Ως αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» συμμετείχαμε εξαρχής, ήδη από το 2013 και την πρώτη συνάντηση της ΑΣΟΕΕ, στη συζήτηση για την προοπτική δημιουργίας Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης. Αργότερα, το Νοέμβρη του 2015, στηρίξαμε και συμμετείχαμε στο κάλεσμα για Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης και στο οργανωτικό σχήμα της ΑΠΟ-ΟΣ (Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων) που συγκροτήθηκε.
Continue reading “Δήλωση αποχώρησης από την Αναρχική Πολιτική Οργάνωση (ΑΠΟ-ΟΣ)”
Η 5η Συνδιάσκεψη της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης (ΑΠΟ) | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων θα γίνει το διήμερο 4-5 Ιούλη 2020 στην Αθήνα.Κατά την πρώτη μέρα της Συνδιάσκεψης και για συγκεκριμένες διαδικασίες προβλέπεται η παρουσία παρατηρητριών ομάδων.
Για την εκδήλωση ενδιαφέροντος και επικοινωνία: anpolorg@gmail.com
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
apo.squathost.com
Στο πλαίσιο της Αναρχικής Καμπάνιας Διεθνιστικής Αλληλεγγύης Ενάντια στην Κρατική και Καπιταλιστική Βαρβαρότητα, τον Πόλεμο και τον Σύγχρονο Ολοκληρωτισμό, ως Αναρχική Πολιτική Οργάνωση συμμετείχαμε με πολιτικό κάλεσμα και συγκρότηση διακριτών πολιτικών μπλοκ στις αντιπολεμικές/αντινατοϊκές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 6 Απρίλη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, καθώς και στις 13 Απρίλη στις διαδηλώσεις ενάντια στις νατοϊκές στρατιωτικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη και στον Άραξο Αχαιας.
Σάββατο 6 Απρίλη
Στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και ακολούθησε διαδήλωση προς την αμερικάνικη πρεσβεία με τη συμμετοχή εκατοντάδων αγωνιστών. To πανό της ΑΠΟ έγραφε “Αναρχική Καμπάνια Διεθνιστικής Αλληλεγγύης ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βραβαρότητα, τον πόλεμο και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό”.
Στη Θεσσαλονίκη, πορευτήκαμε με πανό “ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό – Αγώνας για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση” από την Καμάρα μέχρι το 3ο Σώμα Στρατού, όπου στεγάζεται το ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο της Βορείου Ελλάδας.
ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Στα αποκαΐδια και το θάνατο που αφήνει πίσω της η λαίλαπα της “ανάπτυξης”, σοβεί η κοινωνική οργή για το χρεοκοπημένο κόσμο της εξουσίας
Είναι πράγματι συγκλονιστικά τα γεγονότα που παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα στην Αττική και προκαλούν θλίψη και οργή σε κάθε άνθρωπο. Οι πυρκαγιές που ξέσπασαν σε πολλά, διαφορετικά σημεία της, άφησαν πίσω μια εκατόμβη νεκρών, χιλιάδες καμμένα στρέμματα δάσους, ενώ ισοπέδωσαν ολόκληρες περιοχές και οικισμούς καθιστώντας ανυπολόγιστο το μέγεθος της περιβαλλοντικής και κοινωνικής καταστροφής. Continue reading “Τοποθέτηση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης σχετικά με τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν πρόσφατα την Αττική.”
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ EXPO 2015
Ευρώπη-Φρούριο & Ευρώπη-Φυλακή
σύντομη ιστορία του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης
Αντίθετα με την περιρρέουσα αντίληψη για το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης ως «ουδέτερου» νομικού εργαλείου, το οποίο δήθεν κατ΄ εξαίρεση χρησιμοποιείται σήμερα, «σε συνθήκες κρίσης», για την καταστολή κοινωνικών-ταξικών αγώνων, το ίδιο φέρει στον πυρήνα του αυτήν ακριβώς την πολιτική στόχευση.
Αντικαθιστώντας παλιότερες διακρατικές συμφωνίες έκδοσης μεταξύ κρατών μελών της ΕΕ, το ΕΕΣ ήρθε να αποτυπώσει σε δικαστικό επίπεδο το εξουσιαστικό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: της εγκαθίδρυσης ενός ενιαίου χώρου εκμετάλλευσης, ελέγχου και καταστολής που λειτουργεί σαν ορμητήριο για την καπιταλιστική επίθεση πέρα από τα σύνορά του, σαν φρούριο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που επιχειρούν να εισέλθουν στην επικράτειά του και σαν μια αχανής φυλακή στο εσωτερικό…[i]
Αποτελεί πτυχή του μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και συνδέεται με μια μακρά διαδικασία πολιτικών και οικονομικών ολοκληρώσεων για την επέκταση της καπιταλιστικής λεηλασίας και την εμπέδωση της τρομοκρατίας του Κράτους, στην κατεύθυνση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
2001: Στην αυγή των μεγάλων διεθνών κινητοποιήσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας – που με έμπνευση τη ζαπατιστική εξέγερση συγκλόνισαν το Σηάτλ και έναν χρόνο αργότερα την Πράγα, όπου διεξαγόταν η συνάντηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας – πραγματοποιείται στη Μαδρίτη η 1η Ευρωπαϊκή Σύνοδος για την Τρομοκρατία. Σε αυτήν συμμετέχουν εκπρόσωποι της Κομισιόν και οι επικεφαλής των αστυνομικών αρχών των κρατών-μελών, ενώ διοργανώνεται από την Europol και το ισπανικό υπουργείο εσωτερικών. Κατά τη διάρκειά της, τονίζεται η ανάγκη διεύρυνσης του όρου «τρομοκρατία», με τον ισπανό υπουργό Oreja να αναφέρει πως «δεν πρόκειται απλώς για μια ομάδα κομάντος, αλλά για ένα σχέδιο που προσπαθεί να βρει ρίζες στην κοινωνία και για να την καταπολεμήσουμε είναι επίσης αναγκαίο να αγωνιστούμε ενάντια στις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και επικοινωνιακές δομές που την στηρίζουν και την τρέφουν». O ίδιος αναγνωρίζει την προτεραιότητα θέσπισης ευρωεντάλματος, ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια των περίπλοκων διαδικασιών έκδοσης.
Προϊόν της συνόδου είναι το Έγγραφο της Μαδρίτης, στο οποίο τίθεται μεταξύ άλλων ως αντικείμενο η καταστολή της «αναρχικής τρομοκρατίας και του ριζοσπαστισμού», φωτογραφίζοντας κυρίως τις διεθνείς διαδηλώσεις.
«Στην πορεία της συνόδου, ο γενικός διευθυντής της Ισπανικής Αστυνομίας Juan Corito είχε ήδη ανακοινώσει ότι η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα κατέληξαν σε συμφωνία για τη δημιουργία “ομάδας ερευνών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας των ριζοσπαστικών ομάδων που δρουν στις τρεις χώρες”. Είναι η πρώτη φορά που ομάδες “ριζοσπαστών” ή “αναρχικών” εισέρχονται επίσημα στο πεδίο δράσης της Europol, και δεν είναι τυχαίο που αυτό συμβαίνει αμέσως μετά τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που έλαβαν χώρα στην Πράγα και, παράλληλα με τη Σύνοδο της Μαδρίτης, στο Νταβός. (…) Όσον αφορά την ενοποίηση των ευρωπαϊκών δικαστικών συστημάτων, στο Έγγραφο της Μαδρίτης προτείνεται η εφαρμογή κοινής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας ανάμεσα στα κράτη μέλη (…), η απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης (…) και η προώθηση ενός Ευρωπαϊκού Εντάλματος Έρευνας και Σύλληψης». [ii]
2002: Μέσα στο περιβάλλον της παγκόσμιας αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, με τα χαρακτηριστικά που λαμβάνει μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο της ΕΕ καταλήγει στην «Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών».
2004: Τα κράτη μέλη ενσωματώνουν πλέον το ΕΕΣ στο εθνικό τους δίκαιο (με εξαίρεση την Ιταλία που το εφαρμόζει από το 2005 και μετά), αφού έχει προηγηθεί η ομογενοποίηση, σε μεγάλο βαθμό, των αντιτρομοκρατικών νόμων.
Μιλάνο, 1η Μάη 2015
Στο πλαίσιο πανευρωπαϊκού καλέσματος, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών από την Ιταλία και άλλες χώρες κατεβαίνουν στους δρόμους του Μιλάνου για την εργατική πρωτομαγιά, αλλά και ενάντια στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Expo 2015 και όσων αυτή αντιπροσωπεύει: τη θεοποίηση του εμπορεύματος, την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, την αποστείρωση και τον εξευγενισμό της πόλης, την καταστολή στεγαστικών και πολιτικών καταλήψεων που πραγματοποιήθηκαν ενόψει της διοργάνωσής της. Η πόλη βρίσκεται σε ειδικό καθεστώς, με το ιστορικό της κέντρο αποκλεισμένο με σιδερένιους φράχτες και ασφυκτική αστυνομική παρουσία. Αψηφώντας το κλίμα της κρατικής τρομοκρατίας, στην πορεία συμμετέχουν πλήθος κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συλλογικοτήτων –σωματεία βάσης, καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, μεταναστευτικές κοινότητες, φοιτητές κ.ά– και κατά τη διάρκειά της ξεσπούν συγκρούσεις με την αστυνομία στα σημεία όπου οριοθετείται η «απαγορευμένη ζώνη».
Μία μέρα μετά, προσάγονται από την αστυνομία πέντε φοιτητές από την Ελλάδα, στο πλαίσιο μαζικών προσαγωγών στο Μιλάνο, κατά την έξοδό τους από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο και με μοναδικό κριτήριο την παρουσία τους σε έναν χώρο αγώνα. Στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία.
Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2015, ημέρα γενικής απεργίας
Η ελληνική αστυνομία εισβάλλει στα σπίτια όπου διαμένουν οι πέντε φοιτητές-μέλη της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας Παρασκευής και τους συλλαμβάνει με βάση Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου, με το οποίο ζητά την έκδοσή τους στην Ιταλία. Είναι η πρώτη φορά που το ΕΕΣ εφαρμόζεται σε βάρος αγωνιστών για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς κοινωνικές-ταξικές κινητοποιήσεις. Μετά τη μονοήμερη κράτησή τους στην Ασφάλεια, οδηγούνται στο Εφετείο και αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους εν αναμονή δικαστικής απόφασης για την έκδοσή τους. Διώξεις ασκούνται επίσης σε πέντε αγωνιστές από την Ιταλία, οι τέσσερις από τους οποίους προφυλακίζονται. Τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια βασίζονται σε ιταλικό νόμο της εποχής του Μουσολίνι, που ουσιαστικά ανάγει σε κακούργημα τη συμμετοχή σε διαδήλωση.
Στις 7, 8 και 11 Ιανουαρίου 2016 εκδικάζεται στο Εφετείο το αίτημα της έκδοσης των πέντε αγωνιστών φοιτητών από την Ελλάδα στις ιταλικές αρχές. Είναι υπόθεση όλων των αγωνιζόμενων από τα κάτω να την αποτρέψουμε, με όπλο μας την αλληλεγγύη να βάλουμε φραγμό στις νέες αναβαθμισμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις, να αντεπιτεθούμε στην κρατική και διακρατική τρομοκρατία.
Αναρχική συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς» –
μέλος της ΑΠΟ (Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία συλλογικοτήτων)
“Καμιά καταστροφή της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων δεν είναι δυνατή αν κατά το χρόνο της ανατροπής ή του αγώνα που οδηγεί στην ανατροπή, δεν υπάρχει ζωντανή μέσα στο μυαλό η ιδέα του τι θα αντικαταστήσει εκείνο που πρέπει να καταστραφεί”.
Kropotkin P.
Οι κρίσεις ως δομικό στοιχειο του καπιταλισμού
Ζούμε σε μια περίοδο συστημικής κρίσης. Στον καπιταλισμό, που είναι το κατεξοχήν σύστημα που διαιωνίζει την ύπαρξη του μέσω της καταστροφής (είτε ανθρώπινων είτε παραγωγικών είτε φυσικών πόρων) δημιουργoύνται συχνά τέτοιες περίοδοι. Οι κρίσεις είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, ο οποίος τις γεννά και προσπαθεί να τις διαχειριστεί και να αναπαραχθεί, βγαίνοντας απ’ αυτές με ενδυναμωμένες τις δομές του, ενώ παράλληλα μέσω αυτών καταδεικνύονται τα όρια και οι αντιφάσεις του ως πολιτικό-οικονομικό σύστημα.
Η κρίση που εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική από το 2008 και γρήγορα μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους διάφορων κρατών δεν είναι η πρώτη ούτε θα είναι η τελευταία. Ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα τέτοιου είδους κρίσεις εμφανίζονταν στο προσκήνιο καθώς αποτελούσαν συστατικό στοιχείο της λειτουργίας του όλου συστήματος, ενώ οι καταστροφές απαραίτητη προϋπόθεση για την αναγέννηση του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η κρίση υπερσυσσώρευσης του ’29 και η πετρελαϊκή κρίση που ξέσπασε στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Σήμερα, η κρίση έχει εμφανώς ξεπεράσει τα στενά οικονομικά της όρια και γενικεύεται τόσο σε θεσμικό όσο και σε κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο συμπαρασύροντας στο πέρασμα της και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις περί ειρήνης και ευημερίας που ευαγγελίζονταν οι υποστηρικτές του συστήματος. Παράλληλα, έχει αναδείξει όμως και πως το θεμελιακό κοινωνικό ζήτημα δεν εξαντλείται μόνο στη σφαίρα της οικονομίας αλλά επεκτείνεται στην ίδια την εξουσιαστική φύση των εκμεταλλευτικών σχέσεων, στην ύπαρξη διευθυνόντων και διευθυνόμενων ανθρώπων, στον καταλυτικό ρόλο του κράτους στην πολυεπίπεδη υποστήριξη που παρέχει στο κεφάλαιο.
Από την πλήρη ανάπτυξη της συστημικής επίθεσης…
Γεγονός είναι επίσης πως με αφορμή την βαθιά και διαρκή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση του συστήματος βιώνουμε μια περίοδο γενικευμένης κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης στην κοινωνία. Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής καθώς το υπάρχον καθεστώς επιδιώκει να αντλήσει οφέλη από οπουδήποτε μπορεί ούτως ώστε να διαιωνίσει την ύπαρξη του για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βλέπει καθημερινά τα κεκτημένα της να εκμηδενίζονται, υφαρπαζόμενα από την πολιτική και οικονομική ελίτ που διαφεντεύει τη χώρα, ντόπια και διεθνή, ενώ παράλληλα έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με την τρομοκρατική δράση των μηχανισμών κρατικής προπαγάνδας που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης, καθώς και με την εξίσου εγκληματική δράση των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών καταστολής στην περίπτωση που επιλέξει να αντισταθεί στην πράξη στο ζοφερό παρόν και το θνησιγενές μέλλον που της επιφυλάσσουν. Η καθημερινότητα διαπερνάται από ένα επιβεβλημένο Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης που τείνει να γίνει ο κανόνας. Στην πραγματικότητα βιώνουμε συνολικά την απόπειρα του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας να επιβάλλει έναν εκσυγχρονισμένου τύπου ολοκληρωτισμό μέσα από μια δήθεν κοινοβουλευτική νομιμοποίηση που αντλεί.
Εδώ και τρία χρόνια περίπου, από την πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος εντάχθηκε στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ ξέσπασε ένα πολυεπίπεδο όργιο καταστολής στα καταπιεσμένα κοινωνικά κομμάτια που πλήττονταν άμεσα από τις επιπτώσεις της κρίσης και είτε σκόπευαν να αντισταθούν σ’ αυτή την επίθεση στήνοντας κοινωνικό και ταξικό ανάχωμα στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, είτε απλώς “περίσσευαν” και δεν μπορούσαν να ενσωματωθούν στον καινούργιο κοινωνικό χάρτη. Ήταν η συνέχιση με ακόμα πιο βίαιους και ωμούς όρους της αντιεξεγερτικής εκστρατείας που εξαπέλυσε το κράτος ύστερα από την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Πρόκειται για μια κλιμακούμενη επίθεση που επικεντρώνεται στα αντιστεκόμενα κομμάτια, στοχεύει όμως ξεκάθαρα το σύνολο της κοινωνίας, τη συλλογική της μνήμη και τους αγώνες της επιχειρώντας την επιβολή του φόβου, της ανασφάλειας και της εξατομίκευσης στο κοινωνικό πεδίο. Εκείνο που τους απασχολεί περισσότερο από ποτέ είναι η μόνιμη εγκαθίδρυση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης μέσω της διάχυσης του δόγματος της μηδενικής ανοχής, η επιβολή της κοινωνικής απομόνωσης, του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, της εξαθλίωσης, της φτώχειας και της ανηλεούς εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό και τα κρατικά επιτελεία επιδίδονται καθημερινά μέσα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους σε μια άνευ όρων κατασυκοφάντηση, λασπολογία και διασπορά ψευδών ειδήσεων γύρω από τον κόσμο του αγώνα, τους χώρους και τις δομές αντίστασης, τους αποκλεισμένους και τους πληβείους αυτής της κοινωνίας.
…στην γενίκευση και την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων
Παράλληλα όμως με την επίθεση της κυριαρχίας στο σύνολο της ζωής, εύκολα μπορούμε να διαγνώσουμε και τη σθεναρή αντίσταση που παράγεται από τα κάτω, μέσα από την πολύμορφη δράση ενός μεγάλου ψηφιδωτού κοινωνικών και ταξικών κομματιών που άλλοτε σε κεντρικά και άλλοτε σε επιμέρους ζητήματα έρχονται σε ρήξη με το καθεστώς και τους δολοφονικούς του σχεδιασμούς. Ειδικά μάλιστα με το βάθεμα της κρίσης, η αμφισβήτηση αυτή οξύνεται και όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης, έστω και αν αυτή τις περισσότερες φορές παράγεται αποσπασματικά και μερικά. Σ’ αυτό το πλαίσιο, αναγνωρίζουμε, όπως αναφέρεται και στο κάλεσμα, την ανάγκη “της σύνδεσής (μιας αναρχικής οργάνωσης) με αυτούς (τους αγώνες), και την προώθηση στην κοινωνική βάση του προτάγματος της κοινωνικής επανάστασης, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στο χτίσιμο ενός μαζικού, επαναστατικού κινήματος”.
Κάποιες πρώτες σκέψεις σχετικά με το ζήτημα της οργάνωσης των αναρχικών
“Η οργάνωση, που δεν είναι, στο κάτω – κάτω, παρά μόνο η πρακτική της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, αποτελεί μία φυσική κι απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής ζωής• είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός που επιβάλλεται πάνω στον καθένα, τόσο πάνω στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά, όσο και πάνω σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που εργάζονται για ένα κοινό σκοπό”.
Malatesta E.
Τα τελευταία χρόνια, και ειδικά από την εξέγερση του Δεκέμβρη και μετά, κυρίως λόγω της σφοδρής αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους αλλά και της συνολικότερης επίθεσης που διεξάγεται σε βάρος της κοινωνίας εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης, έχουμε διαγνώσει την αδυναμία και τα όρια που αντιμετωπίζουν οι υπάρχουσες δομές των αναρχικών ούτως ώστε να αντεπεξέλθουν της πρωτοφανούς έκτασης συστημικής επίθεσης και παράλληλα να θέσουν στο κοινωνικό επίκεντρο τα αναρχικά προτάγματα, να απαντήσουν δηλαδή συνολικά από μια αναρχική σκοπιά στο διαχρονικό ζήτημα της εξουσιάς, σκοπεύοντας όχι στην κατάληψη της αλλά στην κατάργηση της και την οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας από τα κάτω μέσω της ανατροπής του κράτους, του κοινωνικού μετασχηματισμού, της ταξικής και κοινωνικής επανάστασης και της δημιουργίας ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας κι αλληλεγγύης, χωρίς αφεντικά και δούλους, διευθυντές και διευθυνόμενους.
Εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι η συγκρότηση ενός οργανωμένου πολιτικού κινήματος που θα έρχεται σε επικοινωνία και αλληλεπίδραση με το ευρύτερο κονωνικό-ταξικό κίνημα θέτοντας στο εσωτερικό του το συνολικό κοινωνικό πρόβλημα που δεν είναι άλλο από την ίδια την ύπαρξη του καπιταλισμού και του κράτους και θα αντιπαλεύει παράλληλα άλλες θεσμικές και ρεφορμιστικές συνιστώσες που ενυπάρχουν σ’ αυτό προσπαθώντας να το οδηγήσουν σε άλλου τύπου διαχειριστικές-μη επαναστατικές λύσεις.
Γιατί να οργανωθούμε;
Οι αναρχικοί αναγνωρίζουμε πως στο επίκεντρο της υπάρχουσας κοινωνικής οργάνωσης βρίσκεται η ίδια η ύπαρξη του κράτους και των καταπιεστικών και ιεραρχικών θεσμών του, του καπιταλισμού και των εκμεταλλευτικών σχέσεων που παράγει, διαιωνίζοντας έτσι το καθεστώς της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και κατ’ επέκταση της εκμετάλλευσης και λεηλασίας του φυσικού κόσμου. Στον αγώνα μας για την ανατροπή αυτού του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και την αντικατάσταση του από μια καινούργια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης απαιτείται η οργανωμένη, συστηματική και συντονισμένη διάχυση των προταγμάτων και των προτάσεων μας στο κοινωνικό πεδίο. Ειδικά στην παρούσα χρονική συγκυρία που η καπιταλιστική κρίση αφήνει ανοιχτό και απρόβλεπτο το μέλλον της έκβασης του καθημερινού κοινωνικού και ταξικού πολέμου, η προοπτική δημιουργίας μιας αναρχικής πολιτικής οργάνωσης είναι κατά την άποψη μας επιτακτική για τους εξής λόγους:
Για να καταρτίσει ένα σαφές και ολοκληρωμένο σχέδιο των αναρχικών για την ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και για να προτείνει παράλληλα ένα απτό, ρεαλιστικό και διακριτό επαναστατικό πρόγραμμα τόσο στο πλαίσιο των αντιστάσεων της κοινωνίας όσο και ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο.
Για να θέσει με όρους συνολικούς την παρέμβαση, τον πολιτικό λόγο και τη δράση των αναρχικών στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες που διαρκώς αναζωπυρώνονται.
Για να συντονίσει τη δράση των επιμέρους αναρχικών συλλογικοτήτων διευρύνοντας έτσι τις δυνατότητες παρέμβασης τους και βελτιστοποιώντας τα αποτελέσματα της, θέτοντας όσο το δυνατόν εντονότερα το απελευθερωτικό κοινωνικό τους πρόταγμα.
Για να βρεθεί διέξοδος στην αδυναμία που παρουσιάζουν οι ευκαιριακές και αποσπασματικές συναντήσεις και η γενικότερη αφορμαλιστική δομή των αναρχικών διαδικασίων στην κατεύθυνση της ποιοτικής και οργανωτικής αναβάθμισης του αναρχικού κινήματος.
Για να εξασφαλιστεί, μέσω της ανάληψης συγκεκριμένων δεσμεύσεων σε πολιτικό και πρακτικό επίπεδο, η δυνατότητα πραγματικά ισότιμης συμμετοχής και η απουσία δημιουργίας άτυπων ιεραρχιών στο εσωτερικό των αναρχικών διαδικασιών.
Ποιοι να οργανωθούμε;
Από την πλευρά μας δεν προκρίνουμε τη δημιουργία μιας κεντρικής πολιτικής οργάνωσης όλων των αναρχικών μιας και θεωρούμε πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο στο σήμερα. Κάτι τέτοιο περισσότερη σύγχυση θα δημιουργούσε λόγω των δυσδιάκριτων ορίων και των ασαφών χαρακτηριστικών που ο αναρχικός χώρος ήδη έχει. Η συνύπαρξη πολιτικών υποκειμένων με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές στο πλαίσιο μιας κοινής πολιτικής οργάνωσης θα γεννούσε την αδυναμία παραγωγής κοινών πολιτικών στοχεύσεων και χάραξης ευρύτερων στρατηγικών αγώνα. Αντίθετα, εμείς από την πλευρά μας προκρίνουμε την οργάνωση συλλογικών υποκειμένων (αναρχικές ομάδες/συλλογικότητες) με κινηματική παρουσία και παρέμβαση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, με κοινές πολιτικές αντιλήψεις που δομούνται στη βάση αμοιβαίων πολιτικών συμφωνιών.
Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας στην κοινωνική-κομμουνιστική τάση του αναρχικού κινήματος και προωθούμε την ελεύθερη δικτύωση των διάφορων πολιτικών υποκειμένων που συναποφασίζουν και παίρνουν τις αντίστοιχες πολιτικές δεσμεύσεις σχετικά με τον αγώνα τους στο πλαίσιο του αλληλοσεβασμού, της ειλικρινούς ζύμωσης και πολιτικής αντιπαράθεσης και της αναρχικής συναίνεσης. Αυτό άλλωστε είναι και το συνολικότερο πρόταγμα μας για την οργάνωση και τη λειτουργία της μετεπαναστατικής κοινωνίας. Ο ελευθεριακός κομμουνισμός δομείται στο πλαίσιο της αμοιβαίας συνύπαρξης, ισοτιμίας και αλληλοϋποστήριξης των επιμέρους κοινοτήτων που τον συγκροτούν. Είναι, επομένως, αυτή η κοινή πολιτική αντίληψη που θα μας οδηγήσει στη σύνταξη ενός συνολικού πολιτικού κειμένου με σαφείς οργανωτικές και πολιτικές προτάσεις μέσα από τη γόνιμη πολιτική ζύμωση που θεωρούμε πως θα δημιουργηθεί στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου. Κείμενο που θα διαμορφώσει τις βασικές καταστατικές αρχές, θέσεις και στοχεύσεις πάνω στις οποίες θα δομηθεί μια ουσιαστική πολιτική συμφωνία που θα χαράξει στρατηγικές μεθόδους οργάνωσης και αγώνα στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Πώς να οργανωθούμε;
Θεωρούμε πως ως αναρχικοί πρέπει να οργανωνόμαστε στο πλαίσιο της ευρύτερης αντίληψης μας για την οργάνωση της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως επιδιώκουμε την ομόσπονδη και αντιιεραρχική οργάνωση στο πλαίσιο μιας πανελλαδικής ομοσπονδίας αναρχικών ομάδων/συλλογικοτήτων, ανώτατο όργανο της οποίας θα είναι η γενική της συνέλευση ή το συνέδριο όλων των μελών της, που θα μπορεί όμως να δομείται παράλληλα και σε επιμέρους όργανα, γεωγραφικά και θεματικά, για να υλοποιήσει τις στοχεύσεις και τις κατευθυντήριες γραμμές που θα έχουν παραχθεί από το ανώτατο όργανό της. Αντιλαμβανόμαστε την ομοσπονδία ως μια μορφή οργάνωσης δευτέρου ή και τρίτου βαθμού ανάμεσα σε επιμέρους ομαδοποιήσεις πράγμα που σημαίνει πως ο πυρήνας της οργανωτικής αυτής μορφής θα πρέπει να είναι η αναρχική συλλογικότητα/ομάδα. Σε κάθε άλλη περίπτωση συμμετοχής ατόμων σ’ αυτή τότε θα έπρεπε τα άτομα να απαρνηθούν την πρωτοβάθμια μορφή οργάνωσης που είναι η ομάδα/συλλογικότητα και να μεταπηδήσουν απευθείας σε ένα δεύτερο επίπεδο οργάνωσης, πράγμα που θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα δυσλειτουργίας στην οργάνωση τόσο στο επίπεδο της δράσης όσο και στο επίπεδο της κατάθεσης προτάσεων και της επεξεργασίας πολιτικών σκεπτικών. Ως μορφή οργάνωσης θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα το μοντέλο του αναρχικού φεντεραλισμού που προτείνει την ελεύθερη συμμετοχή πολιτικών συλλογικοτήτων στην ομόσπονδη οργάνωση επιτρέποντας παράλληλα στην καθεμιά συλλογικότητα να διατηρεί τον αυτόνομο χαρακτήρα της δράσης και του λόγου της, συγκλίνοντας βέβαια σε κάθε περίπτωση και με την ευρύτερη πολιτική αντίληψη που παράγεται από την οργάνωση.
Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε πως έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι οποτεδήποτε τα επαναστατικά κινήματα του παρελθόντος έθεσαν προοπτική ελπίδας και νίκης στον αγώνα τους, ξεπερνώντας τον απλό χαρακτήρα διαμαρτυρίας μιας κοινωνικής εξέγερσης και ανοίγοντας δρόμο προς την κοινωνική επανάσταση, ήταν γιατί κινήθηκαν παράλληλα με έναν οργανωμένο πολιτικό φορέα που έβαζε στέρεες και ξεκάθαρες βάσεις στην εξέλιξη του αγώνα αυτού. Αντίστοιχα, μελετώντας την εμπειρία του κλασικού αναρχισμού και τα ιστορικά παραδείγματα του αναρχικού κινήματος (Μαχνοβτσίνα, CNT-FAI), μπορούμε να πούμε ότι και οι αναρχικοί όσες φορές κατά το παρελθόν κατάφεραν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο και να επηρεάσουν την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας, το κατάφεραν συγκροτούμενοι σε μια οργανωμένη πολιτική δύναμη που έδινε προοπτική στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και έθετε ρητά τον κεντρικό στρατηγικό τους στόχο, την κοινωνική επανάσταση, τον κομμουνισμό και την αναρχία.
Έχοντας λοιπόν, πλήρη συνείδηση των πλούσιων κοινωνικών και ταξικών διεργασιών που συντελούνται στο σήμερα και της καταλυτικής σημασίας που έχει η οργανωμένη παρέμβαση των αναρχικών σ’ αυτές για την προώθηση της επαναστατικής υπόθεσης, αναλαμβάνουμε τη μερίδα της ιστορικής ευθύνης που μας αναλογεί και ανταποκρινόμαστε θετικά στο κάλεσμα των τεσσάρων αναρχικών συλλογικοτήτων από την Αθήνα για να ξεκινήσει ένας εφ’ όλης της ύλης διάλογος στην προοπτική της δημιουργίας αναρχικής πολιτικής οργάνωσης.
Οι αντικειμενικές συνθήκες το απαιτούν οι υποκειμενικές το επιτρέπουν
Οργάνωση κι αγώνας για την κοινωνική επανάσταση, τον κομμουνισμό και την αναρχία
Αναρχική Ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”
2 Μάρτη 2013
Σύντροφοι/ισσες
Τέσσερις αναρχικές πολιτικές ομάδες της Αθήνας, μετά από αρκετούς μήνες ζυμώσεων και σύνθεσης, συστήσαμε μια πρωτοβουλία στην προοπτική έναρξης της διαδικασίας για τη συγκρότηση μιας πανελλαδικής αναρχικής πολιτικής οργάνωσης.
Γνωρίζοντας ότι κινούμαστε σε αχαρτογράφητες περιοχές, από τη δεκαετία του 80 (για τα δεδομένα του ελληνικού αναρχικού “χώρου”) επιλέξαμε ουσιαστικά να ακολουθήσουμε μια διαδικασία που θα εξασφάλιζε, στη βάση της πραγματικότητας σήμερα και των ιδιαίτερων συνθηκών, μια σειρά προαπαιτούμενων:
Ο τρόπος που επιλέξαμε για την εκκίνηση αυτής της διαδρομής, καταρχάς εσωτερικής μεταξύ των ομάδων και ύστερα δημόσιας, ήταν η συγγραφή ενός κειμένου. Ενός κειμένου που από την απάντηση στα τρία βασικά ερωτήματα “οργάνωση: γιατί, ποιοι και πως” ορίζει ένα πολιτικό πλαίσιο και σκιαγραφεί κάποιες κατευθύνσεις για τα υπόλοιπα ζητήματα.
Το πλαίσιο αυτό είναι κατά την άποψή μας αρκετά ανοιχτό και αφήνει ανοιχτό πεδίο συνδιαμόρφωσης, παράλληλα όμως είναι και αρκετά σαφές. Και αυτό δημιουργεί το δεδομένο πως η πρόταση καθαυτή δεν αφορά το σύνολο του κινήματος, πόσο μάλλον το σύνολο του “χώρου”. Με δυο λόγια η πρωτοβουλία μας αφορά τη συγκρότηση μιας πολιτικής οργάνωσης μέσα στο εσωτερικό του αναρχικού κινήματος και “ενταγμένης” σε αυτό και δεν αφορά τη δημιουργία της “μεγάλης οργάνωσης όλων των αναρχικών”. Γι’ αυτό και το κάλεσμά αυτό απευθύνεται σε όλα τα αναρχικά πολιτικά σχήματα, αλλά αφορά όσα, όχι μόνο αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως τέτοια, αλλά διακρίνουν και τις πολιτικές συντεταγμένες του κειμένου που αποστέλλουμε και αναγνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτές. Και με αυτό το δεδομένο ορίστηκε και η διαδικασία.
Πριν την όποια “επίσημη” έναρξη ενός οργανωτικού διαλόγου καλούμε σε μία συζήτηση αποτελούμενη από όσα αναρχικά συλλογικά σχήματα επιλέξουν να ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο κάλεσμα. Στόχος αυτής της πρώτης συνάντησης είναι, με αφετηρία την πρόταση της πρωτοβουλίας, να προχωρήσουμε σε ένα συγκεκριμένο διάλογο για το ζήτημα της οργάνωσης, χωρίς ο διάλογος να έχει αποφασιστικά χαρακτηριστικά αλλά με τη λογική πως προηγείται ενός άλλου, αποφασιστικού διαλόγου.
Στο διάλογο αυτό εμείς θέλουμε να αποσαφηνίσουμε την πρότασή μας, να εκφραστούν οι θέσεις των σχημάτων που θα παρευρεθούν πάνω στο ζήτημα, και να διαχειριστούμε από κοινού τις διαφορετικές κωδικοποιήσεις στις απόψεις και τις θέσεις (που είναι λογικό να προκύψουν από την ατελή μορφή της ζύμωσης μέσα στον αναρχικό χώρο πανελλαδικά). Επίσης θα προσπαθήσουμε από κοινού να παράγουμε εκείνο το υλικό που θα επιτρέψει στην κάθε πολιτική αναρχική οντότητα που συμμετέχει, να πάρει μια καθαρή απόφαση εκείνη για το αν θέλει και μπορεί να συμμετέχει στο επόμενο βήμα, που είναι ο “επίσημος” διάλογος για την οικοδόμηση μιας αναρχικής πολιτικής οργάνωσης, ο οποίος εκτιμούμε ότι μπορεί να ξεκινήσει σε γενικές γραμμές περίπου δύο μήνες μετά την πρώτη συζήτηση.
Δημοσιοποιούμε λοιπόν το κάλεσμα και το κείμενο μέσω του Indymedia απευθυνόμενοι σε όλα τα αναρχικά συλλογικά σχήματα πανελλαδικά είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι. Επιλέξαμε να μη δημοσιοποιήσουμε τον τόπο και την ημερομηνία της συζήτησης αλλά να την κοινοποιήσουμε σε όσα σχήματα εκδηλώσουν ενδιαφέρον γιατί, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, το κάλεσμα δεν είναι “ανοιχτό”. Είναι δημόσιο και αφορά όλους όσοι, μέσα στα γενικά πλαίσια του κειμένου που στέλνουμε (και όχι βέβαια υπό τον όρο μιας αυτόματης και κάθετης αποδοχής του), αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα και τις δυνατότητες της πολιτικής οργάνωσης.
Θεωρήσαμε εύλογο ένα διάστημα 1,5 μήνα, μέχρι τις 5 του Φλεβάρη, από τη δημοσίευση αυτού του καλέσματος, μέσα στο οποίο τα σχήματα που ενδιαφέρονται να παρευρεθούν μπορούν να στείλουν απαντητικό mail για να λάβουν στη συνέχεια τις λεπτομέρειες της εκδήλωσης.
Συντροφικά
Αναρχική συλλογικότητα Καθ’οδόν,
Αναρχική συλλογικότητα Κύκλος Της Φωτιάς,
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση,
Στέκι Αντίπνοια
Δυσήνιος Ίππος 