Tag: Δυσήνιος Τύπος

Τα φυτίλια είναι ακόμα αναμμένα και οι δρόμοι θα πάρουν πάλι φωτιά

Ετοιμάζεται η έκδοση με την απομαγνητοφώνηση της παρουσίασης του βιβλίου “Έτρεχα και σκεφτόμουν την Άννα” με την συμμετοχή του Πασκουάλε Αμπατάντζελο στην πόλη της Πάτρας στις 8 Οκτώβρη 2022.

“Η ήττα μας, δεν οδήγησε σε μια εξαφάνισή μας από το κοινωνικό προσκήνιο. Φυτίλια μείνανε αναμμένα σε διάφορα κοινωνικά και ταξικά πεδία. Κι αυτό έγινε κατορθωτό μέσα από την πραγματική αποφασιστικότητα πολλών χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι παρά τις δυσμενείς συνθήκες που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται από ένα σημείο και έπειτα, δεν παραιτήθηκαν, δεν πήγαν σπίτι τους και συνέχισαν να αγωνίζονται, αφήνοντας τουλάχιστον το ίχνος τους και καταφέρνοντας κατά κάποιο τρόπο να υπάρξει και μια συνέχεια με όποιο τρόπο αυτό έγινε κατορθωτό και στις επόμενες γενιές και σε ότι ακολούθησε. Αυτό είναι το σημαντικότερο, γιατί αφήνει την παρακαταθήκη ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ώστε και πάλι τα κοινωνικά πεδία σε κάθε χώρα να γίνουν εύφλεκτα και να πάρουν πάλι φωτιά όπως είχαν πάρει πριν κάποιες δεκαετίες.”

Παρουσιάσεις του βιβλίου “Πανδαιμόνιο”:

Την Παρασκευή 31/3, 19:00, στον πολιτικό χώρο του Διαρκούς Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση (Γκαρμπολά 12), στη Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο 01/04, 19:00, στο XANADU, στην Ξάνθη

Την Κυριακή 02/04, 18:00, στο Αναγνωστήριο, στην Αλεξανδρούπολη

__________________________________________________________________________________________

Το τριήμερο 31/3-1/4-2/4 πραγματοποιήθηκαν παρουσιάσεις του βιβλίου «Πανδαιμόνιο και άλλες ιστορίες από κάτω» (εκδόσεις Δυσήνιος Τύπος) σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη.

Στις 31/3 βρεθήκαμε στον πολιτικό χώρο του Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση στη Θεσσαλονίκη, στη 1/4 στο Xanadu στην Ξάνθη και στις 2/4 στο Αναγνωστήριο στην Αλεξανδρούπολη.

Και στις τρεις εκδηλώσεις βρεθήκαμε με συντρόφους και συντρόφισσες, μιλήσαμε για την λογοτεχνία, για την φαντασία στη λογοτεχνία, την πολιτική και στρατευμένη τέχνη στο δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που μας φιλοξένησαν στους χώρους τους και όσους πλαισίωσαν και συνεισέφεραν στις συζητήσεις.

Εκδήλωση – παρουσίαση της νέας έκδοσης των διηγημάτων του συντρόφου Ρωμανού “ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”.

Σάββατο 4/2 στις 19.00 στον Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω

Οι «Λέξεις που γεννήθηκαν στον δρόμο» εξαντλήθηκαν και το επόμενο διάστημα θα επανεκδοθούν.

Η νέα αναθεωρημένη έκδοση θα είναι εμπλουτισμένη με νέες λέξεις των συντροφισσών, με κείμενα φίλων και συντρόφων που υπήρξαν συνοδοιπόροι στο ταξίδι του μικρού μας βιβλίου.

Από Σεπτέμβρη, λοιπόν, θα υπάρχει και πάλι η νέα έκδοση στους χώρους και τους δρόμους του αγώνα.

“(…) Προέκυψε από τον δρόμο, είναι λόγια που βγήκαν πηγαία εξαιτίας της βαρβαρότητας του πατριαρχικού, κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος, της βαρβαρότητας της καταστολής αλλά κι από τις σχέσεις αντίστασης και αγώνα που εμείς, ως αγωνιζόμενοι, χτίζουμε.(…)”

Το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσει η ανθολογία κείμενων του Κροπότκιν σχετικά με τον συνδικαλισμό. Κείμενα που γράφτηκαν από το 1881 μέχρι το 1912 αλλά παραμένουν σε μεγάλο βαθμό επίκαιρα. Μπορεί να γράφτηκαν σε μια άλλη εποχή και κάτω από διαφορετικές συνθήκες αλλά μέχρι και σήμερα αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για τους αγωνιστές. Μέσα από την έκδοση του βιβλίου ευελπιστούμε να αναδείξουμε άγνωστες πλευρές της σκέψης του Κροπότκιν αλλά και να συμβάλουμε στον ευρύτερο διάλογο που πραγματοποιείται στο κίνημα σχετικά με τη συμμετοχή και το ρόλο των αναρχικών στα συνδικάτα. Να σκεφτούμε πάνω στις θέσεις του Κροπότκιν, για να ενισχύσουμε την οργάνωση της παρέμβασης των αναρχικών στα συνδικάτα αλλά και συνολικά την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

“Λέγεται συχνά πως: «Ο ρόλος μας είναι προδιαγεγραμμένος. Τη στιγμή που ο λαός θα πάρει τους δρόμους το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να στρέψουμε τον αγώνα προς τις πράξεις». Πολύ καλά λοιπόν! Αλλά οι μάζες πρέπει να ξέρουν ποιοι είμαστε· οι αναρχικοί θα πρέπει να έχουν το θάρρος να εμπλέκονται στον αγώνα· και όλα αυτά απαιτούν να έχουμε αφιερώσει από πριν πολύ χρόνο προς αυτή την κατεύθυνση.”

“Αν σταθούμε και σκεφτούμε πως μπορούν να αγωνιστούν οι εργάτες ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, θα δούμε πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να γείρει την πλάστιγγα υπέρ τους περισσότερο, από ότι οι τεράστιες εργατικές ενώσεις που αγκαλιάζουν εκατομμύρια προλετάριων στον αγώνα ενάντια στα χιλιάδες και εκατομμύρια αποθέματα χρυσού που κατέχουν οι εκμεταλλευτές. Αυτό που χρειάζεται σήμερα περισσότερο απ’ όλα είναι άνθρωποι· άνθρωποι έτοιμοι να ριχτούν στη μάχη ενάντια στον εχθρό, έτοιμοι να τον οδηγήσουν στο τελευταίο του καταφύγιο.

Και πρέπει να εξασφαλίσουμε πως τέτοιοι άνθρωποι θα συναντηθούν, θα ενωθούν μεταξύ τους και θα υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο.

Οφείλουν να έρθουν σε επαφή πάνω απ’ όλα μέσα στα συνδικάτα τους· χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Και χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει θάρρος, παρά μόνο ήττα!”