Ο φόβος είναι η μήτρα της απολυταρχίας και των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Εκεί βασίζονται και αναπτύσσονται οι εξατομικευμένες διαστάσεις, τα πνευματικά κελιά, των εξουσιαζόντων, εκεί που με ενοίκιο διαμένουν οι καταπιεσμένοι.
Continue reading “Για το μαθητικό ζήτημα”
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Το τελευταίο διάστημα, σε συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια, έρχεται προς κατάθεση το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία που εκτός των άλλων προβλέπει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είσαγει όριο φοίτησης και θεσπίζει τη δημουργία αστυνομικού πανεπιστημιακού σώματος. Οι αλλαγές αυτές στοχέυουν στην ενίσχυση των ταξικών φραγμών, στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των εισαχθέντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην εντατικοποίηση των σπουδών, στην πειθάρχηση, τον έλεγχο και την καταστολή των αγώνων των φοιτητών. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας με τα πανεπιστήμια να είναι πλήρως απονεκρωμένα καθώς λειτουργούν μέσω τηλεκπαίδευσης και τις αντιστάσεις που ξεπηδούν από εκεί αρκετά μειωμένες. Βέβαια, η ψήφιση νομοσχεδίων σε νεκρό χρόνο, δηλαδή σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας, δεν μας εκπλήσσει, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική της κυριαρχίας, αν θυμηθούμε νομοσχέδια όπως αυτό για το άσυλο και το νομοσχέδιο Γαβρόγλου το 2019 που πέρασαν μέσα στο καλοκαίρι, διάστημα κατά το οποίο οι σχολές ήταν κλειστές.
Continue reading “ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ|ΠΟΡΕΙΑ:ΤΕΤΑΡΤΗ 10/2 1Μ. ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ”
Το παρόν έντυπο μοιράστηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης “για μια ελευθεριακή παιδεία…σε μια ελευθεριακή κοινωνία” που πραγματοποιήθηκε από την αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”-μέλος της Αναρχική Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων, στον αυτοδιαζειριζόμενο χώρο Επί τα πρόσω στις 22 Νοέμβρη 2016 (η αφίσα της εκδήλωσης εδώ).
Εκδήλωση-Συζήτηση: “ Ο αγώνας ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα στο σήμερα. Προτάσεις οργάνωσης και αντίστασης. Ο ρόλος των αναρχικών. Το όραμα της ελευθεριακής παιδείας σε μια ελευθεριακή κοινωνία”. Παρουσίαση της θέσης της αναρχικης ομάδας “δυσήνιος ίππος” στο δρόμο για το 2ο Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Προβολή ντοκιμαντέρ: “Ζήτω το μοντέρνο σχολείο”, για τη ζωή του ισπανού αναρχικού παιδαγωγού Φρανθίσκο Φερέρ υ Γκουάρδια
ΤΡΙΤΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΗ, 19.00 Μ.Μ. ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΌΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ (ΠΑΤΡΕΩΣ 87)
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”-μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Περίπου 1500 άτομα συμμετείχαν στην απογευματινή διαδήλωση των φοιτητικών συλλόγων στην Πάτρα. Η πορεία ξεκίνησε από το Παράρτημα γύρω στις 7 και ακολούθησε το κλασικό δρομολογιο του κέντρου. Σταμάτησε στην πλατεία γεωργίου όπου και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε το συντονιστικό των γενικών συνελεύσεων. Στην πορεία μοιράζονταν διάφορα κείμενα από συλλόγους, συνελεύσεις και ομάδες αναρχικών, αυτόνομα σχήματα κ.α.
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ
Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Για την αυτοοργάνωση μέσα και έξω από τις συνελεύσεις…
Το τελευταίο διάστημα, εν μέσω συστημικής κρίσης του καπιταλιστικού οικοδομήματος (την οποία εντέχνως το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να προβάλει ως αποκλειστικά οικονομική), Κράτος και Κεφάλαιο επιλέγουν να προβούν σε ολομέτωπη και συνολική επίθεση που δεν αφήνει κανένα κοινωνικό κομμάτι ανεπηρέαστο. Από το κόψιμο των συντάξεων και των μισθών και την κατακρεούργηση εργασιακών δικαιωμάτων κατεκτημένων έπειτα από σκληρούς ταξικούς αγώνες μέχρι την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, είναι φανερό ότι οι εξουσιαστές έχουν αδράξει την ευκαιρία για να πάρουν πίσω όλα τα κοινωνικά κεκτημένα και να προχωρήσουν ένα ακόμη βήμα παραπέρα, ένα βήμα πιο κοντά στην ολική υποδούλωση των καταπιεσμένων. Είναι επίσης φανερό ότι το κομμάτι που ονομάζεται ‘‘φοιτητές’’ δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστο από την επίθεση αυτή. Τα νέα μέτρα που λαμβάνονται στην Παιδεία, τμήμα της συνολικότερης στρατηγικής που ακολουθείται, είναι κάτι παραπάνω από προκλητικά.
Αυτά λογικό θα ήταν να έχουν μέχρι στιγμής πυροδοτήσει σκληρές αντιδράσεις από την πλευρά του φοιτητικού κόσμου, τόσο με συνεχείς μαζικές συνελεύσεις και καταλήψεις όσο και με καθημερινές δυναμικές πορείες και συγκρούσεις. Θα ήταν αναμενόμενο οι Γενικές Συνελεύσεις να σφύζουν από κόσμο πρόθυμο να συζητήσει, να διαφωνήσει, να αντιπαρατεθεί και να συνδιαμορφώσει, στο αμεσοδημοκρατικό πλαίσιο που η συγκεκριμένη διαδικασία προσφέρει, αντιδρώντας στο πλάι όσων πλήττονται μαζί του ενάντια στις χυδαίες αποφάσεις που παίρνονται γι’ αυτόν δίχως αυτόν.
Κι όμως, ο φοιτητικός κόσμος δείχνει μουδιασμένος απέναντι στη νέα αυτή προοπτική που φαίνεται να πλησιάζει. Και, ενώ υπό άλλες συνθήκες τα αμφιθέατρα θα ήταν γεμάτα με κόσμο και οι συνελεύσεις των σχολών ζωντανές, οι ίδιοι οι φοιτητές αποφασίζουν να αποτραβηχτούν σιωπηλά και απαξιώνουν αυτόν τον θεσμό. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Είναι καθόλα λογικό να απομακρύνεσαι από μια διαδικασία στην οποία άτυπα αλλά έντονα σου απαγορεύεται η συμμετοχή και καταλήγεις να δρας απλά ως ψηφοφόρος της μιας ή της άλλης παράταξης, καλούμενος να στηρίξεις τα πλαίσιά τους, ενώ ταυτόχρονα σου στερείται η δυνατότητα της τοποθέτησης, του διαλόγου, της διαφωνίας και της ζύμωσης με τους συμφοιτητές σου∙ και αυτό με τον απλό τρόπο της συντεχνιακής λειτουργίας των παρατάξεων, οι οποίες εμφανίζονται ως φορείς της απόλυτης πολιτικής αλήθειας, απωθώντας με τη στάση τους και τη μορφή που δίνουν στη συνέλευση τον οποιονδήποτε πιθανόν επιθυμεί να λάβει μέρος – ή ακόμα και χλευάζοντάς τον όταν επιχειρεί να μιλήσει. Αντιμετωπίζοντας το χώρο των σχολών σαν προσωπικό τους φέουδο και τους φοιτητές σαν μελλοντικές ψήφους, μοιράζονται την πίτα της συμμετοχής στη συνέλευση μεταξύ τους και δημιουργούν μια κουλτούρα ανάθεσης των κάθε λογής ζητημάτων από την πλευρά των φοιτητών στους ‘λίγους που γνωρίζουν και μπορούν’, σαμποτάροντας έτσι εκούσια κάθε προσπάθεια ουσιαστικής παρέμβασης στη διαδικασία ατόμων που δεν ανήκουν στις τάξεις τους.
Όμως, όπως και όλοι οι κοινωνικοί χώροι, έτσι και οι σχολές δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Η Γενική Συνέλευση είναι μια δομή με λόγο ύπαρξης τη συμμετοχή σε αυτή του συνόλου του φοιτητικού κόσμου και, μέσα από αυτή, τη λήψη αποφάσεων βασισμένων στις αρχές τόσο της συνδιαμόρφωσης όσο και της ισότιμης αντιπαράθεσης. Η φύση της μπορεί και οφείλει να είναι αυτοοργανωμένη, έξω από και ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης που θέλει τις Γενικές Συνελεύσεις υποτελείς στα Διοικητικά Συμβούλια. Απέναντί τους έχουμε να αντιτάξουμε την αυτοοργάνωση των φοιτητών, τη δημιουργία, δηλαδή, ακαθοδήγητων πυρήνων, παρεών, ομάδων ή συλλογικοτήτων από φοιτητές που θα τοποθετούνται, θα εκφράζονται στις συνελεύσεις, θα παίρνουν πρωτοβουλίες για διαμόρφωση πλαισίων και θα κινούνται πολιτικά ενάντια σε κάθε γραφειοκρατική διαδικασία. Γιατί τα προβλήματά μας κανείς δεν είναι περισσότερο αρμόδιος από εμάς τους ίδιους για να τα λύσει. Για να δοθούν, έξω από λογικές ανάθεσης και κομματικοποίησης, δυναμικές απαντήσεις στην επίθεση που τα αφεντικά έχουν εξαπολύσει απέναντι στις ζωές μας. Για την αναγέννηση ενός φοιτητικού κινήματος που θα μπορέσει να απειλήσει, στο πλάι των υπόλοιπων αγωνιζόμενων κοινωνικών κομματιών, τις βασικές δομές του συστήματος.
Καιρός να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!
Συνέλευση Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών – Αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές.
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ…
Στην πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης η κοινωνική πόλωση εντείνεται συνεχώς, παρ’ όλη τη σύγχυση που η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλλει. Τα γεγονότα τρέχουν: απολύσεις, τραμπουκισμοί από την πλευρά των αφεντικών, συνεχείς καταπατήσεις ασύλου με αποκορύφωμα την άρση του στη Νομική και όλα αυτά με φόντο τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και τους μιντιακούς ρουφιάνους να οργιάζουν. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναδιάρθρωση της παιδείας πλησιάζει, με το φοιτητικό κίνημα να σκέφτεται ακόμα την εξεταστική που μόλις τελείωσε. Το κράτος στήνει και ενισχύει τις άμυνές του, οι οποίες αρχίζουν να επεκτείνονται και στα Πανεπιστήμια.
Έτσι έχουμε μια σειρά ανακοινώσεων του τμήματος μηχανολόγων μηχανικών και του πρυτανικού συμβουλίου σε σχέση με την κατάληψη ενός μη χρησιμοποιούμενου γραφείου 15 τετραγωνικών εντός κτιρίου του τμήματος από φοιτητές του σχήματος “Ανάχωμα”, που ζητούν από τους ίδιους να εγκαταλείψουν το χώρο (αυτά πριν τις γιορτές). Τελικά το τμήμα μηχ. μηχ. απομονώνει και κατονομάζει 2 φοιτητές του τμήματος ως υπαίτιους για την κατάληψη και τους απειλεί με πειθαρχικές ποινές (προσωρινή ή μόνιμη αναστολή σπουδών), αν δε συμμορφωθούν. Και ενώ λίγοι έχουν ενημερωθεί εν μέσω εξεταστικής, αυτό που κυριαρχεί είναι το σάστισμα για το θράσος της καθηγητικής εξουσίας να απειλεί να εφαρμόσει χουντικούς νόμους για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση. Οι καθηγητάδες ερμηνεύουν μια χαρά την αδράνεια των φοιτητών και περνάνε πλήρως στην επίθεση, αφού μόλις μια-δυο βδομάδες αργότερα το τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών καταδικάζει 2 φοιτητές του σε εξάμηνη αναστολή σπουδών (με αναστολή βεβαίως καθότι είναι καλοί άνθρωποι και δε θέλουν να τιμωρήσουν, παρά μόνο να τρομοκρατήσουν) για τη συνδικαλιστική τους δράση και πιο συγκεκριμένα για παρακώλυση των συνεδριάσεων του τμήματος των ηλεκτρολόγων μηχανικών. Παρομοίως και για αντίστοιχο λόγο απειλούνται με διώξεις και φοιτητές του Μαθηματικού.
Αυτές οι αντιδράσεις από πλευράς της καθηγητικής εξουσίας δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν. Για εμάς αυτό το οποίο συμβαίνει είναι ότι η διοίκηση του πανεπιστημίου Πατρών επιχειρεί αφ’ ενός να περιφρουρήσει την ιδιοκτησία της βάσει των σαφών εντολών που έχει λάβει από τα αφεντικά της (κράτος και εταιρίες), διώκοντας καταληψίες φοιτητές και προσπαθώντας να βάλει ένα φρένο σε νέες καταλήψεις χώρων του πανεπιστημίου, και αφ ετέρου επιχειρεί να ενδυναμώσει την εξουσία της πάνω στους φοιτητές καθώς και σε κάθε αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι ακυρώνοντας τον κατακτημένο με αίμα θεσμό του ασύλου και εφαρμόζοντας χωρίς εξαιρέσεις, προϋποθέσεις και αντιρρήσεις το αστικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο. Εν ολίγοις, αυτοί οι οποίοι στα λόγια μας το παίζουν προασπιστές του ασύλου θέλουν να εφαρμόζουν τη νομοθεσία του κράτους εντός του. Αν όμως το κράτος με τους δικαστές και τους μπάτσους του λύνει και δένει τόσο εκτός, όσο και εντός του πανεπιστημίου, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη “άσυλο” και πως προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχει καταργηθεί ήδη;
Το παραπάνω ερώτημα θα μπορούσε ίσως να είναι και ρητορικό και να μη χρειάζεται απάντηση, όμως το πείραμα τρομοκράτησης από πλευράς των πανεπιστημιακών αρχών που σκιαγραφήθηκε παραπάνω (πειθαρχικές διώξεις, κατάργηση του ασύλου και νομοθετικά και στην πράξη, περίφραξη του πανεπιστημίου με σταθμούς ελέγχου και μπάρες, πρόσληψη σεκιουρητάδων) χρειάζεται την απάντηση όλων μας. Γιατί είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ενώ η ελληνική κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει, οι μεγαλοκαθηγητάδες έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση μηδενικής ανοχής σε κάθε πολιτική δραστηριότητα, είτε αυτή είναι συνδικαλιστική, είτε όχι. Ούτως ή άλλως όμως, με τα αφεντικά μας και τους εξουσιαστές μας δεν έχουμε καλές σχέσεις και δεν ζητάμε την ανοχή τους. Αφού επέλεξαν να κάνουν και το πρώτο και το δεύτερο βήμα και να κινηθούν εναντίον μας, ας τους δώσουμε τον πόλεμο που τόσο πολύ επιθυμούν. Ας τους δώσουμε μια απάντηση έμπρακτη, συνολική και ανυποχώρητη, όπως και σε κάθε επίθεση κράτους, κεφαλαίου και λοιπών επίδοξων εξουσιαστών.
…ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
Συνέλευση αναρχικών- αντιεξουσιαστών-αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές
foititikapatra@gmail.com
ενάντια σε κάθε αναδιάρθρωση του καπιταλισμού…
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Εν μέσω κρίσης (που εκτός των άλλων πηγάζει άμεσα από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής) κράτος και κεφάλαιο επιχειρώντας την αύξηση της κερδοφορίας τους και την «επιτυχή» έξοδο από αυτή, επιλέγουν την αναδιάρθρωση σε όλα τα επίπεδα (εργασία, εκπαίδευση, υγεία κτλ). Στο στόχαστρο βρίσκονται τα εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών με αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη υποτίμηση των ζωών μας. Ιδιωτικοποιήσεις, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, επισφάλεια, ανεργία, κόψιμο κάθε κοινωνικής παροχής, ενίσχυση του στρατιωτικό-αστυνομικού συμπλέγματος και επίθεση στο πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης: τους μετανάστες.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, της οποίας το διακύβευμα είναι η πλήρης υποταγή του πανεπιστημίου στο κεφάλαιο(μέσω του απόλυτου ελέγχου των επιχειρήσεων πάνω στα επιμέρους τμήματα και κατά συνέπεια ο πλήρης καθορισμός του προγράμματος και της έντασης σπουδών, της ερευνητικής δραστηριότητας με κριτήρια τις ανάγκες του κεφαλαίου) είναι απλά και μόνο ένα μέρος της συνολικότερης γενικευμένης επίθεσης.
Απέναντι στην επίθεση αυτή, η απάντησή μας οφείλει να είναι συνολική, ταξική και να εμπεριέχει μία έμπρακτη κριτική του καπιταλιστικού συστήματος με σκοπό την καταστροφή του και την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
καιρός να αρχίσουν οι κλωτσές στο
εκπαιδευτικό προτσές (και όχι μόνο..)
Συνέλευση Αναρχικών, Αντιεξουσιαστών, Αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές
Δυσήνιος Ίππος 
