Την Παρασκευή 19/9 στις 20.30 το απόγευμα, στις Σκάλες της Πατρέως, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «No other land – Καμία άλλη γη» (2024) με θέμα την επιχείρηση εκτοπισμού των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και τον αγώνα του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης να έχει πατρίδα.
Εδώ και δεκαετίες οι παλαιστίνιοι βιώνουν αδιανόητες συνθήκες κατοχής της γης τους, ξεριζωμού, σφαγών, βασανιστηρίων, φυλακίσεων, εθνοκάθαρσης, διαμελισμού, γενοκτονίας από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.
Ταυτόχρονα όμως δίνουν και έναν διαρκή και εμβληματικό αγώνα για αξιοπρέπεια και λευτεριά. 77 χρόνια τώρα ο Παλαιστινιακός λαός αρνείται να γονατίσει και δίνει το αίμα του για να σταθεί όρθιος απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς και σιωνιστικούς σχεδιασμούς.
Αυτό θα πράξει και τώρα, την ώρα που ο δολοφονικός σιωνιστικός στρατός θέτει σε εφαρμογής το σχέδιο ολοκληρωτικής κατάληψης της πόλης της Γάζας.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Νίκη στα όπλα της Αντίστασης
Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω
Πατρέως 87 | epitaprosw.espivblogs.net
Λίγα λόγια για την ταινία:
Τέσσερις Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί ακτιβιστές βρίσκονται στη Δυτική Όχθη και γυρίζουν το ντοκιμαντέρ “No other land”. Σε αυτό καταγράφουν τον μεθοδικό ξεριζωμό των Αράβων κατοίκων από τους 19 οικισμούς της Μασαφέρ Γιάτα.
Ο Μπάζελ Αντρά, ένας νεαρός Παλαιστίνιος ακτιβιστής από τη Μασαφέρ Γιάτα, αντιμάχεται τον εκτοπισμό από την ισραηλινή κατοχή από παιδί. Ο Μπάζελ καταγράφει τη σταδιακή καταστροφή του χωριού του, καθώς οι στρατιώτες γκρεμίζουν τα σπίτια των οικογενειών που μένουν εκεί, στη μεγαλύτερη επιχείρηση εκτοπισμού στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Από τότε που θα συναντηθεί με τον Ισραηλινό δημοσιογράφο Γιούβαλ Άμπραχαμ, θα συνδεθούν φιλικά και θα πολεμήσουν τον διωγμό μαζί για περισσότερα από 5 χρόνια.
Ο Μπάζελ δεν έχει άλλο δρόμο, μόνο τρέχει, τρέχει, τρέχει, φωνάζοντας ανάμεσα στις πέτρες και τα αγκάθια με μια κάμερα στο χέρι και κινηματογραφεί το μακελειό. Ο Γιούβαλ γίνεται αρνητής στράτευσης, μαθαίνει Αραβικά, συνειδητοποιεί την αδικία, ανατρέπει ό,τι έμαθε από παιδί, πηγαίνει στη Μασαφέρ Γιάτα, γίνεται ένα με τον αδερφό του Μπάζελ, τώρα είναι μαζί. Μαζί φωνάζουν, μαζί τρέχουν, μαζί κινηματογραφούν το μακελειό…
Η ταινία εξιστορεί τη χαμένη ζωή που τελικά δεν πάει χαμένη, την ανείπωτη βία, το αίμα, τον διαρκή φόβο, τον ηρωισμό, τη χαρά όταν κάποιος βγαίνει από τη φυλακή, την επιμονή, το «δεν παραδίνομαι», το «αντέχω», το «αγωνίζομαι μέχρι την τελευταία μου πνοή».
Δυσήνιος Ίππος 