Γράφει η Χρύσα Λ.
«Από τα προάστια κι απ’ τα γύρω χωριά
Άραβες και νέγροι βεδουίνοι με σπαθιά
Δεν είχαμε σκοπό να πάμε τόσο βαθιά
Μα κάποιος από μας στο δρόμο πέταξε τη λέξη φωτιά»
Νιώθω ότι κυριαρχεί μια αντίφαση μέσα μου. Αυτή που διαρκώς υπενθυμίζει ότι όταν γράφω για τον Νίκο Ρωμανό θα πρέπει να βγάζω τον Δεκέμβρη του ’08 απ’ τον πυρήνα της σκέψης μου, μιας και στα χρόνια που ακολουθήσαν ο Νίκος χάραξε τη δική του πολιτική πορεία, ενώ παράλληλα μου μοιάζει αδύνατον να καταφέρω να τον δω μακριά απ’ τους στίχους αυτούς, που μας έβαλαν για μέρες στο αμφιθέατρο της Νομικής, με ορμή και οργή.
Ήταν οι μέρες πουοι δρόμοι ήταν δικοί μας, που ήμασταν σίγουροι ότι είχαμε δίκιο καιμπορούσαμε να καταλάβουμε ότι γράφουμε ιστορία, πως αδιαπραγμάτευταήμασταν στη σωστή της πλευρά.Η εικόνα της παντοδυναμίας του κράτους κατέρρευσε με πάταγο και εμείς μάθαμε πώς είναι να θρηνείς έναν αδερφό και πώς είναι να μη διανοείσαι ότι θα πληγώσουν τον άλλο. Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος, για πολλές και πολλούς από εμάς έγιναν ένα πρόσωπο και δεν ήταν άλλο απ’ αυτό της εξέγερσης.
Για όσες κι όσους έχουν περάσει τα 30, εκείνοςο Δεκέμβρης, ήταν η αρχή της πολιτικοποίησης μας, που έσκαγε σαν μπουμπούκι σε μια γλάστρα γεμάτη αγκάθια. Για τη γενιά του Δεκέμβρη, το ότι ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σήμερα ξανά και άδικα στη φυλακή, είναι αβάσταχτο.
Αργά το απόγευμα της Δευτέρας (18/11), άρχισαν να έρχονται τα πρώτα μηνύματα ότι ο Νίκος συνελήφθη από στελέχη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Ο λόγος της σύλληψης του οφείλεται σε αποτύπωμά του που εντοπίστηκε σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών που περιείχε όπλο και βρέθηκε κατά τη διάρκεια των ερευνών στα συντρίμμια του διαμερίσματος της οδού Αρκαδίας στους Αμπελόκηπους. Σύμφωνα πάλι με την Αντιτρομοκρατική, δεν βρέθηκε αποτύπωμά του Νίκου Ρωμανού στο συγκεκριμένο όπλο, ούτε σε κάποιο άλλο σημείο στον χώρο.
Έχει σημασία να γίνει μια αναδρομή εδώ, στο όχι και τόσο μακρινό 2019, όταν σε αντίστοιχη περίπτωση που βρέθηκε γενετικός τύπος ανθρώπου στον γεμιστήρα όπλου το οποίο αποτελούσε μέρος του συνόλου του οπλισμού σε υπόθεση που εμπίπτει σε τρομοκρατία, τόσο οι Αρχές όσο και η ίδια η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία θεώρησαν σωστά ότι δεν υπάρχει λόγος να αποδοθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Ο άνθρωπος, κλήθηκε να δώσει κατάθεση ως μάρτυρας κι όχι ως κατηγορούμενος.
Κάποια πιο κακοπροαίρετη από εμένα θα σκεφτόταν ότι μόλις πέντε χρόνια πριν, η εικόνα της κυβέρνησης δεν ήταν τόσο τραυματισμένη, ώστε να ανασύρει χιλιοπαιγμένες και ανέμπνευστες πρακτικές για να εντυπωσιάσει και να παραπλανήσει την κοινή γνώμη.
Ο Νίκος, όχι μόνο δεν κλήθηκε ως μάρτυρας, αλλά έπειτα από την απολογία του στις 22/11, οδηγήθηκε ξανά στη φυλακή, με μοναδικό στοιχείο ένα αποτύπωμα, σε μια πλαστική σακούλα, που τον φέρνει αντιμέτωπο με τέσσερα κακουργήματα, ανάμεσα τους και η συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση που δεν έχει όνομα, ούτε πράξεις στο ενεργητικό της και έχει συγκατηγορούμενους τα υπόλοιπα, κατά την Αντιτρομοκρατική, μέλη της οργάνωσης αυτής που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν μετά την έκρηξη βόμβας στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας στους Αμπελοκήπους, εκεί που έχασε τη ζωή του ο Κυριάκος Ξυμητήρης.
Ο Νίκος Ρωμανός, στοχοποιείται για να χτιστεί το αφήγημα της Αντιτρομοκρατικής και της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και με σύμμαχο πολλά ΜΜΕ, επενδύουν στον τρόμο που μεταφράζεται σε «επιτυχία» του πάντα χρήσιμου για κάθε κυβέρνηση, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση της εκπροσώπου τύπου της ΕΛΑΣ, Κωνσταντίνας Δημογλίδου, λίγες ημέρες πριν τη σύλληψη του Νίκου, όταν εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό σταθμό λέγοντας πως «η αντιτρομοκρατική θα μας εκπλήξει ευχάριστα». Πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής κάποιος που δεν βλέπει σύνδεση των λεγομένων της με όσα ακολούθησαν.Ακούραστα το κράτος, επιμένει να προσπαθεί να κατηγορήσει τον Νίκο Ρωμανό για τρομοκρατική οργάνωση, μετά το φιάσκο με τους Πυρήνες της Φωτιάς.
Κατά τη διάρκεια των ημερών του Πάσχα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Σωτήρης Μπουγιούκος, ζήτησε την παράταση της προφυλάκισης για άλλο ένα εξάμηνο για τον Νίκο Ρωμανό και για όλους τους/τις πολιτικούς κρατούμενους/ες της υπόθεσης των Αμπελοκήπων. O ίδιος Εισαγγελέας που εισηγήθηκε την απαλλαγή των κατηγορούμενων αστυνομικών, που επιτέθηκαν με αγριότητα στον αιμόφυρτο Ζακ Κωστόπουλο, παραβλέποντας το βίντεο που είχε μπροστά του και αποδείκνυε τη βαρβαρότητα που εκτυλίχθηκε στη Γλάδστωνος, προχώρησε σε μια ατεκμηρίωτη και πολιτικά υπαγορευμένη πρόταση που αποτελεί ουσιαστικά αντιγραφή των διαβιβαστικών της “αντι”τρομοκρατικής.
Ο Εισαγγελέας Σωτήρης Μπουγιούκος, κουρελιάζοντας ακόμα και τους νόμους του αστικού κράτους και το «τεκμήριο αθωότητας» δηλώνει ότι για τον Νίκο Ρωμανό «Λαμβανομένου εισέτι υπόψη το γεγονός ότι τα ως άνω αδικήματα (για τα οποία κατηγορείται) τελέστηκαν κατά χρόνο δοκιμασίας του ως άνω κατηγορουμένου μετά την υφ’ όρων απόλυση του». Συλλογισμός βγαλμένος από τον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ και από το Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, που μηχανορραφούν διώξεις με τη λογική του συνήθη ενόχου.
Αποκορύφωμα αποτελεί η προσθήκη στην εισαγγελική πρόταση ότι δεν έχει προκύψει κάποια αλλαγή στην προανακριτική διαδικασία από την μέρα που προφυλακίστηκε. Τι και αν βγήκαν προσφάτως τα αποτελέσματα των εγκληματολογικών εργαστηρίων και δεν βρέθηκε τίποτα άλλο. Η ουσία είναι μία και σαφής: το τεκμήριο της αθωότητας καταστρατηγείται και προκαταβάλλεται η ενοχή του Νίκου από πολύ αρχικό στάδιο.
Η εγκληματική και άδικη πολιτική, που δολοφονεί εκατοντάδες ανθρώπους σε Πύλο και Τέμπη, που αφήνει βιαστές να αλωνίζουν ζητώντας τον λόγο απ’ τα θύματα, που οι νεκροί γίνονται απολογούμενοι και που τσουβαλιάζει ανθρώπους με υπερδιογκωμένα κατηγορητήρια μέσω του τρομονόμου 187 Α, φυλακίζει όποιον δεν συμβιβάζεται με την εγκληματική πολιτική της και το σύστημα αδικίας.
Μαζί με τον Νίκο Ρωμανό βρίσκονται στη φυλακή, η πολυτραυματίας Μαριάννα Μ. – η οποία μόλις μια ημέρα μετά από τη δεύτερη κατά σειρά επέμβαση που υπεβλήθη, οδηγήθηκε στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού. Η νοσηλεία της διακόπηκε ενώ είχε ακόμα ανοιχτά τραύματα στο πρόσωπο, δεν μπορούσε να περπατήσει, ούτε να αυτοεξυπηρετείται πλήρως- καθώς και η Δήμητρα Ζ., ο Δημήτρης και ο Α.Κ. – για ένα δακτυλικό αποτύπωμα επίσης-.
Για το κράτος, η ιδεολογία του κάθε υποκειμένου αποτελεί ενοχή οδηγώντας άδικα στα κελιά όσους αγωνίζονται για μια άλλη κοινωνία.
Πριν δύο περίπου χρόνια κάναμε μια συνέντευξη με τον Νίκο Ρωμανό. Κλείνω με τα λόγια του: «Η αστική δικαιοσύνη είναι το ίδιο το βαθύ κράτος, δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί πόσο μάλλον να αλλάξει χαρακτήρα. Η μόνη δικαιοσύνη είναι του δρόμου που γκρεμίζει Βαστίλες και που ρίχνει τους άρχοντες απ’ τους θρόνους που έχουν στρογγυλοκαθίσει. Αυτήν τη δικαιοσύνη υπερασπιζόμαστε εμείς και αυτή είναι η μόνη υπεύθυνη να κρίνει ανθρώπους πράξεις και επιλογές».
Δυσήνιος Ίππος 