Το προεδρικό διάταγμα δεν αποτελεί το πρώτο χτύπημα του κρατικού μηχανισμού απέναντι στον καλλιτεχνικό κλάδο, αλλά αντίθετα έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά επιθέσεων. Λειτουργώντας ως ταφόπλακα επιχειρεί να καταλύσει οποιαδήποτε έννοια συλλογικής διεκδίκησης. Στοχοποιεί και απομονώνει τα εργαζόμενα στον χώρο της τέχνης, συνθλίβοντας τα ελάχιστα αναχώματα ζωτικής σημασίας που είχαμε καταφέρει να ορθώσουμε με τις μέχρι τώρα συλλογικές μας διεκδικήσεις. Υποβαθμίζει τα κεκτημένα εργασιακά μας δικαιώματα και κατά συνέπεια ζημιώνει όχι μόνο την εργασιακή πραγματικότητα αλλά και τις ίδιες μας τις ζωές. Ζωές οι οποίες για να επιβιώσουν στο ήδη υπάρχον ζοφερό σύστημα αναγκάζονται να δουλέψουν χωρίς ασφάλεια, χωρίς καμιά προστασία απέναντι στα αφεντικά και να υπομείνουν ένα εγγενώς κακοποιητικό εργασιακό πλαίσιο. Κρίνουμε απαραίτητο να περιγράψουμε αρχικά την καθημερινότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωπα τα σώματά μας σε θέατρα, χώρους προβών και αίθουσες μαθημάτων. Ή παραφράζοντας την προηγούμενη πρόταση κατά την κανονικοποιημένη αντίληψη στο χώρο, τι σημαίνει να εργάζεσαι ως καλλιτέχνης. Γιατί, για να είσαι καλλιτέχνης και εργαζόμενος στη χώρα αυτή θα πρέπει συνήθως να δέχεσαι τις απλήρωτες πρόβες και παραστάσεις και θα πρέπει να έχεις ένα καλό κεφάλαιο να σπουδάσεις και ύστερα να επενδύσεις στα έργα σου εφόσον αυτά θα μιλάνε για την ωραία Ελλάδα. Θα πρέπει να έχεις σπουδάσει με τρόπο που να μη χωράει κανένα παρελθόν, παρόν και μέλλον που δεν σχετίζονται με τη τέχνη σου ενώ θα πρέπει να δέχεσαι το ζόφο και να βρίσκεσαι σε διαρκή άρνηση σε ο,τιδήποτε άλλο συμβαίνει κοινωνικά. Θα χρειαστεί να κακοποιείς το σώμα και τη ψυχή σου ερμηνεύοντας την ως αναγκαίο κακό, ενώ παράλληλα να πειθαρχείς σε ό,τι ζητηθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε με άλλα λόγια πως εξαιρώντας τις ιδιαιτερότητες που διέπουν τα επαγγέλματα μας δεν διαφέρουμε και πολύ από τα υπόλοιπα καταπιεσμένα άτομα του κόσμου αυτού που πληρώνονται πενιχρά, υποτιμώνται και εξαθλιώνονται από το κράτος και τα αφεντικά.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΔ 85/2022 ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα, πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Το κράτος με βάση το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022) αποφασίζει να υποτιμήσει τις καλλιτεχνικές σπουδές, εξισώνοντας διπλώματα των Δραματικών Σχολών, των Σχολών Χορού και Κινηματογράφου με Απολυτήρια Λυκείου.
Μετά από μια μακρά περίοδο που οι τέχνες στο σύνολό τους, τόσο σε επίπεδο σπουδών όσο και σε εργασιακό επίπεδο, υφίστανται συνεχή υποβάθμιση έρχεται το εν λόγω διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση της τέχνης.
Οι φοιτητές στις καλλιτεχνικές σπουδές καλούνται, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, να έρθουν αντιμέτωποι με την εξαντλητική εντατικοποίηση των σπουδών και τα δυσβάστακτα δίδακτρα.
Ταυτόχρονα, εδώ και χρόνια, οι ηθοποιοί, οι χορευτές κ.α. δεν λογίζονται ως εργαζόμενοι και ως εκ τούτου οι εργασιακές συνθήκες γι αυτούς δεν τους επιτρέπουν καν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Απλήρωτες πρόβες, ανασφάλιστη εργασία, ανασφάλεια είναι συνθήκες που επικρατούν στους κλάδους αυτούς, οι οποίες οριοθετουν ένα δυστοπικό εργασιακό περιβάλλον.
Ειδικά τώρα, μετά από 2 χρόνια πανδημίας. Μιας πανδημίας, από την οποία το κράτος επωφελήθηκε προκειμένου να επιβάλλει όλο και χειρότερους όρους διαβίωσης για όλους και όλες μας και έξω από αυτό δεν έμεινε η τέχνη στο σύνολό της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην τέχνη έζησαν δύο χρόνια πανδημίας σχεδόν χωρίς καθόλου εργασία και χωρίς μέριμνα από πλευράς κράτους για την διαβίωσή τους.
Μέσα σε αυτή ακριβώς τη συγκυρία έρχεται το εν λόγω προεδρικό διάταγμα να επισφραγίσει την υποτίμηση των πτυχίων με τις προεκτάσεις που αυτή θα έχει στα εργασιακά τους δικαιώματα. Η διαρκής υποτίμηση των τεχνών ως αποτέλεσμα της υποτίμησης των σπουδών και των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων των καλλιτεχνών αποτελεί, πρώτα από όλα, κομμάτι της επίθεσης στα εργασιακά και εκπαιδευτικά κεκτημένα εν γένει, η οποία γίνεται φανερή σε όλους τους χώρους εργασίας και στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται όλα τα εργασιακά και εκπαιδευτικά νομοσχέδια που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια. Στην προκειμένη, ωστόσο, επιδιώκεται και η υποτίμηση της τέχνης ως ένα μέσο έκφρασης, καλλιέργειας και σκέψης για καλλιτέχνες και θεατές. Η τέχνη ανατρέφει τη σκέψη άρα και την αντίσταση και γι αυτό πρέπει να παταχθεί και να χτιστεί μια στείρα ζωή, στην οποία θα δουλεύουμε και θα τρώμε ψίχουλα.
Τις τελευταίες μέρες πλήθος καλλιτεχνικών σχολών τελούν υπό κατάληψη ενώ σε πληθώρα παραστάσεων γίνονται παρεμβάσεις κοινωνικοποίησης του λόγου και του αγώνα του κόσμου της τέχνης. Να σταθούμε στο πλευρό όσων αγωνίζονται στις σχολές και στους χώρους της τέχνης. Οι μαζικές κινητοποιήσεις της 10/1 δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής του Π.Δ. αλλά και κάθε κυρίαρχης επιταγής που υποβαθμίζει τη ζωή μας.
Να γίνουν οι παραστάσεις και οι σκηνές σε όλη την Ελλάδα αφετηρίες ενός δρόμου αγώνα για την ανατροπή του Π.Δ. 85/2022 και κάθε μεθόδευσης υποβάθμισης της τέχνης και των εργαζόμενων σε αυτή που θα διαχυθεί παντού.
Μια μέρα
θα χτίσουμε έναν κόσμο νέο
πάνω στα συντρίμμια του παλιού
εκεί κάθε πλατεία και κάθε γειτονιά θα είναι χώροι τέχνης
έτσι μια μέρα θα καθίσουμε στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς μας
και θα χαζεύουμε τους ταλαντούχους φίλους μας
να παίζουν την Αντιγόνη ή τον Άμλετ,
κι έπειτα θα πάμε στην παρακάτω γειτονιά
εκεί ένας φίλος θα έχει στήσει ένα πιάνο και μια γυναίκα θα τραγουδά την Περσεφόνη
κι εμείς θα την χαζεύουμε μαγεμένοι
θα είναι μια άλλη τέχνη
αυτή που μέσα μας οικοδομούσαμε βήμα βήμα
τόσα χρόνια
Μαρία Μ.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΖΩΗΣ
Το τελευταίο διάστημα έχουν αναθερμανθεί και ενταθεί οι απειλές εκκένωσης της Κατάληψης Παραρτήματος και της υποτιθέμενης αξιοποίησής του. Κυβερνητικά στελέχη, υπουργοί, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης και δημοσιογράφοι επιχειρούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα και να στρώσουν το έδαφος για την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στην κατάληψη Παραρτήματος. Άλλωστε, από τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις των κομμάτων και των παρατάξεων, είναι ξεκάθαρο ότι όλοι μαζί συνηγορούν σε ένα πράγμα: στο να πάψει το παράρτημα να αποτελεί έναν χώρο αγώνα και αντίστασης. Στο να απονεκρωθεί από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, να απογυμνωθεί από την πολύχρονη ιστορία αγώνων και μαχητικής αντίστασης. Στο να «σβηστούν» όλες οι στιγμές όπου η κατάληψη Παραρτήματος συνέβαλε στο να απλώσει η αλληλεγγύη σε όσους το είχαν ανάγκη, στο να ορθωθεί ένα οδόφραγμα αντίστασης στην επέλαση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στο να «σβηστούν» οι εξεγερτικές στιγμές και οι στιγμές που επιστράφηκε στους εξουσιαστές ένα κομμάτι της βίας που μας ασκούν καθημερινά.
Παρότι το Παράρτημα είναι ένας χώρος που βρίσκεται μόνιμα εδώ και δεκαετίες στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των αστικών επιτελείων, η επαναφορά της «αξιοποίησής» του, δεν συμβαίνει σε μια τυχαία χρονική στιγμή. Τα σχέδια για την εκκένωσή του εντάσσονται στην ευρύτερη κατασταλτική επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος ενάντια σε όσους σηκώνουν το κεφάλι και αγωνίζονται. Σχέδια που έχουν στόχο την επικράτηση σιγής νεκροταφείου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΑΣΙΣΤΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Στις 8 Δεκεμβρίου και ενώ ο χώρος της Αντινομίας είχε ανοίξει για το προγραμματισμένο εβδομαδιαίο μπαρ της κατάληψης, εισέρχονται στο χώρο 3 άτομα εκ των οποίων τα 2 είναι γνωστά για την φασιστική τους δράση στην Κέρκυρα. Έπειτα από την απαίτηση των συντρόφων/ισσων αποχωρούν από την κατάληψη. Στη συνέχεια όταν οι σύντροφοι-ισσες βγαίνουν από τον χώρο της κατάληψης για να βεβαιωθούν για την αποχώρηση των φασιστών, δέχονται επίθεση από 9 φασίστες. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ένας σύντροφος τραυματίζεται στο σαγόνι με αποτέλεσμα να χρειάζεται άμεσα χειρουργική επέμβαση, αποσπάται το κινητό από άλλον σύντροφο, ενώ οι φασίστες διαρκώς εκτόξευαν απειλές ότι «θα σας σκοτώσουμε» και «θα σας μαχαιρώσουμε». Ήδη από τις προηγούμενες μέρες οι φασίστες είχαν προετοιμάσει το έδαφος για την επίθεση με δημοσιεύσεις σε social media, κατέβασμα πανό, σκίσιμο αφισών καθώς και αναγραφή σβάστικας στη πόρτα της κατάληψης.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 28/11 αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν και εκκενώνουν την κατάληψη Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη. Τέσσερις σύντροφοι-ισσες που βρίσκονται μέσα στο χώρο της κατάληψης, συλλαμβάνονται. Είναι η τρίτη κατασταλτική επίθεση του κράτους σε κατάληψη τον τελευταίο μήνα, έπειτα από την εκκένωση της Ντουγρού στη Λάρισα και των Προσφυγικών στην Αθήνα.
Η εκκένωση της Κατάληψης Μundo Nuevo εντάσσεται στην ευρύτερη κατασταλτική επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Η εκκένωση των καταλήψεων και το χτύπημα των χώρων αγώνα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη». Ενός δόγματος που αποτελεί αιχμή του κράτους ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει τους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς του. Σχεδιασμούς που δεν έχουν καμία σχέση με το κοινωνικό συμφέρον αλλά αντίθετα σχετίζονται μόνο με την μεγέθυνση των κερδών του κεφαλαίου, με την διατήρηση της κανονικότητας της καπιταλιστικής ζούγκλας που -εν μέσω κρίσης- φτωχοποιεί και πετάει στο περιθώριο ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού.
αυτό το σπίτι που γεννήθηκα θέλουν να γκρεμιστεί κι εκεί που γεννήθηκαν οι ιδέες το σπίτι ν’ απανθρακωθεί πεινάω πεινάω μα πασχίζετε να φύγω νηστική στο σάπιο μου αίμα να ρέει υποταγή να λιμοκτονήσω, να αφανιστώ, στον δρόμο να μη ξαναπατήσω να πεθάνω εγώ μαντρωμένος στο κρατικό κλουβί κι όσο η ζωή μας γίνεται κόλαση από τις κρατικές αμυχές και μας παίρνετε τα σπίτια, τις σκέψεις και τις ζωές όσο κι αν μας διαμελίζετε Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε κόψτε μας πόδια χέρια κοιλιές θα δαγκώσουμε τα μάγουλα, θα βγάλουμε κραυγές δεν είναι και κάτι να πονέσεις για να αλλάξεις τη ζωή για το σπίτι που γεννήθηκα το σπίτι των ιδεών που θέλουν να γκρεμιστεί.
Στις 16 Αυγούστου, πρωινές ώρες, πραγματοποιήθηκε η εκκένωση της Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, με δυνάμεις των ΟΠΚΕ και μηχανές της ΔΙΑΣ να έχουν αποκλείσει το συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου και με παρουσία εισαγγελέα, να κόβουν τα λουκέτα και να εισβάλλουν μέσα στο κτίριο. Η επιχείρηση συνοδευόταν από απειλές για προσαγωγές του αλληλέγγυου κόσμου που είχε συγκεντρωθεί. Τα σχέδια της εκκένωσης είχαν γίνει ήδη γνωστά από τις 22 Ιουλίου, μέσω τοιχοκολλημένου κρατικού εγγράφου, παρόλα αυτά υλοποιήθηκαν μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, κατά την πάγια τακτική τους, επιχειρώντας να αιφνιδιάσουν το κίνημα πόλης και τα αντανακλαστικά του, και αναίμακτα να τελειώνουν μια και καλή με αυτό το “αγκάθι” στην Αλεξανδρούπολη. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να ξεμπερδεύουν τόσο εύκολα με έναν από τους ενεργούς πυρήνες ταξικού ανταγωνισμού στην πόλη, όσο και να χτίζουν ένα ιδιότυπο καθεστώς αστυνομοκρατίας , όσο και να προσπαθούν να εκκενώσουν τις δομές του αγώνα στην πόλη, με απειλές, επικοινωνιακά τεχνάσματα και κατασταλτικές επιχειρήσεις. Δεν μπορούν να κάμψουν το φρόνημα όσων αγωνίζονται, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την παρακαταθήκη αγώνα που γεννήθηκε και θα συνεχίσει να γεννιέται, δεν μπορούν να κατευνάσουν την κοινωνική οργή που θα ξεσπάσει. Για τον κόσμο του αγώνα είναι δέσμευση πως το νεκροτομείο θα μείνει κατάληψη, πως οι κοινωνικές αντιστάσεις θα συνεχίζουν να ανθίζουν και να ενοχλούν.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εκκένωσης Η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στεγάζεται στο συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου, έναν χώρο που παρέμενε παραμελημένος για χρόνια, πέρα από τις δικές μας προσπάθειες να διατηρηθεί ανοιχτός και βιώσιμος για την τοπική κοινωνία και την γειτονιά. Η παραχώρησή του στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης τον Δεκέμβρη 2018 σηματοδότησε και την έναρξη της συζήτησης για την αξιοποίησή του και τη ροή κρατικού χρήματος πάνω στην οποία θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί το αλισβερίσι των τοπικών αρχόντων και αφεντικών. Έτσι, από το 2021, για να περιφραχθεί το συγκρότημα με σιδεριές και λαμαρίνες και για να ανατεθεί η φύλαξή του σε εταιρεία σεκιούριτι, δηλαδή για να ερημοποιηθεί και να αποκοπεί ένας από τους λίγους δημόσιους χώρους από την γειτονιά, κατασπαταλήθηκαν χιλιάδες ευρώ. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία η τακτική του κράτους να υποβαθμίζει και να παραμελεί συστηματικά καθετί δημόσιο και δωρεάν για την κοινωνία, με σκοπό η έλευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των μεγαλοκαρχαριών να φανεί ως “σωτήρια” και να ξεπουληθεί άρον άρον το “φιλέτο” στο όνομα της “ανάπτυξης” και της δήθεν ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνικής βάσης. Ένα σαθρό αφήγημα που επιχειρεί να κουκουλώσει την μπίζνα που έχουν στήσει κράτος και κεφάλαιο για την καταλήστευση δημόσιων αγαθών, την υφαρπαγή δημόσιων χώρων, τη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση κάθε πτυχής των ζωών μας, με σκοπό γη και ύδωρ να διαμοιραστούν στα καπιταλιστικά αρπακτικά. Στο πλαίσιο αυτής της “αξιοποίησης”, το σκηνικό στο συγκρότημα άλλαξε άρδην. Σεκιουριτάδες εκδιώκουν και φακελώνουν (με εντολή της Ασφάλειας) τον κόσμο που κινείται σε αυτό ενώ πρόκειται να τοποθετηθούν κάμερες, εντείνοντας τον γενικευμένο έλεγχο και την επιβολή της επιτήρησης της κοινωνικής ζωής. Έτσι, μαζί με την απομάκρυνση των ανθρώπων της γειτονιάς, των συλλόγων που δραστηριοποιούνταν σε αυτό, του άστεγου που για χρόνια το δωμάτιο που είχε καταλάβει για να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες του ήταν το πραγματικό του σπίτι, έρχεται και η εκδίωξη των ανθρώπων που τα τελευταία 6 χρόνια έδιναν ζωή και μια ανάσα ελευθεριακή στο συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου και την πόλη της Αλεξανδρούπολης, της Κατάληψης του Παλιού Νεκροτομείου. Στις 22 Ιούλη, ανακοινώνεται η απειλή για την εκκένωσή μας, η οποία παίρνει σάρκα και οστά τον επόμενο μήνα, με τον αγώνα υπεράσπισης να συνεχίζεται με πείσμα και αποφασιστικότητα ακόμα και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Η εκκένωση της Κατάληψης δεν είναι τυχαία, καθώς η ύπαρξή της δεν αποτελεί αμιγώς πρακτικό εμπόδιο για την “αξιοποίηση” του συγκροτήματος του παλιού νοσοκομείου. Αντίθετα, έρχεται σε μια προεκλογική περίοδο, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να συσπειρώσει το ακροδεξιό, συντηρητικό ακροατήριό της γύρω από την όξυνση της καταστολής των δομών και του κόσμου του αγώνα, και να ανασυγκροτήσει τον εθνικό κορμό, για την υλοποίηση της εξωτερικής πολεμοχαρούς και αντιμεταναστευτικής πολιτικής της. Η εκκένωση είναι η κλιμάκωση της καταστολής του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στους χώρους αμφισβήτησης, οργάνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων και ταξικής αντεπίθεσης, που τόσο ενοχλούν την εξουσία, ακόμα περισσότερο σε μια πόλη σαν την Αλεξανδρούπολη. Δεν αποτελεί κάποιο επτασφράγιστο μυστικό ο ρόλος που διαδραματίζει η Αλεξανδρούπολη ως γεωστρατηγικός κόμβος, προπύργιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ως προθάλαμος στρατιωτικών επιχειρήσεων και ενεργειακό πέρασμα. Για αυτό μας διαβεβαιώνουν διαρκώς ο τέως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, αλλά και ο διάδοχός του, Τ. Τσούνης, αλλά και η σταθερή και αυξανόμενη εμπλοκή του ελληνικού κράτους σε εμπόλεμες εστίες και σε πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς, με πιο χαρακτηριστικό τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όπως είναι γνωστό, στην πόλη θα δημιουργηθεί βάση του ΝΑΤΟ, ενώ το λιμάνι της, το οποίο πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί, χρησιμοποιείται για την πρόσδεση τεράστιων αμερικανικών και νατοϊκών μεταγωγικών, μεταφορά ανθρώπινου δυναμικού και στρατιωτικού εξοπλισμού προς την ανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα, παίζοντας και αυτό, όπως και το σιδηροδρομικό δίκτυο, κομβικό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία. Από τη δική μας πλευρά, με όχημα την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη και μέσα από πλατιά αντιπολεμικά μέτωπα και σχηματισμούς με άλλες πόλεις, τρέξαμε και τρέχουμε τη δόμηση αντιπολεμικών εστιών εναντίωσης στη μετατροπή του Ελλαδικού χώρου σε μια απέραντη νατοϊκή βάση και της πόλης της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη, ορμητήριο και στόχο πολεμικών επιχειρήσεων που σφαγιάζουν λαούς, σπέρνουν τον θάνατο και την οδύνη. Οι μαζικές αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες του τελευταίου διαστήματος, δεν θα μπορούσαν παρά να ενοχλούν, ανατρέποντας τα σχέδια του κράτους, που επιχειρεί να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση για την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε προκεχωρημένο φρούριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και να αποσιωπήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στην πολεμοχαρή θανατοπολιτική του. Η κοινή λογική, λοιπόν, αναδεικνύει πως η εκκένωση της Κατάληψης αποτελεί τμήμα της απαραίτητης “εκκαθάρισης” που πρέπει να γίνει, ώστε να καμφθούν τα αντιπολεμικά μέτωπα που ξεπηδούν. Η σπίθα του αγώνα στην Αλεξανδρούπολη θα συνεχίσει να σιγοκαίει… Η κατάληψη παλιού νεκροτομείου μετρά έξι χρόνια ζωής, έξι χρόνια στις επάλξεις του ταξικού ανταγωνισμού στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, αποτελώντας μια αφετηρία αγώνα, ένα σημείο αναφοράς για το κίνημα πόλης, ένα πεδίο συνάντησης και συλλογικοποίησης για την τοπική κοινωνία. Αυτά τα χρόνια ζωής παράγουμε και συμμετέχουμε, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, με τις μικρές μας δυνάμεις, σε κάθε απελευθερωτικό εγχείρημα, σε κάθε πεδίο ταξικής σύγκρουσης, ενάντια στον πόλεμο, την πατριαρχία, τη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, στο πλάι και σε κοινό βηματισμό με τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους αγώνες τους, που δείχνουν τον δρόμο. Ταυτόχρονα, ο χώρος έχει φιλοξενήσει μέσα σε αυτά τα χρόνια δεκάδες πολιτικές εκδηλώσεις, πολιτικές συζητήσεις και διαδικασίες, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκτός των πλαισίων της εμπορευματοποιημένης διασκέδασης, με γνώμονα τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, προτάσσοντας έναν ελευθεριακό τρόπο σκέψης και δράσης. Οι καταλήψεις, οι δομές και ο κόσμος του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, η οποία οξύνεται διαρκώς, σε μια περίοδο όπου η πολιτική αποσταθεροποίηση, η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών και ο κοινωνικός αναβρασμός που μαίνεται, προμηνύει πολυεπίπεδη ρήξη στην καπιταλιστική ομαλότητα, στο φόντο της οποίας οχυρώνονται και προετοιμάζονται τα κράτη και τα αφεντικά. Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση στους ανθρώπους της τάξης και στις διεκδικήσεις μας, δεν πρόκειται να μείνουμε άπραγοι. Ενημερώνουμε τους πραιτωριανούς του κράτους, πως όσο και να επιχειρούν να καταστείλουν, να μας τρομοκρατήσουν, να πνίξουν τις φωνές μας, για κάθε κατάληψη που εκκενώνεται θα ανοίγει μια άλλη, για κάθε απεργία που τερματίζεται θα ξεκινάει μια άλλη, για κάθε αγώνα που δίνουμε, πάντα θα υπάρχει ο επόμενος, ακούραστα, ακλόνητα, μέχρι να τσακίσουμε το σάπιο σύστημα, μέχρι το γκρέμισμα του κράτους, του καπιταλισμού και της πατριαρχίας.
Εδώ και μερικές εβδομάδες έγινε γνωστή η πρόθεση των πρυτανικών αρχών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να προχωρήσουν σε εκκένωση του κατειλημμένου στεκιού στο Βιολογικό και στη μετατροπή του σε «χώρο αναμονής» στο πλαίσιο ευρύτερων ανακατατάξεων «εσωτερικής διαρρύθμισης» των χώρων του ισογείου του κτιρίου Βιολογίας για την εξυπηρέτηση αναγκών της Σχολής Θετικών Επιστημών. Μετά από έρευνα των συντρόφων αποδείχτηκε πως η συγκεκριμένη εργολαβία αναμένεται να υλοποιηθεί άμεσα, πιθανότατα μέχρι τα μέσα Γενάρη.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα
Στις 6 Αυγούστου, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη. Η απόφαση αυτή ήρθε ως συνέχεια μιας σειράς ενεργειών από την πλευρά του υπουργείου, που περιλαμβάνει συστάσεις επιτροπών, απόπειρες εκπόνησης μελετών για το κτήριο, συνεδριάσεις, γνωμοδοτήσεις και διαρροές σε μίντια. Η απόφαση αυτή λοιπόν αποτελεί άμεση απειλή για εκκένωση της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ.
Σε όλους αυτούς λοιπόν που ονειρεύονται δυστοπίες, που ερεθίζονται στην ιδέα της καταστολής, που διακαής τους πόθος είναι να αναγράψουν την ιστορία και που ποτέ τους δε σήκωσαν το χεράκι τους για να το απλώσουν στο διπλανό, σε όλους αυτούς που με δηλώσεις και άρθρα προσπαθούν να στρώσουντο χαλί μιας εκκένωσης, σε όλους αυτούς που για να μη γελιόμαστε τους προκαλεί αλλεργία ο ίδιος ο αγώνας, σε όλους αυτούς που στην πραγματικότητα πίσω από όλα αυτά κρύβουν τις προσωπικές τους καριέρες, οικονομικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες, έχουμε να πούμε το εξής: ραντεβού στην πόρτα του Παραρτήματος. Θα εκπλαγείτε πόσες καρδιές πάλλονται πίσω της, θα εκπλαγείτε πόσα μυαλά το έχουν για σπίτι τους.
Δυσήνιος Ίππος 