Εκδήλωση-Παρουσίαση της Ατζέντας 2023 από το Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών/τριών και συζήτηση για τα γεγονότα της τριετίας 2006-2008
Σάββατο 21/1, 19:00, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
*θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου.
Γεννήθηκε στο Πελόπιο της Ηλείας, 30 Νοέμβρη 1917, όπου και τέλειωσε το σχολείο. Παιδί ακόμη παίρνει το βάπτισμα στην παρανομία ως σύνδεσμος, μεταφέροντας μηνύματα στον μηχανισμό του Κόμματος στους δημόσιους υπάλληλους.
Στο πόλεμο του ΄40 παίρνει μέρος ως αεροπόρος και στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Με εντολή του Κόμματος φεύγει στο βουνό να οργανώσει το αντάρτικο. Τόλμη και αποφασιστικότητα. Με ένα πιστόλι με μία μόνο σφαίρα καταφέρνει τον αφοπλισμό των Ιταλών στη Δάμιζα, όπου και βρίσκει τα πρώτα άξια λόγου όπλα. Στο 3ο Τάγμα του ΕΛΑΣ στην Ηλεία, καβάλα στον Βόλγα, ως σύνδεσμος της περιφερειακής επιτροπής του ΚΚΕ με τον ΕΛΑΣ.
Τέλη 1943. Η μάχη στο Πούσι. Με τόλμη και αποφασιστικότητα και πάλι. Όχι σύμπτυξη. Αιφνιδιασμός. Μάχη εκ του σύνεγγυς. Η ισχυρότερη δύναμη των Γερμανών υποχωρεί με απώλειες. Τα όπλα λάφυρα είναι πολλά και σπουδαία. Το σχέδιο για περικύκλωση της III Μεραρχίας του ΕΛΑΣ αποτυγχάνει. Οι Γερμανοί αποσύρονται από την ορεινή Ηλεία και αποφεύγονται οι εκκαθαρίσεις τους στα χωριά.
Την Πέμπτη 1/12/2022 στις 18:00 στον πολιτικό χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης συμμετέχουμε στην εκδήλωση για την εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008.
Πώς φτάσαμε στην εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008.
Ανάδειξη του πολύμορφου χαρακτήρα και της δυναμικής της εξέγερσης μέσα από τις τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών που συμμετείχαν στα γεγονότα.
Συμπεράσματα, η πολιτική παρακαταθήκη της εξέγερσης, τα πολιτικά και οργανωτικά αντανακλαστικά του κινήματος τα χρόνια της κρίσης.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ 3ΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ|ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
«Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη».
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 αποτέλεσε την κορυφαία πράξη μιας αλυσίδας ανυποχώρητων αγώνων για την πτώση της επταετούς δικτατορίας και συνιστά ένα σημείο – σταθμό για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στον ελλαδικό χώρο. Όπως κάθε εξέγερση έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη λειτουργώντας ως σημείο πυξίδα για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο και αποτελώντας συνάμα κομμάτι των αγώνων των καταπιεσμένων που έχουν ως στόχο να απαλλαγούν από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της αδικίας και να κερδίσουν την ελευθερία τους. Πέραν όλων αυτών όμως, είναι μια διαρκής υπενθύμιση πως τίποτα δεν χαρίζεται από καμία εξουσία· τα πάντα κερδίζονται με τους αγώνες.
Continue reading “49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ”
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΑΣ, ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΚΦΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ
ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ – ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
ΟΙ ΣΠΙΘΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΑΤΟΪΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
«Ο Επαναστατικός συνδικαλισμός εξυπηρετεί το προλεταριάτο, ενώ ο αναρχισμός αποτελεί μια μορφή ανθρωπισμού» – συνέντευξη με τον Juan Garcia Oliver
F. Gomez: Με βάση το πως εξελίχθηκε η ζωή σου, αυτή ήταν μια εξαιρετικά σημαντική διαπίστωση.
J.G.Oliver: Ναι, ιδιαίτερα αφού ήταν κατά τη διάρκεια της απεργίας (των σερβιτόρων) που μαζί με άλλους συντρόφους του κλάδου, νεαρούς άνδρες, δημιουργήσαμε μια αναρχική ομάδα που συνδέθηκε με την Τοπική Ομοσπονδία Αναρχικών Ομάδων της Βαρκελώνης. Η ομοσπονδία αυτή υιοθέτησε το όνομα «Bandera Negra» (Μαύρη Σημαία), που το δανείστηκε από το όνομα της εφημερίδας που εξέδιδε. Στην Βαρκελώνη υπήρχε άλλη μια ομοσπονδία ομάδων, η «Bandera Roja» (Κόκκινη Σημαία). Η «Bandera Negra» εξέφραζε, ας πούμε, κλασικές αναρχικές ιδέες και εναντιωνόταν στον επαναστατικό συνδικαλισμό. Η «Bandera Roja», υποστήριζε πως βρισκόταν κοντά στον επαναστατικό συνδικαλισμό, αλλά στην ουσία εννοούσε έναν συνδικαλισμό στείρο και απλό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…Φαντάζομαι πως θα επιστρέψουμε σε αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
F.Gomez: Επομένως, πως έβλεπες τον εαυτό σου τότε; Σαν επαναστάτη συνδικαλιστή ή σαν αναρχικό;
J.G.Oliver: Να σου πω την αλήθεια, έγινε μέλος της «Bandera Negra» από λάθος. Η ομάδα μου απλά ακολούθησε την συμβουλή κάποιου που μας είχε μυήσει στον αναρχισμό, του Ismael Rico. Στην πραγματικότητα, αισθανόμασταν σαν ψάρια έξω από το νερό στο εσωτερικό της «Bandera Negra». Θα έπρεπε να είχαμε συνδεθεί με την άλλη ομοσπονδία, επειδή η «Bandera Negra» δεν έδειχνε το παραμικρό ενδιαφέρον για τον αγώνα των εργαζομένων. Η δραστηριότητά της επικεντρωνόταν στο να συνεργάζεται – σε εθνικό και διεθνές επίπεδο – με άλλες ομάδες εργαζομένων και η κύρια δραστηριότητά της ήταν να διαβάζει και να απαντάει στην αλληλογραφία που λάμβανε από αυτές. Όσο αφορά τον συνδικαλισμό και τη CNT, (η ομοσπονδία) στεκόταν σθεναρά ενάντια σε αυτά.
Continue reading “Απόσπασμα από την μπροσούρα «Η Επαναστατική μου Ζωή: Συνέντευξη του Juan Garcia Oliver με τον Freddy Gomez»“
Άρθρο του Tommy Lawson στο libcom.org που παρουσιάζει τις έννοιες που χρησιμοποίησαν οι αναρχικοί για να ορίσουν τη συνεργασία τους με άλλες τάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δημοσιεύτηκε σε 2 μέρη στα τεύχη 7 και 8 της εφημερίδας Ζερμινάλ
Continue reading “Η Αναρχία και οι Σύμμαχοι της”
Άη Στράτης: Τόπος βασανιστηρίων και επαναστατικής αξιοπρέπειας Ζήτω ο διχασμός – Θάνατος στους εκμεταλλευτές
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς γι’αυτό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει – Πολιτικά Τραγούδια (1975),
Ως «τόπο διχασμού και δοκιμασίας», ο οποίος όμως μετατρέπεται σε ένα «ορόσημο ενότητας και αισιοδοξίας» χαρακτήρισε τον Άη Στράτη ο πρωθυπουργός, χθες, κατά την παρουσία του στο νησί. Γνωρίζοντας ότι η δήλωση αυτή θα προκαλέσει αντιδράσεις επέλεξε σκόπιμα να παραχαράξει την ιστορική μνήμη, προκειμένου να ξεπλύνει τα εγκλήματα που διέπραξαν οι πολιτικοί του πρόγονοι, να διαγράψει από τις συνειδήσεις όλων τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες με τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι στο παρελθόν χιλιάδες αγωνιστές στα διάφορα ξερονήσια ανά την επικράτεια, μεταξύ των οποίων και το νησί του Άη Στράτη, επειδή τόλμησαν να αγωνιστούν για έναν καλύτερο κόσμο.
Continue reading “Άη Στράτης: Τόπος βασανιστηρίων και επαναστατικής αξιοπρέπειας”
Ο ελευθεριακός κομμουνισμός στα συνδικάτα.
Να κάνουμε τον ταξικό συνδικαλισμό, ξανά, επικίνδυνο
Οκτώ ώρες για δουλειά,
Οκτώ ώρες για ανάπαυση,
Οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε.
Σύνθημα των εργατών
της Πρωτομαγιάς στο Σικάγο του 1886
«Συνεπώς, στην πράξη είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς να αναγνωρίσει την αναγκαιότητα των ειδικών πολιτικών οργανώσεων ως συμπληρώματα των μαζικών οργανώσεων – δηλαδή, την αναγκαιότητα του οργανωτικού δυισμού: της θέσης ότι οι μαζικές οργανώσεις, όπως είναι τα σωματεία, πρέπει να συμπληρώνονται από μια ειδική αναρχική ή συνδικαλιστική πολιτική οργάνωση αν θέλουν να είναι επαναστατικές. Όπως υποστηρίζει η Πλατφόρμα, “αν τα σωματεία δεν βρίσκουν υποστήριξη στην αναρχική θεώρηση την κατάλληλη στιγμή θα στραφούν, είτε μας αρέσει είτε όχι, στην ιδεολογία ενός πολιτικού κρατικιστικού κόμματος”»
Continue reading “Θέμα: Η συμμετοχή στα συνδικάτα”
Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο «Νοέμβρης ’73: Αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται δεν εξαγοράζονται δεν δικαιώθηκαν», ένα σπάνιο συλλογικό έργο που επιχειρεί συγκεντρώνει ντοκουμέντα από την περίοδο 21 Απρίλη 1967 μέχρι και το Πολυτεχνείο του 1980. Η πρώτη έκδοση έγινε το 1983 από την Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτών. «Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στην Ελλάδα ένα κίνημα από τα κάτω. Ένα κίνημα των ίδιων των μαζών καθόλου τηλεκατευθυνόμενο, που έκφραζε τους πόθους, την αγωνία, την οργή, τα απωθημένα τους ενάντια σε μια εκμετάλλευση από εχθρούς και «φίλους». Για πρώτη φορά ο κόσμος προσπάθησε μόνος του, για μια μεγάλη περίοδο, να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του. Αγωνίστηκε, πάλαιψε, χτυπήθηκε, συκοφαντήθηκε, δολοφονήθηκε… υποχώρησε. Οι πρωτοβουλίες, οι αγώνες των μαζών δεν χάνονται, ούτε και όταν υποχωρούν. Αυτό είναι μια πολύτιμη αλήθεια απ’ όλα αυτά τα χρόνια».
Continue reading “Νοέμβρης ’73: Αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται δεν εξαγοράζονται δεν δικαιώθηκαν”
Δυσήνιος Ίππος 