Η URSULA LE GUIN ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

Η αλήθεια είναι πως η Urusla K. Le Guin δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι περισσότεροι απ’ όσους ασχολούνται με τον κόσμο του λογοτεχνικού βιβλίου, την έχουν λίγο ή πολύ ακουστά. Οι ενδιαφερόμενοι για την πολιτική λογοτεχνία σίγουρα θα γνωρίζουν –εάν δεν έχουν διαβάσει– το σημαδιακό «Ο αναρχικός των δύο κόσμων», ένα από τα διασημότερα έργα τόσο της ίδιας όσο και της επιστημονικής φαντασίας στο σύνολό της. Οι λάτρεις της ηρωικής φαντασίας θα την ξέρουν από το «Έπος της Γαιοθάλασσας», μια σειρά διόλου ηρωικών και επικών βιβλίων που αμφισβητούν και αποδομούν μαεστρικά τις παραπάνω αξίες με την τόσο χαρακτηριστική, ευαίσθητη λυρικότητα της συγγραφέα. Βραβευμένη και πολυδιαβασμένη, με την πλειονότητα των μυθιστορημάτων της μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες, παρόλα αυτά η Le Guin παραμένει μια δημιουργός της οποίας το έργο διατηρεί την αξία του μακριά από επίσημες αναγνωρίσεις και διακρίσεις, πέρα από το εσωτερικής κατανάλωσης, ακίνδυνο ακαδημαϊκό πλαίσιο στο οποίο –δυστυχώς– συνηθίζουν να κινούνται πολλοί από τους μεγαλύτερους συγγραφείς και ποιητές.

Ηλικιακά μα και συγγραφικά η Le Guin ανήκει στη γενιά εκείνη των –κατά βάση αμερικανών και βρετανών– συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας που αποκαλούνται Νέο Κύμα. Δραστηριοποιούμενοι κυρίως στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, χαρακτηρίζονται από έντονη κοινωνική ανησυχία και πολιτικοποίηση, καθώς και από τη μετάβαση του ενδιαφέροντος από το αχανές σύμπαν στη γη, εξετάζοντας όχι τόσο τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας στο μέλλον, όσο την αλλαγή της ζωής των ανθρώπων και της δομής των ανθρώπινων κοινωνιών σε συνάρτηση με την καλπάζουσα τεχνολογική εξέλιξη αλλά και την ολοένα εντονότερη αστικοποίηση και την όξυνση του καπιταλιστικού πλαισίου εντός του οποίου καλούνται οι κοινωνίες αυτές να υπάρξουν (υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να πούμε πως ο μετέπειτα φορέας των ιδεών του Νέου Κύματος κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 υπήρξε το είδος του Κυβερνοπάνκ, σημαντικότερος λογοτεχνικός εκπρόσωπος του οποίου είναι κατά κοινή ομολογία ο William Gibson, εκτενέστερη αναφορά στον οποίο έχει πραγματοποιηθεί σε παλαιότερο άρθρο).

Continue reading Η URSULA LE GUIN ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

Η απολιτίκ λογοτεχνία είναι πολιτική επιλογή

Έπειτα από απουσία τριών ετών, φέτος από τις 26 ως τις 28 Μαΐου ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί Τα Πρόσω πραγματοποιεί –για έκτη φορά στα εννέα χρόνια παρουσίας του στην πόλη της Πάτρας– το Φεστιβάλ Αναρχικού Βιβλίου. Επί τη ευκαιρία αυτού, λοιπόν, θεωρούμε πως αρμόζει να μιλήσουμε για τη σημασία του βιβλίου σε μια εποχή που δεν δείχνει να διαθέτει χώρο για αυτό, καθώς και για τη σημασία του πολιτικού χαρακτήρα της λογοτεχνίας σε ένα εκδοτικό κατεστημένο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να την απογυμνώσει από αυτόν.

Continue reading “Η απολιτίκ λογοτεχνία είναι πολιτική επιλογή”

Παίζουν ακόμα rock’n’roll

Η γριά ξύπνησε από τις φωνές.

  Ανασηκώθηκε βρίζοντας τα κόκκαλά της, που διαμαρτύρονταν με ηχηρά τριξίματα. Μα τι φασαρία ήταν αυτή, που κατάφερνε να σκαρφαλώνει ως το διαμέρισμά της και να εισβάλλει μέσα από τα κλειστά παράθυρα; Σήκωσε τα στόρια και κοίταξε στον δρόμο. Διαδήλωση, πλήθος κόσμου που περνούσε σα ποτάμι κάτω από το περβάζι της χτυπώντας τα χέρια ρυθμικά, φωνάζοντας συνθήματα. Έξυσε το κεφάλι προσπαθώντας να θυμηθεί. Τι μέρα ήταν άραγε; Μα φυσικά! Πώς το είχε ξεχάσει; Ήταν εκείνη η μέρα! Εκείνη η μέρα…

  Σύρθηκε μέχρι το μπάνιο και έριξε παγωμένο νερό στο πρόσωπό της ώσπου να συνέλθει από το μούδιασμα του ύπνου. Ξέπλυνε το στόμα της και επέστρεψε στο υπνοδωμάτιο να ντυθεί. Η φασαρία ολοένα δυνάμωνε. Δίπλωσε τη νυχτικιά της κάτω από το μαξιλάρι και φόρεσε τα παλιά, τριμμένα ρούχα που κρατούσε για το σπίτι. Κάθισε πίσω στο κρεβάτι και έτριψε τα πόδια της –τα έτριψε μέχρι να νιώσει τους πόνους να υποχωρούν ύπουλα– όσο άκουγε τις φωνές και τα παλαμάκια από τον δρόμο. Έπειτα κατευθύνθηκε στην κουζίνα να ετοιμάσει το πρωινό της.

Continue reading “Παίζουν ακόμα rock’n’roll”

8 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ – ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

8 χρόνια αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω

“Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας (…)
Και η μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι (…)
Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!”

Continue reading “8 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ – ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ”

One single dollar babe

Μετά την αυγουστιάτικη περιπλάνησή του σε νησιά και θάλασσες μαζί με το περιοδικό HUMBA, σήμερα ήρθε η κατάλληλη στιγμή για το “Γελαστό Σύννεφο”να επιστρέψει στην αγκαλιά του Ελατηρίου.

Μια αλλιώτικη, τρυφερή ιστορία για την κυριολεκτική αλλά και την μεταφορική πυγμαχία που αφορά τις γροθιές που δεχόμαστε καθημερινά στο στομάχι από τα άγχη και τις ανεκπλήρωτες ευχές μας.Μαζί με την Γιούπι, την ηρωίδα του, θα ρίξουμε γροθιές ενάντια στην κοινωνική αποξένωση και στους φόβους που φρενάρουν τις ζωές μας.

Continue reading “One single dollar babe”