δυσήνιος ίππος Δυσηνιος Ιππος, Κειμενα

Σχετικά με την αποχώρηση μας από τη συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος”

Αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε δημόσια για την επιλογή μας να αποχωρήσουμε από τη συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος” καθώς έχουμε αντιληφθεί πως έχουν υπάρξει διάφορες παρανοήσεις και διαστρεβλώσεις σχετικά με αυτή και τις αιτίες της. Τοποθετούμαστε δημόσια γιατί αδυνατούμε πρακτικά και δεν έχουμε καμία διάθεση να ακολουθούμε και να αντιστρέφουμε οποιαδήποτε κουβέντα αφορά εμάς ή συντρόφους μας, όταν λαμβάνει χώρα σε σημεία αταίριαστα με τη διεξαγωγή πολιτικών διαδικασιών, όπως ταβέρνες, ψησταριές, καφενεία και ουζερί.

Η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος” δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2010, ύστερα από την πλαισίωση του πολιτικού καλέσματος της συλλογικότητας μας από αρκετούς ακόμα συντρόφους και συντρόφισσες. Μέσα στα 4 περίπου χρόνια της ύπαρξης της, κατάφερε – στο μέτρο των δυνατοτήτων της κάθε φορά, καθώς η σύνθεση αλλά και ο αριθμός των μελών της συνέλευσης άλλαξε αρκετές φορές μέσα σε αυτό το διάστημα- να αποτελέσει ένα διαρκές πεδίο πολιτικής ζύμωσης και να διαμορφώσει μια σημαντική εστία αντιπαράθεσης με το κράτος και τ’ αφεντικά, σε μια περίοδο που η επίθεση τους στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας ήταν (και συνεχίζει να είναι) αμείλικτη. Μέσα από την παρουσία μας σε απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, με τη στήριξη και τη διαρκή προσπάθεια ενίσχυσης και σύνδεσης των εργατικών αγώνων, με τη δημιουργία εκδόσεων, με μια σειρά εκδηλώσεις και παρεμβάσεις σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, η συνέλευση κατόρθωσε να αποτελέσει κεντρικό σημείο αναφοράς για το αναρχικό κίνημα στην Πάτρα και να λειτουργήσει προωθητικά σε πολλές περιπτώσεις για το ευρύτερο κίνημα, τις στοχεύσεις και τις διαδικασίες του. Παράλληλα, μέσω συνεχών συζητήσεων στο εσωτερικό της, η συνέλευση επιχείρησε να καλύψει ένα κενό που είχαμε διαγνώσει ως υπαρκτό στις αναρχικές πολιτικές διαδικασίες της Πάτρας μέσω της πολιτικής και θεωρητικής ανάλυσης ζητημάτων που άπτονταν της εργασίας, της ταξικότητας και της κρίσης.

Τους τελευταίους μήνες, μας είχε γίνει εμφανές πως η διαδικασία έδειχνε να κλείνει τον κύκλο της, καθώς η ύπαρξη κομβικών πολιτικών διαφωνιών και εκ διαμέτρου αντίθετων θέσεων και στρατηγικών/τακτικών επιλογών στο εσωτερικό της, οδηγούσε σε επαναλαμβανόμενες διαφωνίες, αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις. Οι εκ διαμέτρου αντίθετες, και πολλές φορές αντιθετικές θέσεις και απόψεις των επιμέρους υποκειμένων της συνέλευσης, αντικατοπτρίζονταν επίσης και σε συχνές, επαναλαμβανόμενες και οριακές πολιτικές συγκρούσεις και σε άλλες πολιτικές διαδικασίες, στις οποίες συμμετείχαμε ως αυτόνομα πολιτικά υποκείμενα. Όλα αυτά έδειχναν για εμάς πως η συνέλευση είχε βρει τα πολιτικά της όρια.

Παράλληλα, το γεγονός πως ο εργαλειοφόρος αποτελούσε ένα ανοιχτό πολιτικό υποκείμενο, όσον αφορά τη διαδικασία και τη δομή του, επέτρεπε στον καθένα να συμμετέχει σε αυτή χωρίς καμιά συγκεκριμένη δέσμευση και ίχνος συνέπειας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η συνέλευση να εγκολπώσει στο εσωτερικό της άτομα που μπαινόβγαιναν στη διαδικασία κατά το δοκούν, κατέθεταν και επέμεναν να επαναφέρουν θέσεις άσχετες με την αναρχική πολιτική σκέψη και ηθική, που επιτίθονταν σε αρχές, επιλογές και έννοιες όπως η συλλογικοποίηση, η πολιτική οργάνωση και δέσμευση και τοποθετούσαν -πρακτικά και θεωρητικά- το “εγώ” (στη συγκεκριμένη περίπτωση το δικό τους “εγώ”) υπεράνω οποιασδήποτε συλλογικής απόφασης. Τα διαδικαστικά κενά που επιφέρει η πλήρης ανοιχτότητα της δομής μιας πολιτικής διαδικασίας έκαναν τρομερά δύσκολη την αυτοπροστασία της συνέλευσης απέναντι τους. Εξαιτίας μάλιστα της αδυναμίας που είχε η άποψή τους σε οποιαδήποτε πολιτική αναμέτρηση της στο εσωτερικό της συνέλευσης, άρχισαν να εκφράζουν τα πρώτα συμπτώματα κομπλεξισμού εις βάρος της δικής μας συλλογικότητας, αλλά και άλλων συντρόφων.

Συμπτώματα τα οποία, επειδή δεν είχαν το πολιτικό θάρρος να εκφράσουν στο εσωτερικό της συνέλευσης, συνήθιζαν να τα εκδηλώνουν σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (twitter), καταφερόμενοι με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε βάρος συντρόφων της δικής μας συλλογικότητας, τολμώντας μάλιστα να αναφερθούν σε πολιτικές συλλογικότητες άλλων πόλεων και σε πολιτικές και συντροφικές σχέσεις, που ούτε γνωρίζουν, ούτε τους αφορούν, ούτε είναι σε θέση να κατανοήσουν. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με αφορμή την ανάρτηση ενός πολιτικού-ιδεολογικού κειμένου γενικότερου ενδιαφέροντος στο site της συνέλευσης από συντρόφους, δεν δίστασαν να επιτεθούν ξανά μέσω του συγκεκριμένου μέσου (twitter) με υβριστικούς χαρακτηρισμούς και απειλές εναντίον τους. Ενώ κατά δήλωσή τους, ύστερα από το πολιτικό τους ξεγύμνωμα στο εσωτερικό της συνέλευσης από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της, θα απέσυραν τα εν λόγω σχόλια από τη δημόσια θέα, δεν το έκαναν τελικά, πράγμα που τους καθιστά -μεταξύ άλλων- πολιτικά αφερέγγυους και επικίνδυνους. Απογοητευτική ήταν και η στάση άλλων μελών της συνέλευσης που προσπάθησαν να προσπεράσουν το ζήτημα ως ασήμαντο και λήξαν.

Η απόφαση μας να αποχωρήσουμε από την συνέλευση του εργαλειοφόρου είχε ως αφορμή τα συγκεκριμένα περιστατικά. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, είχαμε εντοπίσει διάφορα πολιτικά αδιέξοδα στο εσωτερικό της, και κρίνοντας πως είχε κλείσει τον κύκλο της, καταθέσαμε σε αυτήν την πρόταση αυτοδιάλυσης της. Μεγάλο κομμάτι των συντρόφων και συντροφισσών της συνέλευσης συμφώνησε και αποχώρησε, ενώ ένα άλλο κομμάτι δεν έκανε αποδεκτή την πρόταση και παρέμεινε κρατώντας τη διαδικασία ενεργή.

Ως αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος, έχουμε αποδείξει μέσα από τη δεκαετή παρουσία μας στο αναρχικό κίνημα, την αγωνιστική και αλληλέγγυα στάση μας, τη συντροφική και ανοιχτή μας διάθεση απέναντι σε όσους αγωνιστές συνυπάρχουμε σε αγώνες και σε πολιτικές διαδικασίες. Θεωρούμε πως οι διάφορες διαφωνίες και αντιπαραθέσεις πρέπει και οφείλουν να γίνονται με πολιτικούς όρους και στεκόμαστε κάθετα αντίθετοι στο παραπολιτικό κουτσομπολιό, την ίντριγκα και τις λογικές που αναπαράγουν παθογένειες “χώρων” και “μικρόκοσμων” εντός του αναρχικού κινήματος.

Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση μας δεν είναι άλλη από την επιμονή μας στο δημιουργικό ξεπέρασμα των ηττημένων κι ανυπόφορων πια παραπολιτικών παρεϊσμών, των σεχταρισμών και των κανιβαλισμών τους. Σε μια περίοδο που η επίθεση των κυρίαρχων, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, διεξάγεται σφοδρότατα σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, και που ως αναρχικοί συμμετέχουμε ενεργά και αδιάλειπτα στην κοινωνική και ταξική αντίσταση που ορθώνεται απέναντι της, μέσω της συνδιαμόρφωσης ευρύτερων αγωνιστικών μετώπων από τα κάτω σε επίπεδο θεματικό, τοπικό και κεντρικό αλλά και μέσω της προσπάθειας οργανωτικής ανασυγκρότησης του αναρχικού κινήματος πάνω σε συγκεκριμένες αρχές, θέσεις και στοχεύσεις, στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους και της κοινωνικής επανάστασης, ελπίζουμε να μη χρειαστεί να επανέλθουμε στην υπόθεση αυτή. Σε περίπτωση όμως που χρειαστεί, είμαστε εδώ για να το κάνουμε…

Αναρχική Ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”
Πάτρα, 8 Μάη 2014

δυσήνιος ίππος Συνελευσεις

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

 

Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την κρατική καταστολή που δέχτηκαν οι καταλήψεις μας στην Πάτρα, αγωνιζόμενα κομμάτια που δραστηριοποιούνταν μέσα σε αυτές επέλεξαν να πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους στο εργατικό κέντρο. Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, θεωρούμε αυτόν τον χώρο ένα ανοιχτό πεδίο για τους από τα κάτω και ως εκ τούτου η απόφαση μας να λειτουργούμε μέσα στο Ε.Κ.Π. πέρα από την αναγκαιότητα της στέγασης, μετά την εκκένωση των χώρων αγώνα, έχει και αμιγώς πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά.

Σταθερές εβδομαδιαίες συνελεύσεις όπως ο εργαλειοφόρος και η Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης, οι έκτακτες συνελεύσεις αγωνιζόμενων κομματιών της Πατρινής κοινωνίας αλλά και οι διαδικασίες της κίνησης ανέργων, ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, έχουν μετατρέψει το Ε.Κ.Π. μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα ζωντανό και κινηματικό χώρο και όχι σε ένα νεκρό και άδειο κτήριο που το στοιχειώνουν τα χαρτιά και οι σφραγίδες των ξεπουλημένων γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Στη δικιά μας αντίληψη δεν υπάρχουν αγωνιστικά ή μη αγωνιστικά εργατικά κέντρα. Ο «επίσημος» συνδικαλισμός όπως είναι δομημένος, όχι μόνο δεν αποτελεί ανάχωμα για την εργατική τάξη ενάντια στα αφεντικά, αλλά επιπροσθέτως προσφέρει υπηρεσίες στο κεφάλαιο, οπισθοχωρώντας σε κάθε ταξική διεκδίκηση, συνομιλώντας και πηγαίνοντας παράλληλα με την κυριαρχία και χτίζοντας καριέρες κομματικών συνδικαλιστικών στελεχών πάνω στα συντρίμμια των εξαθλιωμένων της κοινωνίας.

Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους θέλουν τα Ε.Κ. αποστειρωμένα και όχι κέντρα αγώνα. Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους δεν θέλουν να παραχωρήσουν γραφείο στην κίνηση ανέργων, ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, επειδή είναι μια οριζόντια δομή, χωρίς κομματικό προσδιορισμό, με αδιαμεσολάβητα και κινηματικά χαρακτηριστικά. Αυτό το γεγονός τους φοβίζει γιατί δεν μπορούν να την ελέγξουν και ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν το αποβάλλουν και του επιτίθενται με συκοφαντίες.

Επιπροσθέτως, η τελευταία επινόηση των γραφειοκρατών ακούει στον τίτλο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ – ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ!
Συγκεκριμένα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είδαμε να ξεπετάγεται στο Ε.Κ.Π. μια ιδιωτική επιχείρηση. Πριν καν το καταλάβουμε, είδαμε έκπληκτοι φωτεινές επιγραφές, τραπέζια και καρέκλες πολυτελείας στην είσοδο και στον ημιόροφο. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας έδιωχνε παιδάκια Ρομά από την είσοδο του κτηρίου, ενώ αφίσες που παραδοσιακά κολλούνται στην είσοδο πλέον ξεκολλούνται καθώς χαλάνε την πρόσοψη της καφετέριας με το ξύλινο πάτωμα και τις μεγάλες τζαμαρίες. Η διοίκηση του Ε.Κ.Π., παραχωρώντας τον ημιόροφο του κτηρίου σε ιδιώτη προκειμένου να το μετατρέψει σε καφετέρια πολυτελείας, ξέρει πολύ καλά που αποσκοπεί. Ξέρει πολύ καλά ότι μετατρέποντας έναν χώρο των εργατών σε χώρο εμπορίου, συμβολικά αλλά και πρακτικά, προσπαθεί να προσδώσει απολιτίκ χαρακτηριστικά σ’ αυτό το σημείο αναφοράς για τους ταξικούς αγώνες στην πόλη μας. Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία το χρονικό διάστημα στο οποίο πραγματοποιείται. Όπως προαναφέρθηκε, το τελευταίο 6μηνο έχουν πληθύνει οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο Ε.Κ.Π. και το έχουν πλαισιώσει με εκείνα τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που δεν υπήρχαν μέχρι πρότινος. Αυτή η συνθήκη έχει ενοχλήσει τη διοίκηση, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση που ούτε μπορεί να ελέγξει ούτε φυσικά επιθυμεί μαχητικές εστίες αγώνα μέσα σε έναν χώρο που απαρτίζεται από επαγγελματίες ξεπουλημένους γραφειοκράτες, από σωματεία-σφραγίδες και από τη λογική της πλήρους σύμπλευσης με το κράτος και τα αφεντικά.

Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος δηλώνουμε ότι τέτοιου είδους μεθοδεύσεις θα μας βρουν απέναντι τους. Το Ε.Κ.Π. ανήκει στα αγωνιζόμενα κομμάτια της Πατρινής κοινωνίας, ανήκει στην ίδια την εργατική τάξη και δεν είναι κτήμα καμίας συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, πόσο μάλλον χωράφι ενός ιδιώτη. Να είναι σίγουροι οι κηφήνες – επαγγελματίες γραφειοκράτες ότι το καινούργιο τους τέχνασμα ενάντια στον κόσμο του αγώνα θα πέσει στο κενό. Από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να πραγματοποιούμε τις συνελεύσεις μας στο Ε.Κ.Π., να κολλάμε τις αφίσες μας, να κρεμάμε τα πανό μας στην είσοδο και να κρατάμε το χώρο ζωντανό αλλά και προπύργιο στους καιρούς του ταξικού και κοινωνικού πολέμου που διανύουμε και στις μάχες που έρχονται και θα δώσουμε.

ΕΞΩ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Κ.Π.
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ
ΟΥΤΕ Π.Α.ΜΕ. ΟΥΤΕ Γ.Σ.Ε.Ε. ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ

εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

συνέλευση κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

δυσήνιος ίππος Πορειες - Εκδηλωσεις

Παρέμβαση του εργαλειοφόρου στην κινητοποίηση των εμπορουπαλλήλων Πάτρας για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές

Το πρωί της Κυριακής 15 Δεκέμβρη ο σύλλογος εργατουπαλλήλων Πάτρας καλούσε σε συγκέντρωση και διαμαρτυρία ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Η προσέλευση κόσμου στη συγκέντρωση, που είχε καλεστεί στον πεζόδρομο της Αγ. Νικολάου, στο εμπορικό κέντρο, ήταν περιορισμένη.

Φωτογραφία0255
Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος, καμιά 80αριά περίπου (εμπορουπάλληλοι, μέλη αριστερών οργανώσεων και αναρχικοί) διασκορπίστηκαν στα γύρω καταστήματα μοιράζοντας κείμενα, μιλώντας με τους περαστικούς αλλά και αποτρέποντας αρκετούς που θεώρησαν ιδανικό το πρωί της Κυριακής για μια βόλτα απ’ τα μαγαζιά, την ίδια μέρα που οι εργαζόμενοι σε αυτά αμείβονταν με 10 ευρώ μεροκάματο.
Φωτογραφία0259
Ευχάριστη εντύπωση προξένησε η μαχητικότητα αρκετών εμπορουπαλλήλων που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, οι οποίοι δε σταμάτησαν στιγμή να ντουντουκίζουν, να κάνουν θόρυβο με σφυρίχτρες και σειρήνες και να εξηγούν στους περαστικούς τί ξεζούμισμα σηματοδοτεί για όλους τους εργαζόμενους η καθιέρωση της εργάσιμης Κυριακής.

Φωτογραφία0257
Αξίζει να σημειωθεί πως οι ιδιοκτήτες του pink woman (κατάστημα με είδη ρούχων στην οδό Μαιζώνος) επιτέθηκαν σε σύντροφο που έριξε φυλλάδια στο μαγαζί τους και αμέσως έσπευσε η αστυνομία να τους φυλάξει. Τα αφεντικά αυτά, όπως και οι υπόλοιποι Πατρινοί μαγαζατοραίοι, θεωρείται αυτονόητο πως παραδόθηκαν στη γενική χλεύη και κατακραυγή.
Φωτογραφία0258
Δυστυχώς, κάποιος κόσμος προκλητικά υπερασπιζόταν το ”δικαίωμά” του να ψωνίζει τις Κυριακές, χωρίς να λογαριάζει πως αύριο πιθανόν να βρεθεί στη θέση να δουλεύει τις Κυριακές για πέντε δεκάρες.
Φωτογραφία0256
Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε άλλο τρόπο να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο παρά μόνο συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας. Μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης, μέσα από ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες μπορούμε με τη συλλογική μας δράση και με αλληλεγγύη να παλέψουμε για ένα άλλο σύστημα, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, για μια κοινωνία, στην οποία όλοι εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο θα μπορούμε να ζούμε χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Το κείμενο του εργαλειοφόρου που μοιραζόταν στη συγκέντρωση είναι εδώ: http://ergaleioforos.squat.gr/2013/12/15

ενημέρωση από http://ergaleioforos.squat.gr/

δυσήνιος ίππος Συνελευσεις

Κείμενο του εργαλειοφόρου ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές

Φωτογραφία0255

ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Διανύουμε την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στο μηχανισμό στήριξης και είναι πλέον φανερό οτι τα εργατικά κεκτημένα των προηγούμενων χρόνων, τσακίζονται υπό το πρόσχημα της κρίσης, στην ουσία όμως διαλύονται για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κερδοφορία του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα, οι μαζικές απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, οι ορδές των ανέργων, δηλώνουν την ολοένα και μεγαλύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των καπιταλιστών. Όλα τα παραπάνω τίθενται μέσα από το πρίσμα της ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης όμως που αφορά στα κέρδη των αφεντικών και όχι στις πραγματικές ανάγκες των από τα κάτω. Το κράτος επίσης, ως ο διαχειριστής ενός καπιταλιστικού συστήματος σε βαθιά δομική κρίση, έχει εγκαθιδρύσει ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπου σύμφωνα με το δόγμα μηδενικής ανοχής, οποιοσδήποτε αντιδρά απέναντι στη λεηλασία της ζωής του καταστέλλεται βίαια. Είναι αλήθεια όμως ότι στην παρούσα κρίση το κεφάλαιο συνεχίζει να κερδοφορεί πατώντας πάνω στο τσάκισμα των εργασιακών κεκτημένων αλλά και στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος (βλ. Σκουριές Χαλκιδικής). Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την κερδοφορία του ελληνικού κεφαλαίου είναι το ότι οι ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 3 χρόνια έχουν υπερδιπλασιάσει τα κέρδη τους.

Μέσα σ’αυτά τα πλαίσια της ”ανάπτυξης” – και των ψευδών προσδοκιών που μπορεί να σημαίνει αυτό για ένα κομμάτι κόσμου – έρχεται και το μέτρο για το άνοιγμα των καταστημάτων κάποιες Κυριακές του χρόνου. Αν σήμερα περάσει το μέτρο αυτό για επτά Κυριακές χωρίς αντιδράσεις, τότε ανοίγει ο δρόμος για την καθολική επέκτασή του όλες τις Κυριακές του χρόνου. Η επέκταση λοιπόν του ωραρίου – και στην ουσία η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας – σε συνθήκες κρίσης, ανέχειας και εξαθλίωσης έχει μόνο έναν ωφελημένο, το κεφάλαιο είτε μικρό είτε μεγάλο. Ταυτόχρονα, η λειτουργία των καταστημάτων με τους ίδιους εργαζόμενους σημαίνει γι’ αυτούς μικρότερα μεροκάματα, ξεζούμισμα και ζωή λάστιχο, ενώ από την άλλη σημαίνει αύξηση του κέρδους των μεγάλων καταστημάτων. Κανένας εργοδότης δεν θα προσλάβει ούτε έναν επιπλέον υπάλληλο, για να ανοίγει τις Κυριακές, κανένα αφεντικό δεν θα πληρώσει αυτά που πρέπει για τη δουλειά την Κυριακή.

Επιπροσθέτως, αν κάποιος εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει, απειλείται άμεσα με απόλυση και έτσι αναγκάζεται να απαρνηθεί ώρες από τον ελεύθερό του χρόνο και την προσωπική του έκφραση, μπαίνοντας ακόμα πιο πολύ στο ρόλο του μισθωτού σκλάβου. Εν ολίγοις, η δουλειά τις Κυριακές όχι μόνο πατά αλλά και επιτείνει την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να μπορεί το ντόπιο αλλά και υπερεθνικό κεφάλαιο να συνεχίζει να παράγει κέρδος για το ίδιο και εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.

Αντίθετα εμείς, ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, δε στρεφόμαστε ενάντια μόνο στην επέκταση του εργάσιμου ωραρίου και τις Κυριακές αλλά ακόμα περισσότερο αποστρεφόμαστε και την ίδια τη μισθωτή εργασία. Γιατί η μισθωτή εργασία ή μάλλον μισθωτή σκλαβιά υπάρχει μόνο και μόνο, για να διαιωνίζει την εκμετάλλευση των εργατών από τα αφεντικά. Για να μπορούν τα αφεντικά να οικειοποιούνται την υπεραξία των εργαζομένων, αντιμετωπίζοντάς τους ως άψυχους παραγωγικούς συντελεστές, ούτως ώστε να σωρρεύουν κέρδος πάνω στο κέρδος, να το μετατρέπουν σε κεφάλαιο και έτσι να γυρνά το γρανάζι του καπιταλισμού, συνθλίβοντας τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Στρεφόμαστε λοιπόν ενάντια και παλεύουμε τους ντόπιους και μη κεφαλαιοκράτες, που σκοπεύουν να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους υποτιμώντας την εργασία και τη ζωή μας αλλά αγωνιζόμαστε και ενάντια στο κράτος, που ρυθμίζει τους όρους της μισθωτής σκλαβιάς και αυτής της λεηλασίας.

Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε άλλο τρόπο να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο παρά μόνο συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας. Ως αναρχικοί προτάσουμε τη σύνδεση των αγώνων και των αγωνιζόμενων κομματιών μεταξύ τους ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση και την τρομοκρατία του κράτους. Ούτως ή άλλως, άνεργοι και εργαζόμενοι βρισκόμαστε στο ίδιο καράβι που βουλιάζει, καθώς σήμερα κάποιοι έχουν δουλειά, αύριο όμως θα βρεθούν και αυτοί στην ανεργία. Μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης, μέσα από ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες μπορούμε με τη συλλογική μας δράση και με αλληλεγγύη να παλέψουμε για ένα άλλο σύστημα, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, για μια κοινωνία, στην οποία όλοι εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο θα μπορούμε να ζούμε χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

40 ΩΡΕΣ ΓΙΑ 400 ΕΥΡΩ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ

εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

συνέλευση κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

http://ergaleioforos.squat.gr

δυσήνιος ίππος Συνελευσεις

Εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης για τους 4 διωκόμενους αναρχικούς

1450188_10151875235443579_517569438_n…που συνελήφθησαν κατηγορούμενοι για οπλοκατοχή επειδή έφεραν 10 σημαίες στην απεργιακή πορεία της 25ης Σεπτέμβρη στην Πάτρα

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

19.00 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ

21.00 ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ (ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ)

ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ (ΤΣΑΜΑΔΟΥ ΚΑΙ Ρ. ΦΕΡΑΙΟΥ)

εργαλειοφόρος |συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά
συνέλευση κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

http://ergaleioforos.squat.gr/

δυσήνιος ίππος Πορειες - Εκδηλωσεις

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 4 συλληφθέντες αναρχικούς της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη στην Πάτρα

IMG_20131101_175104

IMG_20131101_180247

IMG_20131101_183811

Την Παρασκευή 1/11 πραγματοποιήθηκε στο Παράρτημα συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους 4 συντρόφους του εργαλειοφόρου, που συνελήφθησαν στην πορεία στις 25/9 και περνάνε από δίκη στις 6/11 με την κατηγορία της οπλοκατοχής για 10 σημαίες που έφεραν. Μοιράστηκε σε εκατοντάδες αντίτυπα το κείμενο της συνέλευσης αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος (http://ergaleioforos.squat.gr/2013/10/19).

Η σύλληψη των 4 συντρόφων μας σχετίζεται με την εντεινόμενη ποινικοποίηση των απεργιών. Συλλαμβάνοντάς τους, χτυπάνε κάθε απεργό, κομμουνιστή, αντιφασίστα, απεργό, καταληψία, διαδηλωτή, την ίδια την εργατική τάξη. Σχετίζεται επίσης με το επικοινωνιακό παιχνίδι των ”δύο άκρων”. Το κράτος προσπαθεί να φανεί ως ο παντοδύναμος ρυθμιστής που καταστέλλει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια που το ίδιο θέτει. Αυτοπροβάλλεται ως εγγυητής της ομαλότητας, της τάξης και της ασφάλειας, την ίδια στιγμή που σαρώνει κυριολεκτικά τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από κάτω. Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε πως βρισκόμαστε συνειδητά στο δρόμο του ταξικού αγώνα, κομμάτι και οι ίδιοι του προλεταριάτου, σε ευθεία σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο. Θα υπερασπιστούμε την παρουσία μας στο δρόμο και τη χρήση των μέσων που επιλέγουμε στον αγώνα αυτό είτε για αυτοάμυνα είτε για περιφρούρηση είτε για επίθεση.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 9.00

δυσήνιος ίππος Πορειες - Εκδηλωσεις

Συγκέντρωση – μικροφωνική αλληλεγγύης για τους 4 διωκόμενους συντρόφους του εργαλειοφόρου

DSC_0425

DSC_0426

Το πρωί του Σαββάτου 26 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στην πλατεία στα Ψηλαλώνια από τη συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος για τα 4 μέλη της συνέλευσής μας που συνελήφθησαν από την αστυνομία στην τελευταία απεργία. Κατά τη διάρκεια της μικροφωνικής μοιράστηκαν το κείμενο των συλληφθέντων (http://ergaleioforos.squat.gr/2013/10/03/) καθώς και το κείμενο της συνέλευσης του εργαλειοφόρου (http://ergaleioforos.squat.gr/2013/10/19/).Οι σύντροφοί μας δικάζονται με την κατηγορία της οπλοκατοχής (για τις 10 σημαίες που κουβαλούσαν μετά το τέλος της απεργιακής πορείας στην Πάτρα την 25η Σεπτέμβρη). Η δίκη θα γίνει στις 6 Νοέμβρη στα δικαστήρια της Πάτρας.

Η επόμενη μικροφωνική-συγκέντρωση είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 1 Νοέμβρη 17:30μμ στο Παράρτημα καθώς και

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6/11 ΣΤΙΣ 09:00πμ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ !

ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !

αναδημοσίευση από http://ergaleioforos.squat.gr/

δυσήνιος ίππος Συνελευσεις

Αφίσα από τον εργαλειοφόρο για τη δίωξη για οπλοκατοχή 4 αναρχικών-μελών της συνέλευσης

Πατρα

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 17.30 ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 9.00

το κείμενο των διωκόμενων για την υπόθεση τους βρίσκεται εδώ

το κείμενο του εργαλειοφόρου για τη δίωξη των 4 μελών του που συνελήφθησαν μετά τη λήξη της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη βρίσκεται εδώ

δυσήνιος ίππος Συνελευσεις

Κείμενο του εργαλειοφόρου με αφορμή τη διώξη 4 μελών του για οπλοκατοχή…

1

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ, ΔΕ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !

Μετράμε ήδη την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στον μηχανισμό στήριξης και έχει γίνει προ πολλού φανερό ότι, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί ο καπιταλισμός την ίδια του την κρίση, γίνεται ένα βίαιο πέρασμα στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα (βλ. διάλυση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, ανηλεής ανταγωνισμός στον ιδιωτικό). Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Το ”κράτος πρόνοιας”, ένα προγενέστερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης, όπου η συναίνεση των από κάτω εξαγοραζόταν με στοιχειώδεις έστω παροχές και επιδόματα προς τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους, τα τελευταία χρόνια έχει δώσει τη θέση του σε ένα κράτος καταστολής, ελέγχου και τρομοκράτησης των αντιστεκόμενων. Η περιβόητη ”ανάπτυξη”, που ευαγγελίζονται τα αφεντικά, είναι ξεκάθαρο πλέον πως πατάει πάνω στη διάλυση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, πάνω στην μετατροπή της κοινωνίας σε ένα απέραντο εργασιακό κάτεργο. Ακόμα χειρότερα, έρχεται με όρους όχι μόνο οικονομικής, αλλά και φυσικής εξόντωσης των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας.
 
Σύμφωνα με τα παραπάνω, το κράτος και οι μηχανισμοί του (κυβέρνηση, δικαστές και αστυνομία), ως διαχειριστές αυτού του σάπιου συστήματος, κάνουν ό,τι μπορούν για να πατάξουν τις φωνές αντίστασης. Θυμόμαστε όλες τις απεργιακές πορείες που τσακίστηκαν από τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ., τις επιστρατεύσεις των απεργών καθηγητών, των απεργών του ΜΕΤΡΟ και των λιμενεργατών το προηγούμενο διάστημα, την κρατική βία και τρομοκρατία που υφίστανται οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι των χωριών της Β.Α. Χαλκιδικής, όπως επίσης και τις βίαιες εκκενώσεις των καταλήψεων του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, ακριβώς διότι αυτές αποτελούν αγκάθι στα πλευρά του συστήματος. Θυμόμαστε ακόμα τις χιλιάδες απολύσεις και τις εκατοντάδες αυτοκτονίες τα τρία τελευταία χρόνια που στην ουσία όμως είναι θύματα της βίας τους κράτους . Όπως επίσης θυμόμαστε τους χιλιάδες μετανάστες που εξακολουθούν να βρίσκονται φυλακισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της αστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς εξαθλίωσης, επειδή μέσα στην ”ανάπτυξη” που οραματίζονται οι κυρίαρχοι, αυτοί περισσεύουν. Τέλος, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους καταληψίες μαθητές σε Λαμία και Ηγουμενίτσα  που συνελήφθησαν, επειδή αντιδρούσαν στην υποβάθμιση του σχολείου τους. Όλοι θύματα της βίας κράτους και κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο της κρατικής βίας εντάσσουμε και τη σύλληψη τεσσάρων συντρόφων μας, μετά το τέλος της απεργιακής πορείας στην Πάτρα στις 25/9, στην οποία συμμετείχαμε ως συνέλευση με δικό μας μπλοκ. Οι τέσσερις σύντροφοί μας συνελήφθησαν με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις δέκα σημαίες που κουβαλούσαν στην πορεία και δικάζονται στις 6/11/13. Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, μετρώντας την τέταρτη χρονιά παρέμβασής μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, με στόχο την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, τη σύνδεση των αγώνων και των αντιστεκόμενων κομματιών μεταξύ τους, και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, δηλώνουμε απερίφραστα πως τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις μας εξοργίζουν. Δηλώνουμε πως τίποτε απ’ όσα έχουν σχεδιαστεί για το φίμωμα του λόγου και της δράσης των κοινωνικών αγωνιστών δεν πρόκειται να περάσει. Βρισκόμαστε συνειδητά στο δρόμο του ταξικού αγώνα, κομμάτι και οι ίδιοι του προλεταριάτου, σε ευθεία σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, μέχρι την κοινωνική επανάσταση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Θα υπερασπιστούμε την παρουσία μας στο δρόμο και τη χρήση των μέσων που επιλέγουμε στον αγώνα αυτό είτε για αυτοάμυνα είτε για περιφρούρηση είτε για επίθεση. Μετά την ποινικοποίηση των αντιασφυξιογόνων μασκών, την ίδια στιγμή που η αστυνομία πλησιάζει ολοένα και περισσότερο το στρατό σε εξοπλισμό, τώρα φαίνεται ότι πάνε να ποινικοποιήσουν και τις σημαίες, οι οποίες αποτελούν, μαζί με τα πανώ και τα κείμενα, μια πολιτική σφραγίδα στο δρόμο. Πρώτη φορά γίνεται σύλληψη για σημαίες, και ως εκ τούτου η δίκη στις 6 Νοέμβρη έχει βαρύνουσα σημασία για την υπεράσπιση των απεργιακών (και όχι μόνο) κινητοποιήσεων.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το κλίμα της ταξικής πόλωσης, ιδιαίτερα μετά τις αντιφασιστικές πορείες και συγκρούσεις με την αστυνομία που ακολούθησαν την πολιτική δολοφονία του εργάτη αντιφασίστα Παύλου Φύσσα (Killah P) από μαχαίρι χρυσαυγίτη, και επιπλέον σε μια περίοδο παρατεταμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, το κράτος έρχεται να αυτοπροβληθεί ως το μέσο μεταξύ των δύο ”άκρων”. Τραβάει από τη μια το αυτί των πιστών σκυλιών του, του φασιστικού δηλαδή παρακράτους, ακριβώς επειδή ο σφιχτός εναγκαλισμός του με τους παρακρατικούς τραμπούκους , όπως συνέβαινε  σε μια προηγούμενη  χρονική περιόδο, δεν του είναι καθόλου χρήσιμος στην παρούσα συγκυρία. Από την άλλη, αντιμετωπίζει και καταστέλλει ως ”άκρο” οποιονδήποτε  αντιστέκεται και με αξιοπρέπεια παλεύει ενάντια στη λεηλασία της ζωής του. Συν τοις άλλοις, το κράτος παρουσιάζεται να στρέφεται ενάντια στη Χ.Α, προκειμένου να φανεί ότι καθαρίζει ο παρακρατικός-ακροδεξιός βραχίονάς του, ούτως ώστε να μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει σε δεύτερο χρόνο και πάλι ενάντια στο ταξικό κίνημα. Ταυτόχρονα, αυτοπροβάλλεται ως εγγυητής της ομαλότητας, της κανονικότητας, της τάξης και της ασφάλειας, την ίδια στιγμή που σαρώνει κυριολεκτικά τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από τα κάτω. Αυτό που φαίνεται, λοιπόν, είναι οτι δήθεν κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους δολοφόνους φασίστες και τον αγωνιζόμενο κόσμο, για να φανεί στην κοινωνία ως ο παντοδύναμος ρυθμιστής που μπορεί να καταστείλει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια που το ίδιο θέτει. 
Παρ’όλα αυτά δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση όλο αυτό το στημένο πανηγυράκι των μιντιακών αποκαλύψεων για την Χ.Α. καθώς και η σύλληψη κάποιων μελών της. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε προφανώς την αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους. Στην παρούσα φάση αυτό που υπογραμμίζουν οι κρατικοί φορείς είναι ότι η μόνη βία που είναι ανεκτή είναι η βία του κράτους. Σύμφωνα με δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη ”…νόμιμη βία είναι η βία των σωμάτων ασφαλείας.” Κι ενώ φαινομενικά τραβάνε το αυτί των φασιστών, διότι «ξέφυγαν», στην πραγματικότητα προειδοποιούν όσους αγωνίζονται για το τι αντιμετώπιση τους περιμένει αν αμφισβητήσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, αν τολμήσουν να αντεπιτεθούν δυναμικά. Στην ουσία όμως το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο εξέθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια τη δολοφονική αυτή συμμορία για να εξυπηρετήσει τα δικά τους σχέδια. Συγκεκριμένοι εφοπλιστές και βιομήχανοι χρηματοδοτούσαν τη Χ.Α., ώστε να συντηρεί τα τάγματα εφόδου της, για να στρέφονται ενάντια σε εργάτες, ντόπιους και μετανάστες. 
Και ασφαλώς βόλεψε πολύ ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης και η αλλαγή της ατζέντας την παρούσα στιγμή. Οι ίδιοι που τώρα δηλώνουν «αντιφασίστες» είναι που έφεραν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό την ακροδεξιά ρητορική και τη Χρυσή Αυγή. Είναι οι ίδιοι που εξαπέλυσαν το κρατικό πογκρόμ του Ξένιου Δία εναντίον χιλιάδων μεταναστών πέρυσι το Σεπτέμβρη και τους στοίβαξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, και τώρα δηλώνουν σοκαρισμένοι δήθεν από τις ρατσιστικές επιθέσεις της ΧΑ. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι το φασισμό δεν θα τον πολεμήσει το κράτος. Ίσα-ίσα που το κράτος και το κεφάλαιο θα τον χρησιμοποιήσουν ξανά, όποτε τον χρειαστούν. Τον φασισμό θα τον πολεμήσει ο κόσμος του αγώνα, πολεμώντας ταυτόχρονα το σύστημα που τον γεννά και το κράτος που τον θρέφει.
Η σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων μας, συνεπώς, σχετίζεται και με την ολοένα εντεινόμενη ποινικοποίηση της απεργίας αλλά και το επικοινωνιακό παιχνίδι
των «δύο άκρων». Συλλαμβάνοντας τους τέσσερις συντρόφους μας, χτυπάνε κάθε αναρχικό, κομμουνιστή, αντιφασίστα, απεργό, καταληψία, διαδηλωτή, την ίδια δηλαδή την εργατική τάξη.  Το κράτος μπορεί να διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται και εσχάτως και τη βία της Χ.Α., αυτό όμως που δεν αποκηρύσσει είναι το πολιτικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (δολοφονία ενός αντιφασίστα εργάτη και αγωνιστή), το ρατσιστικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν, δολοφονημένου από χρυσαυγίτη και αυτός πέρυσι, καθώς και τις εκατοντάδες των ρατσιστικών επιθέσεων σε βάρος μεταναστών. Πώς μπορεί άλλωστε, αφού εκεί που δεν φτάνει το μαχαίρι του χρυσαυγίτη, φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, τα σύρματα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, η απόφαση ενός δικαστηρίου.
Βάσει λοιπόν όλων των παραπάνω, είναι καίριας σημασίας για τους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, για όλους όσους αγωνιζόμαστε, να τσακίσουμε στην πράξη τη ”θεωρία των δύο άκρων”. Ο κόσμος που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης δεν μπορεί να τοποθετηθεί ως το ένα άκρο μιας γραμμής, που η άλλη της απόληξη είναι οι δολοφόνοι φασίστες. Απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και των φασιστικών τους συμμοριών, ο κόσμος του αγώνα πρέπει με αλληλεγγύη να υπερασπιστεί τη λαϊκή ταξική αντι-βία, ως το κύριο όπλο που διαθέτει για την άμυνα απέναντι στην καπιταλιστική, κρατική και φασιστική βαρβαρότητα. Να οξύνουμε τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις, να ρίξουμε τους σπόρους για την Κοινωνική Επανάσταση, την Κοινωνική Απελευθέρωση, τον Κομμουνισμό και την Αναρχία.
Υψώνουμε τη γροθιά μας σε όσους αρνούνται να υποταχθούν, σε όσους απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φασισμό κράτους και παρακράτους παραμένουν όρθιοι, σε όσους με αξιοπρέπεια αγωνίζονται για την ελευθερία.
 
    ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!
    ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!
    ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ
    ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 9:00 πμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤHΣ ΠΑΤΡΑΣ 
εργαλειοφόρος |συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά
 συνέλευση κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας
δυσήνιος ίππος Δυσηνιος Ιππος, Κειμενα

Σχετικά με τη συλλήψη 4 αγωνιστών μετά τη λήξη της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη στην Πάτρα

1378725_161418277398000_1340724794_n
το πανό του εργαλειοφόρου στην απεργιακή πορεία της 25ης Σεπτέμβρη 
Την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη, ημέρα απεργίας στο δημόσιο τομέα, η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά – εργαλειοφόρος ήταν για ακόμα μια φορά στο δρόμο, στην κατεύθυνση της όξυνσης του ταξικού-κοινωνικού πολέμου. Η πορεία ήταν μικρή και υποτονική, καθώς οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές, γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, σε συνδυασμό με τα εκλογικά «ζυγίσματα» των ηγεσιών της καθεστωτικής αριστεράς δεν στήριξαν τον αγώνα των καθηγητών που βρισκόταν σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αναδιπλωθούν και να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους.

Ως αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, που τη λογική και την πρακτική μας την διέπουν η παρέμβαση σε κάθε πεδίο του κοινωνικού και του ταξικού αγώνα, βρεθήκαμε στην πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Γεωργίου και συμμετείχαμε στο αναρχικό μπλοκ του “εργαλειοφόρου” όπου διασχίζοντας κεντρικούς δρόμους της Πάτρας, καταλήξαμε στο ίδιο σημείο από το οποίο λίγο μετά διαλυθήκαμε. Αμέσως μετά, 4 σύντροφοι μας, μάζεψαν τις σημαίες μας με σκοπό να κατευθυνθούν λίγα μέτρα πιο μακριά προκειμένου να τις αφήσουν σε ένα αυτοκίνητο. Στη μέση της διαδρομής (στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, οδός Κορίνθου και Αγίου Νικολάου), οι σύντροφοι κυκλώνονται από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ οι οποίοι τους ακινητοποιούν, τους ψάχνουν τις τσέπες και τις τσάντες και τους προσαγάγουν στο μπατσομέγαρο. Λίγη ώρα αργότερα οι προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις με την κατηγορία της οπλοκατοχής! Και αναρωτιέται κανείς ποια ήταν τα όπλα; Μα φυσικά οι σημαίες! Αργά το απόγευμα αφήνονται ελεύθεροι, ενώ ορίστηκε δικάσιμος για τις 6 Νοέμβρη.

 Η επίθεση που δέχονται τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας από την κυριαρχία είναι άνευ προηγουμένου. Την ίδια ώρα, που το κράτος προσπαθεί με θεαματικό τρόπο να δείξει δήθεν όλη του την αυστηρότητα ενάντια στους ναζιστές της χρυσής αυγής που το ίδιο την χρησιμοποίησε ως μοχλό πίεσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας και την εξέθρεψε συνειδητά, παράλληλα προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο εγγυητής της ομαλότητας χρησιμοποιώντας τη θεωρία των 2 άκρων. Εξισώνοντας δηλαδή τους παρακρατικούς φονιάδες της χρυσής αυγής με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και ειδικότερα με τους αναρχικούς. Η ρητορική και πρακτική αυτή δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή! Η πρωτοφανής σύλληψη των 4 συντρόφων για σημαίες(!) είναι το συμβολικό μήνυμα του κράτους ότι δίπλα στις προ μιας ημέρας φωτογραφίες με τις ελληνικές σημαίες της χρυσής αυγής, θα στέκονται αυτές της αναρχίας. Ένα ψευδεπίγραφο μήνυμα της κυριαρχίας ότι η σάπια δημοκρατία τους, το σάπιο σύστημα τους μπαίνει ανάχωμα απέναντι στην φασιστική απειλή από τη μια και ένα κυριολεκτικό μήνυμα στην απειλή της κοινωνικής επανάστασης από την άλλη. Ας δούμε όμως πως έχουν πραγματικά τα γεγονότα…

Το κράτος έκτακτης ανάγκης, όπως διαμορφώνεται σήμερα στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε όλο το δυτικό κόσμο, μην έχοντας να προσφέρει πλέον ούτε το βασικό επίπεδο διαβίωσης στους υπηκόους του και θέλοντας παράλληλα να διαιωνίσει την εξουσία του τσακίζοντας τις αντιστάσεις των από τα κάτω, επενδύει στο φόβο και στον αποπροσανατολισμό. Η χρυσή εφεδρεία κάθε τέτοιου κράτους που ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι είναι το αγαπημένο παιδί των αστών, είναι ο φασισμός. Ο φασισμός όμως θέριεψε, άπλωσε το δηλητήριο του σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και άρχισε να φοβίζει τους εξουσιαστές. Οι κυβερνώντες αισθάνθηκαν ότι το θηρίο που εξέθρεψαν ίσως φάει και αυτούς τους ίδιους, άρα έπρεπε να πάρουν μέτρα εναντίον του. Η αφορμή δόθηκε με το αίμα του αντιφασίστα συντρόφου Παύλου Φύσσα ο οποίος έπεσε νεκρός μετά από οργανωμένη επίθεση των παρακρατικών της χρυσής αυγής που τον δολοφόνησαν με μαχαίρι. Το αίμα του ήταν αυτό που έδωσε στο κράτος τη δυνατότητα να γίνει πιο αυστηρό με τα παιδιά του τα οποία ξέφυγαν λίγο περισσότερο από τις πατρικές αγκάλες. Ο οπλισμός των ναζιστών, η εκπαίδευση των ταγμάτων εφόδου σε στρατόπεδα από εκπαιδευτές χρυσαυγίτες άντρες των ειδικών δυνάμεων και η αποδεδειγμένη στενή σχέση των μπάτσων με την παρακρατική συμμορία, οι οποίοι τους προσέφεραν ασυλία, πληροφορίες, ακόμα και έμψυχο δυναμικό, αποδεικνύουν περίτρανα τον διαπλεκόμενο ρόλο της χρυσής αυγής με το κράτος και τους μηχανισμούς του.

Στην άλλη πλευρά -και όχι στο άλλο άκρο-, βρίσκεται ο κόσμος του αγώνα. Ο κόσμος που προσπαθεί να σταθεί όρθιος με αξιοπρέπεια απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην υποβάθμιση και τη λεηλασία των ζωών μας, να αυτοοργανωθεί και να παλέψει για μια άλλη κοινωνία. Όχι αυτή του κράτους και των αφεντικών που ζουν παρασιτικά πάνω στην κοινωνία, την καθυποτάσσουν, την καταστέλλουν, ούτε αυτή των φασιστών και των διεστραμμένων μισάνθρωπων προτύπων τους, αλλά για μια αταξική κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης.

Η κυριαρχία, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μοναδικός της εχθρός είναι αυτοί που εξαθλιώνει και εξεγείρονται εναντίον της. Είναι ο κόσμος της ανασφάλιστης εργασίας, των πενιχρών μεροκαμάτων. Η εργατική τάξη, που βιώνει τις άθλιες συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς, τους εξευτελισμούς και την ταπείνωση από τα αφεντικά. Είναι η νεολαία που γνωρίζει πολύ καλά ότι το μέλλον της είναι η ανεργία και η φτώχεια. Είναι κοντολογίς οι από κάτω αυτού του κόσμου που δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες τους!

 Ως αναρχικοί, υψώνουμε τις μαυροκόκκινες σημαίες μας περήφανα και φωνάζουμε σε όλους τους τόνους ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του συνολικότερου αντικρατικού αγώνα! Οι 4 σύντροφοι μας, συνελήφθησαν ως αναρχικοί και ως αντιφασίστες, καθώς το κράτος από τη μια επιβάλλει το δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια που στρέφονται εναντίον του και παράλληλα αυτοανακηρύσσεται διαιτητής ανάμεσα σε αυτά που βαφτίζει ως άκρα. Στην πραγματικότητα όμως, το κράτος και οι φασίστες είναι τα συγκοινωνούντα δοχεία, οι δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο αγώνας που εστιάζεται μόνο ενάντια στους ναζί, είναι αγώνας αποσπασματικός και καταδικασμένος να φτάσει μέχρι ένα ορισμένο σημείο πριν πάλι οπισθοχωρήσει. Εχθρός της κοινωνίας, εχθρός της ανθρωπότητας και δημιουργός όλων των παραγόντων που κρατάνε τον άνθρωπο όμηρο και καταδικασμένο σε μια άθλια ζωή είναι το κράτος. Η δημοκρατία, επιχειρεί να στήσει το σκηνικό των 2 άκρων, καθώς έχει συμφέρον στην αναπαραγωγή των υπαρχουσών δομών και της αστικής νομιμότητας. Το άκρο όμως είναι αυτοί. Από τη μια, το κράτος και το κεφάλαιο που τρομοκρατούν τους από τα κάτω αυτού του κόσμου είτε μέσω της καταστολής, είτε μέσω της ανεργίας, είτε μέσω της φοροληστείας και του γενικότερου εξατομικευμένου μοντέλου ζωής που προωθούν στο οποίο ο κοινωνικός κανιβαλισμός, ο ανταγωνισμός και ο ατομισμός επιβραβεύονται έναντι της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας. Από την άλλη ο φασισμός ο οποίος εχθρεύεται την ανθρωπότητα και έχει πεταχτεί από τους λαούς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Απέναντι στην κατασκευασμένη λογική των άκρων, παραμένουμε στο επίκεντρο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας

 Είμαστε αυτοί που δικαίως μας φοβούνται, που τρέμουν στην ύπαρξη μας και επιθυμούν τον αφανισμό μας γιατί γνωρίζουν καλά πως μέσα μας “κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο, εδώ, στις καρδιές μας. Αυτός ο κόσμος γεννιέται αυτή τη στιγμή”.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣΤΗΣ 25/9 ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

 ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

 

αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

Πάτρα, 26 Σεπτέμβρη 2013