Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που παρουσίασε εχθές, Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου η ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα συνεχίζει την ανοδική πορεία του. από το 13,5% του Σεπτεμβρίου έφτασε στο 14,8% τον Οκτώβριο του 2022, άγγιξε το 15% τον Νοέμβριο για να κορυφωθεί στο 15,5% τον Δεκέμβριο, ενώ τον Ιανουάριο βρέθηκε στο 15,4%, κάτι το οποίο δείχνει ότι συνεχίζεται η μεγάλη ακρίβεια στα «ράφια» των σούπερ μάρκετ. Πιο συγκεκριμένα στο κλάδο των τροφίμων και σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2022 υπάρχει κατά 25% αύξηση των τιμών σε γαλακτοκομικά και αυγά, κατά 23,1% στα έλαια, κατά 19% στα κρέατα, κατά 18,6% στα δημητριακά και κατά 15,7% στα είδη άμεσης κατανάλωσης νοικοκυριού. Αυξημένες ήταν οι τιμές και στα λαχανικά κατά 11%. Υψηλότερο κατά 25% το κόστος στα στερεά καύσιμα, ενώ σημειώθηκε πτώση 15,4% στο ηλεκτρικό ρεύμα. Αντίθετα 34,7% μεγαλύτερο είναι το κόστος φυσικού αέριου.
Ακρίβεια, εξώσεις, πλειστηριασμοί… Μόνη λύση η αλληλεγγύη και αγώνες ταξικοί!
Την τελευταία δεκαπενταετία συντελείται μια διαρκής και ολοένα και εντεινόμενη επίθεση σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας η οποία βλέπει τους όρους της ζωής της να καταβαραθρώνονται συνεχώς και τους κόπους της να λεηλατούνται καθημερινά από κεφάλαιο και κράτος.
Μέσα σε μια περίοδο κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και τη σύγκρουση των διαφορετικών μπλοκ να γενικεύεται, η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει ακόμα περισσότερο με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να επιχειρεί να βρει νέους τρόπους ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του, να διαιωνίσει και να επεκτείνει την ύπαρξη του.
Ακρίβεια, εξώσεις, πλειστηριασμοί… Μόνη λύση η αλληλεγγύη και αγώνες ταξικοί!
Την τελευταία δεκαπενταετία συντελείται μια διαρκής και ολοένα και εντεινόμενη επίθεση σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας η οποία βλέπει τους όρους της ζωής της να καταβαραθρώνονται συνεχώς και τους κόπους της να λεηλατούνται καθημερινά από κεφάλαιο και κράτος.
Μέσα σε μια περίοδο κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και τη σύγκρουση των διαφορετικών μπλοκ να γενικεύεται, η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει ακόμα περισσότερο με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να επιχειρεί να βρει νέους τρόπους ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του, να διαιωνίσει και να επεκτείνει την ύπαρξη του.
Τα τελευταία δυο χρόνια, οι τεράστιες ανατιμήσεις σε στοιχειώδη είδη ανάγκης (τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, ρεύμα κλπ) και με κλιμακούμενες αυξήσεις στα ενοίκια που σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθωρισμού σηματοδοτούν μια έμμεση μείωση των μισθών, σε μια περίοδο μάλιστα που οι μισθοί είναι ήδη πετσοκομμένοι και οι άνεργοι στη χώρα αγγίζουν το ένα εκατομμύριο, ενώ πολλοί περισσότεροι είναι οι επισφαλώς εργαζόμενοι.
Παράλληλα, το πλήθος των αντεργατικών νόμων που ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων, η υποστελέχωση των νοσοκομείων και η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, οι ταξικοί φραγμοί στην Παιδεία, η μείωση των συντάξεων είναι αποτελέσματα της ταξικής επίθεσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και έχει ήδη μεταφερθεί στις γειτονιές και στην καθημερινότητα. Απώτερος στόχος είναι η αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αφεντικών τα οποία σε αυτή τη φάση σκοπεύουν να απομυζήσουν πλήρως την κοινωνική βάση βυθίζοντας τη όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ανάβει πράσινο φως στα αρπαχτικά των τραπεζών και των funds για να ξεκινήσουν το ξεσπίτωμα του κόσμου από τα σπίτια του. Αφού πρώτα ψήφισε τον πτωχευτικό κώδικα που επιτρέπει την πώληση και ενοικίαση της πρώτης κατοικίας των “οφειλετών” περνάει τώρα στο στάδιο των εξώσεων εξαναγκάζοντας ανθρώπους να μείνουν στο δρόμο για χρέη μερικών εκατοντάδων ή χιλιάδων ευρώ. Εξώσεις που σε πολλές περιπτώσεις αποτράπηκαν από την ίδια την ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεγγύης που έβαλε ανάχωμα στις επιδιώξεις των κορακιών.
Μπροστά σε αυτή την ιδιαίτερα ασφυκτική κατάσταση που διαμορφώνεται και βλέποντας ότι το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια και αποκλεισμούς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή, ο αγώνας ενάντια στο κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα λαμβάνει σήμερα διαστάσεις ενός αγώνα ζωής ή θανάτου. Είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να δημιουργηθεί ένα πλατύ ριζοσπαστικό και επαναστατικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο του τον άνθρωπο, θα αγωνίζεται συνολικά ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας και θα απαιτεί υγεία, ρεύμα, τροφή και στέγαση για όλους. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν δίκτυα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές που να μπλοκάρουν έμπρακτα την απόπειρα εξαθλίωσης και λεηλασίας μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό και πως η αλληλεγγύη είναι το βασικό όπλο που διαθέτει η κοινωνία.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” & σύντροφοι-συντρόφισσες
Μέσο ποσοστό κέρδους (1869-2010) [πηγή: Maito, E. E. (2014). The historical transience of capital: The downward trend in the rate of profit since XIX century.]
Τέσσερις μεσήλικες, εντιμότατα μέλη της αστικής τάξης, αποφασίζουν να οργανώσουν ένα τριήμερο οργιαστικό φαγοπότι με σκοπό έναν ηδονικά χορταστικό θάνατο. Στα μελαγχολικά σκηνικά εκείνης τής εξοχικής βίλας, με τα λουκούλλεια τραπέζια και τις ηδονιστικές παρουσίες, προαναγγέλλεται αλληγορικά η κρισιακή πορεία τού σύγχρονου καπιταλισμού. Η αδηφαγία του οδηγεί σε αποπνικτική συσσώρευση και αυτή σε εξαθλίωση. Ο καπιταλισμός θα αυτοκτονήσει τρώγοντας μέχρι θανάτου, η επιθανάτια αγωνία του θα έχει τη γεύση τού εμετού. Το κλασικό κινηματογραφικό αριστούργημα του Μάρκο Φερέρι μας έρχεται πάλι στο μυαλό αυτές τις μέρες που ένα ζωντανό «μεγάλο φαγοπότι» βρίσκεται σε εξέλιξη. Μόνο που τους ρόλους τού Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, του Ούγκο Τονάτσι, του Μισέλ Πικολί και του Φιλίπ Νουαρέ, παίζουν οι αξιότιμοι κύριοι Βαρδινογιάννης, Μυτιληναίος, Λάτσης και Περιστέρης, με σκηνοθέτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όσοι διάβαζαν παλιότερα τα δημοφιλή τεύχη του Αστερίξ (γραμμένα από την οξύτατη πένα και τον κοινωνικά ευαισθητοποιημένο νου του Ρενέ Γκοσινί), θυμούνται τους Ρωμαίους κατακτητές να “αμείβουν” τους Αιγύπτιους σκλάβους-εργάτες με μια κούπα μπίρα και ένα πιάτο φακές. Όσοι δεν φορούν παρωπίδες κοινωνικής αδιαφορίας και φροντίζουν να ρίχνουν μια –έστω πρόχειρη– ματιά στο τι ακριβώς συμβαίνει γύρω τους, έχουν εδώ και καιρό καταλάβει πως περίπου το ίδιο συμβαίνει στην εγχώρια αγορά εργασίας. Οι σύγχρονοι σκλάβοι μπορεί να μην λαμβάνουν αλκοόλ και φθηνό φαγητό με το δελτίο, όμως οι τιμές των βασικών αγαθών, των ενοικίων και των λογαριασμών τους οδηγούν αναπόφευκτα στο να ξοδεύουν τους πενιχρούς μισθούς τους αποκλειστικά στα παραπάνω.
Συγκέντρωση – μικροφωνική ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής,
Δευτέρα 27/6 στις 09:00, στη ΔΕΗ, Ακτή Δυμαίων 15
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ
Τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνολική αύξηση του κόστους ζωής η οποία σηματοδοτεί μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις και δημιουργεί πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων τάξεων. Νέες ανατιμήσεις σε μια σειρά βασικών ειδών, όπως τα τρόφιμα· τεράστιες αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος και στα καύσιμα· ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας, μεταξύ των οποίων της υγείας και της παιδείας· αύξηση της ανεργίας και θεσμοθέτηση του εργασιακού μεσαίωνα· πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας· παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα και σηματοδοτούν την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε βάρος μας.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ
Τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνολική αύξηση του κόστους ζωής η οποία σηματοδοτεί μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις και δημιουργεί πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων τάξεων. Νέες ανατιμήσεις σε μια σειρά βασικών ειδών, όπως τα τρόφιμα· τεράστιες αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος και στα καύσιμα· ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας, μεταξύ των οποίων της υγείας και της παιδείας· αύξηση της ανεργίας και θεσμοθέτηση του εργασιακού μεσαίωνα· πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας· παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα και σηματοδοτούν την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε βάρος μας.
Όσο και αν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ προσπαθούν να παρουσιάσουν την ακρίβεια ως «φυσικό φαινόμενο», η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το νέο κύμα ακρίβειας και όσα αναφέρονται παραπάνω δεν έρχονται σε κενό χρόνο. Εδώ και χρόνια βιώνουμε μια συνολική και βαθιά κρίση του συστήματος, η οποία έγινε εμφανής σε όλους με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του ’08. Είναι προφανές, ότι σε περιόδους κρίσης, οι κυρίαρχοι εντείνουν την επίθεσή τους σε βάρος της κοινωνίας με σκοπό να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και να επιστρέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Έτσι, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας διαρκούς φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται τόσο στη μείωση των μισθών, την αύξηση της ανεργίας και την ακρίβεια, όσο και στην μετατροπή κάθε κοινωνικού αγαθού σε προνόμιο των λίγων προνομιούχων.
Η περίοδος της πανδημίας λειτούργησε ως επιταχυντής της κρίσης. Μιας κρίσης που αναμένεται να λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις το αμέσως επόμενο διάστημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, το κράτος όχι απλά διαχειρίστηκε με εγκληματικό τρόπο την πανδημία, έχοντας την ευθύνη για χιλιάδες θανάτους, αλλά βρήκε και την καλύτερη ευκαιρία προκειμένου να περάσει μια σειρά αντικοινωνικών νόμων μέσω των οποίων επιχείρησε να άρει κάθε κοινωνική κατάκτηση, επεκτείνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις (νομοσχέδιο για το νέο Ε.Σ.Υ, νόμοι για την παιδεία κ.α) και τσακίζοντας κάθε αγώνα που εναντιώνεται σε αυτά τα σχέδια. Σήμερα, φαίνεται για ακόμη μια φορά πως, σε αντίθεση με όσα μας λένε, η υγειονομική κρίση πλήττει κατά κύριο λόγο την τάξη μας, καθώς εμείς είμαστε που χάνουμε τη ζωή μας στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, εμείς είμαστε που καλούμαστε να σηκώσουμε για ακόμα μια φορά στις πλάτες μας τα απότοκα της πανδημίας.
Την ίδια στιγμή, καταλαβαίνουμε όλοι πως άμεση σχέση με όλα τα παραπάνω έχει και ο πόλεμος που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα στην Ουκρανία. Αν και το νέο κύμα ακρίβειας έχει την αφετηρία του μήνες πριν την έναρξη του πολέμου, είναι σίγουρο ότι η στρατιωτική σύγκρουση οδηγεί σε μια κατακόρυφη αύξηση των τιμών, σε μια συνολική αύξηση του κόστους ζωής. Ο πόλεμος αυτός, που είναι προϊόν των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και της προσπάθειας τόσο της Ρωσίας όσο και της Δύσης (συμπεριλαμβανομένου του Ουκρανικού κράτους) να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους και να ελέγξουν τα ενεργειακά περάσματα και τους πόρους της περιοχής, το μόνο που έχει να προσφέρει στους λαούς είναι περισσότερη φτώχεια και θάνατος. Η «ενεργειακή κρίση», για την οποία τόσο πολύ ακούμε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι γενικά και αόριστα απότοκο του πολέμου. Είναι προϊόν του ίδιου του συστήματος και της στρατηγικής της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης μετάβασης» που εφαρμόζεται σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να πλουτίσουν οι πολυεθνικές της ενέργειας. Ο πόλεμος απλά γιγαντώνει το πρόβλημα και το καθιστά πιο εμφανές από ποτέ.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, δεν έχουμε παρά να συνειδητοποιήσουμε πως είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Αναγνωρίζοντας πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από επίδοξους σωτήρες οι οποίοι υπόσχονται πως θα λύσουν τα προβλήματα μέσα από τον δρόμο του κοινοβουλίου, οφείλουμε να προτάξουμε τους οριζόντιους αγώνες, την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη. Μέσα από πρωτοβουλίες αγώνα και λαϊκές συνελεύσεις, μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και σε κάθε κοινωνικό πεδίο, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μπορούμε και πρέπει να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους και να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται οφείλουμε να διαλέξουμε πλευρά και να πάρουμε θέση, ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών, των εργαζομένων και των αποκλεισμένων.
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
Εδώ και περισσότερες από δύο εβδομάδες χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους των Τιράνων αλλά και άλλων αλβανικών πόλεων για να διαδηλώσουν ενάντια στην ακρίβεια. Κάποιες από τις συγκεντρώσεις έλαβαν ιδιαίτερα μαζικά χαρακτηριστικά ενώ σε αρκετές περιπτώσεις συνάντησαν την βίαιη καταστολή των μπάτσων που προχώρησαν σε συλλήψεις διαδηλωτών. Το ξέσπασμα αυτό όμως δεν προέκυψε εν μια νυκτί. Η κατακόρυφη άνοδος των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης συναντήθηκε διαλεκτικά με την προεργασία και την “δουλειά μυρμηγκιού” που έκαναν τα μέλη της συλλογικότητας Organizata Politike τους προηγούμενους μήνες, αλλά και με τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων που δημιούργησαν μία, μετά από πολλά χρόνια, κινηματική αναφορά στην αλβανική κοινωνία.
Το απόγευμα της Τετάρτης 23/2 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στα LIDL στην Αγυιά.
Παρακάτω το κείμενο της παρέμβασης:
Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ/
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
«Ο νόμος, μέσα στη μεγάλη έγνοια του για την ισότητα, απαγορεύει στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν στον δρόμο και να κλέβουν ψωμί»
Το Σάββατο 12 Φλεβάρη μια ηλικιωμένη γυναίκα πιάστηκε να κλέβει τρόφιμα αξίας 30 ευρώ από το κατάστημα LIDL στο Ίλιον. Πολλοί άνθρωποι που βρισκόντουσαν εκείνη τη στιγμή στο κατάστημα προσφέρθηκαν να πληρώσουν το ποσό ώστε οι υπεύθυνοι να μην προχωρήσουν τη διαδικασία της μήνυσης. Παρόλα αυτά οι υπεύθυνοι για λόγους πολιτικής του καταστήματος και παραδειγματισμού προχώρησαν τη διαδικασία (μετά από την κοινωνική κατακραυγή το κατάστημα απέσυρε τη μήνυση). Η ίδια αλυσίδα έχει αυξήσει κατακόρυφα τα κέρδη της εν μέσω πανδημίας, ενώ παλιότερα σε μια πρωτόγνωρη έκφραση ρατσισμού είχε ανακοινώσει σε κατάστημά της ότι οι μετανάστες θα περιμένουν σε διαφορετική ουρά από τους ντόπιους. Το «φιλανθρωπικό» προσωπείο που προσπαθεί να παρουσιάσει η εταιρία κατέρρευσε για ακόμα μια φορά. Την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία της κοινωνίας ζει κάτω από ακραίες συνθήκες φτώχειας, η πολυεθνική αυτή κερδίζει αμύθητα ποσά ενώ στους εργαζόμενους δίνει πενταροδεκάρες. Τα κροκοδείλια δάκρυα των συστημικών ΜΜΕ και των κυβερνητικών στελεχών που δήθεν ευαισθητοποιήθηκαν για την ηλικιωμένη γυναίκα δεν μπορούν να φτιασιδώσουν την ευθύνη τους για την όλο και πιο βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας μέσω των αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζουν. Γιατί αυτοί που σήμερα συμπάσχουν στα κανάλια είναι οι ίδιοι που έχουν καταδικάσει εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης, εργοδοτικής ασυδοσίας και εκμετάλλευσης. Είναι οι ίδιοι που καθημερινά συνθλίβουν τη ζωή μας, πλουτίζουν με το αίμα και τον ιδρώτα μας συντηρώντας αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα.
Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…
Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές». Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.
Δυσήνιος Ίππος 