Category: Ζερμιναλ

Παρ’ όλα αυτά όμως η Γεωργία, μια γυναίκα που προέρχεται από τα σπλάχνα της τάξης των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου, η Γεωργία που δεν νιώθει πως έχει πια κάτι να χάσει, συνεχίζει με σθένος να καταγγέλει διαρκώς τα όσα έζησε και να επιμένει για την δημοσιοποίησή τους. Κι έτσι μετά την αποκάλυψη σιγά σιγά ενός ολόκληρου κυκλώματος που στοχεύει σε μια ανώμαλη καλοπέραση, πάνω στα κορμιά ναρκωμένων γυναικών, στο οποίο εμπλέκονται κατά βάση μεγαλοεπιχειρηματίες, άνθρωποι της «καλής κοινωνίας», πλουσιόπαιδα, μαφιόζοι της νύχτας και ιδιοκτήτες κυριλέ μαγαζιών εστίασης, τα κυρίαρχα ΜΜΕ ξεκινούν την γνωστή προσπάθεια συγκάλυψης και ξεπλύματος, σε συνεργασία πάντα με το κράτος, την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άλλωστε αποτελεί το θάψιμο των τοξικολογικών εξετάσεων της κοπέλας, οι οποίες τελικά, μετά από μη βολικές για το κράτος, διαρροές που καλύφθηκαν με μανία, βγήκαν «πεντακάθαρες».

Continue reading “Η πατριαρχία βιάζει και κακοποιεί στα σαλόνια πολυτελών ξενοδοχείων” →

«Η σύγχρονη ιστορία της Λατινικής Αμερικής έχει αναδείξει πολλούς ιερείς, ακόμα και επισκόπους, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για τον μετασχηματισμό των κοινωνιών τους. Έχει, επίσης, αναδείξει ηρωικούς αντάρτες, διανοούμενους, πολιτικούς ηγέτες, αγωνιστές και αγωνίστριες με τεράστια λαϊκή απήχηση. Ο Καμίλο Τόρες Ρεστρέπο, μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες προσωπικότητες της Κολομβίας, ήταν όλα αυτά μαζί. Η παγκόσμια φήμη του οφείλεται όχι τόσο στον σύντομο πρωταγωνιστικό του ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας του όσο στις τραγικές συνθήκες του θανάτου του. Με το να προσφέρει τη ζωή του για τον επαναστατικό σκοπό, με το να πέσει από τις σφαίρες εκείνου που ονόμαζε «στρατό της ολιγαρχίας», ο Καμίλο μετατράπηκε σε σύμβολο για τις νεότερες γενιές σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Τον αποκαλούν “ο Τσε της Κολομβίας”, καθώς η διαδρομή της ζωής του ήταν παράλληλη με εκείνη του Τσε Γκεβάρα. Όχι μόνο έζησαν και έδρασαν και οι δύο την ίδια εποχή, στην ίδια ήπειρο, αλλά και δολοφονήθηκαν στο βουνό- ο ένας στη Βολιβία, ο άλλος στην Κολομβία. Και οι δύο έκαναν μια επιλογή ζωής που περιελάμβανε την υπηρεσία στους συνανθρώπους-ο ένας ως γιατρός, ο άλλος ως ιερέας». Από το βιβλίο PADRE CAMILO, Η σκέψη και η δράση του Καμίλο Τόρες.

Ο Φλεβάρης για την Κολομβία είναι ο μήνας του Καμίλο Τόρες. Ο Καμίλο γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1929 στην Μπογκοτά. Στις 15 Φεβρουαρίου σκοτώθηκε σε μάχη πολεμώντας στις γραμμές του αντάρτικου Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (ELN). Με το να προσφέρει τη ζωή του για τον επαναστατικό σκοπό, με το να πέσει από τις σφαίρες εκείνου που ονόμαζε «στρατό της ολιγαρχίας», μετατράπηκε σε σύμβολο για τις νεότερες γενιές σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και έμεινε γνωστός ως «ο αντάρτης παπάς», συγκεντρώνοντας την παγκόσμια προσοχή γύρω από τη μορφή του.

Continue reading “93 χρόνια από τη γέννηση του Καμίλο Τόρες” →

Τα όνειρα τους τα ‘τρωγε της φτώχιας το σκουλήκι
Τα βράδια μάτια ορθάνοιχτα, η χώρα της ανάγκης
απλώνει το βρωμόχερο, ζητά μπροστά το νοίκι

Κι έρχεται η στιγμή, που λες, να φύγουν κι ό,τι γίνει
κι αν όπως τρέμεις το χαμό σε λυπηθεί το κύμα
στη Λαμπεντούζα βρίσκεσαι, ή και στη Μυτιλήνη

«Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ»,
Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Continue reading “Νεκροταφείο ψυχών η Μεσόγειος. Χιλιάδες οι νεκροί, γνωστοί οι ένοχοι” →

Πολύμορφο, μαζικό και μαχητικό κίνημα ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και όχι περιορισμός του αγώνα στενά σε ένα πλαίσιο αναμονής θεσμικών αποφάσεων.

Continue reading “Πολύμορφο, μαζικό και μαχητικό κίνημα ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας” →

Tο Ενιαίο Μέτωπο και η Συγκρότηση της Τάσης

Άρθρο του Tommy Lawson στο libcom.org που παρουσιάζει τις έννοιες που χρησιμοποίησαν οι αναρχικοί για να ορίσουν τη συνεργασία τους με άλλες τάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δημοσιεύτηκε σε 2 μέρη στα τεύχη 7 και 8 της εφημερίδας Ζερμινάλ

Continue reading “Η Αναρχία και οι Σύμμαχοι της” →

H εξέγερση που κατέληξε σε διαπραγμάτευση

Όταν η κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε τον Οκτώβρη του 2019 βγήκε από το Μετρό του  Σαντιάγο και άρχισε να επεκτείνεται στις πλατείες ολόκληρης της χώρας διαταράσσοντας την περίφημη κανονικότητα τους συστήματος, η κυβέρνηση Πινιέρα είχε τρεις επιλογές: να καταστείλει τη διαμαρτυρία, να κάνει κάποιες μικρές παραχωρήσεις ή να διαπραγματευτεί μια θεσμική αλλαγή. Ιστορικά, η πρώτη μέθοδος που υιοθετούν οι κυρίαρχες τάξεις, προκειμένου να ανακόψουν τα κοινωνικά ξεσπάσματα, είναι η βία. Στη Χιλή τις πρώτες εβδομάδες της εξέγερσης είδαμε επίπεδα και μεθόδους καταστολής που είχαν να παρατηρηθούν από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά η κρατική βία είχε ένα υψηλό πολιτικό κόστος και έπληττε την εικόνα της κυβέρνησης διεθνώς, εξαιτίας των καταγγελιών για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έκαναν τον γύρο του κόσμου.

Continue reading “ΧΙΛΗ: ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΜΠΟΡΙΤΣ” →

Ήταν φθινόπωρο του 1990 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη (του πρεσβύτερου) εισήγαγε το νομοσχέδιο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση σε όλες τις βαθμίδες. Μεταξύ άλλων, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προέβλεπε την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την επιβολή χρονικού ορίου φοίτησης, τον περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση καθόριζε την επαναφορά της ομοιόμορφης ενδυμασίας, τη δημιουργία ειδικού pointsystem για τη συμπεριφορά των μαθητών, την έπαρση και υποστολή σημαίας, την υποχρεωτική προσευχή στην τάξη και στο προαύλιο, τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό 3 φορές το χρόνο, την απαγόρευση των αδικαιολόγητων απουσιών, ενώ επανέφερε και τις εισαγωγικές εξετάσεις στο δημοτικό για το γυμνάσιο. Παράλληλα, σε μια κίνηση ρεβανσισμού απέναντι στους εκπαιδευτικούς και τη νικηφόρα απεργία τους το προηγούμενο καλοκαίρι, εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, καταργούσε την επετηρίδα και εισήγαγε τις προσλήψεις με εξετάσεις και την αξιολόγηση στα σχολεία.

Continue reading “31 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ… ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ: ΠΑΡΩΝ!” →