Πέθανε, στις 24 Δεκέμβρη, στα 91 του χρόνια ο ελευθεριακός ιστορικός και αγωνιστής, Οσβάλντο Μπάγιερ. Γεννήθηκε στο Μπουενος Άιρες, το 1927. Το 1974 εξορίστηκε από την Αργεντινή στη Γερμανία και το έργο του για την εξέγερση -και τη σφαγή από τον αργεντίνικο στρατό- των απεργών εργατών γης στην Παταγονία το 1920, απαγορεύτηκε. Επέστρεψε το 1983 όπου έζησε μέχρι το θάνατό του.
Με το έργο του φώτισε σημαντικές στιγμές της κοινωνικής πάλης όπου ο αναρχισμός είχε μεγάλο αντίκτυπο…
Βιβλία του μεταφρασμένα στα ελληνικά:
Η εξέγερση στην Παταγονία (κουκκίδα)
Οι αναρχικοί απαλλοτριωτές (ελεύθερος τύπος)
Προς την απόλυτη ελευθερία με ένα 45άρι κολτ (διάδοση)
“Eπέλεξα τον αναρχισμό για να σωθεί από τη λήθη, δεδομένου ότι οι περονιστές είχαν αποκρύψει την ιστορία του εργατικού κινήματος πριν από το 1945. Για πολλά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο συνδικαλισμός και η πάλη των εργαζομένων γεννήθηκαν με τον Περόν, πράγμα που δεν ισχύει.
Ο Τρότσκι είπε κάποτε ότι αν δεν υπήρχαν οι αναρχικοί θα έπρεπε να τους εφεύρουμε, γιατί έχουν κάνει πολύ καλό στην ανθρωπότητα με την αταλάντευτη αντίσταση τους. Αποδείχθηκε πως είχαν μια γραμμή που δεν εγκατέλειψαν ποτέ, γεγονός που σε αυτή ή σε οποιαδήποτε άλλη ιστορική στιγμή περιλαμβάνει πολλές θυσίες.
Ο αναρχικός ξέρει ότι δεν θα πάρει ποτέ πολιτική θέση, ούτε ένα γραφείο της Συνδικαλιστικής Ένωσης. Ήταν και είναι μια ιδεολογία στην υπηρεσία της κοινωνίας, και όχι για να κατέχει κανείς υψηλές θέσεις. Είναι αυτές οι χειρονομίες που κάνουν ορατή την επιθυμία τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια για όλη την ανθρωπότητα.
Αυτό με ελκύει πολύ, γι ‘ αυτό τους έχω ακολουθήσει ως άνθρωπος και ως εκ ιστορικός, χωρίς, ωστόσο, αυτό να τους απαλλάσσει από την κριτική μου. Νομίζω ότι το κίνημα πρέπει να ξεπεράσει ορισμένες απόλυτες σκέψεις, αν δεν θέλει να πέσει στο σεχταρισμό. Πρέπει να το παλέψουμε αυτό: για χάρη του αναρχισμού, ο αναρχικός πρέπει να είναι τα πάντα, εκτός από σχισματικός”.
Osvaldo Bayer, 2013
Δυσήνιος Ίππος 