Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία στην πόλη της Πάτρας, με τη συμμετοχή περίπου 700 ατόμων, ενάντια στο νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο.
Στο μπλοκ του Ελευθεριακού Σχήματος συμμετείχαν 150-200 άτομα.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΠΑΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ
‘Ολοι και όλες στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο.Συγκέντρωση Πέμπτη 21/1 Πλ. Γεωργίου 12Μ.
Ανακοίνωση σχετικά με το νομοσχέδιο:
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Το τελευταίο διάστημα, σε συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια, έρχεται προς κατάθεση το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία που εκτός των άλλων προβλέπει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είσαγει όριο φοίτησης και θεσπίζει τη δημουργία αστυνομικού πανεπιστημιακού σώματος. Οι αλλαγές αυτές στοχέυουν στην ενίσχυση των ταξικών φραγμών, στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των εισαχθέντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην εντατικοποίηση των σπουδών, στην πειθάρχηση, τον έλεγχο και την καταστολή των αγώνων των φοιτητών. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας με τα πανεπιστήμια να είναι πλήρως απονεκρωμένα καθώς λειτουργούν μέσω τηλεκπαίδευσης και τις αντιστάσεις που ξεπηδούν από εκεί αρκετά μειωμένες. Βέβαια, η ψήφιση νομοσχεδίων σε νεκρό χρόνο, δηλαδή σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας, δεν μας εκπλήσσει, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική της κυριαρχίας, αν θυμηθούμε νομοσχέδια όπως αυτό για το άσυλο και το νομοσχέδιο Γαβρόγλου το 2019 που πέρασαν μέσα στο καλοκαίρι, διάστημα κατά το οποίο οι σχολές ήταν κλειστές.
Continue reading “[Πάτρα] Συγκέντρωση ενάντια στο νέο αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο”
Εν όψει του νέου αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου που προβλέπει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εισάγει όριο φοίτησης και θεσπίζει τη δημιουργία αστυνομικού πανεπιστημιακού σώματος, είχε καλεστεί σήμερα 14/01 κινητοποίηση στην πλατεία Γεωργίου της Πάτρας. Οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν φραγμό στην συγκέντρωση ώστε να αποτρέψουν να πραγματοποιηθεί πορεία. Οι φοιτητικοί σύλλογοι και άλλα αγωνιστικά φοιτητικά σχήματα διεκδίκησαν τον χώρο και οι μπάτσοι επιτέθηκαν και έκαναν χρήση χημικών.
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ – ΚΑΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ. ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.
αναδημοσίευση από τη σελίδα του Ελευθεριακού Σχήματος Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
που βαθαίνει την εντατικοποίηση και τους αποκλεισμούς στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και προωθεί:
– Κάμερες στα σχολεία
– Αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων στα ΓΕΛ – Εισαγωγή του ακαδημαϊκού κριτηρίου για την αξιολόγηση των μετεγγραφών στα ΑΕΙ
– Ίδρυση ξενόγλωσσων -επί πληρωμή- τμημάτων στα πανεπιστήμια
– Περαιτέρω αξιολόγηση και απολύσεις εκπαιδευτικών – Επαναφορά τράπεζας θεμάτων
– Ηλικιακό όριο των 17 για την εγγραφή στα ΕΠΑΛ
“Το κράτος προσπαθεί για άλλη μια φορά να αποφύγει την κοινωνική αντίδραση και περνάει νέο νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας, ακολουθώντας την πάγια τακτική του να προωθεί μεταρρυθμίσεις εν μέσω διακοπών και εξεταστικών περιόδων. Όσο η επίθεση εις βάρος μας εντείνεται και η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση βαθαίνει, τσακίζοντας τις βασικές μας ανάγκες, υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς, οξύνοντας τον ανταγωνισμό και ανοίγοντας τον δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις, εμείς επιλέγουμε να βρεθούμε στο δρόμο. Προτάσσοντας τους ακηδεμόνευτους συλλογικούς αγώνες μαθητων/τριών, φοιτητων/τριών και εκπαιδευτικών.”
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, ΤΡΙΤΗ 19/5 ΣΤΙΣ 13:00
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΗΜΜΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΣΟΕΕ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΣΧΟΛΩΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ GYRA NEGRA
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Στην Πάτρα το ελευθεριακό σχήμα του Π-Π στηρίζει την κινητοποίηση που καλεί η ΕΛΜΕ Αχαΐας την Τρίτη 19-5-2020 και ώρα 19:00 στη ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Εδώ το κάλεσμα
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΦΟΙΤΗΤΩΝ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Την Τετάρτη 22 Απρίλη κατατέθηκε προς συζήτηση το καινούργιο νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας που περιλαμβάνει σημαντικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (κομμάτι της συνολικότερης αναδιάρθρωσης που επιχειρείται εδώ και πολλά χρόνια), οι οποίες στοχεύουν στην ενίσχυση των ταξικών φραγμών, στην εντατικοποίηση των σπουδών και στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των εισαχθέντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στο προσκήνιο εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας, σε μια περίοδο που οι αντιστάσεις των από τα κάτω είναι μειωμένες και η δυνατότητα κινητοποιήσεων αρκετά περιορισμένη, μια περίοδο που έχουν επιβληθεί από την εξουσία σκληρά μέτρα πειθάρχησης, ελέγχου και καταστολής. Βέβαια, η ψήφιση νομοσχεδίων σε νεκρό χρόνο, δηλαδή σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας, δεν μας εκπλήσσει, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική της κυριαρχίας, αν θυμηθούμε νομοσχέδια όπως αυτό για το άσυλο και το νομοσχέδιο Γαβρόγλου το καλοκαίρι και το Πάσχα του 2019 αντίστοιχα. Πέραν του πιο πρόσφατου νομοσχεδίου για την παιδεία, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη περίοδος αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για το κράτος ώστε να επιτεθεί με μεγαλύτερο μένος απέναντι στο κοινωνικό σύνολο με ένα πλήθος νέων, π.χ. νομοσχέδιο για το περιβάλλον.
Πιο συγκεκριμένα και σε ότι αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το νέο σχέδιο νόμου επιχειρεί, όπως και το προηγούμενο, να επαναφέρει την τράπεζα θεμάτων και να αυξήσει τα προς εξέταση μαθήματα μετατρέποντας τα σχολεία σε ένα στίβο εξεταστικών φραγμών, με στόχο τον περιορισμό της εισαγωγής των μαθητών στην επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Με αυτόν τον τρόπο, σε ένα σχολείο – εξεταστικό κέντρο, καλλιεργείται το αίσθημα ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών αλλά και το άγχος, καθώς καλούνται να αποδεικνύουν συνεχώς την «αξία» και την «ικανότητά» τους. Επιπλέον, επανεισάγεται η αναγραφή της διαγωγής στο απολυτήριο, κάτι που αποσκοπεί στην εντονότερη εμπέδωση της πειθάρχησης προς τους σχολικούς κανόνες. Ταυτόχρονα, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αλλά και των σχολικών μονάδων γίνεται πιο αυστηρή, με αποτέλεσμα οι καθηγητές να βρίσκονται συνεχώς σε μια κατάσταση επισφάλειας, καθώς όσοι δεν αξιολογούνται από τους μηχανισμούς με θετικό πρόσημο, δηλαδή δεν πειθαρχούν απόλυτα στις επιταγές του συστήματος, θα υφίστανται σκληρές κυρώσεις. Τέλος, μια νέα αλλαγή έρχεται να πλήξει τα ημερήσια ΕΠΑΛ, η εισαγωγή στα οποία πλέον θα είναι δυνατή μόνο μέχρι τα 17 έτη. Αυτό, θα οδηγήσει στην ελάττωση των μαθητών – τμημάτων και άρα στην μείωση του αναγκαίου αριθμού εκπαιδευτικών, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύεται η ροή των μαθητών προς τα ιδιωτικά ΙΕΚ.
Φυσικά, από το νέο νομοσχέδιο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ειδικότερα, ανοίγει ο δρόμος για το ξήλωμα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αφού πλέον θεσπίζεται η δυνατότητα ίδρυσης ξενόγλωσσων τμημάτων από τα πανεπιστήμια που θα απευθύνονται σε αλλοδαπούς φοιτητές και θα έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την καταβολή διδάκτρων (π.χ. ίδρυση ξενόγλωσσου τμήματος στην φιλοσοφική του ΕΚΠΑ με κόστος 6.000 ευρώ). Ως άλλοθι για την παραπάνω ενέργεια, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον όρο «διεθνοποίηση» των ελληνικών πανεπιστημίων και την ανάγκη προσέλκυσης ξένων σπουδαστών, ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην μελλοντική δημιουργία και εδραίωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην παραχώρηση της εκπαίδευσης στις εκάστοτε επιθυμίες του κεφαλαίου. Ένα ακόμα σημαντικό σημείο που περιέχει το νομοσχέδιο, αφορά την διαδικασία των μετεγγραφών. Αναλυτικότερα, τα οικονομικά κριτήρια που απαιτούνται για τη μετεγγραφή ενός φοιτητή θα βασίζονται πλέον στο οικογενειακό ή ατομικό εισόδημα των τριών τελευταίων ετών, έναντι του ενός έτους που ίσχυε ως τώρα. Για παράδειγμα, με το σύστημα αυτό, μια οικογένεια ή ένας φοιτητής που δεν διαθέτει εισόδημα το τελευταίο έτος πιθανώς δεν θα είναι δικαιούχος μετεγγραφής καθώς θα υπολογίζονται και τα εισοδήματα των δυο προηγούμενων ετών. Η δυνατότητα μετεγγραφής δυσκολεύει ακόμα περισσότερο με την καθιέρωση του πρόσθετου ακαδημαϊκού κριτηρίου, δηλαδή τη δυνατότητα μετεγγραφής σε τμήματα με όριο τα 2.750 μόρια απόκλισης. Οι παραπάνω διατάξεις που έρχονται να προστεθούν, φανερώνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τις επιταγές των κυρίαρχων, οι οποίοι επιθυμούν τον αποκλεισμό της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαιδευτική διαδικασία.
Παράλληλα με τις αλλαγές του νέου νομοσχεδίου βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και ο θεσμός της τηλεκπαίδευσης, μια δήθεν «προσωρινή» και «αναγκαία», λόγω της πανδημίας, μέθοδος διδασκαλίας που πραγματοποιείται εν μέσω καραντίνας στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, με έκδηλο τρόπο, εκθειάζουν την «επιτυχία» και τις δυνατότητες αυτού του τρόπου διδασκαλίας επιχειρώντας την κοινωνική νομιμοποίησή του και επομένως τη μελλοντική του καθιέρωση. Συγκεκριμένα, η τηλεκπαίδευση προτείνεται, από τους κυρίαρχους, ως η ιδανική λύση σε περιπτώσεις καταλήψεων σχολών και απεργιών, αφού πλέον η σχολή θα μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα, μέσω διαδικτύου, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες. Ουσιαστικά, μια μονιμοποίηση του θεσμού της τηλεκπαίδευσης θα σημάνει την αποδυνάμωση των μέσων αγώνα που διαθέτουν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι και σε συνδυασμό με την καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις συνεδριάσεις του φοιτητικού συλλόγου θα κάμψει την δυνατότητα ύπαρξης κοινότητας, πολιτικής ζύμωσης και συνδικαλισμού των φοιτητών.
Εμείς από τη μεριά μας, κόντρα στους σχεδιασμούς των από τα πάνω και το ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν τόσο για μας, όσο και για ευρύτερα κομμάτια της εκμεταλλευόμενης τάξης έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Κόντρα στα νομοσχέδια, την ενίσχυση των ταξικών ανισοτήτων, την εξατομίκευση και την εντατικοποίηση των σπουδών μας προτάσσουμε την οριζόντια οργάνωση των αγώνων στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών. Κόντρα στην προσπάθεια αποδυνάμωσης και απονοηματοδότησης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων επιδιώκουμε την οικειοποίηση και μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες -στη βάση- καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος τα κοινωνικά και ταξικά μας συμφέροντα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΕΣΤΙΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ
«Η κυβέρνηση και το κράτος βλέπει τους οικότροφους ως «βάρος» και «κόστος» και αποποιείται τις ευθύνες τους αντί να πάρει μέτρα προστασίας για αυτούς. Χαρακτηριστικό της αδιαφορίας τους είναι ότι στη ΦΕΠΑ έχουν κάνει μόνο μία απολύμανση για τόσες εβδομάδες και έχουν τοποθετήσει μόνο 2 αντισηπτικά χωρίς κιόλας να ανανεώνεται το υγρό.»
Σύλλογος Οικοτρόφων της Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Την Κυριακή 22 Μαρτίου, έπειτα από κοινή υπουργική απόφαση, έλαβε χώρα η προσωρινή αναστολή λειτουργίας των φοιτητικών λεσχών και εστιών πανελλαδικά εξαιτίας της επαπειλούμενης εξάπλωσης του κορονοϊού. Η συγκεκριμένη απόφαση είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς κινήσεων από πλευράς του κράτους και των πρυτανικών αρχών που αδιαφορούν και απαξιώνουν εκατοντάδες φοιτητές που μένουν στις εστίες, καθιστώντας τις συνθήκες διαβίωσης και στέγασης επικίνδυνες. Ήδη αρκετοί σύλλογοι εστιών έχουν αναφέρει ότι δεν τους παρέχονταν τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας, ενώ αναγκαζόντουσαν να πληρώσουν τα απαιτούμενα μέσα προστασίας και είδη υγιεινής από την τσέπη τους.
Το πρωί της Δευτέρας εστιακοί βρήκαν την πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών και απαίτησαν να μιλήσουν μαζί της. Τελικά η πρύτανης αποχώρησε όταν έφτασαν στο σημείο μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ.Η συγκεκριμένη απόφαση για το κλείσιμο των εστιών είναι συμπληρωματική ως προς τη διαχρονική πολιτική του κράτους για την απαξίωση των αναγκών μας, τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας, για απόσυρση από κάθε είδους φοιτητικής μέριμνας και για την επίθεση σε κάθε είδους κατάκτηση όπως η σίτιση, η στέγαση και η μετακίνηση. Ακόμα και εν μέσω πανδημίας κράτος και πρυτανικές αρχές επιλέγουν να χτυπήσουν όσα έχουν κατακτηθεί με αγώνες.
Είναι ξεκάθαρο το πόσο υποκριτικό είναι το «μένουμε σπίτι» και το αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης» που έχει στήσει από την αρχή της πανδημίας το κράτος. Την ώρα που καλεί τους πολίτες να μείνουν σπίτι, που εφαρμόζει ένα αυταρχικό μέτρο (που καμία σχέση δεν έχει με την καταπολέμηση της πανδημίας) περιστολής των ελευθεριών μας με πρόσχημα τον ιό, πετάει εκατοντάδες φοιτητές στο δρόμο. Την ώρα που καλεί να μειωθούν οι μετακινήσεις από πόλη σε πόλη, αναγκάζει τους φοιτητές να μετακινηθούν χωρίς να λογαριάζει αν μπορούν να σηκώσουν το οικονικό κόστος, αν έχουν κάποια ευπαθή οικογενειακά μέλη στο σπίτι τους, αν δουλεύουν και δεν μπορούν να φύγουν από την πόλη, αν οι μετανάστες οικότροφοι μπορούν να πάνε στη χώρα τους που έχει κλείσει τα σύνορα λόγω ιού κλπ.
Το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» και της «εθνικής ομοψυχίας» καταρρέει και με τα υποκριτικά «μέτρα πρόληψης» της κυβέρνησης την ώρα που δεν έχει πάρει κανένα μέτρο τόνωσης του δημόσιου συστήματος υγείας και δεν έχει ικανοποιήσει κανένα από τα αιτήματα των εργαζομένων στη δημόσεια υγεία. Οι ίδιοι που εδώ και χρόνια με μια σειρά μέτρων έχουν διαλύσει το σύστημα υγείας και κάθε μορφή πρόνοιας, περίθαλψης, ασφάλισης και σύνταξης, που έχουν φτωχοποιήσει και εξαθλιώσει την κοινωνία, που επιχειρούν να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως κάθε δημόσια υπηρεσία, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για αυτή.
Όσο και αν το κράτος επιχειρεί να μας θέσει συνυπεύθυνους σε αυτή την κατάσταση, δεν πρέπει να το αποδεχτούμε. Η πανδημία θα χρησιμοποιηθεί και μετά σαν πρόσχημα για την επίθεση στα φοιτητικά και ταξικά κεκτημένα. Να μην περάσει το κλείσιμο των εστιών και να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα των εστιακών για καλύτερες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης, για μέτρα προστασίας και απολύμανσης.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Ελευθεριακό σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
αναδημοσίευση από https://eleftheriakosxhmapatras.wordpress.com/
Τις τελευταίες μέρες ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις απάνθρωπες πρακτικές και τα πολεμικά σχέδια της Ελλάδας, της Τουρκίας, της ΕΕ, της Ρωσίας, των ΗΠΑ κλπ, που ως θύματά τους έχουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οι οποίοι οδηγούνται στην εξαθλίωση μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην γκρίζα ζώνη του Έβρου και στα νερά του Αιγαίου.
Στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, το τελευταίο χρονικό διάστημα, λαμβάνει χώρα ένα γεωπολιτικό παιχνίδι που πιόνια του καταλήγουν να είναι οι μετανάστες. Το Τουρκικό κράτος από την μία πλευρά τους χρησιμοποιεί με στόχο να αναγκάσει την ΕΕ να το ενισχύσει στην μάχη που όπως φαίνεται χάνει, μετά τα νέα δεδομένα, στη Συρία, ενώ το ελληνικό κράτος ενισχύει την αντιμεταναστευτική-φασιστική πολιτική του, καλλιεργεί τον πανικό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό έτσι ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από την κατασταλτική μανία, την φτώχεια και γενικότερα τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Πιο συγκεκριμένα το ελληνικό κράτος παραμένει πιστό στα συμφέροντα των ΕΕ-ΝΑΤΟ, μετατρέπει την χώρα σε μια απέραντη νατοϊκή βάση και ανταγωνίζεται την Τουρκία στην χάραξη των ΑΟΖ καθώς επίσης και για τους ενεργειακούς πόρους, τις εξορύξεις και τις μεταφορές υδρογονανθράκων . Άλλωστε από την άμισθη έρευνα που διεξάγουν προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήμια προς όφελος της πολεμικής βιομηχανίας του ΝΑΤΟ μέχρι και την συμμετοχή των εν ελλάδι νατοϊκών βάσεων, όπως αυτή της Σούδας, στους συνεχείς βομβαρδισμούς της Συρίας, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι το ελληνικό κράτος μέσω τον πολιτικών του σχεδιασμών όχι μόνο στηρίζει τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αλλά συμμετέχει ενεργά σε αυτά, τα προωθεί και τα ενισχύει έμπρακτα.
Η ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗ ΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ
Έπειτα από το Νόμο Πλαίσιο της Διαμαντοπούλου (2011) που στην ουσία όριζε την αποκλειστική συμμετοχή των καθηγητών στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων, ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία με το Ν.Γαβρόγλου άνοιξε τη δυνατότητα συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων. Για να γίνεται κατανοητό, όταν κάνουμε λόγο για τη συνδιοίκηση των πανεπιστημίων, στην πραγματικότητα εννοούμε τη δυνατότητα των φοιτητών να λαμβάνουν μέρος μέσω των εκπροσώπων τους, στις συνεδριάσεις των τμημάτων, της κοσμητείας ανά σχολή και της συγκλήτου και να συναποφασίζουν με καθηγητές-κοσμήτορες-πρυτάνεις για διάφορα πανεπιστημιακά ζητήματα .
Όσο δελεαστικό και ‘’δημοκρατικό’’ κι αν φαίνεται σε κάποιους εκ πρώτης όψης, το εν λόγω αίτημα, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα παραπλανητικό και βαθιά αφομοιωτικό τερτίπι που οδηγεί το φοιτητικό κίνημα με βεβαιότητα σε χαντάκωμα και απονεύρωση. Το σενάριο και μόνο ότι οι φοιτητές θα μπορούν να ακούγονται, να επηρεάζουν τις γνώμες των καθηγητών – πρυτάνεων, να διαμορφώνουν ευνοϊκούς – για τους ίδιους – συσχετισμούς και να ‘’συναποφασίζουν’’ από κοινού στο ίδιο τραπέζι για μια σειρά πανεπιστημιακών ζητημάτων, επειδή τους δίνεται ένα μικρό ποσοστό συμμετοχής στα όργανα διοίκησης, δεν είναι παρά μια μεγάλη ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα η συνδιοίκηση δεν αποτελεί κανενός είδους προνόμιο για τους φοιτητές, αλλά μια φόρμουλα ταξικής ανακωχής και συνδιαλλαγής με εκείνους που αποφασίζουν (σε ένα μεγάλο βαθμό) και εφαρμόζουν τις εξοντωτικές πολιτικές του αστικού συστήματος πάνω στα δικαιώματα, τις ελευθερίες, τα συμφέροντα και τα κεκτημένα μας. Ταυτόχρονα η συνδιοίκηση αποσκοπεί στο να νιώθουν οι φοιτητές αρμόδιοι και το ίδιο υπεύθυνοι για την τύχη των πανεπιστημίων και τις αναδιαρθρωτικές πολιτικές της αστικής εκπαίδευσης. Έτσι οι ρόλοι διαστρέφονται και η πλειονότητα των φοιτητών από πληττόμενο υποκείμενο των αντεκπαιδευτικών μέτρων καταλήγει να μοιάζει με συνδιαχειριστή των μέτρων αυτών με καθηγητές – κοσμήτορες –πρυτανικές αρχές.
Η λογική της ανάθεσης και η πρακτική του ‘’αγώνα’’ δια αντιπροσώπων που είναι βαθειά ριζωμένες ως αντιλήψεις στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, ενδυναμώνονται και διαιωνίζονται ακόμα περισσότερο στα κεφάλια των φοιτητών μέσω της συνδιοίκησης. Οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα συλλογικά όργανα λήψης αποφάσεων (Γενικές Συνελεύσεις) υποσκάπτονται και παραγκωνίζονται παίρνοντας ένα δευτερεύοντα ρόλο. Οι διάλογοι και οι συνεδριάσεις ‘’κορυφής’’ σε αίθουσες πολυτελείας μεταξύ φοιτητικών αντιπροσώπων και καθηγητών, υπονομεύουν τις όποιες αγωνιστικές – διεκδικητικές διαθέσεις και τους συλλογικούς – μαχητικούς αγώνες των φοιτητών που αρθρώνονται έξω και ενάντια σε τέτοιους θεσμούς. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στην κατεύθυνση της περαιτέρω υπονόμευσης των συλλογικών διαδικασιών λειτουργούν και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, οι οποίες έχουν περαστεί σε κάποιες σχολές, με ‘’τρανό’’ το παράδειγμα της ΑΣΟΕΕ, υποκαθιστώντας ολοκληρωτικά τη Γενική Συνέλευση ως μέσο των φοιτητών.
Οι κυρίαρχοι με το καρότο της συνδιοίκησης, σα να μην έφταναν όλα τα άλλα, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ψεύτικη εικόνα κοινών συμφερόντων μεταξύ φοιτητών και καθηγητών. Μιας κοινότητας που εδραιώνεται πάνω στη βάση της συνδιαχείρισης και της από κοινού μέριμνας για το γενικό καλό του πανεπιστημίου, λες και ο ρόλος των φοιτητών είναι το να επιλύουν τις αντιφάσεις και τις κρίσεις της αστικής εκπαίδευσης (που αποτελούν κομμάτι της συνολικότερης κρίσης του συστήματος). Είναι λοιπόν ανάγκη επιτακτική για την τύχη του φοιτητικού κινήματος, να διακοπεί οποιοσδήποτε δεσμός και δίαυλος συνδιαλλαγής με τις ακαδημαϊκές αρχές και να πάψουν να υφίστανται οποιεσδήποτε φαντασιώσεις περί ενιαίας πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι επιτακτικό να γίνει ξεκάθαρο ότι η πλειονότητα των φοιτητών δεν έχει κάποιο ουσιαστικό κοινό συμφέρον με καθηγητές – κοσμήτορες – πρυτανικές αρχές και ότι τις περισσότερες φορές τα συμφέροντα τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετα και ανταγωνιστικά. Στην πραγματικότητα ο φοιτητής δεν έχει κάποιο κοινό συμφέρον με όσους φέρνουν τις επιχειρήσεις μέσα στα πανεπιστήμια για να χρηματοδοτούν τα εργαστήρια και τα ερευνητικά τους προγράμματα, τσεπώνοντας παράλληλα ένα μέρος των ιδιωτικών κονδυλίων, δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με εκείνους που λειτουργούν ως ιμάντες μεταβίβασης των πολιτικών επιταγών του κράτους και του κεφαλαίου μέσα στις σχολές, με όσους επιδίδονται σε αυθαιρεσίες, μαζικά κοψίματα σε μαθήματα κατά τις εξεταστικές και εντατικοποιούν την καθημερινότητα μας ακόμα περισσότερο, όσους ευθυγραμμίζονται με τις προσταγές και τις φιλοδοξίες της ΕΕ και του ΣΕΒ για να κάνουν το πανεπιστήμιο ένα εκκολαπτήριο ευέλικτων και ελαστικοποιημένων απόφοιτων/εργαζομένων, όσους προμοτάρουν τις πειθαρχικές διώξεις για αγωνιζόμενους φοιτητές/ριες που αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές τους, όσους διακηρύσσουν διαρκώς ως αναγκαιότητα – στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας των πανεπιστημίων – την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις μαζικές διαγραφές των φοιτητών που έχουν υπερβεί τα ν+2 έτη φοίτησης.
Απέναντι στον άνευρο και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της υποταγής και της συνδιαλλαγής, καλούμαστε να παλέψουμε για τη συγκρότηση ενός μαχητικού φοιτητικού κινήματος που θα κινείται τελείως αυτόνομα και ενάντια στο κράτος, τους μηχανισμούς του και τους αστικούς θεσμούς ενσωμάτωσης και αφομοίωσης. Κόντρα στη συνδιοίκηση και τις όποιες λογικές ανάθεσης και συνδιαχείρισης απορρέουν απ’ αυτή, το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να βασιστεί στις ίδιες του τις δυνάμεις και τα δικά του συλλογικά όργανα/μέσα πάλης και λήψης αποφάσεων. Με όπλο του τις συντονισμένες στη βάση φοιτητικές καταλήψεις διαρκείας, όχημα παρέμβασης και πάλης τον αυτόνομο και μαχητικό ταξικό – φοιτητικό συνδικαλισμό και όργανο λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, καλείται να περιφρουρήσει τα κεκτημένα των αγώνων του και να υπερασπιστεί τα φοιτητικά – ταξικά του συμφέροντα με κάθε κόστος.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ – ΤΑΞΙΚΟ –ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ
Ελευθεριακό σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
Οι κινητοποιήσεις της 17ης Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ένα κλίμα έντασης της καταστολής και γενικευμένης επίθεσης πάνω σε κεκτημένα, δικαιώματα και ελευθερίες. Μια επίθεση που συνεχίζει με αμείωτη ένταση η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ (πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ) μέσω των μέτρων που έχει περάσει (κατάργηση ασύλου), αλλά και των μέτρων που επιδιώκει να περάσει ( ν+2, διαγραφές, εξίσωση των πτυχίων ιδιωτικών κολεγίων με των πανεπιστημίων κ.α).
Μόλις λίγες μέρες πριν τις κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου, το κράτος, μέσω των κατασταλτικών μηχανισμών του αποφασίζει να μας δείξει τα δόντια του. Πραγματοποιούνται σαρωτικές επιχειρήσεις σκούπα στα Εξάρχεια με ξυλοδαρμούς αγωνιστών, εκκενώνονται καταλήψεις, επανεμφανίζεται η ομάδα «Δέλτα» και στην ΑΣΟΕΕ ανακοινώνεται λοκ-άουτ από την πρυτανεία. Στις 11/11 αρκετοί φοιτητές και φοιτήτριες σε μια κίνηση αμφισβήτησης των κρατικών επιταγών, σπάνε το λοκ-άουτ της ΑΣΟΕΕ και μπαίνουν μέσα στον προαύλιο χώρο για να πραγματοποιήσουν συνέλευση. Απέναντι τους βρίσκουν για ακόμα μια φορά τις δυνάμεις καταστολής, όπου με ξύλο, προσαγωγές και πολλά χημικά προσπαθούν να τους εμποδίσουν να μπουν μέσα, ενώ στη συνέχεια τους εγκλωβίζουν. Έπειτα από αρκετή ώρα, και ενώ μαζεύεται κόσμος έξω από την ΑΣΟΕΕ, οι δυνάμεις των ΜΑΤ αποχωρούν, οι συγκεντρωμένοι παραμένουν στο σημείο φωνάζοντας συνθήματα και στη συνέχεια αποχωρούν συγκροτημένα με πορεία. Το βράδυ της ίδιας μέρας πραγματοποιείται σύλληψη φοιτητή κάτω από το σπίτι του από άντρες της ασφάλειας με το πρόσχημα της συμμετοχής στα επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ.
Η επίδειξη πυγμής από την πλευρά του κράτους δεν είχε τα αποτελέσματα που επιθυμούσε. Η απροκάλυπτη εισβολή στην ΑΣΟΕΕ και ο ξυλοδαρμός των φοιτητών-τριών που βρισκόντουσαν εκεί, σε συνδυασμό με τα όσα πράττει το κράτος το τελευταίο διάστημα, λειτούργησε πυροδοτικά ώστε να κατέβει μαζικά και μαχητικά ο κόσμος στο δρόμο. Απέναντι στην κρατική καταστολή και την τρομοκρατία δεν κυριάρχησε ο φόβος αλλά η αλληλεγγύη, η αντίσταση και το δίκιο του αγώνα.
Μετά από αυτά τα γεγονότα και τις μαζικές πορείες που ακολούθησαν, τόσο στην Πάτρα όσο και σε άλλες πόλεις, επιχειρήσαμε μέσα στις γενικές συνελεύσεις να βάλουμε το στίγμα των ανυποχώρητων αγώνων ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία αλλά και τη λογική της υπεράσπισης των κοινωνικών αναγκών και των ταξικών συμφερόντων μέσα από την αλληλεγγύη, την αντίσταση και την διεκδίκηση.
Για ακόμα μια χρονιά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια προσπάθεια -από κάποιες δυνάμεις- για διάλυση και απονοηματοδότηση της πορείας από το Παράρτημα. Για μας το Παράρτημα είναι ένας χώρος που εδώ και δεκαετίες αποτελεί ορμητήριο αγώνων ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση, στην κρατική καταστολή και την φασιστική απειλή. Είναι ένα διαχρονικό κέντρο αγώνα φορτισμένο με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες τους παρελθόντος: Εξέγερση του Πολυτεχνείου, δολοφονία Νίκου Τεμπονέρα, μαθητικές κινητοποιήσεις ’90-’91, εξέγερση 2008, κινητοποιήσεις 2010-2012…
Γι’ αυτό και οποιαδήποτε σκέψη για εγκατάλειψη του Παραρτήματος ως σημείου εκκίνησης για την πορεία του Πολυτεχνείου θα σήμαινε για μας πολιτική οπισθοχώρηση και αποδοχή όλης της προσπάθειας συκοφάντησης από αυτές τις πολιτικές οργανώσεις που διακαώς προβοκατορολογούν σε βάρος άλλων αγωνιζόμενων ανθρώπων και μιλάνε ευθέως για απομόνωση πολιτικών χώρων. Η ευκαιριακή συμπόρευση με ένα συμπαγή και αδιάλλακτο κομματικό μηχανισμό, χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό κριτήριο, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην αφομοίωση των δικών μας πολιτικών δυνάμεων και την αποσιώπηση της δικής μας πολιτικής ατζέντας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτή του ΚΚΕ. Η τοπική μαζικότητα των πορειών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δεν αποτελεί δικαιολογία για μια τέτοια πολιτική επιλογή, η οποία υπερβαίνει τους πολιτικούς συσχετισμούς μιας πόλης. Με τη συγκεκριμένη πολιτική τους στάση, ενισχύθηκε, νομιμοποιήθηκε και δικαιολογήθηκε η χρόνια και αδιάκοπη προβοκατορολογία του ΚΚΕ εις βάρος του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/ελευθεριακού χώρου, ενώ παράλληλα επικροτήθηκε με έμμεσο τρόπο η πολιτική κατασυκοφάντηση και λασπολογία για το χώρο και την ιστορία του Παρατήματος ως κέντρου αγώνα, τις πολιτικές ομάδες και τα εγχειρήματα που δραστηριοποιούνται ή έχουν αναφορά σ’ αυτόν
Επίσης, για 2η συνεχή χρονιά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το θλιβερό φαινόμενο φοιτητικοί σύλλογοι να έχουν πάρει -μη- απόφαση. Είδαμε για ακόμα μια χρονιά ότι ενώ κάποιοι σύλλογοι θεωρητικά είχαν πάρει απόφαση, πρακτικά δεν είχαν πάρει κάποια συγκεκριμένη, με αποτέλεσμα ο φοιτητικός σύλλογος να γίνεται μπαλάκι και η απόφαση για το που θα κατέβει να παίρνεται από κάποιους «ειδικούς». Αν αυτό δεν είναι ιδιοκτησιακή λογική τότε τι είναι; Τουλάχιστον 4 φοιτητικοί σύλλογοι είχαν πανό και στις 2 πορείες, που είχαν αντιπαραθετικό περιεχόμενο, κάτι που αναδείχθηκε και μέσα στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων. Η λογική αυτή, λειτουργεί αποσυσπειρωτικά για τη συγκρότηση του συλλόγου, τις αποφάσεις που παίρνει και τη δράση του, ενώ ταυτόχρονα απονοηματοδοτεί και την ίδια τη διαδικασία της συνέλευσης, λειτουργώντας ανασταλτικά στην ουσιαστική αναβάθμισή της, διατηρώντας και ενισχύοντας τις προβληματικές που μπορεί να έχουν στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται.
Ως ελευθεριακό σχήμα, βρεθήκαμε με το υλικό μας για 3 μέρες στον χώρο του Παραρτήματος και πορευτήκαμε με δικό μας μπλοκ στους δρόμους της Πάτρας, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις υπόλοιπες δυνάμεις που επέλεξαν και αυτοί να πορευτούν με σημείο εκκίνησης το Παράρτημα.
Η μαζική διαδήλωση της 17ης Νοεμβρίου από το Παράρτημα καταδεικνύει ότι οι αντιστάσεις και οι αγώνες όχι μόνο δεν έχουν τελειώσει όπως ευαγγελίζονται κάποιοι, αλλά, αντίθετα αναδεικνύουν ότι κόντρα στις κρατικές επιταγές, στην καταστολή και την τρομοκρατία αλλά και την αδιάκοπη επίθεση πάνω στις ελευθερίες και τα κεκτημένα μας, υπάρχει ένα μεγάλο δυναμικό κόσμου το οποίο θέλει να αντισταθεί. Επιπλέον, η μαζικότητα της πορείας και ο ετερόκλητος κόσμος που κατέβηκε έκανε ξεκάθαρο ότι το Παράρτημα στην πόλη είναι πολιτικά φορτισμένο με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Οι μαζικές διαδηλώσεις να γίνουν η αφορμή για την αντεπίθεση. Απέναντι στα τελεσίγραφα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για εκκενώσεις όλων των καταλήψεων μέχρι τις 6 Δεκέμβρη, μια ημερομηνία που υπενθυμίζει την εξέγερση που ακολούθησε την δολοφονία του Γρηγορόπουλου και προκάλεσε ρωγμές στην παντοδυναμία του συστήματος, οφείλουμε να στείλουμε τα δικά μας τελεσίγραφα. Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Κόντρα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και το ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν, έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Βασικό εχέγγυο για την επανεκκίνηση του κινήματος και την συνολική αναμέτρηση με όσα έρχονται, είναι η οριζόντια οργάνωση των αγώνων στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών. Η προοπτική βρίσκεται στην μαχητική υπεράσπιση και περιφρούρηση των κεκτημένων μας που βλέπουμε μουδιασμένοι να μας παίρνουν ένα – ένα. Στην οικειοποίηση και μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες –στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το άσυλο και τα υπόλοιπα ταξικά μας συμφέροντα. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας , της εξατομίκευσης και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.
Αλληλεγγύη στους αγωνιστές-τριες που συνελήφθησαν το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου στην περιοχή των Εξαρχείων έπειτα από το όργιο καταστολής και τους επακόλουθους βασανισμούς και ξυλοδαρμούς
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ-ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
Δυσήνιος Ίππος 