίησή τους. Κι έτσι μετά την αποκάλυψη σιγά σιγά ενός ολόκληρου κυκλώματος που στοχεύει σε μια ανώμαλη καλοπέραση, πάνω στα κορμιά ναρκωμένων γυναικών, στο οποίο εμπλέκονται κατά βάση μεγαλοεπιχειρηματίες, άνθρωποι της «καλής κοινωνίας», πλουσιόπαιδα, μαφιόζοι της νύχτας και ιδιοκτήτες κυριλέ μαγαζιών εστίασης, τα κυρίαρχα ΜΜΕ ξεκινούν την γνωστή προσπάθεια συγκάλυψης και ξεπλύματος, σε συνεργασία πάντα με το κράτος, την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άλλωστε αποτελεί το θάψιμο των τοξικολογικών εξετάσεων της κοπέλας, οι οποίες τελικά, μετά από μη βολικές για το κράτος, διαρροές που καλύφθηκαν με μανία, βγήκαν «πεντακάθαρες».
Οι ρίζες της 8η Μάρτη δε βρίσκονται σε μία απροσδιόριστη γιορτή αγάπης και θαυμασμού του «ωραίου φύλου», αλλά στους εργατικούς αγώνες γυναικών στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα. Μπορεί να μην έχουμε τρόπο να επιβεβαιώσουμε αν η αφορμή για να καθιερωθεί αυτή η ημέρα ήταν η απεργία των εργατριών ιματισμού το 1857 ή η διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη, η μαχητική απεργία και «η εξέγερση των 20.000» τον χειμώνα του 1910 ή η φωτιά της TriangleWaist με τις κλειδωμένες εργάτριες μέσα και η απεργία των κλωστοϋφαντουργιών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης το 1912. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι έμπνευση για την καθιέρωση της 8η Μάρτη ως ημέρα μνήμης ήταν η μαχητικότητα των γυναικών για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, των ταπεινών εργατριών – ντόπιων και μεταναστριών – που μοχθούσαν καθημερινά στα εργοστάσια. Ήταν η θέληση των υποτιμημένων γυναικών να διεκδικήσουν όσα τούς ανήκουν, όσα τούς αξίζουν και όχι ένας ύμνος στους ρόλους της «τέλειας γυναίκας» αντικείμενο για την ηδονή των αντρών, της «ήσυχης κυρίας» που κάθεται στα αυγά της, της «καλής μάνας και νοικοκυράς» που δε βγαίνει από το σπίτι, της «υπάκουης εργαζόμενης» που υπηρετεί αφεντικά και πελάτες.
8η Μάρτη: Ημέρα Μνήμης και Αγώνα των Γυναικών της Τάξης μας
H 8η Μάρτη σηματοδοτεί πολλούς μαχητικούς εργατικούς γυναικείους αγώνες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Σήμερα, η μέρα αυτή έχει καθιερωθεί καθεστωτικά ως η μέρα της γυναίκας. Αυτό επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης που μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Έναν αγώνα, τον οποίο η κυριαρχία συνεχώς επιχειρεί να προβάλει ως «αίτημα για ισότητα στη διαχείριση της εξουσίας». Χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι το παράδειγμα της ομιλίας της υπουργού παιδείας Νίκης Κεραμέως την ερχόμενη 9 Μάρτη στο ξεχνοδοχείο Αστήρ στην Πάτρα. Μια υπουργός που με την υπογραφή της και το δημόσιο λόγο της έχει κατακρεουργήσει τις ζωές μας έρχεται σήμερα να μας μιλήσει για την ημέρα της γυναίκας.
Από τον υποχρεωτικό εγκλεισμό στο σπίτι κατά την περίοδο του lockdown και την αδιαφορία για τις γυναίκες και τα παιδιά που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία μέχρι την ψήφιση του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων, από την συγκάλυψη της υπόθεσης Λιγνάδη μέχρι την αδιαφορία -αν όχι και συμμετοχή- της αστυνομίας σε κυκλώματα βιασμών και trafficking, από τις δημόσιες συμβουλές του συνδικαλιστή μπάτσου Μπαλάσκα σε μελλοντικούς γυναικοκτόνους μέχρι την αθώωση ή απόδοση ελαφρών ποινών σε βιαστές και κακοποιητές, το σύστημα βρωμάει βία και πατριαρχία.
Ωστόσο, η έμφυλη βία δεν είναι η μόνη διάσταση της πατριαρχίας που φέρουν οι γυναίκες στην εξέλιξη της ζωής τους. Στην ήδη μεγάλη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, ως γυναίκες, ερχόμαστε επιπλέον αντιμέτωπες με πιο δύσκολες συνθήκες εργασίας μόνο και μόνο εξαιτίας της γυναικείας μας φύσης.
Από τους αιματηρούς μαχητικούς γυναικείους εργατικούς αγώνες των αρχών του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα, η εργασιακή εκμετάλλευση για τις γυναίκες είναι ακόμη πιο δυσβάστακτη για την καθημερινότητά τους καθώς καλούνται να:
Αποδείξουν καθημερινά πως είναι ικανές.
Δουλέψουν σε συνθήκες μισθολογικής ανισότητας, επιφορτισμένες με πάγια έξοδα περιόδου και εγκυμοσύνης που πρέπει να καλύψουν οι ίδιες από τον μισθό τους, τα οποία με τις πρόσφατες ανατιμήσεις έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Διαχειριστούν σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς τους.
Έρθουν αντιμέτωπες με την φτώχεια και την ανεργία που της πλήττει περαιτέρω.
Επιβεβαιώσουν στους δυνητικούς εργοδότες τους πως δεν θέλουν να γίνουν μητέρες προκειμένου να προσληφθούν.
Να εργαστούν με δυσβάστακτους πόνους περιόδου και πόνους εγκυμοσύνης καθώς αυτά δε θεωρούνται επαρκείς λόγοι για αναρρωτική άδεια.
Ο αγώνας για την απελευθέρωσή των γυναικών από τα δεσµά της πατριαρχίας, είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέµισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο, τότε σίγουρα θα υπάρχει και πατριαρχία, θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ: ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ, 18:00, ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ενάντια στην παρουσία της υπουργού παιδείας Κεραμέως στην εκδήλωση της ΝΔ για την ημέρα της γυναίκας στο ξενοδοχείο Αστήρ: ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΗ, 17:30, ΠΛ.ΟΛΓΑΣ
Ανοιχτή συνέλευση αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση
Φωτογραφίες από την σημερινή διαδήλωση στο κέντρο της Πάτρας ενόψει της 8ης Μάρτη.
Περίπου 250 άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση ενώ στο μπλοκ που συγκροτήθηκε μετά από κάλεσμα της ανοιχτής συνέλευσης αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση συμμετείχαν περίπου 100 άτομα.
Δυσήνιος Ίππος 