ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Στις 14 Νοέμβρη μία παρέα ατόμων κλείδωσε τις πόρτες του Πολυτεχνείου απαγορεύοντας την είσοδο σε εκατοντάδες ανθρώπους και επιβάλλοντας ελέγχους ακόμα και σε παιδιά δημοτικού τα οποία επισκέφτηκαν το ίδιο πρωί τον χώρο. Αποφάσισε και διέταξε την απαγόρευση των «κομματικών και πολιτικών οργανώσεων» στο Πολυτεχνείο και την παρουσία αναρχικών-αντιεξουσιαστικών συλλογικοτήτων με τον τρόπο που οι ίδιες επιλέγουν, όπως  παραδέχονται οι ίδιοι στο κείμενό τους.  («Η γενικότερη τοποθέτηση που έλεγε να μην μπουν ούτε σύντροφοι και συντρόφισσες με τις πολιτικές τους οργανώσεις/συλλογικότητες, κάτι που δεν ήταν για μας κύριο σημείο και για αυτό δεν ήταν στην ανακοίνωση, σήμαινε πρακτικά να μην βάλουν τραπεζάκι και να μην έχουν μέσα στην κατάληψη πολιτικό σώμα», από το κείμενο  μετά την εξάτμιση της «κατάληψης»)

Ως αναρχικοί, αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση η οποία περνάει μέσα από την πλατιά απεύθυνση στους κοινωνικά και ταξικά καταπιεσμένους. Προωθούμε την οργάνωση των από τα κάτω στις κοινωνικές, ταξικές και πολιτικές οργανώσεις της βάσης προκειμένου να μην είναι η κοινωνία και η τάξη μας έρμαια του κράτους και του κεφαλαίου, για να μην είναι οι αγωνιζόμενοι και η ασφυκτιούσα κοινωνική βάση έρμαια επίδοξων «σωτήρων και λυτρωτών». Με βάση αυτό το σκεπτικό βρισκόμαστε στους αγώνες- και κάθε χρόνο ως συλλογικότητα στο Πολυτεχνείο- και αυτές τις ιδέες προωθούμε με τον τρόπο που επιλέγουμε χωρίς να εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας επιβάλλει τη θέλησή του, είτε πρόκειται για κόμμα, είτε πρόκειται για απόκομμα. Θεωρούμε φυσικά  πως η κοινωνική και ταξική χειραφέτηση είναι έργο του ίδιου του κοινωνικού υποκειμένου και όχι φαντασιόπληκτων «λυτρωτών» («σήμαινε λύτρωση της εξέγερσης από την εξουσία, την ιεραρχία και την καθοδήγηση» ό.π.) που καβάλα στα φανταστικά τους άλογα θα μας απελευθερώσουν.

Έχουμε βρεθεί και στο παρελθόν πολλές φορές αντιμέτωποι με επίδοξους ηγεμόνες του Πολυτεχνείου και καπηλευτές της εξέγερσης, άλλοτε μεγαλύτερους κι άλλοτε μικρότερους, οι οποίοι κάθε φορά που επιχειρούσαν να επιβληθούν, αξιοποιούσαν ως αξία χρήσης την Εξέγερση του ‘73, ενώ πρακτικά επεδίωκαν τον αποκλεισμό όλων των υπολοίπων και την εδραίωση της δικής τους κυριαρχίας. Κι έχουμε δώσει μαζί με πολλούς άλλους μάχες ενάντια στην καταστολή και τους κομματικούς στρατούς για να παραμείνει το Πολυτεχνείο ένας χώρος ανοιχτός για χιλιάδες, οι οποίοι κάθε χρόνο και με διαφορετικές αφετηρίες το επισκέπτονται, για να θυμηθούν και να τιμήσουν, για να εμπνευστούν και να αντλήσουν από τα περιεχόμενα της Εξέγερσης του ‘73.

Continue reading “ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ”

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ, ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

«Κοινωνία χωρίς Κράτος δεν υπάρχει»  

Ν. Τόσκας, υπουργός Δημόσιας Τάξης

«Ένα Κράτος δεν μπορεί να έχει καμία ηθική. Το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα Κράτος είναι μία αστυνομία»  

Α. Καμύ

Τον Απρίλιο του 2015 η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις εκτός φυλακών έθεσαν με δυναμικούς όρους την αναγκαιότητα μιας ευρύτερης κοινωνικής και ταξικής συσπείρωσης και πάλης ενάντια στην αναβάθμιση του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους και στη θωράκιση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης. Η, νεοσχηματισθείσα τότε, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ θα ικανοποιήσει ελάχιστα από τα αιτήματα των αγωνιζόμενων και θα εισβάλει εκκενώνοντας την κατειλημμένη Πρυτανεία που αποτελούσε σημείο αναφοράς στην εξέλιξη του αγώνα και της αλληλεγγύης.
Ήταν από τότε ορατό, και στη συνέχεια έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο,  πως οι ασφυκτικές συνθήκες -σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο- που θα συνέχιζαν να επιβάλλουν οι ντόπιες και διεθνείς πολιτικές και οικονομικές ελίτ σε όλο και μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας, θα συνοδεύονταν και από την εξέλιξη και αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών- αστυνομικών και δικαστικών- και των μηχανισμών προπαγάνδας του κράτους.

Η εξέλιξη της κατασταλτικής στρατηγικής, στα δύο και πλέον χρόνια αριστερής διαχείρισης της εξουσίας, βρίσκεται σε πλήρη συνάφεια με τη διαδικασία επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και τη συνακόλουθη –πάγια- στόχευση των κυρίαρχων να εξουδετερωθούν οι αντιστάσεις που ξεπηδούν από τα κάτω, να χτυπηθούν τα πιο δραστήρια, ριζοσπαστικά και ανταγωνιστικά πολιτικά υποκείμενα, να υποταχθεί η κοινωνία στα σχέδια κράτους και αφεντικών:

Continue reading “ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ”

Κάλεσμα-συμμετοχή στην πορεία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελληνικού

Τα τελευταία τρία χρόνια στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού βρίσκονται φυλακισμένες μετανάστριες και παιδιά. Η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, οι περιορισμένες ποσότητες φαγητού και η απάνθρωπη μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες είναι μόνο κάποια από αυτά  που βιώνουν οι έγκλειστες εντός του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Απέναντι στις ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης που επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο ολοένα και  περισσότερες μετανάστριες προχωρούν σε κινήσεις αγώνα και αντίστασης. Από την αποχή συσσιτίου και την  απεργία πείνας μέχρι την άρνηση εισόδου στα κελιά και τον νικηφόρο  αγώνα της Sanaa Taleb, ενάντια στην βίαιη απέλαση της, αποδεικνύεται πως από τους από τα πάνω τίποτα δεν δίνεται αυτονόητα και ότι για να έχουν ακόμα και τα  στοιχειώδη πρέπει να τα διεκδικήσουν.

Το ελληνικό κράτος με τη φωνή του Διοικητή του Κέντρου Κράτησης Μεταναστριών Ελληνικού απαντάει  εκδικητικά σε όσες διαλέγουν τον δρόμο της ρήξης και της αντίστασης και όχι αυτόν της αδράνειας, προχωρώντας  από τον Σεπτέμβριο του 2016 στην απαγόρευση  των επισκεπτηρίων,  δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης και αγώνα ανάμεσα στους/ις ντόπιους/ιες και τις μετανάστριες και οδηγώντας αναπόφευκτα στην περιθωριοποίηση των τελευταίων. Μια κίνηση που αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί το κράτος ,η οποία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη στρατηγική των διακρατικών και υπερεθνικών οργανισμών (Ε.Ε, Ν.Α.Τ.Ο) της Δύσης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Σάββατο 14 Γενάρη, πλ. Σουρμένων 12μ
Στηρίζουμε την αυριανή διαδήλωση προς το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελληνικού και διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Αναρχικές Συλλογικότητες Όμικρον72 & Κύκλος της Φωτιάς- μέλη της ΑΠΟ

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ – ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ EXPO 2015

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ


ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ EX
PO 2015

Ευρώπη-Φρούριο & Ευρώπη-Φυλακή
σύντομη ιστορία του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης

Αντίθετα με την περιρρέουσα αντίληψη για το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης ως «ουδέτερου» νομικού εργαλείου, το οποίο δήθεν κατ΄ εξαίρεση χρησιμοποιείται σήμερα, «σε συνθήκες κρίσης», για την καταστολή κοινωνικών-ταξικών αγώνων, το ίδιο φέρει στον πυρήνα του αυτήν ακριβώς την πολιτική στόχευση.

Αντικαθιστώντας παλιότερες διακρατικές συμφωνίες έκδοσης μεταξύ κρατών μελών της ΕΕ, το ΕΕΣ ήρθε να αποτυπώσει σε δικαστικό επίπεδο το εξουσιαστικό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: της εγκαθίδρυσης ενός ενιαίου χώρου εκμετάλλευσης, ελέγχου και καταστολής που λειτουργεί σαν ορμητήριο για την καπιταλιστική επίθεση πέρα από τα σύνορά του, σαν φρούριο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που επιχειρούν να εισέλθουν στην επικράτειά του και σαν μια αχανής φυλακή στο εσωτερικό…[i]

Αποτελεί πτυχή του μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και συνδέεται με μια μακρά διαδικασία πολιτικών και οικονομικών ολοκληρώσεων για την επέκταση της καπιταλιστικής λεηλασίας και την εμπέδωση της τρομοκρατίας του Κράτους, στην κατεύθυνση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

 

2001: Στην αυγή των μεγάλων διεθνών κινητοποιήσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας – που με έμπνευση τη ζαπατιστική εξέγερση συγκλόνισαν το Σηάτλ και έναν χρόνο αργότερα την Πράγα, όπου διεξαγόταν η συνάντηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας – πραγματοποιείται στη Μαδρίτη η 1η Ευρωπαϊκή Σύνοδος για την Τρομοκρατία. Σε αυτήν συμμετέχουν εκπρόσωποι της Κομισιόν και οι επικεφαλής των αστυνομικών αρχών των κρατών-μελών, ενώ διοργανώνεται από την Europol και το ισπανικό υπουργείο εσωτερικών. Κατά τη διάρκειά της, τονίζεται η ανάγκη διεύρυνσης του όρου «τρομοκρατία», με τον ισπανό υπουργό Oreja να αναφέρει πως «δεν πρόκειται απλώς για μια ομάδα κομάντος, αλλά για ένα σχέδιο που προσπαθεί να βρει ρίζες στην κοινωνία και για να την καταπολεμήσουμε είναι επίσης αναγκαίο να αγωνιστούμε ενάντια στις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και επικοινωνιακές δομές που την στηρίζουν και την τρέφουν». O ίδιος αναγνωρίζει την προτεραιότητα θέσπισης ευρωεντάλματος, ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια των περίπλοκων διαδικασιών έκδοσης.

Προϊόν της συνόδου είναι το Έγγραφο της Μαδρίτης, στο οποίο τίθεται μεταξύ άλλων ως αντικείμενο η καταστολή της «αναρχικής τρομοκρατίας και του ριζοσπαστισμού», φωτογραφίζοντας κυρίως τις διεθνείς διαδηλώσεις.

«Στην πορεία της συνόδου, ο γενικός διευθυντής της Ισπανικής Αστυνομίας Juan Corito είχε ήδη ανακοινώσει ότι η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα κατέληξαν σε συμφωνία για τη δημιουργία “ομάδας ερευνών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας των ριζοσπαστικών ομάδων που δρουν στις τρεις χώρες”. Είναι η πρώτη φορά που ομάδες “ριζοσπαστών” ή “αναρχικών” εισέρχονται επίσημα στο πεδίο δράσης της Europol, και δεν είναι τυχαίο που αυτό συμβαίνει αμέσως μετά τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που έλαβαν χώρα στην Πράγα και, παράλληλα με τη Σύνοδο της Μαδρίτης, στο Νταβός. (…) Όσον αφορά την ενοποίηση των ευρωπαϊκών δικαστικών συστημάτων, στο Έγγραφο της Μαδρίτης προτείνεται η εφαρμογή κοινής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας ανάμεσα στα κράτη μέλη (…), η απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης (…) και η προώθηση ενός Ευρωπαϊκού Εντάλματος Έρευνας και Σύλληψης». [ii]

2002: Μέσα στο περιβάλλον της παγκόσμιας αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, με τα χαρακτηριστικά που λαμβάνει μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο της ΕΕ καταλήγει στην «Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών».

2004: Τα κράτη μέλη ενσωματώνουν πλέον το ΕΕΣ στο εθνικό τους δίκαιο (με εξαίρεση την Ιταλία που το εφαρμόζει από το 2005 και μετά), αφού έχει προηγηθεί η ομογενοποίηση, σε μεγάλο βαθμό, των αντιτρομοκρατικών νόμων.

Μιλάνο, 1η Μάη 2015

Στο πλαίσιο πανευρωπαϊκού καλέσματος, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών από την Ιταλία και άλλες χώρες κατεβαίνουν στους δρόμους του Μιλάνου για την εργατική πρωτομαγιά, αλλά και ενάντια στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Expo 2015 και όσων αυτή αντιπροσωπεύει: τη θεοποίηση του εμπορεύματος, την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, την αποστείρωση και τον εξευγενισμό της πόλης, την καταστολή στεγαστικών και πολιτικών καταλήψεων που πραγματοποιήθηκαν ενόψει της διοργάνωσής της. Η πόλη βρίσκεται σε ειδικό καθεστώς, με το ιστορικό της κέντρο αποκλεισμένο με σιδερένιους φράχτες και ασφυκτική αστυνομική παρουσία. Αψηφώντας το κλίμα της κρατικής τρομοκρατίας, στην πορεία συμμετέχουν πλήθος κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συλλογικοτήτων –σωματεία βάσης, καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, μεταναστευτικές κοινότητες, φοιτητές κ.ά– και κατά τη διάρκειά της ξεσπούν συγκρούσεις με την αστυνομία στα σημεία όπου οριοθετείται η «απαγορευμένη ζώνη».

Μία μέρα μετά, προσάγονται από την αστυνομία πέντε φοιτητές από την Ελλάδα, στο πλαίσιο μαζικών προσαγωγών στο Μιλάνο, κατά την έξοδό τους από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο και με μοναδικό κριτήριο την παρουσία τους σε έναν χώρο αγώνα. Στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία.

Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2015, ημέρα γενικής απεργίας

Η ελληνική αστυνομία εισβάλλει στα σπίτια όπου διαμένουν οι πέντε φοιτητές-μέλη της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας Παρασκευής και τους συλλαμβάνει με βάση Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου, με το οποίο ζητά την έκδοσή τους στην Ιταλία. Είναι η πρώτη φορά που το ΕΕΣ εφαρμόζεται σε βάρος αγωνιστών για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς κοινωνικές-ταξικές κινητοποιήσεις. Μετά τη μονοήμερη κράτησή τους στην Ασφάλεια, οδηγούνται στο Εφετείο και αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους εν αναμονή δικαστικής απόφασης για την έκδοσή τους. Διώξεις ασκούνται επίσης σε πέντε αγωνιστές από την Ιταλία, οι τέσσερις από τους οποίους προφυλακίζονται. Τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια βασίζονται σε ιταλικό νόμο της εποχής του Μουσολίνι, που ουσιαστικά ανάγει σε κακούργημα τη συμμετοχή σε διαδήλωση. 

Στις 7, 8 και 11 Ιανουαρίου 2016 εκδικάζεται στο Εφετείο το αίτημα της έκδοσης των πέντε αγωνιστών φοιτητών από την Ελλάδα στις ιταλικές αρχές. Είναι υπόθεση όλων των αγωνιζόμενων από τα κάτω να την αποτρέψουμε, με όπλο μας την αλληλεγγύη να βάλουμε φραγμό στις νέες αναβαθμισμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις, να αντεπιτεθούμε στην κρατική και διακρατική τρομοκρατία.

 

Αναρχική συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς» –

μέλος της ΑΠΟ (Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία συλλογικοτήτων)

Αλληλεγγύη στον αγώνα των χαλυβουργών

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

Μετά από εννέα μήνες σκληρής απεργίας στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας, μιας απεργίας που ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη του 2011 μετά την πραγματοποίηση 34 απολύσεων σαν απάντηση στην άρνηση των εργατών να δεχθούν τη μείωση των ωρών εργασίας με μείωση 40% των αποδοχών τους, κράτος και εργοδοσία, μη μπορώντας με κανέναν τρόπο να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών, κατέφυγαν στο τελευταίο όπλο που διαθέτουν απέναντι στους αγωνιζόμενους: την ωμή βία και τρομοκρατία.

Τα ξημερώματα της 20ης Ιούλη, ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο χώρο του εργοστασίου και συνέλαβαν τους εργάτες της απεργιακής βάρδιας, προκειμένου να σπάσει η απεργία και να ανοίξει ο δρόμος για την είσοδο απεργοσπαστών υπό την προστασία των κατασταλτικών δυνάμεων, οι οποίες επιτέθηκαν με  δακρυγόνα στους αγανακτισμένους απεργούς που συγκεντρώθηκαν στο μεταξύ έξω από το εργοστάσιο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης που κατευθύνθηκε προς το εργοστάσιο. Έκτοτε, δυνάμεις των ΜΑΤ έχουν εγκατασταθεί στην πύλη της Χαλυβουργίας, ενώ μέσα στο χώρο του εργοστασίου οι απεργοσπάστες βρίσκονται συνεχώς υπό τη συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων.

Η εικόνα που παρουσιάζει στο εσωτερικό της η Χαλυβουργία μετά την έφοδο και την παραμονή των μπάτσων είναι αποκαλυπτική σε ό,τι αφορά τους όρους που, με όχημα την κρίση, θέλουν να επιβάλουν τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά στα εργοστάσια και ευρύτερα σε κάθε χώρο εργασίας: εκείνους της στρατιωτικής πειθαρχίας και υποταγής που απαιτούνται για την απρόσκοπτη λειτουργία της παραγωγικής διαδικασίας, μέσα από την ανελέητη εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας.

Ενάντια σε αυτή τη ζοφερή προοπτική, οι εργάτες της Χαλυβουργίας συνεχίζουν τον σκληρό και δύσκολο αγώνα τους. Έναν αγώνα που δε λύγισε ούτε κάτω από τον εκβιασμό της επιβίωσης και το βάρος των αλλεπάλληλων απολύσεων που έχουν φθάσει τις 120, ούτε από τις επιθέσεις των απεργοσπαστών οι οποίοι πριν την κατασταλτική επιχείρηση της 20ης Ιούλη είχαν ήδη επιχειρήσει κατ’ επανάληψη να μπουν στο εργοστάσιο και να σπάσουν την απεργία. Έναν αγώνα που στην επίθεση κράτους και αφεντικών αντιπαραθέτει τη δύναμη της συλλογικότητας και της αξιοπρέπειας ενάντια στην εξατομίκευση, τη ρουφιανιά και την υποταγή στο χώρο δουλειάς, χωρίς δυστυχώς να έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να πλατιάσει, να συνδεθεί άμεσα και αδιαμεσολάβητα με άλλους εργασιακούς χώρους και αγωνιζόμενους ανθρώπους.

Η κατασταλτική επιχείρηση ενάντια στην απεργία των χαλυβουργών δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Εντάσσεται στα πλαίσια της ευρύτερης επίθεσης που κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει ενάντια στην κοινωνία, σε εργαζόμενους και άνεργους, σε εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που πλήττονται άμεσα από την κρίση και ασφυκτιούν μέσα στις συνθήκες ανέχειας και εξαθλίωσης που βιώνουν, καθώς και ενάντια σε όσους αγωνίζονται για την ανατροπή αυτού του βάρβαρου εξουσιαστικού συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την υποταγή.

Αυτό που διακυβεύεται μέσα από την έκβαση της απεργίας είναι βαθιά πολιτικό, καθώς δοκιμάζεται η δυνατότητα του αναβαπτισμένου μέσα από τη διαδικασία των εκλογών πολιτικού συστήματος που βασίζεται στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να καταστείλει σήμερα την απεργία των χαλυβουργών και αύριο κάθε εστία κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, καθώς και κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα αγώνα. Και μια τέτοια αντιπαράθεση απαιτεί την ανάπτυξη μιας δυναμικής που να υπερβαίνει τη λογική των -ούτως ή άλλως αδιέξοδων- θεσμικών διαμεσολαβήσεων στην κατεύθυνση της σύγκρουσης και της ανατροπής των συσχετισμών δύναμης.

Ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας είναι ένας αγώνας που μας αφορά όλους. Όλους όσοι αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, χωρίς σκλάβους και αφεντικά, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Και θα νικήσουμε!

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ-ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αναρχικοί σύντροφοι για την ταξική αλληλεγγύη
Σύντροφοι-ισσες από την Αναρχική Συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς»

23 Ιούλη 2012

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ 

Στις 13 Ιούλη 2012 δικάζονται στη Ρώμη 10 αγωνιστές για συμμετοχή στα συγκρουσιακά γεγονότα που ξέσπασαν τον Ιούλιο του 2001 στη Γένοβα ενάντια στη σύνοδο του G8, ενώ ήδη βρίσκονται αντιμέτωποι με βαρύτατες ποινές φυλάκισης από 10 έως 15 χρόνια σύμφωνα με απόφαση δικαστηρίου που προηγήθηκε στη Γένοβα.

Στο πρόσωπό τους επιχειρείται σήμερα να χτυπηθεί η εξεγερμένη οργή ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που μεθοδεύουν τη καταστροφή και τη λεηλασία των κοινωνιών και της φύσης σε κάθε γωνιά της γης, όπως χτυπήθηκε στο πρόσωπο του Κάρλο Τζουλιάνι που δολοφονήθηκε από την ιταλική αστυνομία, πλήθους διαδηλωτών που ξυλοκοπήθηκαν άγρια από τους φρουρούς της πλανητικής κυριαρχίας στους δρόμους της Γένοβας και κατά την αιματηρή εισβολή στο σχολείο Diaz που λειτουργούσε ως κατάλυμα, εκατοντάδων συλληφθέντων που υπέστησαν κακοποιήσεις και βασανισμούς στο κέντρο κράτησης – κολαστήριο του Μπολτζανέτο.

Έντεκα χρόνια μετά τον ξεσηκωμό της Γένοβας, η θεσμική βία των δικαστηρίων της αστικής δημοκρατίας, με την προσπάθεια εγκληματοποίησης των αγωνιζόμενων και την απειλή της πολυετούς φυλάκισης, αποτελεί μια έκφραση της απάντησης των από τα πάνω στην άρνηση των εξεγερμένων να εγκλωβιστούν στα όρια μιας παραχωρημένης διαμαρτυρίας. Αποτελεί μια συνέχεια του έργου της άγριας καταστολής και της αντι-εξεγερτικής προπαγάνδας ενάντια στους δεκάδες χιλιάδες εξεγερμένους διαδηλωτές που απέναντι στην υπεροπλία του Καθεστώτος και των υπερεθνικών μορφωμάτων του αντέταξαν την δύναμη της διεθνούς συνεύρεσης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής – ταξικής αντεπίθεσης. Και εντέλει αποτυπώνει ένα ακόμα μήνυμα τρομοκράτησης προς τις κοινωνικές αντιστάσεις που μαίνονται.
Αξίζει να σημειωθεί πως την ίδια στιγμή ο δολοφόνος του Κάρλο Τζουλιάνι, Μάριο Πλακανίκα, έχει απαλλαχθεί από κάθε κατηγορία. Επιπλέον 25 αστυνομικοί και επικεφαλής των δυνάμεων ασφαλείας,  που ευθύνονται για τη σφαγή στο Diaz και πρόσφατα καταδικάστηκαν τελεσίδικα προς διάσωση των διάτρητων προσχημάτων δημοκρατικότητας των ιταλικών αρχών, απαλλάχτηκαν από την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης λόγω παραγραφής. Ενώ όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι αξιωματικοί που ενεπλάκησαν στις δολοφονικές αστυνομικές επιχειρήσεις της Γένοβας έχουν επιβραβευθεί με προαγωγές για τις «υπηρεσίες» τους.

Στη θέση των διωκόμενων που δικάζονται στις 13 Ιούλη θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας και η καθεμία που βρέθηκε στους δρόμους της σύγκρουσης του Καθεστώτος με τις δυνάμεις της εξέγερσης στη Γένοβα. Μιας σύγκρουσης που αποτελεί κορυφαία στιγμή στην αντιπαράθεση των κινημάτων αντίστασης με την παγκόσμια κυρίαρχία, στις διαρκείς και παγκόσμιες αναμετρήσεις της ζωής και της αξιοπρέπειας που υπερασπίζονται οι από τα κάτω με τον θάνατο που υπόσχονται τα αφεντικά. Οι διωκόμενοι αγωνιστές της Γένοβας δεν είναι μόνοι!

Από μια γωνιά της γης, την Ελλάδα, όπου οι υπερεθνικοί μηχανισμοί κυριαρχίας της Ε.Ε., του ΔΝΤ, και της ΕΚΤ σε συνεργασία με τα ντόπια οικονομικά και πολιτικά αφεντικά επιτείνουν τους όρους εκμετάλλευσης και καταπίεσης των από τα κάτω με στόχο τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προς όφελος της διεθνούς και ντόπιας ελίτ, μέσα από τη συμμετοχή μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αντιμάχονται τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας, με πρόταγμα τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την παγκοσμιοποίηση της αντίστασης, στεκόμαστε στο πλευρό των διωκόμενων διαδηλωτών της Γένοβας. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ 

 
CARLO VIVE! ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΈΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ! 

Αναρχική συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς»

Αθήνα 12/7/ 2012

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ


Ο Χ. Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος από το Δεκέμβρη του 2010 εξαιτίας μιας απροσχημάτιστης κατασταλτικής μεθόδευσης σε βάρος του. Με βάση ένα ευφάνταστο σενάριο της “αντι”τρομοκρατικής κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε “άγνωστη τρομοκρατική ομάδα” και προφυλακίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Η στοχοποίηση και η ομηρία του από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές είναι απόρροια της παρουσίας του στο αναρχικό κίνημα και της συμμετοχής του σε αγώνες ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

“Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι’ αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ’96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ’98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ’99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ’06 – ’07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατούμενων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη…”

Χ. Πολίτης, Φυλακές Γρεβενών

Η δίωξή του στο πλαίσιο μιας ακόμα “αντι”τρομοκρατικής επιχείρησης εντάσσεται στους ευρύτερους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους και των αφεντικών που στοχεύουν στον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση της κοινωνίας. Οι αναβαθμισμένοι τρομονόμοι, η χρήση του DNA ως εργαλείου κατασκευής ενόχων, η ποινικοποίηση των απεργιών και οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον διαδηλώσεων, οι σκευωρίες σε βάρος αγωνιστών, αποτελούν εκφράσεις της επίθεσης των κυρίαρχων για την εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Αναρχική Συλλογικότητα “Κύκλος της Φωτιάς