ΒΙΠΕ – Δυσήνιος Ίππος

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

22 ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΝΕΚΡΟΣ

Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΧΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ

Ο 22 χρονών μετανάστης εργάτης στην ΒΙ.ΠΕ Πάτρας σε εργοστάσιο κατασκευής φερέτρων έπεσε από την οροφή του εργοστασίου στην προσπάθεια του να κρυφτεί –ύστερα από εντολή της εργοδοσίας- μαζί με άλλους 17 μετανάστες καθώς είχε έρθει για έλεγχο κλιμάκιο του ΕΦΚΑ και αυτοί δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι. Ο θάνατος του μετανάστη εργάτη Μιρζάν είναι ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα που έρχεται να προστεθεί στα εκατοντάδες που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους εργασίας. Ένας ακόμα άνθρωπος της τάξης μας βρέθηκε δολοφονημένος στα εργασιακά κάτεργα που δούλευε ώστε να πλουτίζουν τα αφεντικά. Ένας ακόμα ταξικός μας αδελφός έχασε τη ζωή του γιατί η εργοδοσία στο βωμό του κέρδους βάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν ανασφάλιστοι και δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Σα να μην έφτανε ο θάνατος του εργαζόμενου, η εργοδοσία στην προσπάθεια της να συγκαλύψει το έγκλημα και τις αιτίες που τσακίζουν καθημερινά τη ζωή των εργαζομένων, δήλωσε ότι ο εργαζόμενος έχει την ευθύνη και ότι ήταν κανονικά ασφαλισμένος αλλά με διαφορετικά στοιχεία.

Ο Μιρζάν για τα αφεντικά ήταν άλλος ένας «αόρατος». Ένας άνθρωπος που όπως χιλιάδες άλλοι ζουν σε καθεστώς ημιπαρανομίας, υπό τον κίνδυνο της απέλασης και της φυλάκισης. Ένας άνθρωπος που ανήκει στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας και εξωθείται στο να εργάζεται χωρίς ασφάλιση και χωρίς κανένα δικαίωμα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ισοπεδώνεται από τον οδοστρωτήρα του κέρδους και της ανάπτυξης. Ο Μιρζάν ήταν ένας από τους χιλιάδες μετανάστες που έρχονται αντιμέτωποι από τη μία με τους ρατσιστικούς και αντιμεταναστευτικούς νόμους και πολιτικές του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από την άλλη με την εργοδοτική βία και ασυδοσία και την υπερεκμετάλλευση στα εργοστάσια, στα γιαπιά και στα χωράφια. Ο θάνατος του προλετάριου μετανάστη Μιρζάν δεν αποτελεί κάποιου είδους παραφωνία αλλά τον κανόνα του συστήματος (πριν λίγο καιρό θρηνήσαμε την απώλεια του διανομέα Ανέες Μιρ) που θεωρεί τις ζωές των εργαζομένων αναλώσιμες.

Continue reading →