Tag: Πάτρα

Η παιδοκτόνος και οι λιντσαριστές: διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος;

Σχετικά με την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα

Εδώ και μήνες διενεργούνται έρευνες σχετικά με την υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα. Χθες, συνελήφθη τελικά η μητέρα των παιδιών καθώς φάνηκε από τις τοξικολογικές της 9χρονης κόρης πως της είχε χορηγηθεί κεταμίνη. Η εν λόγω ουσία, σε περίπτωση υπερδοσολογίας μπορεί να γίνει τοξική, οδηγώντας ακόμη και στον θάνατο από ασφυξία λόγω οιδήματος που αποφράσσει τις αεραγωγούς οδούς. Συνεχίζεται η έρευνα για τις συνθήκες θανάτου των άλλων δύο παιδιών καθώς έχουν κρατηθεί δείγματα που θα εξεταστούν τις επόμενες ημέρες. Ένα έγκλημα που έχει συγκλονίσει τους πάντες.

«Πρέπει το παιδί να θεωρείται μια ανεξάρτητη προσωπικότητα ή ένα αντικείμενο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες και τα γούστα των άλλων;»

Εmma Goldman, To παιδί και οι εχθροί του

Αλλά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο καπιταλιστικός κόσμος έχει δομηθεί πάνω στην ιδιοκτησία. Έτσι και η οικογένεια έχει χτιστεί πάνω στην έννοια της ιδιοκτησίας, με όλους τους τρόπους, προκειμένου να μπορέσει να αποτελέσει πυλώνα του καπιταλιστικού, πατριαρχικού συστήματος και να το αναπαράγει. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, και με βάση αυτήν την παραδοχή, στο σύγχρονο κόσμο, τα παιδιά μέσα σε μια οικογένεια αποτελούν ιδιοκτησία των γονιών, αντικείμενα που δρουν κατά το δοκούν των γονιών τους, που επιβαρύνονται με τα θέλω και τα μη τους, με τα καλά και τα κακά τους.

Αυτό, ειδικά σε μια περίοδο που ο κοινωνικός κανιβαλισμός έχει γίνει σύμφυτος με τη ζωή, και διαπνέει κάθε σχέση που χτίζουμε, το δικαίωμα του ενός στη ζωή του άλλου θεωρείται δεδομένο. Δεν είναι τυχαία η ένταση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σχέση μητέρας-παιδιού. Ένας κόσμος δομημένος πάνω σε αρχές και αξίες που δεν έχουν σχέση με τον άνθρωπο που στην άρρωστη εκδοχή του στρέφεται και ενάντια σε αυτόν.

Από την άλλη, χθες και αφού η μητέρα-δολοφόνος των τριών παιδιών είχε ήδη συλληφθεί και οδηγηθεί στη ΓΑΔΑ, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε έξω από την γειτονιά όπου έμενε στην περιοχή της Αγίας Σοφίας να λιντσάρει την οικογένεια. Ένα τρομακτικό σκηνικό που θύμισε σκηνές από άλλες  εποχές, πλήθος να ζητάει αίμα και πίσσα και πούπουλα.

Άνθρωποι με αντιφάσεις και αδιέξοδα, καταφεύγουν στην αγελαία βία, αλληλοσπαράσσονται καταξεσκίζοντας τις σάρκες τους για να χειραγωγηθεί η οργή και η αγανάκτηση που γεννά ο σύγχρονος τρόπος ζωής που επιβάλλει το κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα. Κι έτσι να μείνει στο απυρόβλητο ο κόσμος του Κράτους, του Καπιταλισμού και της Πατριαρχίας.

Εν τέλει, λοιπόν, μιλάμε για διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος. Δύο εκφράσεις ενός άρρωστου κόσμου, που σαπίζει όλο και περισσότερο. Δυο εκφράσεις απόλυτου κοινωνικού κανιβαλισμού.

Απέναντι σε παιδοκτόνους και κανίβαλους να παλέψουμε να σπάσουμε κάθε έννοια ιδιοκτησίας στις σχέσεις, να παλέψουμε για έναν κόσμο χωρίς λιντσαριστές, χωρίς μίσος και δίψα για αίμα, να παλέψουμε για μια ελεύθερη και όμορφη ζωή.

Μαρία Μ.

Τα ξημερώματα της 10ης Μάρτη 2010, μετά από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια απόπειρας απαλλοτρίωσης αυτοκινήτου στα στενά της Δάφνης στην πόλη της Αθήνας, πέφτει νεκρός ο Λάμπρος Φούντας, μέλος της αναρχικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας».

Καταγόταν από το Κεφαλόβρυσο Αιτωλοακαρνανίας. Είχε σπουδάσει Βιολογία στο πανεπιστήμιο Πάτρας και εργαζόταν ως βιολόγος. Από νεαρή ηλικία αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και έφυγε μαχόμενος για την ελευθερία. Για μια εικοσαετία περίπου, προσέφερε όλη του τη ζωτικότητα και την πολιτική του σκέψη, έχοντας ενεργή παρουσία και δράση στο αναπτυσσόμενο αναρχικό κίνημα του ελλαδικού χώρου. Συμμετείχε ως μαθητής λυκείου ενεργά στις μαζικές μαθητικές καταλήψεις του 1991, και αργότερα στην αναρχική ομάδα «Μαύρο Αγκάθι» που εξέδιδε το έντυπο «Δρόμοι της οργής».

Κατά την κατάληψη του κεντρικού κτιρίου του Ε.Μ.Πολυτεχνείου (Πατησίων και Στουρνάρη) το 1995, που έγινε ανήμερα της επετείου για την εξέγερση του 1973, ο Λάμπρος Φούντας βρέθηκε ανάμεσα στους/στις 504 που συνελήφθηκαν από την αστυνομία, η οποία εισέβαλε το πρωινό της 18^ης Νοέμβρη. Ήταν ενεργά παρών στις μαχητικές μαθητικές διαδηλώσεις του 1998 και 1999 κατά του νόμου Αρσένη, στην μαχητική ”υποδοχή” το 1999 του τότε προέδρου των Η.Π.Α. Μπίλ Κλίντον, καθώς και σε όλα τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια εκείνης της περιόδου και στις πορείες που διοργανώθηκαν κατά την εξάμηνη προεδρία του ελληνικού κράτους στην Ε.Ε., με αποκορύφωμα την μαχητική διαδήλωση ενάντια στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στην Θεσσαλονίκη το 2003.

Η παρουσία και δράση του στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, συνεχίστηκε με την καμπάνια ενάντια στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, στις φοιτητικές κινητοποιήσεις της περιόδου 2006-2007, αλλα και στην εξέγερση που ξέσπασε τον Δεκέμβρη του 2008 μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους αστυνομικούς Κορκονέα και Σαραλιώτη στα Εξάρχεια (6 Δεκέμβρη 2008). Είχε ενεργή συμμετοχή σε δράσεις για απεργούς πείνας, για καταπιεσμένους/ες και για φυλακισμένους/ες, εντός και εκτός του ελληνικού κράτους.

Ο Λάμπρος Φούντας ήταν αφιερωμένος στην υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης, συμμετέχοντας ενεργά, τόσο στους αναπτυσσόμενους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της περιόδου 1990-2010, όσο και στην ένοπλη δράση ενάντια στο καθεστώς, ως μέλος της αναρχικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας», στοχεύοντας στην ελευθεριακή επαναστατική προοπτική, για την οικοδόμηση μιας αταξικής, ακρατικής και φεντεραλιστικής κοινωνίας.

αναδημοσίευση από manifesto-library.espivblogs.net.