ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠΑΤΗΤΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΖΙΚΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.
Στις 23 Νοεμβρίου η διεύθυνση περιβαλλοντικής αδειοδότησης του ΥΠΕΝ απέρριψε το αίτημα τροποποίησης των περιβαλλοντικών όρων των δύο αιολικών πάρκων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ στα Άγραφα. Πρόκειται για δύο πάρκα ισχύος 40MW και 46MW στους Δήμους Αγράφων, Καρδίτσας και Λίμνης Πλαστήρα των εταιρειών “ΠΟΥΝΕΝΤΗΣ ΑΕΕ” και “ΑΝΕΜΟΔΟΜΙΚΗ ΑΕΕ” θυγατρικών της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Είναι μια θετική εξέλιξη, στη λήψη της οποίας κυρίαρχο ρόλο έχει παίξει ο πολύμορφος αγώνας που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια ενάντια στην ‘’πράσινη ανάπτυξη’’ και την πολιτική των ερημώσεων. Ένας αγώνας που επιχειρεί να βάλει φραγμό και να μπλοκάρει κάθε βήμα και κάθε εργασία, σε όλα τα πεδία των μαχών όπου και αν αυτά βρίσκονται ,από τις αίθουσες των δημοτικών συμβουλίων έως στις βουνοκορφές.
Αλληλεγγύη στους αγωνιστές Γιώργο Καλαϊτζίδη και Νίκο Ματαράγκα
Να μην περάσει η κρατική σκευωρία
Στις 13 Οκτώβρη δικάζονται στο Εφετείο Αθηνών οι αγωνιστές και μέλη της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας», Νίκος Ματαράγκας και Γιώργος Καλαϊτζίδης, με την κατηγορία της φυσικής και ηθικής αυτουργίας αντίστοιχα στην ανθρωποκτονία ενός εμπόρου ναρκωτικών τον Ιούνη του 2016 στα Εξάρχεια. Σε μια πρωτοφανή προσπάθεια στοχοποίησης τους από το κράτος και τους δικαστικούς μηχανισμούς, κλήθηκαν από τον ανακριτή τον Ιούνη του 2020, τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά τη δολοφονία, και ελλείψει οποιουδήποτε επιβαρυντικού στοιχείου εκτός από κάποιες κατευθυνόμενες καταθέσεις εμπόρων ναρκωτικών, αφέθηκαν ελεύθεροι.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Τα τελευταία χρόνια στο Βόλο έχει συντελεστεί μια συντονισμένη προσπάθεια τρομοκράτησης και αναχαίτισης αγωνιστών/ριών και τοπικών κινημάτων από τους εδώ εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Μεταξύ 21/10 και 20/11 έχουν οριστεί 5 δίκες- διώξεις αγωνιστών/ριών σχετικές με: διεκδικήσεις που αφορούν τη μη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΥΑΜΒ, τον αγώνα των χωριών του Πηλίου να μην παραχωρηθεί το νερό των πηγών τους σε επιχειρηματικά σχέδια και επενδύσεις, τις μαζικές κινητοποιήσεις για την παύση της καύσης σκουπιδιών από την τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ-Lafarge και την φυγή της από την πόλη.
Απέναντι στη βιομηχανία διώξεων και την κρατική τρομοκρατία… ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΖΙΚΟ-ΜΑΧΗΤΙΚΟ-ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΑΓΩΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, ΔΗΜΟΥ, ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙA ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
Ενάντια στην Κρατική, Kαπιταλιστική, Πατριαρχική Βαρβαρότητα, την Καταστολή και τον Κοινωνικό Εκφασισμό
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ ZACKIE OH!
Tην Τετάρτη στις 21 Οκτώβρη 2020 ξεκινάει η δίκη των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου
Στις 21 Σεπτέμβρη 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονείται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κοσμηματοπωλείο όπου έχει καταφύγει κυνηγημένος, ενώ λίγο νωρίτερα φώναζε στο δρόμο «βοήθεια», λιντσάρεται από το αφεντικό-ιδιοκτήτη του μαγαζιού κι έναν φασίστα που διατηρεί κτηματομεσιτικό γραφείο στην περιοχή. Οι δυο τους τον κλωτσούν με μανία στο κεφάλι, την ώρα που εκείνος προσπαθεί ανήμπορος να απεγκλωβιστεί, ενώ γύρω τους βρίσκεται πλήθος κόσμου. Η αστυνομία καταφθάνει για να ολοκληρώσει το έγκλημα – τον χτυπά αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, τον συλλαμβάνει, του φορά χειροπέδες και τον σέρνει στο δρόμο. Στο νοσοκομείο οδηγείται δεμένος και νεκρός.
Στο πρόσωπο του Ζακ βλέπουν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη – μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δε διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο «παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους», κινούμενοι στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες -ένας κλεπταποδόχος-ενεχειροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ.
Γιατί η βία που άσκησαν έχει την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος: τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Και αυτή η οργανωμένη από τα πάνω βία της Εξουσίας είναι που τους επιτρέπει να σκοτώνουν αποθρασυμένοι, διότι κινούνται στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες.
Είναι το ίδιο το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα που υποδεικνύει ως στόχους τους αντιστεκόμενους και όσους χαρακτηρίζει πλεονάζοντες πληθυσμούς την εποχή της βαθιάς κρίσης του, καταστέλλοντας, καλλιεργώντας το φόβο και προωθώντας τον κοινωνικό εκφασισμό: ρατσιστικά πογκρόμ με την κάλυψη της αστυνομίας με αποκορύφωμα τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα από τους Ναζί της Χρυσής Αυγής, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα, θάνατοι κρατουμένων στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, εργατών και εργατριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, διαπόμπευση και εγκλεισμός οροθετικών γυναικών, εκκενώσεις καταλήψεων, εξαπόλυση κατασταλτικής εκστρατείας ενάντια στους αναρχικούς και ευρύτερα όσους αγωνίζονται, συνεργασία με κάθε είδους μαφίες και ναρκομαφίες ταυτόχρονα με τις πολιτικές εξαθλίωσης και καταστολής των χρηστών.
Αφίσα για την διαδήλωση στην Πάτρα
Η συμπλήρωση των δυο χρόνων από τη δολοφονία του Ζακ έρχεται μέσα σε ένα περιβάλλον έξαρσης της πανδημίας του covid19 και όξυνσης της κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης στην κοινωνία. Από την έναρξη ενός νέου γύρου λεηλασίας της κοινωνικής βάσης με κυριότερες αιχμές την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας, την έμπρακτη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Από την μονιμοποίηση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης μέσα από την καταστολή και την καθυπόταξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων και ιδιαίτερα των αναρχικών- αντιεξουσιαστών, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομική κατοχή ολόκληρων περιοχών μέχρι την απαγόρευση διαδηλώσεων και τη γενικότερη αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου σε βάρος αγωνιστών. Από τη διεύρυνση του πολέμου ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, την προσπάθεια δαιμονοποίησής τους, την εξαφάνιση τους από το δημόσιο πεδίο, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την λεηλασία του φυσικού κόσμου μέσα από την ενεργοποίηση των μηχανών της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα ρημάξουν τοπικές κοινωνίες, βουνά, ποτάμια, θάλασσες, λίμνες, δάση στο όνομα του κέρδους και της πλήρους επιβολής πάνω στον άνθρωπο και τη φύση.
Η κρατική καταστολή σήμερα αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της κρατικής στρατηγικής. Αυτή η πολεμική επιχείρηση ενάντια σε όσους αγωνίζονται είναι μέρος της συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών από την πλευρά του ελληνικού κράτους να καθυποτάξει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να επιβάλλει την υποταγή.
Οι δολοφόνοι του Ζακ, η αστυνομία, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν το φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή του και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, καθώς και όσοι επικροτούν την εξουσιαστική βαρβαρότητα, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των ισχυρών, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ο, τι πιο αντικοινωνικό έχει να επιδείξει η σήψη του κόσμου της Εξουσίας.
Στον αντίποδα, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν ενάντια στη δολοφονία του Ζακ διεκδικώντας ορατότητα στο δημόσιο χώρο και βάζοντας φραγμό στην κανιβαλική ρητορική, οι δεκάδες χιλιάδες που βρέθηκαν στο Εφετείο στην απόφαση της δίκης της Χρυσής Αυγής και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ, όσοι και όσες με οποιοδήποτε τρόπο αρνούνται να συναινέσουν και να υποταχθούν στο κυρίαρχο πρόταγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού, οι χιλιάδες κόσμου που βρίσκονται στους δρόμους να υπερασπιστούν όσα τους ανήκουν, όλοι αυτοί που διαδήλωσαν σε Χανιά και Θεσσαλονίκη για τις κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους απέναντι στις καταλήψεις, όλοι αυτοί που σε πείσμα των επιταγών ξαναχτίζουν τη libertatia 3 χρόνια μετά τον εμπρησμό της από τους φασίστες, όλοι αυτοί που βάζουν αναχώματα στην κρατική καταστολή και παλεύουν για την αντεπίθεση στο καθεστώς εκμετάλλευσης και υποταγής, αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει να επιδείξει αυτή η κοινωνία: την αλληλεγγύη, την εξέγερση, την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, για έναν κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους.
Ως αναρχικοί αγωνιζόμαστε για την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που ευθύνονται για την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, στεκόμαστε ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς και το φόβο που διαρκώς αναπαράγει η εξουσία. Αγωνιζόμαστε για το ξεπέρασμα του επιβεβλημένου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Καλέσματα σε συγκεντρώσεις/πορείες ενόψει της έναρξης της δίκης των δολοφόνων του Ζακ
Θεσσαλονίκη: Τρίτη 20 Οκτώβρη, 6 μ.μ., στο Άγ.Βενιζέλου
Αθήνα: Τετάρτη 21 Οκτώβρη, 9 π.μ. στο Πρωτοδικείο Αθηνών (Δέγλερη)
Πάτρα: Τετάρτη 21 Οκτώβρη στις 11 π.μ. στην Πλατεία Γεωργίου
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση / Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Η Μανωλάδα είναι κοντά…Το μέλλον μας είναι χωρίς αφεντικά!
…σημειώσεις πάνω στη δίκη για τους πυροβολισμούς σε βάρος των μεταναστών -εργατών από τη Μανωλάδα
Στις 30 Ιούλη 2014, διαδραματίστηκε στα δικαστήρια της Πάτρας το τελευταίο επεισόδιο της δίκης του μεγαλοτσιφλικά Βαγγελάτου και των επιστατών–μπράβων του. Ο λόγος ήταν ότι οι τελευταίοι είχαν επιτεθεί με καταιγισμό πυροβολισμών σε δεκάδες μετανάστες-εργάτες γης στη νέα Μανωλάδα Ηλείας, οι οποίοι διεκδικούσαν με μαζική κινητοποίηση τα δεδουλευμένα 6 μηνών. Η απόφαση ήταν αθωωτική για το βασικό αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων και για τους τέσσερις, ενώ δύο από τους μπράβους του Βαγγελάτου κρίθηκαν ένοχοι για την απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών, ποινή όμως που είναι εξαγοράσιμη και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι να εκδικαστεί η έφεση.
Η δίκη είχε ξεκινήσει από τις 6 Ιουνίου και διεξήχθη μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας με εκφοβισμούς και προπηλακισμούς σε βάρος των μεταναστών που ήταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ξυλοδαρμός βασικού μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη, ο οποίος δέχτηκε επίθεση στην παράγκα που μένει στη Μανωλάδα, όταν άγνωστοι μπήκαν σε αυτή και απαίτησαν να μην παρουσιάζεται στη δίκη απειλώντας ότι θα τον σκοτώσουν. Το σκηνικό τρομοκρατίας στα δικαστήρια της Πάτρας συμπλήρωναν οι προπηλακισμοί εις βάρος των αλληλέγγυων στους μετανάστες-εργάτες από τις ισχυρές δυνάμεις καταστολής, τους μπράβους του Βαγγελάτου αλλά και το γνωστό υπερασπιστή τραμπούκων, μαφιόζων, δολοφόνων, φασιστών και λοιπών καθαρμάτων, Α. Κούγια, συνήγορο υπεράσπισης του Βαγγελάτου. Από κοντά και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ που απέκρυπταν την έκβαση της δίκης και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε αυτή, εξυπηρετώντας για ακόμα μια φορά τα συμφέροντα των αφεντικών και του κράτους που τους υποθάλπει.
Η έκβαση της συγκεκριμένης δίκης δεν μας προξενεί ιδιάιτερη έκπληξη. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιοσύνης, καθώς ο μοναδικός νόμος που ισχύει στο καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτός που επιβάλλουν τα αφεντικά και επισφραγίζει το κράτος, καταστρατηγώντας κάθε εργατικό κεκτημένο.
Τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια γενικευμένη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους και του κεφαλαίου για να επαναρυθμίσουν προς όφελος τους τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτήν τη νέα εργασιακή πραγματικότητα εντάσσονται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση του βασικού μισθού, η νομιμοποίηση των μαζικών απολύσεων, η επιστράτευση και η παρανομοποίηση των απεργιών, καθώς και, όπως αποδεικνύει η συγκεκριμένη δίκη, η νομιμοποίηση των πυροβολισμών απέναντι στους εργάτες. Η δίκη αυτή θα έχει αντίκτυπο σε όλη την εργατική τάξη, ντόπια και ξένη, αφού αποτελεί κομμάτι της επίθεσης των αφεντικών και συμβάλλει με τη σειρά της στην εδραίωση όλων των παραπάνω συνθηκών. Οι μετανάστες-εργάτες, ως το πιο ευάλωτο κομμάτι των εργαζομένων, βρέθηκαν στο στόχαστρο σε μια πειραματική κατάσταση για τα αφεντικά. Όμως, η επίθεση στη Μανωλάδα δεν ήταν απλά μια επίθεση εναντίον τους, αλλά στόχευε συνολικά στην εργατική τάξη και ως τέτοια πρέπει να συνεχίσουμε να την αντιλαμβανόμαστε. Είναι μια παρακαταθήκη για τα αφεντικά ώστε να εδραιώσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το καθεστώς σκλαβιάς και εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Ένα ακόμα βασικό διακύβευμα αυτής της δίκης αποτέλεσε η αθώωση όλων των κατηγορουμένων από την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων (trafficking), καθώς αυτό εντασσόταν στο κατηγορητήριο, ενώ δεν υπήρχε προηγούμενο δεδικασμένο στην Ελλάδα. Το trafficking ανθρώπων αφορά ρον εξαναγκασμό ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων προκειμένου να δεχτούν τον έλεγχο ενός άλλου ατόμου με σκοπό την εκμετάλλευση. Θύματα του trafficking μπορεί να είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται ως σύγχρονοι οικονομικοί δούλοι σε βαριές, επικίνδυνες και παράνομες εργασίες. Η καταδίκη λοιπόν των συγκεκριμένων κατηγορούμενων για δουλεμπόριο, κάτι που σε δικονομικό επίπεδο επιβεβαιώθηκε πολλές φορές στη δικαστική αίθουσα, θα αποτελούσε δικαστικό προηγούμενο το οποίο θα λειτουργούσε ως παρακαταθήκη για μελλοντικές δίκες με αντίστοιχο κατηγορητήριο. Μέσα σε αυτό θα μπορούσαν να ενταχθούν μια μεγάλη πλειοψηφία μεγαλοτσιφλικάδων και αφεντικών, οι οποίοι συμμετέχουν στο δουλεμπόριο “ψωνίζοντας” από αυτό φθηνό εργατικό δυναμικό.
Άλλωστε, η συγκεκριμένη υπόθεση μας βοηθάει να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την παγίωση της δεξιάς στροφής του ελληνικού πολιτικού σχηματισμού, του κράτους και των μηχανισμών του δηλαδή, που εδώ και μερικά χρόνια στοχοποιούν, προετοιμάζουν και εξαπολύουν την πιο λυσσαλέα επίθεση σε βάρος των πιο άγρια εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας, αλλά και όσων αντιστέκονται έμπρακτα στην επίθεση αυτή. Γιατί δεν ξεχνάμε ότι δυο χρόνια πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε επιχειρήσεις ενάντια στους φτωχούς και τους αγωνιζόμενους (τους «λαθρομετανάστες», τους «συνδικαλιστές» και τους «κουκουλοφόρους» όπως χαρακτηριστικά τόνιζε) για την απρόσκοπτη επιβολή της νέας μνημονιακής πραγματικότητας. Τα αστυνομικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα, οι ξυλοδαρμοί από πλευράς μπάτσων και αφεντικών ενάντια σε ξένους εργάτες γης στη Σκάλα Λακωνίας, οι ρατσιστικοί νόμοι, το κρατικό κυνήγι μαγισσών εναντίον οροθετικών γυναικών, άστεγων, τοξικομανών και Ρομά, οι δολοφονικές ομάδες κρούσης των νεοναζί είναι κομμάτια της ίδιας πολιτικής στρατηγικής στην κατεύθυνση της κυριαρχίας του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Και όλα αυτά παράλληλα με τις απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, την επιστράτευση απεργών. Παράλληλα με την καταστολή των διαδηλώσεων, τις εισβολές σε πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους αγώνα (καταλήψεις και στέκια), τις διώξεις, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι η συλλογική δύναμη των καταπιεσμένων και να παλέψουμε στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αδιαμεσολάβητης δράσης, ώστε να οικοδομηθεί ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας. Να αντισταθούμε εδώ και τώρα προτάσσοντας δομές οριζόντιας συλλογικής δράσης ντόπιων και μεταναστών.
Απέναντι στις διαρκώς επιθετικότερες κινήσεις των αφεντικών σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, να απαντήσουμε με ενδυνάμωση και σύνδεση των κοινωνικών και ταξικών μετώπων και δομών σε όλα τα επίπεδα. Να εκμεταλλευτούμε τα κενά και τις αντιφάσεις που εμφανίζονται στον κυρίαρχο λόγο οξύνοντας την κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Να αρνηθούμε κάθε αφομοιωτική πρόταση, που στόχο έχει να εξανθρωπίσει το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού ή επιχειρεί την καλύτερη διαχείριση των οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων του. Αν η κρίση δίνει την ευκαιρία στους κυρίαρχους να διαλύει και να ρυθμίζει εκ νέου προς όφελος τους, τους όρους εκμετάλλευσης, τότε δίνει και σε εμάς, τους εκμεταλλευόμενους, την ευκαιρία να απορυθμίσουμε μία και καλή την καπιταλιστική λειτουργία και να θέσουμε τους νέους όρους για τον ολικό κοινωνικό μετασχηματισμό και την κοινωνική χειραφέτηση, μέσω της κοινωνικής επανάστασης.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών
Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
Διαδραματίστηκε σήμερα το πρωί το τελευταίο επεισόδιο της δίκης του μεγαλοτσιφλικά Βαγγελάτου και των μπράβων του για τους πυροβολισμούς σε βάρος δεκάδων μεταναστών-εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας. Η απόφαση ήταν αθωωτική για το βασικό αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων και για τους τέσσερις, ενώ δύο από τους τρεις μπράβους του Βαγγελάτου κρίθηκαν ένοχοι για την απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών, ποινή όμως που είναι εξαγοράσιμη και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι να εκδικαστεί η έφεση.
Επρόκειτο για μια δίκη που βασίστηκε στις απειλές και τους εκφοβισμούς σε βάρος των μεταναστών εργατών που ήταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο ξυλοδαρμός ενός βασικού μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη, ο οποίος δέχθηκε επίθεση στις 27 Ιουνίου στην παράγκα που μένει στη Μανωλάδα, όταν άγνωστοι μπήκαν σε αυτή και απαίτησαν να μην παρουσιάζεται στη δίκη απειλώντας ότι θα τον σκοτώσουν.
Μια δίκη που διεξήχθη σε κλίμα τρομοκρατίας με αποκλεισμούς των αλληλέγγυων στους μετανάστες από την αίθουσα, με έντονη παρουσία δυνάμεων καταστολής εντός και εκτός δικαστικών αιθουσών, με ύβρεις και προπηλακισμούς, τόσο από την πλευρά του Κούγια και της μαφιόζικης δικηγορικής συμμορίας του που είχε αναλάβει την υπεράσπιση των κατηγορουμένων, όσο και από την πλευρά των έμμισθων και μη μπράβων του Βαγγελάτου που κατέκλυζαν τη δικαστική αίθουσα για να γαβγίσουν επιδεικτικά υπέρ του αφεντικού τους.
Μια δίκη που διεξήχθη στο σκοτάδι, καθώς τα ελεγχόμενα από τα αφεντικά και το κράτος ΜΜΕ απέκρυψαν την έκβαση της και τα όσα συνέβαιναν όλο αυτό το διάστημα παρέχοντας σιωπηλή υποστήριξη στους δολοφόνους-μπράβους και σε όσους τους στηρίζουν.
Μια δίκη που μέρα με τη μέρα έστρωνε το έδαφος για τη νομιμοποίηση του εργασιακού trafficking σε βάρος των μεταναστών εργατών μέσω της εκμετάλλευσης της εργασίας τους, διαμορφώνοντας έτσι το πλαίσιο ζωής και εργασίας για δεκάδες χιλιάδες προλετάριους που αναζητούν δουλειά στην ελληνική ύπαιθρο και δίνοντας το “ελεύθερο” στα αφεντικά να επιβάλλουν συνθήκες δουλείας στους σύγχρονους κολίγους. Άλλωστε, το περιστατικό των πυροβολισμών δεν είναι το πρώτο ούτε και το τελευταίο που συμβαίνει στη Μανωλάδα και αποτελεί τον κανόνα σε πολλές αντίστοιχες περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Ήδη από το 2008 είχαν γίνει γνωστά όσα συμβαίνουν στην περιοχή όταν μετά την απεργία 1500 εργατών που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, εξαπολύθηκε πογκρόμ σε βάρος τους από τους μπράβους των αφεντικών. Ο ένας από τους δράστες της περσινής επίθεσης μάλιστα, είχε συμμετάσχει και τότε σε βασανισμούς μεταναστών, σπάζοντας με σφυρί τα χέρια ενός και σέρνοντας τον με αγροτικό αυτοκίνητο για ένα χιλιόμετρο.
Μια δίκη που επισφράγισε για πολλοστή φορά τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιοσύνης και την ξεκάθαρα μεροληπτική συμπαράταξη της με την πλευρά του κράτους και των αφεντικών, διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα τους και μην αφήνοντας πλέον άλλες ψευδαισθήσεις σχετικά με το ρόλο της για την επιβεβαίωση της κυριαρχίας των ισχυρών. Ούτως ή άλλως, είναι γνωστός ο ευρύτερος ρόλος και του ίδιου του κράτους σε μια τέτοια συνθήκη που δεν είναι άλλος από το να κάνει τις πλάτες στους μεγαλοτσιφλικάδες υποβοηθώντας με κάθε τρόπο στο ξεζούμισμα των μεταναστών. Η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών ήταν άλλωστε η συνθήκη πάνω στην οποία στηρίχτηκε το ελληνικό κράτος τα προηγούμενα 20 χρόνια περίπου για να οικοδομήσει το ελληνικό αναπτυξιακό όραμα, τα αποτελέσματα του οποίου βιώνουμε σήμερα όλοι μας.
Μια δίκη που έστειλε σαφές μήνυμα σε όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου πως η μόνη πραγματική δικαιοσύνη θα ανατείλει μέσα από τους συλλογικούς, μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στα αφεντικά, το κράτος και τις μαφίες τους.
Μόνη ρεαλιστική προοπτική για τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου είναι η οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, μακριά από ψευδαισθήσεις περί εξωραϊσμού του υπάρχοντος συστήματος, ανοίγοντας παράλληλα δρόμο για την ανατροπή του καπιταλιστικού κόσμου. Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής της άνευ όρων εκμετάλλευσης ως καθημερινής συνθήκης εργασίας, του κανιβαλισμού ως κυρίαρχου τρόπου ζωής και της αλληλοεξόντωσης ως μόνης πιθανής πραγματικότητας “συνύπαρξης” ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους, να αντιπαραθέσουμε τη δημιουργία δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε όλες τις γειτονιές, ενάντια στη φτώχεια, τη ρατσιστική πανούκλα και την εξαθλίωση. Να γίνει η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ο ταξικός πόλεμος το δικό μας όπλο που θα γεννήσει μια νέα κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αμοιβαιότητας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς που να βασίζονται στο χρώμα, τη φυλή ή το φύλο.
ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΥΣ
Δυσήνιος Ίππος 