Διάλεξε πλευρά…
Μ’ οργάνωση κι αγώνα αλλάζει η ζωή!
Ανακοίνωση για τη γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10.00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 10.30, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ
Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους αναδεικνύοντας με τον πιο σκληρό τρόπο τη δολοφονική και αντικοινωνική φύση του κράτους και την αναλγησία του κεφαλαίου που μπροστά στην άντληση ολοένα και μεγαλύτερου κέρδους δεν διστάζουν με ωμότητα και κυνισμό να απαξιώσουν τις μαζικές μεταφορές και τις υποδομές τους και στη συνέχεια να συγκαλύψουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους με παρεμπόδιση των ερευνών και εξεταστικές-παρωδία στη βουλή που θα απενοχοποιήσουν τους πολιτικούς προϊστάμενους από τις εγκληματικές ευθύνες τους.
Ευθύνες και επιλογές που τοποθετούνται δεκαετίες πίσω όταν η απαξίωση των δημόσιων μεταφορών από το κράτος οδήγησε στην διάλυση του ΟΣΕ, στην υποστελέχωση των υπηρεσιών του, στην αδιαφορία για τα πρωτόκολλα ασφαλείας, στην εγκατάλειψη των υποδομών του με αποτέλεσμα το τελικό ξεπούλημα του έναντι πινακίου φακής την περίοδο των μνημονίων στην κρατική εταιρεία των ιταλικών σιδηροδρόμων.
Ευθύνες και επιλογές που είχαν πολλές φορές επισημανθεί από τα σωματεία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί σήμερα να ισχυριστεί πως δεν γνώριζε, αλλά αντίθετα να κυριαρχεί παντού η πεποίθηση πως είναι η ίδια η κρατική θανατοπολιτική και αδιαφορία που οδήγησε στο πιο πολύνεκρο δυστύχημα των τελευταίων ετών στη χώρα. Μια πεποίθηση που ειδικά εκείνες τις μέρες οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να κατέβουν στους δρόμους πραγματοποιώντας γενικές απεργίες, διαδηλώσεις και μαχητικές συγκρούσεις με τους ένστολους κρατικούς φονιάδες ώστε να μην περάσει στη σιωπή το συγκεκριμένο έγκλημα, να μην ξεχαστεί, ώστε να υπάρξει δικαίωση για τα θύματα και τις οικογένειες τους.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα και από την πρόσφατη επανεκλογή της -η οποία σε ένα βαθμό αντικατόπτρισε τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς της περιόδου- φιλοδοξεί να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση την ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση να επιτίθεται στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με νέο γύρο αναδιαρθρώσεων, βάζοντας στο στόχαστρο για ακόμα μια φορά βασικούς τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων και την κοινωνικής ζωής. Μια επίθεση που γίνεται ακόμα πιο σφοδρή από το κράτος και το κεφάλαιο εξαιτίας και των συνθηκών ήττας που επικρατούν εδώ και δεκαετίες στο κοινωνικό-ταξικό κίνημα και της αδυναμίας συγκρότησης μιας συνεκτικής, πειστικής πρότασης αγώνα και διεκδίκησης προς την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία.
Από τη λεηλασία της φύσης, την εκποίηση των φυσικών πόρων και της δημόσιας γης, την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και δημόσιων χώρων, την επίταση των συνθηκών σκλαβιάς στους χώρους εργασίας, τα δεκάδες θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», την ολοένα και μεγαλύτερη ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, τις εξώσεις, τους πλειστηριασμούς και την εξαθλίωση, την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, την περιστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων μέχρι τα δεκάδες καθημερινά κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, τις επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, με κορυφαίο πρόσφατο παράδειγμα την Πύλο, την ολοένα μεγαλύτερη πολεμική οχύρωση του ελληνικού κράτους, τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση-ορμητήριο και τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στην σφαγή των Παλαιστινίων στην Γάζα και στην πρόσφατη επιχείρηση Ασπίδες ενάντια στο λαό της Υεμένης (στην οποία ανέλαβε και ηγετικό ρόλο), είναι ολοφάνερο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση που στόχο έχει να συντρίψει οποιονδήποτε αγωνίζεται για την κοινωνική ανατροπή και να παρουσιάσει την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική κτηνωδία ως αναπόδραστη συνθήκη.
Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η επίθεση αυτή εκφράζεται ακόμα πιο έντονα υλοποιώντας αργά αλλά σταθερά έναν στρατηγικό σχεδιασμό δεκαετιών από τη μεριά της αστικής τάξης και του κράτους και μάλιστα σε τομείς που τις προηγούμενες δεκαετίες αδυνατούσε να εφαρμοστεί εξαιτίας των σφοδρών κοινωνικών-ταξικών συγκρούσεων που εκδηλώνονταν. Το βάθος και η έκταση του στρατηγικού-ιστορικού χαρακτήρα της επίθεσης μπορεί να ιδωθεί και μέσα από τη σειρά νομοσχεδίων που έχουν περάσει το τελευταίο διάστημα ή δρομολογούνται. Το ελληνικό κράτος προχωράει σε αντιδραστικές τομές, επιχειρώντας να επικυρώσει και νομοθετικά τους υπάρχοντες κοινωνικούς-ταξικούς συσχετισμούς, θωρακίζοντας την πολιτική του ακόμα περισσότερο.
Η ολομέτωπη αυτή ταξική επίθεση εκδηλώνεται με την ακρίβεια σε βασικά αγαθά (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα), με την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (λίγοι μήνες έχουν περάσει από την ψήφιση του νέου νόμου Χατζηδάκη για 13 ώρες δουλειά και τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά στους χώρους εργασίας), με τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, με τις καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες στους χώρους εργασίας, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων-κοινωνικών αγαθών, με τις ελλείψεις φαρμάκων, με την υποβάθμιση και διάλυση του Ε.Σ.Υ. [με κορυφαίο παράδειγμα τις πρόσφατες εξαγγελίες Γεωργιάδη που καταργούν στην πράξη το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας νομιμοποιώντας το «κρατικό φακελάκι» για χειρουργεία το απόγευμα και ανοίγοντας το δρόμο για την είσοδο των ιδιωτών στα (μόνο κατ’ όνομα πια) δημόσια νοσοκομεία] και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, με τη γιγάντωση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση (που επισφραγίζονται με όσα επιφέρει το νομοσχέδιο για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» που φέρνει σε λίγες μέρες προς ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση και ανοίγουν το δρόμο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης). Στην ουσία η παράκαμψη του άρθρου 16 για τα δημόσια πανεπιστήμια με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ οδηγεί στην πλήρη «απελευθέρωση» της αγοράς της εκπαίδευσης στο ίδιο μοτίβο «απελευθέρωσης», δηλαδή εμπορευματοποίησης, του συνόλου των κοινωνικών αγαθών. Της ενέργειας, του ρεύματος, του νερού και των μεταφορών. Την ίδια στιγμή χτυπιέται και το δικαίωμα στη στέγαση, με εκατοντάδες εξώσεις να είναι προ των πυλών, ύστερα από την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης με τα μεγαλοαρπαχτικά των τραπεζών και των funds.
Παράλληλα με το στρατηγικό χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων, η κυβέρνηση έχει πάντα σε ισότιμη θέση την αναβάθμιση του κατασταλτικού και νομοθετικού οπλοστασίου της ώστε να βάζει διαρκώς φραγμούς στις επιχειρούμενες αντιστάσεις που αναπτύσσονται από τις πολιτικές της. Η καταστολή είναι εδώ και καιρό ισάξια στρατηγική με αυτή των ευρύτερων μεταρρυθμίσεων καθώς διασφαλίζει την απρόσκοπτη υλοποίηση τους. H συνολικότερη αναβάθμιση του νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου διογκώνει το μέγεθος του ελέγχου και της καταστολής όσων αντιστέκονται, κάνοντας ξεκάθαρο ότι στρώνεται σταδιακά το έδαφος για την ολοκληρωτική αναμέτρηση και συντριβή της πολιτικής, κοινωνικής και ταξικής αντίστασης και των αγώνων της κοινωνικής βάσης. Το χτύπημα απεργιών, διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας, η στρατιωτική κατοχή ολόκληρων περιοχών και ο ασφυκτικός περιορισμός και καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης αποτελούν διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης ήδη από την πρώτη εκλογή της το 2019, ενώ η επανεμφάνιση Χρυσοχοϊδη στον υπουργικό θώκο της δημόσιας τάξης προοιωνίζει μια ακόμα μεγαλύτερη ένταση στον τομέα αυτό. Άλλωστε είναι πρόσφατα και πολλά τα πρόσφατα παραδείγματα όπου τα ΜΑΤ επιστρατεύτηκαν για να ξεσπιτώσουν συνανθρώπους μας, για να εμποδίσουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών στις εθνικές οδούς και των φοιτητών στα κατειλημμένα πανεπιστήμια.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο πρόσφατος ποινικός κώδικας, τροποποιημένος για τρίτη φορά από την παρούσα πολιτική διαχείριση, καθώς αποτελεί το επισφράγισμα της ολοκληρωτικής στροφής και αυταρχικοποίησης του συστήματος που έρχεται να γονατίσει την κοινωνική βάση. Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών, της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, της ποινικοποίησης της φτώχειας και της οποιασδήποτε μορφής ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, το κράτος ισχυροποιείται και οχυρώνεται, επιχειρώντας να επαναρυθμίσει το πλαίσιο διαφύλαξης των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναγνωρίζοντας πως ο μεγαλύτερος εφιάλτης της σε ένα περιβάλλον ακραίων και ακατάπαυστων αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, εντεινόμενης και δομικής συστημικής κρίσης, όξυνσης των πολεμικών ανταγωνισμών και συρράξεων, είναι οι επερχόμενες κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις.
Κόντρα όμως στο αφήγημα περί «τέλους της ιστορίας», στα αφηγήματα ότι οι ιδέες της επανάστασης ηττήθηκαν και όλα είναι μάταια, οι αγώνες που διεξάγονται σε κάθε μέτωπο αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο κρατώντας ζωντανή την ελπίδα της ανατροπής και το όραμα για μια άλλη κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Αυτό αποδεικνύουν οι πρόσφατοι αγώνες των φοιτητών που με εκατοντάδες καταλήψεις διαρκείας σχολών σε όλη τη χώρα έχουν καταφέρει να ανακόψουν την ορμητική μανία της κυβέρνησης και να δημιουργήσουν ρωγμή στη φαινομενική εικόνα «παντοδυναμίας» που παρουσιάζεται. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν ξανά στο προσκήνιο τη σημασία της συλλογικής δράσης, των μαχητικών αγώνων και της ταξικής σύγκρουσης ως αντιπαράδειγμα στον ατομικό αγώνα δρόμου και τη λογική του ωχαδερφισμού που ύπουλα διαχέεται στη νεολαία για να υπονομεύσει τη δύναμη της. Αυτό αποδεικνύει και η πολυήμερη κινητοποίηση της φτωχής αγροτιάς που στα μπλόκα των εθνικών οδών αναβιώνει γνωστούς παλιούς εφιάλτες για το κράτος διεκδικώντας ζωή με αξιοπρέπεια κόντρα στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την καταστροφή που της υπόσχεται το σύστημα. Αυτό αποδεικνύουν και οι πρόσφατοι μικρότεροι αλλά πολύ σημαντικοί αγώνες στους χώρους δουλειάς, όπως η απεργία της προηγούμενης εβδομάδας στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και λίγο καιρό πριν στον κλάδο των κατασκευών.
Μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και την πληττόμενη κοινωνική βάση οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και τη δημιουργία μετώπων αγώνα. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη προοπτική και ελπίδα είναι οι αγώνες. Αυτοί αποδεικνύουν πως τίποτα δεν τελείωσε και όλα συνεχίζονται. Οι καθημερινές -μικρές και μεγάλες- μάχες σε κάθε μετερίζι αγώνα και αντίστασης κρατάν τη φλόγα της εξέγερσης και της αντεπίθεσης ζωντανή. Είναι καθήκον των αγωνιζόμενων σήμερα, να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τις γραμμές άμυνας και αντίστασης που υπάρχουν στην παρούσα συγκυρία σε γραμμές οργάνωσης της ανασυγκρότησης και της αντεπίθεσης.
Όπως έλεγαν και οι Ισπανοί αναρχικοί «καλύτερα να οργανώνεσαι με θάρρος παρά να θρηνείς λόγω ολιγωρίας».
Ραντεβού στους δρόμους, εκεί που αναπνέει η ζωή…
ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Πάτρα, Φλεβάρης 2024
Δυσήνιος Ίππος 