Τον Οκτώβριο του 2022 έρχεται στο φως η υπόθεση βιασμού και μαστροπείας ανήλικου κοριτσιού στον Κολωνό από τον παιδοβιαστή και προαγωγό Μίχο. Μιλάμε για ένα 12χρονο κορίτσι που στα χέρια του 53χρονου επιχειρηματία Ηλία Μίχου, φανατικού νεοδημοκράτη, συνδεδεμένου στενά με αστυνομικούς διοικητές (ΑΤ Κολωνού), δημοσιογράφους και εκκλησιαστικούς παράγοντες, βίωσε την απόλυτη κόλαση ενός κύκλου βιασμών, απειλών και κακοποίησης.
Ενώ λίγος καιρός έχει περάσει από τον Ιούλιο του 2021 όπου 19χρονη στην Ηλιούπολη καταγγέλλει ολόκληρο κύκλωμα trafficking εις βάρος της. Η 19χρονη βιαζόταν επί σειρά ετών και ως ανήλικη από τον πατέρα, τον πρώην σύντροφό της ο οποίος επιπλέον την εξέδιδε, ενώ βρισκόταν αιχμάλωτη από τον 39-χρονο αστυνομικό ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά και την εξέδιδε. Τον ίδιο αστυνομικό κατήγγειλε και άλλη κοπέλα, 27 ετών σήμερα, η οποία ανέφερε στις αρχές σχεδόν ό,τι και η 19χρονη, δηλαδή ότι τη χτύπαγε, τη βίαζε και την εξέδιδε περί τα τέλη του 2016 – αρχές του 2017.
Στις 16 Σεπτεμβρίου, η 22χρονη Μάχσα Αμίνι πέθανε έπειτα από απαγωγή και βάναυσο βασανισμό της από την αστυνομία ηθών του Ιράν για λόγους μη συμμόρφωσης με τον ενδυματολογικό κώδικα του Ισλάμ (καθώς τα μαλλιά της δεν καλύπτονταν πλήρως από τη μαντίλα της). Ήδη από την επόμενη μέρα, διαδηλώσεις τεράστιας συμμετοχής κόσμου –με νεαρές γυναίκες ως επί το πλείστον στην κεφαλή τους να καίνε τις μαντίλες-σύμβολα της θρησκευτικής και πατριαρχικής καταπίεσης– γέμισαν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας, σε μια ηχηρή διαμαρτυρία που πολύ σύντομα θα εξελισσόταν σε κανονική εξέγερση. Οι αρχές του Ιράν επιχείρησαν την καταστολή των κινητοποιήσεων με ιδιαίτερη βία που έχει φέρει ως αποτέλεσμα μέχρι τώρα τον θάνατο περισσότερων από 300 ανθρώπων, καθώς και περίπου 15.000 συλλήψεις εξεγερμένων.
Στις 16-17 Σεπτέμβρη διεξήχθη στον Έσπερο, στην πλ. Γεωργίου, ένα διήμερο εκδηλώσεων από την πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία με αφορμή τη συμπλήρωση 5 χρόνων από τη σύστασή της, 5 χρόνια οργάνωσης και αγώνα αναρχικών γυναικών ενάντια σε κράτος, πατριαρχία και κεφάλαιο.
Με αφορμή, λοιπόν, την συμπλήρωση 5 χρόνων από την σύσταση της συνέλευσής μας, και μέσα σε μια περίοδο κλιμακούμενης επίθεσης σε βάρος των από τα κάτω και όσων αγωνίζονται, με την έμφυλη βία να παρουσιάζει έξαρση, με τις κακοποιήσεις και τις γυναικοκτονίες να αποτελούν καθημερινά φαινόμενα, επιλέξαμε κάποιο καιρό πριν να οργανώσουμε το διήμερο αυτό, με βασικό στόχο να συζητήσουμε και να επικοινωνήσουμε με όλο και περισσότερους ανθρώπους την καταπίεση που βιώνουμε και ως γυναίκες από το εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα, να βάλουμε κάτω τις θέσεις και τα προτάγματά μας, να μοιραστούμε εμπειρίες αγώνα, να μετατρέψουμε το κέντρο της πόλης σε ένα πεδίο πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης, να διαχύσουμε τις ελευθεριακές ιδέες μέσα από εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και πολιτιστικά δρώμενα. Πάντα φυσικά, θέτοντας ως βασικό στόχο να προωθήσουμε την σημασία της οργάνωσης των γυναικών αλλά και ευρύτερα των αγωνιστών απέναντι στην πατριαρχία αλλά και το σύστημα που την γεννά.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ…
Στις 8/9 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφασίζει να αναγνωσθεί στις εκκλησίες εγκύκλιος περί προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αποφυγής των εκτρώσεων. Πριν λίγες μέρες μάλιστα, μιλώντας στο ΣΚΑΙ ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος με αφορμή την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου για τις αμβλώσεις ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «δεν υπάρχει καμία γυναίκα που να κάθεται να βιάζεται χωρίς να το θέλει, έχει συμμετοχή», ότι «η άμβλωση είναι έγκλημα» και ότι «ακόμα και όταν ένα έμβρυο έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, θα πρέπει να ζητηθεί άδεια από την Εκκλησία για να γίνει άμβλωση». Αξίζει να σημειωθεί πως η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως ρίχνοντας στάχτη στα μάτια, χαρακτήρισε αδιανόητη και καταδικαστέα την παραπάνω δήλωση, ενώ πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που σχεδόν 7 μήνες πριν ενέκρινε να σταλούν σε γυμνάσια της χώρας αναχρονιστικά «εκπαιδευτικά» βίντεο με θέμα την Προγεννητική Αγωγή, τα οποία μεταξύ άλλων φέρνουν την απαγόρευση των αμβλώσεων από την πίσω πόρτα ενώ επικουρούν στα σκοταδιστικά αφηγήματα συνδέοντας τη γονεϊκότητα με τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων.
Η απόφαση αυτή σε συνδυασμό με τις δηλώσεις που ακολούθησαν, καθιστούν ξεκάθαρες τις σκοταδιστικές αντιλήψεις της εκκλησίας σχετικά με τη μητρότητα και το ρόλο των γυναικών γύρω από αυτή. Αντιλήψεις που έρχονται να βοηθήσουν την ολομέτωπη επίθεση του κρατικού, καπιταλιστικού, πατριαρχικού συστήματος απέναντι στις γυναίκες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο διάλογος που έχει ανοίξει σχετικά με τις αμβλώσεις και έπειτα η απαγόρευσή τους σε Πολωνία, Μεξικό και Αμερική συμβαίνουν σε μια περίοδο μετωπικής επίθεσης κατά των γυναικών και απογείωσης της έμφυλης βίας. Μετρώντας ήδη 3 γυναικοκτονίες μόνο τον περασμένο μήνα και πολλά καθημερινά παραδείγματα κακοποίησης, σε μια περίοδο που οι έμφυλες διακρίσεις είναι παραπάνω από φανερές στο δημόσιο πεδίο και πριμοδοτούνται από την κυριαρχία, τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωπες και με τις σκοταδιστικές αντιλήψεις της εκκλησίας που στοχεύει στην απαγόρευση των εκτρώσεων.
Από τις διαδηλώσεις των γυναικών στις ΗΠΑ, έως την Πολωνία και την Ελλάδα να σταθούμε μια γροθιά για το αυτονόητο δικαίωμα μας στην έκτρωση. Γιατί εμείς οι ίδιες θα ορίσουμε τι θα συμβεί στο σώμα μας. Γιατί η μητρότητα είναι μια ελεύθερη επιλογή και όχι υποχρέωση. Γιατί οι γυναίκες έχουμε αξία ανεξάρτητα από τον αν είμαστε μητέρες ή όχι. Για να μην υπάρξουν άλλες γυναίκες νεκρές από τα σφαγεία μη ασφαλών εκτρώσεων. Για να σταματήσουν οι γυναίκες να αποτελούν μηχανές αναπαραγωγής. Για όλους του λόγους του κόσμου…
Την Πέμπτη 8/9, στις 9 π.μ., στα δικαστήρια της Πάτρας στεκόμαστε πάλι στο πλευρό της Λ. στο δικαστήριο για την οριστικοποίηση των ασφαλιστικών μέτρων.
«Η Λ. και το παιδί της έχουν κακοποιηθεί επανειλημμένα από τον πρώην σύντροφο και πατέρα του παιδιού της. Η Λ., ενώ έχει προσωρινή απόφαση ασφαλιστικών μέτρων να μην την πλησιάζει στα 100μ. και ενώ αυτός παραβιάζει διαρκώς την απόφαση, καλεί την αστυνομία και αυτή δεν εμφανίζεται καν. Ο κακοποιητής της απειλεί καθημερινά τη ζωή της ίδιας και του παιδιού της, ενώ σε 7 μηνύσεις που έχει κάνει εναντίον του δεν έχει γίνει ποτέ η αυτόφωρη διαδικασία, όπως προβλέπεται.»
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
Η Λ. και το παιδί της έχουν κακοποιηθεί επανειλημμένα από τον πρώην σύντροφο και πατέρα του παιδιού της. Η Λ., ενώ έχει προσωρινή απόφαση ασφαλιστικών μέτρων να μην την πλησιάζει στα 100μ. και ενώ αυτός παραβιάζει διαρκώς την απόφαση, καλεί την αστυνομία και αυτή δεν εμφανίζεται καν. Ο κακοποιητής της απειλεί καθημερινά τη ζωή της ίδιας και του παιδιού της, ενώ σε 7 μηνύσεις που έχει κάνει εναντίον του δεν έχει γίνει ποτέ η αυτόφωρη διαδικασία, όπως προβλέπεται.
Μετράμε ήδη 19 γυναικοκτονίες και η αστυνομία συγκαλύπτει τους κακοποιητές και τους γυναικοκτόνους. Κράτος, αστυνομία και θεσμοί συγκαλύπτουν τους κακοποιητές.
Δε θα αφήσουμε όμως καμία γυναίκα μόνη της! Θα σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη υλικά και ηθικά! Καμία γυναίκα δε θα αφεθεί στο έλεος των κακοποιητών της!
Στο επερχόμενο δικαστήριο για την οριστικοποίηση των ασφαλιστικών μέτρων την Τετάρτη 8 Ιούνη, θα σταθούμε δίπλα της και θα είμαστε πολλοί!
Την παραμονή πρωτοχρονιάς η 24χρονη Γεωργία ναρκώθηκε, βιάστηκε και κακοποιήθηκε ομαδικά από ένα συνονθύλευμα γνωστών καταστηματαρχών εστίασης και επιχειρηματιών από την Αθήνα, σε πολυτελές ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Ύστερα από καταγγελίες της ίδιας, η οποία συγκεκριμένα ονοματίζει τον έναν εκ των βιαστών της, τον Βασίλη Λεβέντη καθώς και τον Μάνο Παπαδόπουλο, ιδιοκτήτη του «Αχίλλειον», ως τον άνθρωπο που την οδήγησε στους βιαστές της, σιγά σιγά αποκαλύπτεται ένα ολόκληρο κύκλωμα μεγαλοεπιχειραματιών, πλουσιόπαιδων, μαφιόζων της νύχτας και ιδιοκτητών κυριλέ μαγαζιών εστίασης, που στοχεύει σε ομαδικούς βιασμούς και ευρύτερα σε μια ανώμαλη καλοπέραση, πάνω στα κορμιά ναρκωμένων γυναικών.
Στηρίζουμε την πορεία στις 8/3 στις 18:00 , πλ. Γεωργίου Συγκέντρωση ενάντια στην παρουσία της υπουργού παιδείας Κεραμέως:ΤΕΤΑΡΤΗ 9/3, 17:30 , ΠΛ. ΟΛΓΑΣ
8η Μάρτη : ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 για να τιμηθούν οι εργατικοί γυναικείοι αγώνες. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τις απαρχές της ημέρας αυτής. Κάποιες από αυτές φαίνεται να είναι είτε η απεργία εργατριών ιματισμού το 1857 είτε μια διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη. Η μαχητική απεργία και “η εξέγερση των 20.000” τον χειμώνα του 1910, η φωτιά της TriangleWaist με τις κλειδωμένες εργάτριες μέσα, η απεργία των κλωστοϋφαντουργών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης το 1912 με τις γυναίκες να πρωτοστατούν δείχνουν όλα πως-όπως και να έχει- πρόκειται για μια εποχή κατά την οποία η Αμερική στιγματίστηκε από δυναμικές απεργίες και κινητοποιήσεις των πιο άγρια εκμεταλλευομένων κομματιών στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, που ήταν στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες εργάτριες και μετανάστριες.
Στο σήμερα η 8η Μάρτη φαίνεται να έχει χάσει το νήμα με την ιστορική της παρακαταθήκη. Προσφορές σε καλλυντικά προϊόντα, γιορτές και λουλούδια έρχονται να διαστρεβλώσουν το νόημα της ημέρας, εμπορευματοποιώντας τη. Φιλανθρωπικά γκαλά και καμπάνιες από τις θεσμικές δυνάμεις, διατυμπανίζουν τις προσπάθειές τους για την ισότητα των φύλων ενώ στην πραγματικότητα ζητούν την ισότητα στη διαχείριση της εξουσίας. Αποτελούν με αυτό τον τρόπο αρωγό στην προσπάθεια της κυριαρχίας να αφομοιώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης και αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η επικείμενη επίσκεψη της υπουργού παιδείας Ν. Κεραμέως με σκοπό να μας μιλήσει για την ημέρα της γυναίκας. Μια υπουργού που ευθύνεται για σωρεία αντεκπαιδευτικών νόμων, με στόχο την προώθηση σκοταδιστικών αντιλήψεων σχετικά με το γυναικείο σώμα .
Θʼ αρχίσω με μια παραδοχή: ανεξάρτητα απʼ όλες τις πολιτικές και οικονομικές θεωρίες που ασχολούνται με τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των διάφορων ομάδων μέσα στην ανθρώπινη φυλή, ανεξάρτητα από ταξικές και φυλετικές διακρίσεις, ανεξάρτητα απʼ όλες τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δικαιωμάτων γυναίκας και άνδρα, θεωρώ ότι υπάρχει ένα σημείο όπου αυτές οι διαφοροποιήσεις μπορούν να συγκλίνουν και να διαμορφώσουν ένα τέλειο σύνολο.
Με τα παραπάνω δεν σκοπεύω να προτείνω μια συνθήκη ειρήνης. Ο γενικός κοινωνικός ανταγωνισμός, που στις μέρες μας κυριαρχεί σε ολόκληρη τη δημόσια ζωή, έχει προκύψει μέσω αντιτιθέμενων και αντικρουόμενων συμφερόντων και θα θρυμματιστεί, όταν η αναδιοργάνωση της κοινωνικής μας ζωής, βασιζόμενη στις αρχές της οικονομικής δικαιοσύνης, αποτελέσει πραγματικότητα.
Η ειρήνη ή η αρμονία μεταξύ των φύλων και των ατόμων δεν εξαρτάται απαραίτητα από μια επιφανειακή εξίσωση των ανθρώπινων όντων• ούτε απαιτεί την εξάλειψη εξατομικευμένων γνωρισμάτων και ιδιαιτεροτήτων. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, και που στο άμεσο μέλλον πρέπει να επιλυθεί, είναι το πώς μπορεί κάποιος να είναι ο εαυτός του και ταυτόχρονα να είναι ένα με τους άλλους, να συμμερίζεται αισθήματα με όλα τα ανθρώπινα όντα και ταυτόχρονα να διατηρεί ατόφιες τις ιδιότητες που τον χαρακτηρίζουν. Αυτή, νομίζω, πως είναι η βάση πάνω στην οποία μπορούν να συναντηθούν χωρίς ανταγωνισμό και αντίθεση η μάζα και η μονάδα, το αληθινά δημοκρατικό και το πραγματικά ατομικιστικό, ο άνδρας και η γυναίκα. Ίσως το σύνθημα δεν θα πρέπει να είναι «συγχωρήστε ο ένας τον άλλον», αλλά «κατανοήστε ο ένας τον άλλον». Η συχνά αναφερόμενη φράση της Madame de Stael, «το να καταλαβαίνεις τα πάντα σημαίνει να συγχωρείς τα πάντα», δεν μου φάνηκε ποτέ ιδιαίτερα ελκυστική, επειδή έχει την οσμή του εξομολογητικού: το να συγχωρήσεις το συνάνθρωπό σου κουβαλά μία φαρισαϊκή ανωτερότητα. Το να κατανοείς το συνάνθρωπό σου αρκεί. Η αποδοχή αντιπροσωπεύει εν μέρει τη θεμελιώδη πτυχή των απόψεών μου σχετικά με τη χειραφέτηση της γυναίκας και της επίδρασης που έχει σε ολόκληρο το γυναικείο φύλο.
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση μπλοκ, τη διοργάνωση και την προπαγάνδιση της διαδήλωσης της φετινής 8ης Μάρτη: το Σάββατο 12/2, 13:00, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
*με την τήρηση των μέτρων συλλογικής και ατομικής αυτοπροστασίας από την πανδημία του κορωνοιού.
Η ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση μπλοκ, τη διοργάνωση και την προπαγάνδιση της διαδήλωσης της φετινής 8ης Μάρτη που πραγματοποιήθηκε, μετά από κάλεσμα της πρωτοβουλίας γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, το Σάββατο 12/2 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) συζήτησε για τη σημασία των ταξικών αγώνων του παρελθόντος, την επίθεση που βιώνουν οι γυναίκες σήμερα και αποφάσισε να συμμετέχει στη διαδήλωση για την 8η Μάρτη, την Τρίτη 8 Μάρτη στις 18:00 στην πλ. Γεωργίου.
Επόμενη συνέλευση ορίστηκε το Σάββατο 26/2, στη 1 μ.μ., στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) προκειμένου να αποφασιστούν δράσεις προπαγάνδισης της διαδήλωσης.
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 για να τιμηθούν οι εργατικοί γυναικείοι αγώνες. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τις απαρχές της ημέρας αυτής. Κάποιες από αυτές φαίνεται να είναι είτε η απεργία εργατριών ιματισμού το 1857, είτε μια διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη. Η μαχητική απεργία και “η εξέγερση των 20.000” τον χειμώνα του 1910, η φωτιά της Triangle Waist με τις κλειδωμένες εργάτριες μέσα, η απεργία των κλωστοϋφαντουργών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης το 1912 με τις γυναίκες να πρωτοστατούν, δείχνουν όλα, πως -όπως και να έχει- πρόκειται για μια εποχή κατά την οποία η Αμερική στιγματίστηκε από δυναμικές απεργίες και κινητοποιήσεις των πιο άγρια εκμεταλλευομένων κομματιών στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, που ήταν στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες εργάτριες και μετανάστριες.
Δυσήνιος Ίππος 