Συνέλευση αλληλεγγύης στην απολυμένη απο την εταιρεία Aromalab την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017 στις 19.00 στην Κατάληψη Mundo Nuevo
(Φιλίππου & Σιατίστης)
Στις 18 Σεπτέμβρη του 2017, με την ολοκλήρωση της βάρδιάς μου, αιφνιδιαστικά μου ανακοινώνεται η απόλυσή μου από τον εργοδότη μου στην εταιρεία Aromalab στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Μεγάλη ήταν η έκπληξή μου όταν πληροφορήθηκα πως απολύομαι όχι γιατί δεν είμαι καλή στη δουλειά μου -μιας και μου κατέστη σαφές πως η εταιρεία είναι πολύ ευχαριστημένη από τις υπηρεσίες μου- αλλά γιατί είμαι απρόθυμη, απείθαρχη και ασέβαστη. Απρόθυμη, καθώς όταν μου ζητούνταν να πραγματοποιήσω από κοινού με τους υπόλοιπους εργαζομένους καθαριότητες κοινόχρηστων χώρων της εταιρείας (τουαλέτες, κουζίνα, γραφεία εργοδοτών κτλ) προέκυψε πως το έκανα μεν αλλά δεν το έκανα με χαρά(!), άρα και προθυμία. Απείθαρχη, καθώς τόλμησα να αμφισβητήσω -παρόλο που έκανα όπως μου ζητήθηκε- τη διαρκή απαίτηση του αφεντικού για τις καθαριότητες υποστηρίζοντας πως αυτή δεν προκύπτει από τις συμβάσεις μας και δεν είναι στις αρμοδιότητες μας. Τη στιγμή μάλιστα που η σύμβασή μου με απασχολούσε ως υπάλληλο γραφείου ενώ στην πραγματικότητα εργαζόμουν ως χημικός αναλαμβάνοντας μια σειρά εργασιών που δεν αναλογούσαν στο καθεστώς υπό το οποίο προσλήφθηκα. Ασέβαστη, καθώς δε σέβομαι το αφεντικό μου μιας και σύμφωνα με υλικό από κάμερες ασφαλείας που καταγράφουν ολημερίς τους εργαζομένους με εικόνα και ήχο(!) –όπως περήφανα μου γνωστοποίησε το αφεντικό μου καθώς με απέλυε, πράγμα για το οποίο ουδέποτε συναίνεσα- χρησιμοποιήθηκαν ως επιχείρημα για να καταδείξουν πως όχι μόνο κατέκρινα τις απαιτήσεις του αφεντικού μου αλλά προσπάθησα να συνομιλήσω σχετικά και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η επιτόπια «δίκη φρονημάτων» που συνόδευσε την απόλυσή μου και συμπεριέλαβε επιχειρήματα τύπου “δεν ξέρεις πως είναι, δεν έχεις εμπειρία”, “δεν θα βρεις αλλού δουλειά”, “δεν βγαίνεις στο ταμείο, δεν δικαιούσαι αποζημίωση”, όπως και παρελθοντικά επιχειρήματα τύπου “δεν μετράν τα χαρτιά σας εδώ, δεν σημαίνουν τίποτα αυτά” θεωρώ ήταν υπεραρκετά ώστε από τη μία να προσβάλουν την αξιοπρέπειά μου ως εργαζόμενης αλλά και ως ανθρώπου, μιας και στόχευαν στο να διαβάλουν την προσωπικότητα και το ήθος μου και από την άλλη να προπαγανδίσουν και να επιβάλουν και στην εν λόγω εταιρεία τη λογική του εργασιακού μεσαίωνα που κυριαρχεί στους χώρους δουλειάς.
Continue reading “Κείμενο απολυμενης η οποία διεκδικεί την επαναπρόσληψη της”
Δυσήνιος Ίππος 