δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, Δυσηνιος Ιππος, εκδόσεις "δυσήνιος τύπος"

[ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ] ΤΑ ΦΥΤΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΑΛΙ ΦΩΤΙΑ

Τα φυτίλια είναι ακόμα αναμμένα και οι δρόμοι θα πάρουν πάλι φωτιά

Ετοιμάζεται η έκδοση με την απομαγνητοφώνηση της παρουσίασης του βιβλίου “Έτρεχα και σκεφτόμουν την Άννα” με την συμμετοχή του Πασκουάλε Αμπατάντζελο στην πόλη της Πάτρας στις 8 Οκτώβρη 2022.

“Η ήττα μας, δεν οδήγησε σε μια εξαφάνισή μας από το κοινωνικό προσκήνιο. Φυτίλια μείνανε αναμμένα σε διάφορα κοινωνικά και ταξικά πεδία. Κι αυτό έγινε κατορθωτό μέσα από την πραγματική αποφασιστικότητα πολλών χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι παρά τις δυσμενείς συνθήκες που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται από ένα σημείο και έπειτα, δεν παραιτήθηκαν, δεν πήγαν σπίτι τους και συνέχισαν να αγωνίζονται, αφήνοντας τουλάχιστον το ίχνος τους και καταφέρνοντας κατά κάποιο τρόπο να υπάρξει και μια συνέχεια με όποιο τρόπο αυτό έγινε κατορθωτό και στις επόμενες γενιές και σε ότι ακολούθησε. Αυτό είναι το σημαντικότερο, γιατί αφήνει την παρακαταθήκη ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ώστε και πάλι τα κοινωνικά πεδία σε κάθε χώρα να γίνουν εύφλεκτα και να πάρουν πάλι φωτιά όπως είχαν πάρει πριν κάποιες δεκαετίες.”

δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, Βιβλιοθηκη, Δυσηνιος Ιππος

Παρουσιάσεις του βιβλίου “Πανδαιμόνιο” σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη

Παρουσιάσεις του βιβλίου “Πανδαιμόνιο”:

Την Παρασκευή 31/3, 19:00, στον πολιτικό χώρο του Διαρκούς Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση (Γκαρμπολά 12), στη Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο 01/04, 19:00, στο XANADU, στην Ξάνθη

Την Κυριακή 02/04, 18:00, στο Αναγνωστήριο, στην Αλεξανδρούπολη

__________________________________________________________________________________________

Το τριήμερο 31/3-1/4-2/4 πραγματοποιήθηκαν παρουσιάσεις του βιβλίου «Πανδαιμόνιο και άλλες ιστορίες από κάτω» (εκδόσεις Δυσήνιος Τύπος) σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη.

Στις 31/3 βρεθήκαμε στον πολιτικό χώρο του Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση στη Θεσσαλονίκη, στη 1/4 στο Xanadu στην Ξάνθη και στις 2/4 στο Αναγνωστήριο στην Αλεξανδρούπολη.

Και στις τρεις εκδηλώσεις βρεθήκαμε με συντρόφους και συντρόφισσες, μιλήσαμε για την λογοτεχνία, για την φαντασία στη λογοτεχνία, την πολιτική και στρατευμένη τέχνη στο δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που μας φιλοξένησαν στους χώρους τους και όσους πλαισίωσαν και συνεισέφεραν στις συζητήσεις.

δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, Μπροσουρες, Μεταφρασεις

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ: ΠΟΙΑ ΕΙΡΗΝΗ;

Νέα έκδοση, μπροσουράκι για την αποτυχία της Συμφωνίας Ειρήνης στην Κολομβία βασισμένο σε σημειώσεις του Χαβιέρ Χιράλντο Μορένο και μετάφραση-επιμέλεια από Γη και Ελευθερία – Tierra y Libertad

“Έξι χρόνια μετά την υπογραφή της, η Συμφωνία της Αβάνας έχει κατά γενική ομολογία αποτύχει. Υπάρχουν λόγοι πολιτικής φύσης που εξηγούν αυτήν την εξέλιξη, οι οποίοι είναι οι ίδιοι που έκαναν και τις προηγούμενες συμφωνίες ειρήνης να αποτύχουν και συνδέονται με την έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά του Κράτους να τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Με λίγα λόγια, η συμφωνία απέτυχε, επειδή δεν εφαρμόστηκε. Το παρόν κείμενο πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα στο ζήτημα, καθώς εξετάζει τα συστημικά αίτια που βρίσκονται πίσω από αυτήν την προδιαγεγραμμένη αποτυχία μιας συμφωνίας, η οποία ακόμα κι αν εφαρμοζόταν, μόνο περιορισμένες μεταρρυθμίσεις θα μπορούσε να αποφέρει.”

Σε pdfdownload
δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, Πολιτισμος, εκδόσεις "δυσήνιος τύπος"

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΔΟΣΗΣ “ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”

Εκδήλωση – παρουσίαση της νέας έκδοσης των διηγημάτων του συντρόφου Ρωμανού “ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”.

Σάββατο 4/2 στις 19.00 στον Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω

δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, Πολιτισμος

[NEA ΕΚΔΟΣΗ] ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

Ετοιμάζεται η νέα έκδοση των διηγημάτων του συντρόφου Ρωμανού

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα πριγκιπόπουλο. Γεγονός που δεν θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα, μιας και καμία από τις ιστορίες που φιλοξενούνται σε αυτό το βιβλίο δεν είναι η ιστορία του. Γιατί κάποτε η εξέγερση των χωρικών έφτασε μέχρι την πόλη του, πέρασε τις πύλες του παλατιού σαν ασυγκράτητος χείμαρρος. Οι υπηρέτες έτρεξαν έντρομοι να γλιτώσουν, οι φρουροί πέταξαν τα θρασύδειλα όπλα τους. Έκπληκτο το αγόρι παρακολουθούσε τον κόσμο που γνώριζε να γκρεμίζεται. Πάντοτε πίστευε πως το αγαπούσαν όλοι, έτσι όμορφο και καλότροπο που ήταν, έτσι γλυκά όπως του συμπεριφέρονταν. Όμως στα μάτια του γέρου χωρικού που τώρα ανέβαινε τα σκαλιά του θρόνου, με τα φρύδια σφιγμένα και τις γροθιές ματωμένες και το μεγάλο δρεπάνι στα χέρια, κανένα ίχνος αγάπης δεν ξεχώριζε. Το πριγκιπόπουλο δεν πρόλαβε καν να παρακαλέσει για τη ζωή του. Ο χωρικός το έριξε στα γόνατα και του έκοψε τον λαιμό με το δρεπάνι του. Γαλάζιο αίμα έβαψε τα σκαλιά, κύλησε μέχρι τη βάση του θρόνου. Κανένας δεν εντυπωσιάστηκε. Όλοι προτίμησαν τα διαμάντια στο στέμμα του.
Και κάπου εδώ σταματάμε να ασχολούμαστε με το πριγκιπόπουλο. Γιατί οι λέξεις που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο δεν ανήκουν σε ανθρώπους με διαμάντια και στέμματα και γαλάζιο αίμα στις φλέβες τους. Ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν υποφέρει. Ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν σωριαστεί στο χώμα, είτε κατόρθωσαν να ξανασταθούν στα πόδια τους είτε πέρασαν τη ζωή τους σερνάμενοι. Ανήκουν σε ανθρώπους που αμφισβήτησαν τον κόσμο, σε ανθρώπους που δεν μπόρεσαν παρά να τον αποδεχθούν με πόνο, σε ανθρώπους που συνθλίφτηκαν από αυτόν. Σε επαναστατημένους και σε παραιτημένους. Σε εκείνους που θα θυμόμαστε για το θάρρος και τη γενναιότητά τους, όμως εξίσου σε εκείνους που έχουμε ήδη ξεχάσει. Σε πολλούς, πολλούς ανθρώπους.
Όμως όχι σε πριγκιπόπουλα.
Οι λέξεις που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο ανήκουν σε ανθρώπους από κάτω. Ανήκουν στον γέρο χωρικό και στο δρεπάνι του…

δυσήνιος ίππος Aρθρα-Αναλυσεις, ΒΙΒΛΙΑ, Ζερμιναλ

Βιβλιοπαρουσίαση: Το μπλε δελτίο. Οι «πολεμικώς ανάξιοι» στη Βέρμαχτ. Αντιστασιακοί αντιφασίστες στις τάξεις του κατακτητή 1942 – 1945

Για δεκαετίες ολόκληρες μεγαλώσαμε με ισχυρούς ιστορικούς μύθους που αναπαράγονταν διαρκώς από τα κάτω, αγνοώντας την αντιφατικότητα και την πολυπλοκότητα της ιστορικής πραγματικότητας. Όπως για παράδειγμα ο μύθος της παθητικότητας των Εβραίων μπροστά στο Ολοκαύτωμα, που δεν λαμβάνει δεκάδες παραδείγματα ηρωικής αντίστασης ενάντια στη ναζιστική μηχανή του θανάτου. Όπως ήταν η εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας τον Απρίλιο του 1943, οι εξεγέρσεις στην Τρεμπλίνκα τον Αύγουστο του 1943 και στο Σόριμπορ τον Οκτώβριο του 1943, η εξέγερση των sonderkommandos του στρατοπέδου εξόντωσης στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου τον Οκτώβριο του 1944 και η συμμετοχή στην οργανωμένη ένοπλη αντιφασιστική αντίσταση, είτε με τη δημιουργία ξεχωριστών οργανώσεων είτε με την ενσωμάτωση σε ήδη υπάρχουσες αντιστασιακές δομές) για παράδειγμα, εκατοντάδες ήταν οι έλληνες Εβραίοι που συμμετείχαν στο εαμικό κίνημα και στον ΕΛΑΣ). Ένας άλλος μύθος είναι αυτός της απόλυτης παθητικότητας του γερμανικού λαού και της έλλειψης αντίστασης απέναντι στη ναζιστική αποκτήνωση. Ο μύθος αυτός πατάει σε βεβαίως σε ορισμένα υπαρκτά δεδομένα. Οι εθνικοσοσιαλιστές είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη τεράστιας μερίδας της γερμανικής κοινωνίας, που ένιωθε ταπεινωμένη από τους σκληρούς όρους που επιβλήθηκαν με τη συνθήκη των Βερσαλλιών και τη διαμόρφωση ενός μεταπολεμικού κόσμου, που απλά προετοίμαζε τον επόμενο πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε πως το Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) αναρριχήθηκε στην εξουσία με νόμιμες εκλογές και όχι με πραξικόπημα. Στις εκλογές του Μαρτίου του 1933 κατάφερε να συγκεντρώσει το 43,9%, ενώ πέντε χρόνια πριν το ανάλογο ποσοστό ήταν μόλις 2,6%. Οι ευθύνες αυτού του τεράστιου τμήματος της γερμανικής κοινωνίας δεν είναι αμελητέες. Το ίδιο και οι ευθύνες όσων σιώπησαν κι έμειναν απαθείς μπροστά στο έγκλημα ή έκαναν ότι δεν βλέπουν τη θηριωδία που εξελίσσονταν μπροστά στα μάτια τους. Ωστόσο αυτή η συνευθύνη δεν χαρακτηρίζει το σύνολο της γερμανικής κοινωνίας. Χιλιάδες πράξεις αντίστασης (πριν και μετά την αναρρίχηση των εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία) συνθέτουν ένα τεράστιο μωσαϊκό αξιοπρέπειας που δεν πρέπει να το λησμονούμε.

Η ιστορία των πειθαρχικών ταγμάτων 999 της Βέρμαχτ είναι ελάχιστα γνωστή στον τόπο μας, παρ’ ότι εκατοντάδες αντιφασίστες στρατιώτες των κατοχικών δυνάμεων αυτομόλησαν και εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ, ενώ δεκάδες που δεν τα κατάφεραν τουφεκίστηκαν από τους ομοεθνείς τους εθνικοσοσιαλιστές. Οι γερμανοί αντιφασίστες στην Ελλάδα έφτασαν ακόμα και σε αναβαθμισμένες οργανωτικές μορφές, με συγκρότηση ξεχωριστών οργανώσεων. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 1944 στην Καστανιά μετά από σύσκεψη στο αρχηγείο του ΕΛΑΣ, παρουσία του Στέφανου Σαράφη, του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου και του Πέτρου Κόκκαλη, αποφασίστηκε η ίδρυση της Αντιφασιστικής Επιτροπής Γερμανών Στρατιωτών «Ελεύθερη Γερμανία». Διακηρυγμένη στόχοι της οργάνωσης ήταν ο συνσπισμός όλων των γερμανών αντιφασιστών στρατιωτών που βρίσκονταν στη χώρα, ο τερματισμός του πολέμου και η συμβολή στην ανοικοδόμηση της Γερμανίας.
Τα πειθαρχικά τάγματα 999, οι «πολεμικώς ανάξιοι» της Βέρμαχτ ή αλλιώς «εκείνοι με το μπλε δελτίο», συγκροτήθηκαν με σκοπό να αποτελέσουν φθηνό κρέας για τα κανόνια της ναζιστικής πολεμικής μηχανής. Σύμφωνα με τη διαταγή του Χίτλερ: «Φροντίστε ώστε το σκυλολόι αυτό να αιματοκυλιστεί στα πεδία των μαχών». Υπολογίζεται πως το 30% των ταγμάτων αποτελούνταν από αντιφασίστες διαφόρων πολιτικών ή θρησκευτικών προελεύσεων ή κινήτρων (κομμουνιστές, μέλη του SPD, αριστερούς και ειρηνιστές διαφόρων αποχρώσεων, μάρτυρες του Ιεχωβά, Καθολικούς κλπ). Η πλειοψηφία των ταγμάτων στελεχώθηκε από ποινικούς κρατούμενους που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ναζί και αποτελούσαν την κύρια δεξαμενή ρουφιάνων, αφού μέσα από τη συμμετοχή τους στον πόλεμο διεκδικούσαν την παραγραφή της προηγούμενης εγκληματικής τους δραστηριότητας. Ωστόσο ήταν πολλές οι περιπτώσεις που ποινικοί κρατούμενοι στάθηκαν αλληλέγγυοι στους πολιτικούς ή που ανέπτυξαν αντιφασιστική δραστηριότητα μαζί τους. Όπως είναι φυσικό, οι θέσεις ευθύνης στελεχώθηκαν από συνειδητούς και πωρωμένους εθνικοσοσιαλιστές, ώστε να διασφαλιστεί η τάξη και η πειθαρχία. Παρ’ όλα αυτά χιλιάδες αντιφασίστες στρατιώτες (κατά κύριο λόγο οργανωμένοι κομμουνιστές) κατάφεραν να αυτομολήσουν και «να στρέψουν τα όπλα απέναντι». Ως ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα θα αναφέρουμε δυο περιστατικά που συνέβησαν στην Ιταλία το 1943, όταν γερμανοί και ιταλοί αντιφασίστες ανατίναξαν πλοίο με γερμανικά πολεμοφόδια και εκτέλεσαν εθνικοσοσιαλιστές αξιωματικούς:

Continue reading “Βιβλιοπαρουσίαση: Το μπλε δελτίο. Οι «πολεμικώς ανάξιοι» στη Βέρμαχτ. Αντιστασιακοί αντιφασίστες στις τάξεις του κατακτητή 1942 – 1945” →
δυσήνιος ίππος ΒΙΒΛΙΑ, Δυσηνιος Ιππος, εκδόσεις "δυσήνιος τύπος"

[NEA EKΔΟΣΗ] ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Αναρχικοί και εργατικό κίνημα
| ανθολογία κειμένων (1881-1912) του Πιότρ Κροπότκιν για τον συνδικαλισμό |

Παρότι έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που ο Πιότρ Κροπότκιν έγραψε τα κείμενα που επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε στην παρούσα έκδοση, και οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε μπορεί να είναι διαφορετικές από τις σημερινές, ωστόσο θεωρούμε ότι αυτά μέχρι και σήμερα διατηρούν σε μεγάλο βαθμό την επικαιρότητα τους.
Με το εγχείρημα αυτό ευελπιστούμε να αναδείξουμε άγνωστες ή υποτιμημένες πλευρές της σκέψης του, αλλά και να συμβάλουμε στον ευρύτερο διάλογο που πραγματοποιείται στο κίνημα σχετικά με τη συμμετοχή και τον ρόλο των αναρχικών στα συνδικάτα.
Η απόφαση για τη μετάφραση των κειμένων του Κροπότκιν δεν αποτελεί προϊόν κάποιας φιλοσοφικής αναζήτησης σχετικά με τις θέσεις του για τον συνδικαλισμό. Προέκυψε μέσα από τον αγώνα και πάντα με την επιθυμία να αποτελέσει δυνάμει τροφή για αναζήτηση, εμβάθυνση, συζήτηση, ανταλλαγή εμπειριών σχετικά με τη συνδικαλιστική παρέμβαση στους χώρους εργασίας.
Αναμφίβολα μέσα από τα κείμενα αυτά δεν θα βρεθεί κάποια μαγική συνταγή, η οποία θα μας λύσει τα χέρια και θα μας ανοίξει τον δρόμο στην παρέμβασή μας. Δεν θεωρούμε άλλωστε ότι υφίσταται τέτοια λύση, που θα προέλθει από κάποιο «εγχειρίδιο», όσο καλά και να τα λέει. Η διέξοδος θα βρεθεί μέσα στον αγώνα, μέσα από τη διαπάλη με άλλες ιδέες και αντιλήψεις, μέσα από τις «νίκες» και τις «ήττες» μας, μέσα από την ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική συγκρότηση του κινήματος. Με τον εξοπλισμό του με τα απαραίτητα εργαλεία και μεθόδους, που θα του δώσουν τη δυνατότητα να περάσει στην αντεπίθεση.
Με αυτή την έννοια, τα κείμενα που συγκεντρώσαμε, δεν αποτελούν τίποτα άλλο πέρα από μια βάση για συζήτηση και προβληματισμό. Μια βάση που ξεκινάει από την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα της ενεργούς συμμετοχής των αναρχικών στα συνδικάτα. Μιας συμμετοχής που για δεκαετίες θεωρούνταν ως κάτι ξένο και μέχρι σήμερα παραμένει ένα ζήτημα από το οποίο παράγονται πολλές στρεβλώσεις. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ολοκληρωμένες οι θέσεις που παρουσιάζει ο Κροπότκιν, ούτε ότι μπορούν να μεταφερθούν αυτούσιες στο σήμερα. Είναι σημαντικό όμως να επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε τη λογική που εμφωλεύει πίσω από αυτές.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι το ζήτημα της συνδικαλιστικής παρέμβασης με απτούς και υλικούς όρους στα ζωντανά και μαζικά όργανα των εργαζομένων, που δεν είναι άλλα από τα σωματεία τους, βρισκόταν ανέκαθεν στην ατζέντα των αναρχικών.
Με την ελπίδα να συναντηθούμε στους αγώνες της εργατικής τάξης για την ανατροπή του σάπιου κόσμου της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με την ελπίδα να συνεισφέρουμε -ως σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης- τόσο στην ενίσχυση του μετώπου προάσπισης των ταξικών συμφερόντων, όσο και, βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες, στο πέρασμα στην αντεπίθεση. Να κρατήσουμε σαν αμόνι και να χτυπήσουμε σαν σφυρί μαζί με τα ταξικά μας αδέρφια. Να αντισταθούμε στην επιβολή των συνθηκών σύγχρονης σκλαβιάς και στην επίθεση πάνω στα κεκτημένα και στα δικαιώματά μας. Να βρεθούμε με όλες μας τις δυνάμεις εκεί που αναπνέει ο αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Να οργανώσουμε την αυτοάμυνα και την αντεπίθεση.
Όπως γράφει και ο Κροπότκιν: «Αυτή η κόκκινη σημαία -η ελπίδα των σκληρά εργαζόμενων και βασανισμένων μαζών- αποτελεί τώρα δική μας κληρονομιά. Ας την κρατήσουμε ακλόνητη και ακηλίδωτη· ας ζήσουμε γι’ αυτή και, αν είναι αναγκαίο, ας πεθάνουμε γι’ αυτή, όπως έκαναν τα αδέρφια μας στο Σικάγο».

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

από τον πρόλογο της έκδοσης

δυσήνιος ίππος Aρθρα-Αναλυσεις, ΒΙΒΛΙΑ, ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Η URSULA LE GUIN ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

Η αλήθεια είναι πως η Urusla K. Le Guin δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι περισσότεροι απ’ όσους ασχολούνται με τον κόσμο του λογοτεχνικού βιβλίου, την έχουν λίγο ή πολύ ακουστά. Οι ενδιαφερόμενοι για την πολιτική λογοτεχνία σίγουρα θα γνωρίζουν –εάν δεν έχουν διαβάσει– το σημαδιακό «Ο αναρχικός των δύο κόσμων», ένα από τα διασημότερα έργα τόσο της ίδιας όσο και της επιστημονικής φαντασίας στο σύνολό της. Οι λάτρεις της ηρωικής φαντασίας θα την ξέρουν από το «Έπος της Γαιοθάλασσας», μια σειρά διόλου ηρωικών και επικών βιβλίων που αμφισβητούν και αποδομούν μαεστρικά τις παραπάνω αξίες με την τόσο χαρακτηριστική, ευαίσθητη λυρικότητα της συγγραφέα. Βραβευμένη και πολυδιαβασμένη, με την πλειονότητα των μυθιστορημάτων της μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες, παρόλα αυτά η Le Guin παραμένει μια δημιουργός της οποίας το έργο διατηρεί την αξία του μακριά από επίσημες αναγνωρίσεις και διακρίσεις, πέρα από το εσωτερικής κατανάλωσης, ακίνδυνο ακαδημαϊκό πλαίσιο στο οποίο –δυστυχώς– συνηθίζουν να κινούνται πολλοί από τους μεγαλύτερους συγγραφείς και ποιητές.

Ηλικιακά μα και συγγραφικά η Le Guin ανήκει στη γενιά εκείνη των –κατά βάση αμερικανών και βρετανών– συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας που αποκαλούνται Νέο Κύμα. Δραστηριοποιούμενοι κυρίως στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, χαρακτηρίζονται από έντονη κοινωνική ανησυχία και πολιτικοποίηση, καθώς και από τη μετάβαση του ενδιαφέροντος από το αχανές σύμπαν στη γη, εξετάζοντας όχι τόσο τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας στο μέλλον, όσο την αλλαγή της ζωής των ανθρώπων και της δομής των ανθρώπινων κοινωνιών σε συνάρτηση με την καλπάζουσα τεχνολογική εξέλιξη αλλά και την ολοένα εντονότερη αστικοποίηση και την όξυνση του καπιταλιστικού πλαισίου εντός του οποίου καλούνται οι κοινωνίες αυτές να υπάρξουν (υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να πούμε πως ο μετέπειτα φορέας των ιδεών του Νέου Κύματος κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 υπήρξε το είδος του Κυβερνοπάνκ, σημαντικότερος λογοτεχνικός εκπρόσωπος του οποίου είναι κατά κοινή ομολογία ο William Gibson, εκτενέστερη αναφορά στον οποίο έχει πραγματοποιηθεί σε παλαιότερο άρθρο).

Continue reading “Η URSULA LE GUIN ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ“ →
δυσήνιος ίππος Aρθρα-Αναλυσεις, ΒΙΒΛΙΑ, Μεταφρασεις

Χαιρετισμός του Δ. Κουφοντίνα από τη φυλακή του Δομοκού στις εκδηλώσεις με τον Πασκουάλε Αμπατάντζελο

Χαιρετισμός του συντρόφου – πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα από τη φυλακή του Δομοκού που διαβάστηκε στις δυο Εκδηλώσεις – Βιβλιοπαρουσιάσεις της αυτοβιογραφίας “Έτρεχα και σκεφτόμουν την Άννα. Μια ιστορία της δεκαετίας του ‘70” (Εκδόσεις Διάδοση. Αθήνα, 2020) που πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή του συγγραφέα της, συντρόφου – πρώην πολιτικού κρατούμενου Πασκουάλε Αμπατάντζελο, στην Αθήνα την Παρασκευή 7/10 στο Red ‘n Noir & την Πάτρα το Σάββατο 8/10/2022 στο δημοτικό Μέγαρο Λόγου και Τέχνης.

Continue reading “Χαιρετισμός του Δ. Κουφοντίνα από τη φυλακή του Δομοκού στις εκδηλώσεις με τον Πασκουάλε Αμπατάντζελο” →
δυσήνιος ίππος Αυτοδιαχειριζομενος χωρος επι τα προσω, ΒΙΒΛΙΑ

Παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Πασκουάλε Αμπατάντζελο “Έτρεχα και σκεφτόμουν την Άννα – Μια ιστορία της δεκαετίας του 70”

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
με συμμετοχή του συγγραφέα ΠΑΣΚΟΥΑΛΕ ΑΜΠΑΤΑΝΤΖΕΛΟ
της αυτοβιογραφίας του «Έτρεχα και σκεφτόμουν την Άννα. Μια ιστορία της δεκαετίας του ’70» (Εκδόσεις Διάδοση).