Το πρωί της Τετάρτης 28 Αυγούστου 2024 αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν την κατάληψη Libertatia, με το πρόσχημα της πραγματοποίησης παράνομων εργασιών. Μετά από μια ώρα φανερούς αμηχανίας από μεριάς τους, περιμένοντας εντολές, κι ενώ είχε ήδη συγκεντρωθεί αλληλέγγυος κόσμος απ’ έξω, προχωρούν στην εισβολή και μετέπειτα εκκένωση του χώρου και σε 11 συλλήψεις για «φθορά μνημείου». Αποτελούσε την τέταρτη κατά σειρά εισβολή για παρεμπόδιση των εργασιών της ανοικοδόμησης της κατάληψης και το τρίτο κύμα συλλήψεων για τον ίδιο λόγο, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό τους σε 27.
Μέσα από τις κινήσεις αυτές αναδεικνύονται κάποια απτά και απλά χαρακτηριστικά που εξηγούν τόσο ευρύτερα ζητήματα που ανοίγουν στην υπόθεση της Libertatia όσο και τη στήριξη που έχει λάβει σε διάφορα επίπεδα και κυρίως σε επίπεδο γειτονιάς. Μετά τον εμπρησμό μιας κατάληψης από φασίστες οπαδούς κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία (21 Γενάρη 2018), υπόθεση για την οποία δεν κινήθηκε η οποιαδήποτε σοβαρή διαδικασία, υπάρχουν κάποιοι καταληψίες που αποφασίζουν με τα δικά τους μέσα και τον δικό τους κόπο να ανοικοδομήσουν το κτίριο. Η απάντηση του κράτους είναι η συνεχής καταστολή, έχοντας στο πλευρό του μια υπηρεσία (εφορεία νεωτέρων μνημείων) που είναι γνωστή στον κόσμο που ασχολείται με τον χώρο των κατασκευών για τα ρουσφέτια, τα λαδώματα και τις εκδουλεύσεις που κάνει (σημειώνω εδώ ότι ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας έχει αναβαθμιστεί με τα χρόνια σε προϊστάμενο). Είναι σίγουρα από τις περιπτώσεις που φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η συνέργεια κρατικών μηχανισμών-παρακράτους. Και φυσικά, στη βάση όλης αυτής της κρατικής κίνησης βρίσκεται η καταστολή των καταλήψεων αλλά και η καταστολή του ίδιου του αναρχικού κινήματος.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων το αναρχικό κίνημα και οι κατειλημμένες δομές που σχετίζονται μ’ αυτό έχουν ανακηρυχθεί σε βασικό εσωτερικό εχθρό, με δεκάδες καταλήψεις να έχουν εκκενωθεί, μέσα σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο καταστολής που αφορά επίσης στοχοποιήσεις αγωνιστών και φτιαχτά κατηγορητήρια, σκληρή καταστολή στον δρόμο, σοβαρούς τραυματισμούς και βασανισμούς σε τμήματα, μεταξύ πολλών περιπτώσεων που κάθε φορά δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε λόγω του όγκου τους. Μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο εντάσσεται και η καταστολή της Libertatia, πάντα με την ιδιαίτερη συνθήκη της ανοικοδόμησής της μέσα σε μια τέτοια περίοδο και σε πείσμα αυτής.
Εκτός αυτού, όμως, η κάθε περίπτωση για την κάθε κατάληψη είναι διαφορετική, εξαρτάται από τις τοπικές αλλά και τις ευρύτερες συνθήκες, από τα χαρακτηριστικά της, από το κοινωνικό της ρίζωμα, από τον τρόπο που διαλέγει να υπερασπιστεί τον εαυτό της η καθεμία. Μέσα σ’ αυτόν τον όμορφο πλουραλισμό αναδεικνύεται κι ο πλουραλισμός του ευρύτερου κινήματος, πάντα με στόχο να φανούν στο σήμερα όψεις και πλευρές της κοινωνίας του αύριο, αυτής που οραματιζόμαστε.
Κομμάτι αυτού του πράγματος αποτελεί και η Libertatia, κομμάτι αυτού αποτελεί και η ανακατάληψη που πραγματοποιήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου, σχεδόν έναν μήνα μετά. Δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος προχώρησαν σε μια δυναμική ενέργεια υπεράσπισης όχι μόνο της Libertatia αλλά και συνολικά των κατειλημμένων δομών αγώνα, δίνοντας ένα μήνυμα ανυποχώρητης στάσης ενάντια στην κρατική καταστολή, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων καταλήψεων ανά την Ελλάδα. Το γεγονός ότι οι πάνοπλοι άντρες των ΕΚΑΜ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν δείχνει και τη δυναμική της συγκεκριμένης κίνησης, καθώς και τις δυνατότητες συλλογικής αντίστασης και υπεράσπισης που υπάρχουν απέναντι στον κρατικό μηχανισμό. Κι αυτή ακριβώς τη γελοιοποίησή τους είναι που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, γι’ αυτό και εκκένωσαν την κατάληψη την επόμενη μέρα.
Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει μέχρι σήμερα είδαμε τη συνέχεια της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους με ρεπορτάζ από ντόπιο δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης που αναδείκνυε το ζήτημα των «εγκαταλελειμμένων κτιρίων» -όντας τυχαίως έξω από την πόρτα της κατάληψης-, τις προσπάθειες καθυστέρησης του δικαστηρίου από την εισβολή της αστυνομίας στις 20 Αυγούστου 2020, με συνέπεια την αναβολή του, τις προσαγωγές συντροφισσών μετά από παρέμβαση στη γειτονιά. Τίποτα όμως δεν μένει αναπάντητο, γι’ αυτό κι από τη μεριά μας όλο αυτό το διάστημα έχει ξεκινήσει ένας υπομονετικός και σταθερός αγώνα υπεράσπισης, σε πρώτο χρόνο με εκδηλώσεις σε άλλους κατειλημμένους χώρους και πανελλαδική πορεία υπεράσπισης. Επόμενη κρίσιμη καμπή στον συγκεκριμένο αγώνα είναι η έναρξη της καμπάνιας #reclaimlibertatia, η οποία θα συνδυαστεί με συλλογή υπογραφών προς υπεράσπιση της κατάληψης (η οποία έχει ήδη ξεκινήσει), οπτικοακουστικό υλικό που θα αναδεικνύει τη σημασία της ανοικοδόμησης και φυσικά διάφορες δράσεις υπεράσπισης, με τελικό στόχο την επιστροφή μας στον χώρο. Παράλληλα, στόχος μας είναι να παραμείνουμε στη γειτονιά που είμαστε τόσα χρόνια, διασφαλίζοντας την κινηματική και αναρχική παρουσία σε περισσότερα σημεία του αστικού πεδίου, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη τον κόπο που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τις σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης που έχουμε χτίσει. Τίποτα λοιπόν δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται, με ταπεινότητα, υπομονή, μεράκι και (πολλή) οργάνωση.
Στάθης Κ.
Δυσήνιος Ίππος 