Πανό στην πλ. Γεωργίου για τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από την αστυνομία
“ΔΙΟΤΙ ΔΕ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ…
Την Παρασκευή 01 Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσων οι ‘’λεβέντες των ΤΑΕ Σούδας’’ σταμάτησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας μου Κώστας Μανιουδάκης 58 ετών. Αφού τον σταμάτησαν και έκαναν λόγο για μικροποσότητα χασίς, τον κατέβασαν μέσα σε ένα χωράφι τον χτύπησαν βαριά και του πέρασαν χειροπέδες φωνάζοντας του “που το βρήκες;” “Ποιος στο έδωσε;”. Μετά την σύλληψη δεμένος πισθάγκωνα, τραβώντας τον κατευθύνθηκαν προς τα σταθμευμένα περιπολικά σε απόσταση περίπου 150 μέτρων. Μη αντέχοντας τα βασανιστήρια που υπέστη κατέρρευσε.
Οι ‘’λεβέντες των ΤΑΕ’’ πανικόβλητοι με την εξέλιξη αυτή, προσπάθησαν με τηλεφωνική συνεννόηση με το ΕΚΑΒ να του κάνουν μαλάξεις με λανθασμένο τρόπο. Έπειτα ένα ΙΧ σταμάτησε να τον βοηθήσει και ο άντρας που κατέβηκε από αυτό φώναζε “βγάλτε τουλάχιστον τις χειροπέδες από τον άνθρωπο!!” Μετά μία γυναίκα του έδωσε πρώτες βοήθειες ( κάρπα και φιλί της ζωής) μέχρι να καταφθάσει το ασθενοφόρο. Με βάση αυτά δημοσιεύτηκαν οι εξής ανακρίβειες.
Στις 7 Νοεμβρίου 2020, πρώτη μέρα του 2ου lock down, εξαπολύεται κατασταλτικό όργιο στην πόλη της Πάτρας με αφορμή δημόσια καλεσμένη συγκέντρωση ενάντια στην ταξική/κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας και την κρατική απαγόρευση που είχε επιβληθεί. Αφού αστυνομικές δυνάμεις έχουν καταλάβει την περιοχή γύρω από την Πλ. Όλγας και το Παράρτημα, ένας σύντροφος που φτάνει στον χώρο τραυματίζεται από επίθεση διμοιρίας των ΜΑΤ και στη συνέχεια προσάγεται στο αστυνομικό τμήμα. Στη συνέχεια δέχεται επίθεση και περικυκλώνεται ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος «Επί Τα Πρόσω», όπου είχαν μαζευτεί σύντροφοι-ισσες για να συντονίσουν την απάντησή τους. Από την επίθεση σπάει η είσοδος του χώρου και προσάγονται άλλοι 8 σύντροφοι-ισσες.
Τα κατασταλτικά γεγονότα εκείνης της ημέρας δεν αποτελούν ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά τον κανόνα της αστυνομικής βίας και κρατικής τρομοκρατίας. Τον κανόνα των επιθέσεων, των συλλήψεων, των ξυλοδαρμών, των βασανισμών, της έμφυλης βίας, των κακοποιήσεων και των βιασμών.
Tο Σάββατο στις 6 το απόγευμα, περίπου μία ώρα πριν την προγραμματισμένη συγκέντρωση στην πλατεία Όλγας ενάντια στην καταστολή, την απαγόρευση κυκλοφορίας και την κρατική διαχείριση της πανδημίας, καλεσμένη από την “Ανοιχτή Συνέλευση για την Αλληλεγγύη ενάντια στον ολοκληρωτισμό”, βρισκόμουν έξω από την κατάληψη Παραρτήματος. Λίγα λεπτά αφότου έφτασα στο χώρο, άρχισαν να καταφτάνουν δυνάμεις των ΜΑΤ και της ασφάλειας προσεγγίζοντας το Παράρτημα και την πλατεία Όλγας. Μόλις οι δυνάμεις των ΜΑΤ αντιλήφθηκαν την παρουσία μου, άρχισαν να βρίζουν και στη συνέχεια μου επιτέθηκαν. Αφού με χτύπησαν στο κεφάλι με το κοντάκι του όπλου για τις κρότου λάμψης, στη συνέχεια με έριξαν στο έδαφος και άρχισαν να με σέρνουν και να χτυπάνε όλοι μαζί. Όσο βρισκόμουν στο έδαφος επιχειρούσαν να με χτυπήσουν στα γόνατα και τους αστραγάλους, ενώ παράλληλα με έβριζαν και με απειλούσαν, λέγοντας ότι ξέρουν ποιος είμαι και τι κάνω, κάνοντας φανερό τον λόγο της επίθεσης.