Πέρα από τα τείχη. Ιστορίες πολιτικών κρατουμένων από τη Λατινική Αμερική.
Εισαγωγή στο βιβλίο και μετάφραση των κειμένων έκανε το εγχείρημα Γη και Ελευθερία – Tierra y Libertad
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την εισαγωγή της έκδοσης
(…)Η κάθε ιστορική στιγμή έχει τον δικό της ιδιαίτερο τύπο πολιτικής φυλάκισης, δεδομένου ότι οι τρόποι επιβολής αυτής της παραδοσιακής τιμωρίας που λειτουργεί προς όφελος της αστικής τάξης, συνδέονται με τις εκάστοτε μορφές και τα επίπεδα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Βέβαια, μπορεί οι επιδιωκόμενοι στόχοι, οι δικαστικοί μηχανισμοί, ο βαθμός της κατασταλτικής βίας να ποικίλουν, αλλά εν τέλει η φυλακή είναι πάντα το ίδιο: εγκλεισμός και ξανά εγκλεισμός, απομόνωση από το κοινωνικό σώμα όσων αμφισβητούν την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων. Το παρόν βιβλίο, μακριά από μια προσέγγιση οίκτου και θυματοποίησης, επιδιώκει να αναδείξει τη δύναμη εκείνων που ασκούν το δικαίωμα της εξέγερσης ενάντια σε μια τάξη πραγμάτων που ξεχειλίζει από αδικίες, αποκλεισμούς και αποσύνθεση. Θα βρούμε σε αυτές τις γραμμές μαρτυρίες, συνεντεύξεις και αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο από ανθρώπους που βίωσαν την εμπειρία της φυλάκισης διατηρώντας την περηφάνια και την ακεραιότητά τους, εμπειρία που σε πολλές περιπτώσεις παραμένει αθέατη πίσω από τους μεγάλους αριθμούς και τα στατιστικά στοιχεία.
Η επιλογή των περιοχών καταγωγής και δράσης των κρατουμένων, δεν είναι τυχαία. Κολομβία, Χιλή και Νικαράγουα, είναι από τις χώρες εκείνες με τον μεγαλύτερο αριθμό πολιτικών κρατουμένων σήμερα.
(…)Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι κάθε ιστορία, κάθε πόνος είναι μοναδικός, αλλά σε ό,τι αφορά τις ιστορίες των γυναικών πολιτικών κρατουμένων, υπάρχουν νήματα που τις ενώνουν, πέρα από το ότι εκείνες υπήρξαν φυλακισμένες. Το βιβλίο μέσα από μια ξεκάθαρα έμφυλη οπτική και μια αντιπατριαρχική δέσμευση, θέτει το ερώτημα: πώς είναι να είσαι γυναίκα σε μια φυλακή της Κολομβίας, της Αργεντινής ή της Νικαράγουας; Οι γενεσιουργοί παράγοντες της βίας ενάντια στις γυναίκες βρίσκονται εκτός των τειχών που τις περιβάλλουν, αλλά οι συνθήκες ευαλωτότητας αυξάνονται σημαντικά σε αυτά τα πλαίσια. Οι ιστορίες που φιλοξενούνται στις σελίδες του βιβλίου, μιλάνε για το πώς οι συγκεκριμένες πολιτικές κρατούμενες έφτασαν στις φυλακές, ποια ήταν η εμπειρία τους και οι διεκδικήσεις που προέκυψαν εν μέσω των στερήσεων και των εμποδίων που συνεπάγεται ο εγκλεισμός. Παράλληλα, οι μαρτυρίες τους αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό τις συνθήκες ζωής ενός μεγάλου αριθμού γυναικών που βίωσαν και βιώνουν την εμπειρία του εγκλεισμού στις φυλακές της λατινοαμερικανικής ηπείρου. Η πατριαρχία, η οποία δρα σε συμμαχία με το Κράτος και το κεφάλαιο, εκφράζεται και αναπαράγεται στη φαλλοκρατική δικαιοσύνη και διαιωνίζεται δομικά μέσα στις φυλακές μέσα από την καθιέρωση εσωτερικών συστημάτων κυριαρχίας, την επικύρωση της κουλτούρας του φόβου και του βιασμού. Συνθήκες διακρίσεων, βίας, αποκλεισμού και δυσανάλογων ποινών επιβάλλονται από ένα δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα στο οποίο οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως διπλά παραβατικά υποκείμενα: αφενός παραβιάζουν ποινικές και δικαστικές νόρμες και μάλιστα υπό την ιδιότητα των εξεγερμένων υποκειμένων και αφετέρου, παραβιάζουν τους ρόλους που υπαγορεύει το κοινωνικό φύλο. Υιοθετώντας μια διαθεματική ματιά, μας αποκαλύπτονται, επιπλέον, οι κυρίαρχοι τρόποι πειθάρχησης των γυναικών, εξαιτίας όχι μόνο της πολιτικής επιλογής και του φύλου τους, αλλά και της εθνότητας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των γυναικών Μαπούτσε.
Αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου
Δυσήνιος Ίππος 