Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
«Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη»
Οι ανυποχώρητοι αγώνες που δόθηκαν συνολικά για την πτώση της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών με αποκορύφωμα τη μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελούν μια μεγάλη παρακαταθήκη στο σήμερα. Οι εξεγέρσεις και οι αγώνες του παρελθόντος δεν αποτελούν απλώς μια σειρά τετελεσμένων γεγονότων αλλά μια πλούσια διαδικασία αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και μάχης με την κυρίαρχη τάξη. Αποτελούν κομμάτι της πλούσιας ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που έχουν δοθεί, και λειτουργούν ως πυξίδα, τόσο για τους αγώνες του σήμερα, όσο και του αύριο. Συγχρόνως, οι εξεγέρσεις είναι μια διαρκής υπενθύμιση: τίποτα δεν χαρίστηκε από καμία εξουσία, τα πάντα κερδήθηκαν με τους αγώνες. Η εξέγερση του πολυτεχνείου, το 1973, χαρακτηρίστηκε από το σθένος και την αυτοθυσία χιλιάδων αγωνιστών, που παρά την σκληρή καταστολή, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, το ξύλο, τις εξορίες και όλες τις κακουχίες, επέλεξαν το δρόμο του αγώνα για ζωή και ελευθερία.
H 17 Νοέμβρη αποτελεί ημέρα κομβικής σημασίας τόσο για την εξουσία όσο και για αυτούς που αγωνίζονται. Αφ’ ενός αναδεικνύει την αέναη προσπάθεια της κυριαρχίας να σβήσει και από την κοινωνική συνείδηση τα όποια εξεγερσιακά χαρακτηριστικά της, αφ’ ετέρου συνιστά, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, στιγμή ορόσημο για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, όπως αυτοί εκδηλώνονται στον ελλαδικό χώρο από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. Η εξουσία. ανέκαθεν προσπαθούσε να οικειοποιηθεί γεγονότα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αποσιωπώντας κάθε εξεγερσιακή και ριζοσπαστική πτυχή τους, ακριβώς επειδή αυτές οι πτυχές θέτουν σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση, και πολλές φορές την ανατρέπουν. Μέσα από τους εκπαιδευτικούς, κρατικοδίαιτους συνδικαλιστικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς προωθείται η μετατροπή των εξεγερσιακών γεγονότων του παρελθόντος σε ακίνδυνες γιορτές και παρελάσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η «κοινωνική ειρήνη». Έτσι, κάθε 17 Νοέμβρη οι εξουσιαστές και οι υπάλληλοί τους, μοιρολογούν και τιμούν τα θύματα του αντιδικτατορικού αγώνα με μεγάλη δόση κροκοδείλιων δακρύων, με σκοπό να παρουσιάσουν μια κοινωνική εξέγερση ως ατομικό ηρωισμό. Η ταξική μας μνήμη, όμως, παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά σε αυτή την μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, γιατί πάντα θα θυμόμαστε τη στράτευση της εγχώριας αστικής τάξης στο πλευρό του φασιστικού καθεστώτος.
Σήμερα, στην εποχή της λυσσαλέας επίθεσης κράτους και κεφαλαίου πάνω σε όλα τα κοινωνικά και ταξικά κεκτημένα και της διάλυση της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, πολλά από τα προτάγματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου παραμένουν ενοχλητικά και επίκαιρα. Ο αγώνας που καλούνται να δώσουν σήμερα όλα τα χειμαζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια στις επιταγές του αστικού συστήματος και τα πολυνομοσχέδια «οδοστρωτήρα» της κυβέρνησης ΝΔ είναι σκληρός κι επίπονος. Χτυπήματα μεγάλου φάσματος που ξεκινούν από τα αντεργατικά μέτρα, τη δαιμονοποίηση των μεταναστών-προσφύγων, την ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, την εκκένωση των καταλήψεων και την καταστολή των αγωνιστών, την αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων και την μεγαλύτερη εμπλοκή στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, μέχρι τις σαρωτική αναδιάρθρωση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα, στο κομμάτι της εκπαίδευσης η κυβέρνηση ΝΔ δίνει τη χαριστική βολή στο άσυλο, καταργώντας το ολοκληρωτικά καθότι οι μπάτσοι αποκτούν το δικαίωμα να είναι μέσα στις σχολές με ένα απλό ανώνυμο τηλεφώνημα για περιπτώσεις απλών πλημμελημάτων. Αυτό συμβάλει στην αποστείρωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από διαδικασίες πολιτικής ζύμωσης, την ποινικοποίηση της φοιτητικής συνδικαλιστικής δράσης και των ευρύτερων κοινωνικών-ταξικών αγώνων εντός τους, την ένταση της ασυδοσίας των επιχειρήσεων και κάθε λογής ιδιωτικών πρωτοβουλιών και την όξυνση των αυθαιρεσιών(καθηγητικών και μη). Επιπλέον ξεθάβεται από το συρτάρι το εκδικητικό μέτρο των μαζικών διαγραφών για φοιτητές που έχουν υπερβεί τα «ν+2» έτη φοίτησης τους. Ένα μέτρο το οποίο εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στο πανεπιστήμιο και βάζει στο στόχαστρο φοιτητές φτωχών οικογενειών που δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος φοίτησης και αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα. Συν τις άλλοις το εν λόγω μέτρο συντελεί στην περαιτέρω πειθάρχηση και εντατικοποίηση της καθημερινότητας μέσα στο πανεπιστήμιο.
Εμείς απέναντι στην προσπάθεια αποστείρωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από κάθε έννοια αγώνα και συλλογικότητας, απέναντι στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης, να επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιο μετατρέποντας το σε ένα ζωντανό κύτταρο αγώνα, ζύμωσης και πολιτικοποίησης. Να γίνουν τα πανεπιστήμια, οι χώροι δουλειάς, τα σχολεία και οι γειτονιές εστίες αντίστασης, διεκδίκησης, αλληλεγγύης, ανυπακοής και απειθαρχίας στα σχέδια της κυριαρχίας.
Να συνδέσουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε τους αγώνες για την κάλυψη των αναγκών μας και την προώθηση των συμφερόντων μας. Να οξύνουμε τις μικρές αλλά πολύ σημαντικές φοιτητικές ταξικές αρνήσεις που αναπτύσσονται στην πανεπιστημιακή καθημερινότητα. Να ενδυναμώσουμε τις συλλογικές διαδικασίες αγώνα μέσα στο Πανεπιστήμιο (Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, κ.α.).
Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης και της λογικής ότι τίποτα δεν αλλάζει, να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους, συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες και μακριά από κάθε λογική πρωτοπορίας και ανάθεσης που μόνο απονευρώνει και αποδυναμώνει τον αγώνα να φέρουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Με όπλο την ταξική αλληλεγγύη να συνδεθούμε με τους αγώνες των εργαζομένων, να οργανωθούμε και να αντισταθούμε απέναντι σε κάθε επίθεση που δεχόμαστε. Δε διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα, τα θέλουμε όλα και για όλους!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!
ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ !
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ!
Δυσήνιος Ίππος 