Μαζί με τα κινήματα αυτό που έρχεται είναι και η καταστολή. Έτσι έγινε και φέτος με το δυναμικό και μαζικό Φοιτητικό Κίνημα εναντία στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων, μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16. Αυτό που μένει λοιπόν όταν το κίνημα παρέλθει και οδεύει προς ξεφούσκωμα, είναι η ευκαιρία του κράτους για επίθεση στο αγωνιζόμενο υποκείμενο. Το βλέπουμε με καμπόσες συλλήψεις κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, την απόλυση διοικητικού υπαλλήλου που συνέβαλε στο μπλοκάρισμα του σέρβερ για την τηλεξεταστική (που χρησιμοποιήθηκε για τη καταστολή των καταλήψεων) και των πειθαρχικών διώξεων σε βάρος αγωνιστών φοιτητών που υπερασπίστηκαν την κατάληψη της σχολής τους, που είχε αποφασιστεί από τη γενική συνέλευση.
Στις 28 Μαρτίου ο πρόεδρος του τμήματοςενημέρωσεμέσωμέιλ 4 φοιτητέςτου Φ.Σ. Πολιτικών Μηχανικών σε κλήση για ακρόαση πειθαρχικής δίωξης επειδή υπερασπίστηκαν την κατάληψη της σχολής. Μετά την ενημέρωση για την εφαρμογή πειθαρχικών, ξεκινά μια σειρά κινητοποιήσεων για να τα μπλοκάρουν, όπως συγκεντρώσεις, πορείες μέσα στο πανεπιστήμιο και στο κέντρο της πόλης, αποκλεισμός της πρυτανείας, και πλήθος κειμένων στήριξης. Παρόλα αυτά οπρόεδρος του τμήματος,συνεπής στον ρόλο ως μακρύχέρι του κράτους, εφαρμόζειπιστά τον νόμο Κ-Χ, επιβάλλοντας εν τέλειποινή στους 4 φοιτητές, η οποία είναι αποκλεισμός από την εξεταστική του Ιουνίου. Ο ίδιος πρόεδρος, στο ίδιο τμήμα, που είχε ξανά καλέσει και πέρσι σε ακρόαση φοιτητές που έκαναν κατάληψη για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, πάλι με απόφαση Γενικής Συνέλευσης, που περιείχε κατάληψη και συμμετοχή στην απεργία.
Έχουμε λοιπόν έναν πρόεδρο τμήματος –με τις πλάτες της πρυτανείας φυσικά- που αψηφά συλλογικές αποφάσεις, διώκει τον συνδικαλισμό και ποινικοποιεί μορφές αντίστασης και αγώνα. Δεν είναι όμως παρά ένα κομμάτι της οργανωμένης επίθεσης του κράτους, του κεφαλαίου και της εξουσίας απέναντι σε όσους αγωνίζονται δυναμικά και μαχητικά, με μορφές πάλης που γίνονται πραγματικά αγκάθι στα σχεδία των κυριάρχων.Καλάκάνουν όμως οι κάθε λογήςκυρίαρχοι και τρέμουν,γιατίαντιλαμβάνονταιποσόμπορεί να ξεφύγεικαι να μαζικοποιηθεί ένα κίνημαικανό να τους σαρώσει, το έβλεπαν ανέκαθεν στα μαθητικά και φοιτητικάκινήματα, με πιο χαρακτηριστικό το φοιτητικόκίνημα το ’06 – ’07 εναντία στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Απέναντι στις πολιτικές τους, που θέλουν ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανοιχτό για τις επιχειρήσεις και το κεφάλαιο, μπορεί να μπει πραγματικό εμπόδιο ο αυτόνομος ταξικός συνδικαλισμός, οι αυτοοργανωμένοι αγώνες και οι συλλογικές διαδικασίες. Να έρθουμε στα μαχαίρια με τα σχέδια κράτους και κεφαλαίου μέσα και έξω από τις σχολές.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
Γιώργος Μ.
Δυσήνιος Ίππος 