Οι λαοί θα σταθούν πλάι στον Παλαιστινιακό λαό παρά τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις
Εδώ και 75 χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός βιώνει ένα ολοένα και εντεινόμενο καθεστώς απαρτχάιντ από το κράτος του Ισραήλ με προφανή σκοπό την αρπαγή της γης του, την εκδίωξη του από τα εδάφη στα οποία κατοικεί εδώ και αιώνες και την πλήρη καθυπόταξη του όποιου εναπομείναντος κομματιού.Ιδιαίτερα σημερα, η κυβέρνηση Νετανιάχου εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου ισοπεδωτική επίθεση στη Γάζα προκαλώντας για μια ακόμα φορά εκατόμβες νεκρών, ενώ επιβάλλει καθεστώς πλήρους πολιορκίας στην περιοχή απαγορεύοντας την εισαγωγή τροφίμων και καυσίμων, μπλοκάροντας την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα και φάρμακα.
Παρακάτω, η βιογραφία του Α.Μπερκμαν, όπως παρατίθεται στην ελληνική έκδοση “Το αλφαβητάρι του αναρχισμού”, από τις εκδόσεις ΚΑΤΣΑΝΟΣ (Θεσσαλονίκη).
Ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν γεννήθηκε το Νοέμβρη του 1870 στο Βίλνο (πρωτεύουσα της Λιθουανίας) που ανήκε τότε στη Ρωσική ιστορία. Η εποχή εκείνη ήταν από τις πιο μαύρες περιόδους της αντίδρασης. Γιατί, μολονότι το επαναστατικό αντιτσαρικό κίνημα στη Ρωσία άλλαξε κατεύθυνση – οι μηδενιστές, αριστοκρατικής κυρίως καταγωγής, είχαν σταματήσει τη δράση τους στην ύπαιθρο. Η επαναστατική δραστηριότητα είχε περιοριστεί στις μεγάλες πόλεις. Άνθιζε η τρομοκρατία, η εξουσία κατάφερε να επιβληθεί και να εξορίσει τους πιο πολλούς επαναστάτες στη Σιβηρία (ανάμεσα τους και το θείο του Αλεξάντερ, τον Μαξίμ). Ο δεκαπεντάχρονος τότε Αλεξάντερ προσχώρησε στο επαναστατικό κίνημα, με αποτέλεσμα να τον αποβάλουν από το σχολείο του κι απ’ όλα τα σχολεία της χώρας. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να εγκαταλείψει τη Ρωσία και να πάει στα 1888 στις ΗΠΑ. Ούτε εκεί, όμως, δεν ήταν παράδεισος για τους επαναστάτες.
Γιατί, στα 1882 είχε φτάσει στη Ν. Υόρκη ο Γερμανός κήρυκας της επαναστατικής βίας Γιόχαν Μοστ. Περιόδευσε όλες τις ΗΠΑ προπαγανδίζοντας τις ιδέες του και βρήκε το πιο πρόσφορο έδαφος στο Σικάγο. Εκεί, στα 1883 υπήρχαν πολλοί αναρχικοί, που εξέδιδαν και έντυπα σε γερμανική, βοημική και αγγλική γλώσσα· υπήρχε και γερό αναρχικό εργατικό συνδικάτο ήδη στα 1883. Σε μια απεργία, την ακολούθησε συγκέντρωση και σύγκρουση με την αστυνομία στις 3 του Μάη του 1886, ρίχτηκε μια βόμβα που σκότωσε επτά αστυνομικούς. Εξαπολύθηκε άγριο κυνήγι των αναρχικών και συνελήφθησαν οκτώ γνωστοί αναρχικοί που δικάστηκαν με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Οι επτά καταδικάστηκαν σε θάνατο, και στις 17 του Νοέμβρη του 1887 οι τέσσερις απαγχονίστηκαν. Οι άλλοι έμειναν στη φυλακή και αφέθηκαν μετά από κάμποσα χρόνια ελεύθεροι μετά από καινούρια δίκη. (Σημειώνεται ότι η πρώτη δίκη δεν βασίστηκε σε συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά είχε θεωρήσει επαρκή απόδειξη το ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αναρχικοί). Λίγους μήνες μετά απ’ αυτό έφτασε στην χώρα ο νεαρός Αλεξάντερ.
Ταξική Αντεπίθεση | Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου ως ατμομηχανή της ταξικής πάλης [Όλοι/ες στις αγωνιστικές εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από το Νοέμβρη του 1973]
Αν θέλαμε να δώσουμε μια επιγραμματική απάντηση στο «τι ήταν το Πολυτεχνείο του 1973», θα λέγαμε ότι ήταν η αντιιμπεριαλιστική αντιφασιστική εξέγερση που άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Τα πολιτικά σημαινόμενα από μια τέτοια θέση είναι σαφή: Η πτώση της Χούντας δεν αποτέλεσε προϊόν ενδοαστικών διεργασιών ή αποτέλεσμα ενός νέου προσανατολισμού των αμερικανικών επιδιώξεων για την Ελλάδα. Αντίθετα, το κεφαλαιώδες ιστορικό γεγονός της ήττας της πανίσχυρης Χούντας και της απελευθέρωσης της χώρας από τη στυγνή τυραννία που αυτή είχε επιβάλλει, φέρει ανεξίτηλο το αποτύπωμα του εργατικού- λαϊκού- φοιτητικού κινήματος και των συγκεκριμένων πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων τις οποίες αυτό ακολούθησε. Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο, όπως βέβαια για να κατανοήσουμε γιατί μια τέτοια θέση πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις οι πάσης φύσεως αστικές αφηγήσεις για το Πολυτεχνείο, αρκεί να κάνουμε μια ιστορική υπόθεση. Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα αν δεν είχε υπάρξει το Πολυτεχνείο; Αν δεν υπήρχε δηλαδή εκείνη η κορύφωση (πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική) των διεργασιών του αντιδικτατορικού κινήματος, η οποία οδήγησε στην Εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα προϋποθέτει, ωστόσο, μια απάντηση στο πρωταρχικό ερώτημα «γιατί έγινε η Δικτατορία στην Ελλάδα;», γιατί δηλαδή στην εγχώρια και διεθνή συγκυρία του 1967, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και η ελληνική άρχουσα τάξη επέλεξαν μια ανοιχτά δικτατορική λύση για την διαχείριση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα.
Κάποια σχόλια με αφορμή την κακοκαιρία «Ντάνιελ» από έναν κάτοικο της Καρδίτσας
Μια έκφραση αλήθειας που ακούγεται όλο και συχνότερα στον κάμπο της Καρδίτσας. Σε έναν νομό που αποτελεί εδώ και χρόνια τον φτωχό συγγενή της Θεσσαλίας καταλαμβάνοντας ταυτόχρονα την προτελευταία θέση στους νομούς της χώρας (51η) στην κατάταξη υπολογισμού του μέσου κατά κεφαλή ΑΕΠ σε βάθος 20ετίας από το 2000 μέχρι το 2019, πριν την έναρξη της πανδημίας! Έναν νομό που σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (2021) μειώθηκε ο πληθυσμός του κατά 9%, περίπου 15000 κάτοικοι και συνεχίζει να μειώνεται με γρήγορους ρυθμούς και δεν είναι τυχαίο…
50 χρόνια έχουν περάσει από τη μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου. 50 χρόνια μετά και η εξέγερση συνεχίζει να αποτελεί φάρο για τους αγώνες που διεξάγονται σήμερα. Τους αγώνες που κυοφορούν τις εξεγέρσεις του μέλλοντος για έναν καλύτερο κόσμο.
Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους κατά τον Πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο. Για την καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας το 1948, επικράτησε ο όρος Νάκμπα
Πώς επιφανείς Εβραίοι κατήγγειλαν την εθνικιστική-τρομοκρατική δράση των προγόνων του Netanyahu
Απαραίτητη σημείωση: Στην παρακάτω, εξαιρετικά επίκαιρη επιστολή της 8ης Δεκέμβρη 1948, επιφανείς Εβραίοι, ανάμεσα τους ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και η Χάνα Άρεντ, επισημαίνουν στους New York Times τον κίνδυνο που υπάρχει από την εμφάνιση του φασιστικού κόμματος της Ελευθερίας στο κράτος του Ισραήλ. Περιγράφουν τη δράση που ακολουθεί το ισραηλινό κράτος ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό τα τελευταία χρόνια. Τρομοκρατία, εκτοπισμοί, εθνοκάθαρση. Άλλωστε ο ιδρυτής του κόμματος αυτού, Menachem Begin, κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός του ισραηλινού κράτους στη δεκαετία του 1970 (επικρατώντας και στη συνέχεια εξαφανίζοντας το ιστορικό Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ), ιδρύοντας το κόμμα Likud μαζί με τον Ariel Sharon, γνωστό (στρατηγό και μετέπειτα πρωθυπουργό) σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού. Άκρον άωτον της διεθνούς υποκρισίας, ο Begin τιμήθηκε και με Νόμπελ Ειρήνης για τα εγκλήματα του. To Likud, όπως και το Tnuat Haherut , το κόμμα της Ελευθερίας δηλαδή, διέπονται από τις αρχές του Σιωνιστικού Ρεβιζιονισμού, εκείνης της εθνικιστικής δηλαδή ιδεολογίας που έχει σκοπό την ίδρυση ισραηλινού κράτους στη γη της Παλιστίνης καθώς επίσης και σε μερικές ακόμα όμορες περιοχές. Διάδοχος του Begin, ήταν ο Yitzhak Shamir, ηγέτης της ακροδεξιάς οργάνωσης Stern για την οποία γίνεται λόγος στην επιστολή. Σημερινός πρόεδρος του Likud και πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι ο Benjamin Netanyahu, γνωστός ως Bibi. Αυτά τα λίγα για να γίνει κατανοητό ποια φασιστική συμμορία γενοκτονεί τους Παλαιστίνιους μέχρι σήμερα…
O Άδωνις Γεωργιάδης διαφημίζει το βιβλίο του ναζιστή Κώστα Πλεύρη “Εβραίοι: όλη η Αλήθεια”
Από την έναρξη της Ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης στη Γάζα, μετά την “Καταιγίδα του Αλ Άκσα” στις 7 Οκτωβρίου, ξεκίνησε στην Ελλάδα μια επικοινωνιακή καταιγίδα υπεράσπισης του ισραηλινού “δικαιώματος στην αυτοάμυνα” από πλήθος συστημικών και “αντισυστημικών” ακροδεξιών. Στην πρώτη γραμμή αυτού του φαινομενικά παράδοξου φλερτ ήταν η προερχόμενη από το αντισημιτικό ΛΑΟΣ ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας (Άδωνις Γεωργιάδης, Θάνος Πλεύρης, Μάκης Βορίδης). Ταυτόχρονα, ο Κυριάκος Βελόπουλος αποκάλεσε τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα ως «Πέμπτη Φάλαγγα και Δούρειο Ίππο», ζητώντας διαρκώς τη σύλληψη και απέλασή τους: «Βλέπω 70 αλήτες στο Σύνταγμα να καίνε την Εβραϊκή σημαία; Όπως είναι τους παίρνω και τους μεταφέρω στα σύνορα. Κλωτσιά και έξω (…) Εγώ δεν θα δεχόμουν κάνέναν από εκεί. Τελεία και παύλα. Κανέναν από την Παλαιστίνη. Κανέναν!». Ο Φαήλος Κρανιδιώτης έγραψε όταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί: «Το Ισραήλ να κάνει οικόπεδο τη Γάζα και να στείλει όλη τη Χαμάς, τσανάκια του Ερντογάν, για πιλάφι». Οι Σπαρτιάτες στην ανακοίνωσή τους έγραψαν: «Είναι πλέον σαφές ότι οι φιλότουρκοι τζιχαντιστές της Χαμάς κήρυξαν απρόκλητα τον πόλεμο στο Ισραήλ». Ο ακροδεξιός ειδικός φρουρός Τηλέμαχος Μπόσσιος, φίλος των Κασιδιαραίων, παίρνει από την πρώτη στιγμή θέση υπέρ του Ισραήλ και καλεί στην εκπομπή του τον γνωστό φανατικό ραβίνο Μορδεχάι Φριζή, που εμφανίζεται ως Πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος του Likud (του κόμματος του Νεντανιάχου). Σύμφωνα με τον Φριζή στην Γάζα δεν υπάρχουν άμαχοι, δεν υπάρχουν αθώοι.1 Όλοι οι κάτοικοι της Γάζας είναι τρομοκράτες, ακόμα και τα παιδιά και πρέπει η εβραϊκή εκδίκηση να πέσει στα κεφάλια όλων. Θυμίζω πως ο Φριζής είχε γίνει γνωστός όταν μετά από παρέμβαση με μπογιές του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία του Ισραήλ στις 25 Δεκεμβρίου του 2017, έλεγε: «Για τολμήστε να μπείτε στην πρεσβεία και θα σας αναλάβουμε όπως ακριβώς σας αξίζει. Όπως στο Mavi Marmara. Σκουλήκια αναρχικοί. Μια σφαίρα στο κεφάλι και τελειώσαμε. Αναρχοκουμούνια, σας φτύνουμε και τον Μαρξ, τον προδότη τον Εβραίο αντισημίτη, σας φτύνουμε και τον Μπακούνιν. Σας φτύνουμε και το άλφα της αναρχίας και το σφυροδρέπανο». Τότε, μέχρι και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο καταδίκασε τα παραληρήματα του Φριζή, χαρακτηρίζοντάς τα ως κραυγές φανατισμού και μισαλλοδοξίας.
Η εξάπλωση των fake news και η αναπαραγωγή τους από τους ακροδεξιούς είναι αναμενόμενη. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν το υποτιθέμενο εξώφυλλο του περιοδικού Forbes που απεικόνιζε τον πρώην επικεφαλής της Χαμάς Khaled Mashal ως κάτοχου γιγαντιαίας περιουσίας. Πηγή της συγκεκριμένης ψευδούς είδησης ήταν το Ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών. Τη fake φωτογραφία την αναπαρήγαγαν ως αληθινή ακροδεξιοί λογαριασμοί, μεταξύ των οποίων ο Άδωνις Γεωργιάδης, παρ’ ότι η ίδια η πηγή που τη δημοσίευσε γρήγορα παραδέχτηκε πως ήταν πλαστή (”σατιρική”)! Βεβαίως, όλη αυτή η διασπορά fake news που αναπαράγονται τόσο εύκολα δεν έχει σαν στόχο τους ηγέτες της Χαμάς, αλλά τη δημιουργία μιας πυκνής ομίχλης για να κρυφτεί η εν εξελίξει σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.
Εκεί, όμως, που η εγχώρια αντισημιτική ακροδεξιά έδωσε τα ρέστα της ήταν η υποτιθέμενη αποκαθήλωση της Ελληνικής σημαίας από στύλο της ΔΕΗ και η έπαρση της Παλαιστινιακής στη θέση της από παλαιστίνιο πρόσφυγα κατά τη διάρκεια συναυλίας του ΠΑΜΕ. Κι ενώ η “είδηση” διαψεύστηκε πλήρως από σχετικό βίντεο που δείχνει τον πρόσφυγα να υψώνει τις δυο σημαίες που ήταν κολλημένες μαζί σε ένα κοντάρι, οι ακροδεξιοί δεν έχασαν την ευκαιρία να αναπαράγουν την ψευδή είδηση χύνοντας ισλαμοφοβικό και αντιμεταναστευτικό δηλητήριο. Μεγάλη γκάμα ακροδεξιών αναφέρθηκε παραπλανητικά στο γεγονός, από τον Θάνο Πλεύρη της Νέας Δημοκρατίας και τον αναπληρωτής κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ελληνικής Λύσης Στυλιανό Φωτόπουλο, μέχρι τον βουλευτή των Σπαρτιατών Κώστα Φλώρο και τον υποψήφιο με τη δημοτική παράταξη του Κασιδιάρη Δημήτρη Δέμπελα. Ας σταχυολογήσουμε μερικές αντιδράσεις:
Απόσπασμα από το βιβλίο «Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης» στο οποίο ο Στέργιος Κατσαρός καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία ως εργάτης για την περίοδο της «θύελλας και της ορμής» από τη δεκαετία του 1960 ίσαμε τη μεταπολίτευση.
Τη 17η Νοέμβρη 1995 περίπου 2.000 άτομα δεν ακολουθούν την καθιερωμένη πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά παραμένουν στον ιστορικό χώρο της εξέγερσης, το Πολυτεχνείο της Αθήνας, καταλαμβάνοντας τον. Η 18η Νοέμβρη ξημέρωσε με 500 συλλήψεις αναρχικών, αντιεξουσιαστών και άγριων νεολαίων.
Δυσήνιος Ίππος 