Editorial
Η έναρξη της νέας χρονιάς και η έκδοση του 19ου τεύχους της εφημερίδας Ζερμινάλ έρχονται σε μια συγκυρία όπου σηματοδοτούνται δυσμενείς εξελίξεις για τους λαούς με καταστροφικές επιπτώσεις για τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ νέα, βαριά καθήκοντα καλούνται να επωμιστούν τα κοινωνικά κινήματα.
Κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου είναι η γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Οι δύο μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις των ημερών μας, αυτές στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, είναι αποτέλεσμα των εγγενών και δομικών κρίσεων του καπιταλισμού, ο οποίος προκειμένου να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τα αδιέξοδα του οδηγεί την ανθρωπότητα σε αλληλοσφαγή και τους παραγωγικούς πόρους του πλανήτη σε καταστροφή, ώστε μέσα από αυτή να αναγεννηθεί βγαίνοντας με ενδυναμωμένες τις δομές του.
Στην παρούσα φάση της καπιταλιστικής κρίσης παρατηρούμε έντονα τη διεθνή προετοιμασία για γενίκευση και εξάπλωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Όσο μάλιστα οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των «αγορών», των ενεργειακών και εμπορικών δρόμων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των «σφαιρών επιρροής» θα οξύνονται μεταξύ των δυο κυρίαρχων μπλοκ εξουσίας (του ισχυρότερου ευρωατλαντικού από τη μια και του υπο συγκρότηση και αναδυόμενου ρωσοκινεζικού από την άλλη), τόσο θα παρατηρείται περαιτέρω κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και θα αυξάνει ο κίνδυνος για την παγκόσμια γενίκευση του πολέμου.
Ήδη στο πλαίσιο της ΕΕ έχει αποφασιστεί η στροφή της οικονομίας στην πολεμική προετοιμασία, ενώ σε δηλώσεις του ο ΓΓ του ΝΑΤΟ έδωσε ντιρεκτίβα στα κράτη-μέλη να κόψουν από τις κοινωνικές παροχές στον προϋπολογισμό (Υγεία, Παιδεία, συντάξεις κλπ) και να ενισχύσουν την πολεμική βιομηχανία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εξέλιξης αποτελεί η κλιμάκωση του πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία. Μέτα το «πράσινο φως» για τη χρήση αμερικανικών και βρετανικών όπλων από τους νεοναζί του Κιέβου και την τροποποίηση του πυρηνικού δόγματος από το καθεστώς του Πούτιν, γίνεται πέρα για πέρα σαφές πως οι κυρίαρχοι δεν θα διστάσουν ακόμα και να οδηγήσουν ολόκληρο τον πλανήτη σε ανάφλεξη προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Όσο κι αν κάτι τέτοιο καθυστερήσει μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, είναι προφανές πως η σύγκρουση οξύνεται και οι λαοί θα πρέπει να ορθώσουν ανάχωμα μπροστά στην παραφροσύνη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Αντίστοιχα, και στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία μετά από έναν υπερδεκαετή εμφύλιο πόλεμο μόνο θετική δεν μπορεί να κριθεί για την προοπτική της παγκόσμιας ειρήνης και για τους λαούς της περιοχής. Η επικράτηση τζιχαντιστικών ομάδων δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να ιδωθεί ως «αποκατάσταση της δημοκρατίας» όπως ευαγγελίζονται οι δυτικοί σύμμαχοι (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) που έσπευσαν σε μια νύχτα να βαφτίσουν αντάρτες τις σκοταδιστικές ορδές των τζιχαντιστών της πρώην Αλ Νούσρα, αλλά ως ένα ακόμα εκρηκτικό επεισόδιο της μπαρουταποθήκης της Μέσης Ανατολής. Οι όψιμοι «απελευθερωτές» υπό την προστασία της ιμπεριαλιστικής Τουρκίας διαμορφώνουν το έδαφος για το διαμελισμό των συριακών εδαφών ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ με την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, με νέα δεινά να περιμένουν το συριακό λαό.
Την ίδια ώρα η καρδία των καταπιεσμένων όλου του κόσμου συνεχίζει να χτυπά δυνατά στη Γάζα. Στην καθημερινότητα του να ζει κανείς στη «μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου» και να πεθαίνει εκεί, η εξέγερση γίνεται η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Μπροστά στο μονόδρομο της φτώχειας, της πείνας, της εξαθλίωσης, του αποκλεισμού και της εξόντωσής τους, οι παλαιστίνιοι παίρνουν πέτρες και σφεντόνες, όλμους και πολυβόλα και αγωνίζονται για τη γη, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους. Η 7η Οκτώβρη 2023 και τα ηρωικά κατορθώματα της ενωμένης παλαιστινιακής αντίστασης συνεχίζουν να αποτελούν φάρο για τους λαούς όλης της γης.
Σήμερα, με περισσότερους από 50 χιλιάδες νεκρούς, το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ συνεχίζει να σφυροκοπεί του Παλαιστίνιους σε Γάζα και Δυτική Όχθη, ενώ διενεργεί στρατιωτικές επιχειρήσεις σε τέσσερεις χώρες έχοντας εισβάλει στον Λίβανο και τη Συρία, και κάνοντας πυραυλικές επιθέσεις σε Υεμένη και Ιράν. Με την υποστήριξη της Δύσης που το εξοπλίζει και του παρέχει πλήρη κάλυψη, επιδιώκει σταθερά την κλιμάκωση της σύγκρουσης και το ξέσπασμα ενός γενικευμένου πολέμου στη Μέση Ανατολή
Η πρόσφατη εκεχειρία στην οποία συμφώνησε το κράτος-δολοφόνος με τις δυνάμεις της παλαιστινιακής αντίστασης, όσο εύθραυστη κι αν μοιάζει, γεμίζει ωστόσο με ελπίδα και δύναμη τους λαούς όλης της γης. Η επιβολή πολλών όρων από τις αξιώσεις της αντίστασης (όπως η πλήρης αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα, η απελευθέρωση εκατοντάδων κρατουμένων κλπ) αποδεικνύει περίτρανα και γράφει με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων παλαιστινίων, όσα χιλιάδες φορές έχουν γραφτεί με μελάνι. ΟΙ ΛΑΟΙ ΝΙΚΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ. ΑΥΤΟ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ!
Σε αυτό το πολεμικό σκηνικό που διαμορφώνεται, το ελληνικό κράτος έχει σαφή και ενεργή θέση στο πλευρό των δυτικών συμμάχων του. Έχοντας μετατρέψει ολόκληρη την επικράτεια σε αμερικανονατοϊκή βάση, συμμετέχοντας ολοένα και βαθύτερα στις πολεμικές επιχειρήσεις με αποστολή φρεγατών στη Μέση Ανατολή και πολεμικού υλικού και τεχνογνωσίας στην Ουκρανία και συνάπτοντας μια πολύπλευρη στρατηγική συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ, η ελληνική κυβέρνηση πραγματοποιεί μια σειρά από επικίνδυνες και τυχοδιωκτικές πολιτικές επιλογές με αποκλειστικό γνώμονα τη γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους και την ολοένα και περισσότερο σφιχτή πρόσδεση της στο άρμα του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Οι εξοπλιστικές κούρσες, οι πολεμοκάπηλες συμφωνίες, η δημιουργία και επέκταση βάσεων, δεν αφορά μόνο τον αστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Tα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου εξυπηρετούνται μέσα από τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
*
Στο εσωτερικό μέτωπο, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση πως «όλα βαίνουν καλώς» για να πείσει σχετικά με την ανόρθωση της οικονομίας και για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας, η κοινωνική πραγματικότητα είναι μία και αμείλικτη για τη συντριπτική πλειοψηφία: οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Κάτι τέτοιο καταμαρτυρούν οι αλματώδεις αυξήσεις των τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά, που κατατάσσουν το ζήτημα της ακρίβειας και του κόστους ζωής ως νούμερο 1 ζήτημα για την επιβίωση της κοινωνικής βάσης. Παράλληλα, οι ιλιγγιώδεις αυξήσεις των ενοικίων σε συνδυασμό με τις ψευτοαυξήσεις στους μισθούς, την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών που δίνει πλέον πλήρη ελευθερία στα κοράκια των funds να υφαρπάξουν τα σπίτια του λαού, την αύξηση του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος και την γενικότερη χρηματιστηριακή διάσταση της αγοράς ενέργειας μετά την ιδιωτικοποίηση της, κάνουν την αξιοπρεπή στέγαση άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους. Την ίδια στιγμή, η ακραία φορολόγηση διαμορφώνει συνθήκες οικονομικής αφαίμαξης των πολλών, ενώ η διαρκής υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών υποδομών όπως η Υγεία, η Παιδεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι μεταφορές κ.α. καθιστούν ασφυκτική την καθημερινότητα. Η πρόσφατη ψήφιση του νέου προϋπολογισμού το επιβεβαιώνει με τα στοιχεία να είναι αμείλικτα σε ότι αφορά την αύξηση των εσόδων από έμμεσους φόρους και τις μειώσεις στις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες.
Για ποια ανάπτυξη λοιπόν μας μιλούν; Μα, για τη δική τους που πατάει πάνω στο αίμα και τον ιδρώτα των εργαζομένων, στην κακοπληρωμένη και μαύρη εργασία, στα εξαντλητικά ωράρια, στις απολύσεις και την ανεργία. Σε αυτή την ανάπτυξη αναφέρονται και για αυτή την κερδοφορία μιλούν. Την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου που σε συνθήκες κρίσης μετακυλύει ολοένα και περισσότερο το κόστος στην κοινωνική βάση για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι καλούνται να ορθώσουν αντιστάσεις, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν ένα διαρκώς αυστηρότερο νομικό πλαίσιο εντατικοποίησης της εργασιακής σκλαβιάς και ποινικοποίησης των αγώνων και των διεκδικήσεων τους με τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία να βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια στο στόχαστρο της κυβέρνησης που συνδυαστικά με τη γενικότερη εκφοβιστική κατάσταση στους χώρους δουλειάς, επιχειρούν να φτιάξουν τον αυριανό εργάτη-δούλο-λάστιχο. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα πρόσφατα παραδείγματα με τις διώξεις εκπαιδευτικών στον Πειραιά, τις εκατοντάδες κλήσεις σε ακρόαση πανελλαδικά για την συμμετοχή στην απεργία-αποχή εκπαιδευτικών που αντιτίθενται στην αξιολόγηση, τις εκδικητικές απολύσεις στο σύγχρονο εργασιακό κάτεργο της Teleperformance, τον αγώνα των διανομέων στην efood που απειλούνται με απόλυση επειδή θέλουν πλήρη και σταθερή σχέση εργασίας από την εταιρεία και όχι να είναι δήθεν εξωτερικοί συνεργάτες που δεν δικαιούνται τίποτα.
Όπως είναι φυσικό, ως στρατηγική ίσης σημασίας με αυτές της πολεμικής προετοιμασίας, της λεηλασίας της κοινωνικής βάσης και του δημόσιου πλούτου, αναδεικνύεται η κρατική καταστολή αφενός για να καθυποτάξει όσους αντιστέκονται στις κυβερνητικές επιταγές και αφετέρου για να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά σε ότι αφορά τα ουσιαστικά κοινωνικά ζητήματα, χαρίζοντας πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα τους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς της.
Με αφορμή την έκρηξη βόμβας στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων, στο οποίο έπεσε νεκρός ο αναρχικός αγωνιστής Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίστηκε βαρύτατα η συντρόφισσα Μαριάννα Μ. η αντιτρομοκρατική υπηρεσία έχει εξαπολύσει ένα «κυνήγι μαγισσών» με βάση το οποίο βρίσκονται ήδη προφυλακισμένα 5 άτομα κατηγορούμενα με το ίδιο κατηγορητήριο, ενώ άτομα του στενού περιβάλλοντος των συντρόφων βρίσκονται σε καθεστώς ασφυκτικής πίεσης με διαρκείς παρακολουθήσεις και εισβολές σε σπίτια. Ανάμεσα στους προφυλακισμένους και ο αγωνιστής Νίκος Ρωμανός. Με βάση ένα αποτύπωμα σε ένα κινητό αντικείμενο (πλαστική σακούλα) διώκεται με ένα διογκωμένο και αναβαθμισμένο κατηγορητήριο επιβεβαιώνοντας πως οι αστυνομικοδικαστικοί μηχανισμοί ανασύρουν συνήθεις υπόπτους βγαλμένους από την ίδια λίστα γνωστών αγωνιστών του κινήματος και τους ενοχοποιούν χωρίς την ύπαρξη αποδεικτικών στοιχείων. Για αντίστοιχο εύρημα, μάλιστα, στην ίδια σακούλα λίγες μέρες αργότερα συνελήφθη και προφυλακίστηκε ένα ακόμα άτομο. Την ίδια ώρα, τα ΜΜΕ καλλιεργούν κλίμα τρομοϋστερίας δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο υπόστρωμα πάνω στο οποίο επελαύνει η καταστολή.
Πόσο όμως απέχει η έωλη αυτή υπόθεση των Αμπελοκήπων από όσα διεξάγονται στις ευρύτερες κοινωνικές αντιστάσεις; Καθόλου είναι η απάντηση. Η απενεργοποίηση γνωστών αγωνιστών και η ποινικοποίηση της μαχητικής αντίσταση πάει χέρι-χέρι με τους αντισυνδικαλιστικούς νόμους, το νέο Ποινικό Κώδικα, τις κατασταλτικές επιθέσεις σε σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, μαθητές, εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς κ.α. με αποκλειστικό σκοπό να σιγήσουν οι αγώνες.
Μέσα σε όλη αυτή την πολυσύνθετη και δαιδαλώδη πραγματικότητα, ακόμα κι όταν όλα φαντάζουν μάταια, οφείλουμε να ανασύρουμε τις δυνάμεις μας και να οργανωθούμε για να αντιπαλέψουμε όσα έρχονται. Στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, η μόνη προοπτική είναι ο οργανωμένος αγώνας που θα βάλει αναχώματα στους πολέμους, στη φτώχεια, στην καταστολή. Που θα κρατήσει ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Αγώνας λοιπόν…
Δυσήνιος Ίππος 