Το συγκλονιστικό γράμμα του Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα:
Aν δεν συμβεί τίποτα
Θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα αμέσως μετά τα μεσάνυχτα
Επομένως, εδώ είμαι, μαζί σου
Με αγάπη και με ανοιχτή καρδιά
Όπως ήμουν χθες
Μην κλαις Δάντη
Γιατί πολλά πολλά δάκρυα χάθηκαν
Όπως τα δάκρυα της μητέρας σου έχουν ήδη χαθεί
Επί επτά χρόνια
Και ποτέ δεν έκαναν καλό
Γιε μου λοιπόν, αντί να κλάψεις
Να είσαι δυνατός, γενναίος
Για να μπορέσεις να παρηγορήσεις τη μητέρα σου
Και όταν θέλεις
Για να την αποσπάσεις από την αποθαρρυντική μοναξιά
Να την κάνεις μια μεγάλη βόλτα
Στην ήσυχη ύπαιθρο
Μαζεύοντας λουλούδια που και που
Και να ξεκουραστείτε κάτω από τη σκιά των δέντρων
Δίπλα στη μουσική των νερών
Στη γαλήνη της φύσης
Θα το απολαύσει πολύ
Και σίγουρα θα σ’ αρέσει και σένα
Αλλά γιε μου πρέπει να θυμάσαι
Μην χρησιμοποιείς όλο τον εαυτό σου
Αλλά κατέβα μόνο ένα βήμα
Για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλευρό σου
Οι πιο αδύναμοι που φωνάζουν βοήθεια
Οι διωκόμενοι και τα θύματα
Είναι φίλοι σου – φίλοι σου και δικοί μου
Είναι οι σύντροφοι που πολεμούν
Και, ναι, μερικές φορές πέφτουν
Όπως ο πατέρας σου
Ο πατέρας σου και ο Μπαρτόλο έχουν πέσει
Πολέμησαν και έπεσαν
Χθες, για την κατάκτηση της χαράς
Της ελευθερίας για όλους
Στον αγώνα της ζωής θα βρεις
Θα βρεις περισσότερη αγάπη
Και στον αγώνα θα αγαπηθείς επίσης
