Όταν το 2013 οι αστικοί κύκλοι προετοίμαζαν τα πρώτα βήματα για την προώθηση της καύσης σκουπιδιών, λίγοι ίσως φαντάζονταν πως κυοφορούνταν μια μεγάλη κοινωνική σύγκρουση στην πόλη του Βόλου. Το πεδίο εξάλλου είχε επιλεχθεί σχολαστικά για να μην εκδηλωθούν «κοινωνικές παρενέργειες». Μια εταιρία με ιστορία στην κοινωνική ενσωμάτωση (ΑΓΕΤ). Ένας επιχειρηματικός όμιλος που δε διστάζει πουθενά, ακόμα και στη χρηματοδότηση πολεμικών επιχειρήσεων (Lafarge στη Συρία). Ένα επιχειρησιακό σωματείο «κοινωνικός εταίρος». Δήμαρχοι και περιφερειάρχες (Μπέος και Αγοραστός) manager επιχειρηματικών project. Το ΕΣΠΑ για πλούσια χρηματοδότηση και μια κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ύπνωσης των λαϊκών διεκδικήσεων που θα κλιμακώσει γοργά το όλο εγχείρημα.
Το εν λόγω εγχείρημα είχε βέβαια την ανάλογη ιδεολογική προετοιμασία. Προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων, «φιλοπεριβαλλοντική» λύση για τη διαχείριση των σκουπιδιών, εξοικονόμηση ενέργειας. Ο όλος σχεδιασμός εξάλλου λάμβανε χώρα σε μία περίοδο που «φούντωνε» ο ενεργειακός πόλεμος σε όλα τα επίπεδα και οι «εναλλακτικές πηγές ενέργειας» και τα «εναλλακτικά καύσιμα» είχαν την τιμητική τους. Η κρίση του καπιταλισμού και η ανάγκη ξεδιπλώματος νέων πεδίων κερδοφορίας ήταν και είναι τελικά η κινητήριος δύναμη για τη γενίκευση ενός πολέμου ενάντια στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.
Δυσήνιος Ίππος 