Από την υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στα Σεπόλια από ευυπόληπτο πολίτη, κομμάτι της καλής κοινωνίας, καλό χριστιανό και μέλος της ΝΔ, τον πρόσφατο βιασμό 19χρονης μέσα στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας, έως την ούτε ένα μήνα μετά υπόθεση αλλεπάλληλων και χρόνιων κακοποιήσεων και σεξουαλικών παρενοχλήσεων στην «Κιβωτό του κόσμου», η ουσία είναι μία. Το οργανωμένο έγκλημα είναι ένα και έχει όνομα. Λέγεται κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας. Είναι το σύστημα του καπιταλισμού, του κράτους και της πατριαρχίας. Είναι το ίδιο σύστημα, που επιτίθεται με μανία και εξαπολύει όλη του την αρρώστια επάνω σε όλους μας. Είναι το ίδιο σύστημα που δεν διστάζει να βασανίζει, να βιάζει και να δολοφονεί ακόμη και μικρά παιδιά. Είναι το ίδιο σύστημα που μας εξαναγκάζει σήμερα, να μην έχουμε ούτε τα βασικά για να ζήσουμε.
Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που αποτελεί εξ ορισμού την ανισότητα και τη φτώχεια. Που περιθωριοποιώντας ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το αφήνει έπειτα έρμαιο στις ορέξεις του κάθε κανίβαλου για να ικανοποιεί τις αρρώστιες που το ίδιο του έχει δημιουργήσει. Είναι το ίδιο το σύστημα που διαμορφώνει ζωές ανθρώπων χωρίς αξία, ανθρώπων που περισσεύουν, ανθρώπων που υπάρχουν για την τέρψη των ισχυρών. Και έπειτα, είναι το ίδιο το κράτος που έρχεται να εγγυηθεί για την ομαλή εξέλιξη της άρρωστης αυτής κατάστασης, που έρχεται να προσφέρει απλόχερα ασπίδα προστασίας και το απαιτούμενο έδαφος ώστε να λάβουν χώρα όλα τα παραπάνω.
Σχετικά με την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα
Η παιδοκτόνος και οι λιντσαριστές: διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος;
Σχετικά με την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα
Εδώ και μήνες διενεργούνται έρευνες σχετικά με την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα. Χθες, συνελήφθη τελικά η μητέρα των παιδιών καθώς φάνηκε από τις τοξικολογικές της 9χρονης κόρης πως της είχε χορηγηθεί κεταμίνη. Η εν λόγω ουσία, σε περίπτωση υπερδοσολογίας μπορεί να γίνει τοξική, οδηγώντας ακόμη και στον θάνατο από ασφυξία λόγω οιδήματος που αποφράσσει τις αεραγωγούς οδούς. Συνεχίζεται η έρευνα για τις συνθήκες θανάτου των άλλων δύο παιδιών καθώς έχουν κρατηθεί δείγματα που θα εξεταστούν τις επόμενες ημέρες. Ένα έγκλημα που έχει συγκλονίσει τους πάντες.
«Πρέπει το παιδί να θεωρείται μια ανεξάρτητη προσωπικότητα ή ένα αντικείμενο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες και τα γούστα των άλλων;»
Εmma Goldman, To παιδί και οι εχθροί του
Αλλά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο καπιταλιστικός κόσμος έχει δομηθεί πάνω στην ιδιοκτησία. Έτσι και η οικογένεια έχει χτιστεί πάνω στην έννοια της ιδιοκτησίας, με όλους τους τρόπους, προκειμένου να μπορέσει να αποτελέσει πυλώνα του καπιταλιστικού, πατριαρχικού συστήματος και να το αναπαράγει. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, και με βάση αυτήν την παραδοχή, στο σύγχρονο κόσμο, τα παιδιά μέσα σε μια οικογένεια αποτελούν ιδιοκτησία των γονιών, αντικείμενα που δρουν κατά το δοκούν των γονιών τους, που επιβαρύνονται με τα θέλω και τα μη τους, με τα καλά και τα κακά τους.
Αυτό, ειδικά σε μια περίοδο που ο κοινωνικός κανιβαλισμός έχει γίνει σύμφυτος με τη ζωή, και διαπνέει κάθε σχέση που χτίζουμε, το δικαίωμα του ενός στη ζωή του άλλου θεωρείται δεδομένο. Δεν είναι τυχαία η ένταση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σχέση μητέρας-παιδιού. Ένας κόσμος δομημένος πάνω σε αρχές και αξίες που δεν έχουν σχέση με τον άνθρωπο που στην άρρωστη εκδοχή του στρέφεται και ενάντια σε αυτόν.
Από την άλλη, χθες και αφού η μητέρα-δολοφόνος των τριών παιδιών είχε ήδη συλληφθεί και οδηγηθεί στη ΓΑΔΑ, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε έξω από την γειτονιά όπου έμενε στην περιοχή της Αγίας Σοφίας να λιντσάρει την οικογένεια. Ένα τρομακτικό σκηνικό που θύμισε σκηνές από άλλες εποχές, πλήθος να ζητάει αίμα και πίσσα και πούπουλα.

Άνθρωποι με αντιφάσεις και αδιέξοδα, καταφεύγουν στην αγελαία βία, αλληλοσπαράσσονται καταξεσκίζοντας τις σάρκες τους για να χειραγωγηθεί η οργή και η αγανάκτηση που γεννά ο σύγχρονος τρόπος ζωής που επιβάλλει το κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα. Κι έτσι να μείνει στο απυρόβλητο ο κόσμος του Κράτους, του Καπιταλισμού και της Πατριαρχίας.
Εν τέλει, λοιπόν, μιλάμε για διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος. Δύο εκφράσεις ενός άρρωστου κόσμου, που σαπίζει όλο και περισσότερο. Δυο εκφράσεις απόλυτου κοινωνικού κανιβαλισμού.
Απέναντι σε παιδοκτόνους και κανίβαλους να παλέψουμε να σπάσουμε κάθε έννοια ιδιοκτησίας στις σχέσεις, να παλέψουμε για έναν κόσμο χωρίς λιντσαριστές, χωρίς μίσος και δίψα για αίμα, να παλέψουμε για μια ελεύθερη και όμορφη ζωή.
Μαρία Μ.