ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ
Στις 5 Μάη του 2010, ημέρα της ψήφισης του 1ου μνημονίου, το κέντρο κάθε μεγάλης πόλης της χώρας γεμίζει από πλήθη διαδηλωτών που με τη φωνή τους και τη μαχητική τους παρουσία στον δρόμο εκφράζουν την άρνησή τους να υπαχθούν σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Στην Αθήνα, περίπου διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε μια από τις μεγαλύτερες σε όγκο μα και σημασία διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, μια διαδήλωση από την οποία δε λείπουν και δυναμικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Η οργή και το πλήθος του κόσμου απωθούν σε αρκετές περιπτώσεις τις διμοιρίες των ένστολων φονιάδων και το κοινοβούλιο παραμένει περικυκλωμένο και πολιορκούμενο για ώρα από τους διαδηλωτές που προσπαθούν να εισβάλλουν σε αυτό. Μια εξεγερσιακή κατάσταση που έχει ως τώρα μείνει στη μνήμη χιλιάδων αγωνιζόμενων και αποτέλεσε την αφετηρία μιας περιόδου δυανμικών κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα.
Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα είχε κορυφωθεί εκείνη η μέρα, εάν δεν είχε συμβεί το τραγικό και καταδικαστέο περιστατικό του θανάτου τριών ανθρώπων, τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin, από φωτιά που εκδηλώθηκε στο κτήριο. Τραγικό, γιατί ο θάνατος 3 ανθρώπων που βρίσονταν εκείνη την ώρα μέσα στην τράπεζα, μόνο ως τέτοιος μπορεί να θεωρηθεί· και καταδικαστέο, γιατί για εμάς ο αναρχικός-απελευθερωτικός αγώνας βάζει πάνω απ’ όλα τον ίδιο τον άνθρωπο και δεν αποδέχεται στο όνομά του καμία λογική «παράπλευρων απωλειών». Ένα γεγονός που πάγωσε τους διαδηλωτές και έδωσε τη θέση της οργής στη θλίψη και στον φόβο. Ένα γεγονός που το εξ ορισμού ανήθικο Κράτος εκμεταλεύτηκε όσο μπορούσε για να στοχοποιήσει τους αγωνιζόμενους και ειδικότερα τους αναρχικούς.
Έπειτα από μια άνευ προηγουμένου ιδεολογική επίθεση στο σύνολο του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, το οποίο δικάζουν και καταδικάζουν ως ένοχο πρώτα απ’ όλους τα ελεγχόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ και τη δύσκολη περίοδο σκληρής καταστολής στον δρόμο που ακολούθησε, το Κράτος προσαγάγει στις 29 Απρίλη 2011 τέσσερα άτομα τα οποία και καλεί να καταθέσουν ως ύποπτοι για την πυρκαγιά της Marfin, ενώ πραγματοποιούνται και έλεγχοι στα σπίτια τους. Παρά τη συνέχιση της επίθεσης και της στοχοποίησης από τα ΜΜΕ., τα «ενοχοποιητικά» στοιχεία αποδεικνύονται αστεία και τελικά ο εισαγγελέας επιστρέφει τον φάκελο στην αστυνομία δείχνοντας να μη μπορεί να στοιχειοθετήσει κατηγορίες.
Έναν χρόνο αργότερα, επετειακά της 5ης Μάη, σε μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού και αντεκδίκησης, αποδίδονται από τον ανακριτή κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα σε έναν από τους τότε προσαχθέντες, τον αναρχικό αγωνιστή Θοδωρή Σίψα, για την υπόθεση της Marfin. Ο σύντροφος αρνείται εξ αρχής όλες τις κατηγορίες, για τις οποίες άλλωστε δεν εμφανίζεται κανένα απολύτως στοιχείο, πέραν της ίδιας της πολιτικής του ταυτότητας και της συμμετοχής του στη διαδήλωση. Το μήνυμα του Κράτους είναι σαφέστατο: πρέπει να κατασκευασθούν ένοχοι προερχόμενοι από τον αναρχικό χώρο, ο οποίος πρέπει να κατασυκοφαντηθεί και να χτυπηθεί. Με το να στήνει τέτοιου τύπου εξόφθαλμες πολιτικές σκευωρίες, αναγάγει τους αναρχικούς σε εγκληματίες με συλλογική ευθύνη και μετατρέπει τη φυσική παρουσία σε μια πορεία στοιχείο ικανό για να στοιχειοθετεί κατηγορητήρια, στρεφόμενο ουσιαστικά απέναντι σε κάθε είδους και μορφής αντίσταση και αμφισβήτηση της παντοκρατορίας του.
Η υπόθεση της Marfin δεν επανέρχεται σε άκυρη χρονικά περίοδο. Δίπλα στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (Killah-P) από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά, το Κράτος πρέπει να τοποθετήσει και εγκλήματα του «άλλου άκρου», ώστε να εμφανίσει τον εαυτό του και τις κατασταλτικές δυνάμεις του στο κέντρο της γραμμής ως νόμιμους διατηρητές της κοινωνικής ομαλότητας. Αυτή η θεωρία των «δυο άκρων» είναι ένα χρήσιμο χαρτί που παίζεται από πλευράς κυβέρνησης, αστυνομίας και ΜΜΕ σε διάφορες δύσκολες για την Κυριαρχία ιστορικές περιόδους. Με αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατική πυγμή παρουσιάζεται ως η μόνη λύση απέναντι στους «εξτρεμιστές», τους «ταραξίες», τους «εχθρούς της ασφάλειας και του πολιτεύματος». Η καταδίκη της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται (όχι όμως, βέβαια, της νόμιμης βίας του ίδιου του Κράτους, το οποίο απαιτεί μονοπώλειο σε αυτή) είναι άλλο ένα ιδεολόγημα που έρχεται να χτυπήσει τους μαχητικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να περάσει τον φόβο και τη νοοτροπία της υπακοής στα κοινωνικά κομμάτια.
Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, αρνούμαστε να ταυτίζεται η εξεγερσιακή αντιβία της κοινωνίας και των καταπιεσμένων με τη δολοφονική βία της Κυριαρχίας και των φασιστών. Επίσης, δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία συλλογική ευθύνη που υποτίθεται πως μας βαραίνει λόγω των αντικοινωνικών αντιλήψεων και πρακτικών κάποιων ανθρώπων. Ο αναρχικός αγώνας είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία και αυτό είναι ξεκάθαρο τόσο στον λόγο όσο και στη δράση μας. Η ποινικοποίηση του να είναι κανείς αναρχικός και αγωνιστής, στα πλαίσια της οποίας βλέπουμε και τη στοχευμένη και τρομοκρατική επίθεση στον σύντροφο Σίψα, δεν πρόκειται ούτε να μας τρομάξει ούτε για κανένα λόγο να μας κάνει να υποχωρήσουμε από τους αγωνές μας. Όσο και αν πασχίζουν το Κράτος και τα επιτελεία του να πατήσουν πάνω στη μνήμη και στα νεκρά σώματα τριών αδικοχαμένων ανθρώπων για να μας χτυπήσουν, να ξέρουν πως η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα όσων αγωνίζομαστε αυτοοργανωμένα και από τα κάτω για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας, δεν πρόκειται να μας αφήσουν έκθετους στα νύχια τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ MARFIN (ΔΙΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΗ)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΔΙΑΡΚΗΣ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”
Πάτρα, 25 Νοέμβρη 2013
Δυσήνιος Ίππος 