Τον τελευταίο χρόνο συζητείται στο εσωτερικό του κλάδου των μηχανικών και των τεχνικών και στα σωματεία τους το σχέδιο πρότασης και η διαπραγμάτευση για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Μια συζήτηση, η οποία για χρόνια, είχε μπεί στο ντουλάπι με εμάς να εργαζόμαστε με εξευτελιστικούς μισθούς αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες να επιβιώσουμε σε μία εν γένει ασφυκτική πραγματικότητα.
Μετά την κατάργηση των ΣΣΕ στην περίοδο των μνημονίων, το ύψος του μισθού, το ωράριο, οι άδειες, τα επιδόματα, οι αποζημιώσεις και μια σειρά από πράγματα που καθορίζουν την εργασιακή συνθήκη και τις εργασιακές σχέσεις, ορίζονταν και ρυθμίζονταν αποκλειστικά από την πλευρά της εργοδοσίας και άρα αποκλειστικά προς όφελος της.
Σε μία συνθήκη, λοιπόν, που η ακρίβεια σαρώνει τη ζωή μας, σε μια περίοδο που οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης, στα νοίκια, στην ηλεκτρική ενέργεια και τα καύσιμα συνεχώς αυξάνονται, οδηγώντας χιλιάδες κόσμου στα όρια της επιβίωσης. Την ίδια περίοδο, τα κέρδη των εταιρειών του κλάδου αυξάνονται, η κατασκευαστική και μελετητική δραστηριότητα ανεβαίνει.
Ακριβώς σε αυτή τη συγκυρία και μετά την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας από τους εργατοτεχνίτες οικοδόμους και εργατών συναφών επαγγέλματων, είναι επιτακτική η ανάγκη μετατροπής αυτής της συζήτησης και αυτής της διαπραγμάτευσης σε ουσιαστικό σημείο αγώνα, σε μια στιγμή για την οποία ο κλάδος πρέπει και οφείλει να συσπειρωθεί και να παλέψει για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας και ζωής. Μια στιγμή που πρέπει οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να αποτελέσουν ουσιαστικό μοχλό πίεσης για τις καλύτερες συνθήκες ζωής που παλεύουν, για ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον.
Δυστυχώς η φάση αυτή του αγώνα και των διαπραγματεύσεων έχει βρει τον κλάδο, σε πανελλαδικό επίπεδο, και κυρίως τα συνδικαλιστικά του όργανα-με εξαίρεση αυτό της Αθήνας- να μην έχουν βρει ουσιαστικό τρόπο συσπείρωσης και ζύμωσης σχετικά τόσο με το σχέδιο πρότασης όσο και τη διαπραγμάτευση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τα κατά τόπους παραρτήματα του ΣΜΤ δεν έχουν καταφέρει ουσιαστικά να συζητήσουν, να ενημερωθούν και να ζυμωθούν γι αυτήν, πολλώ δε μάλλον να συσπειρωθούν γύρω από αυτήν ως σημαντική στιγμή αγώνα του κλάδου. Είναι σαφές πως η μικρότερη συσπείρωση θα επιφέρει και πιο δυσχερή θέση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εργοδοτικούς φορείς.
Οφείλουμε να επιμείνουμε, όσο ο αγώνας αυτός είναι ακόμα εν εξελίξει, να διεκδικήσουμε και να παλέψουμε μέσα από τα συνδικαλιστικά μας όργανα και στους χώρους δουλειάς μας για μια συλλογική σύμβαση στο ύψος των αναγκών μας και όχι μια-τύποις- συλλογική σύμβαση εργασίας που το μόνο που θα εξυπηρετήσει θα είναι η ταξική ειρήνη τα επόμενα χρόνια κρίσης, ανατιμήσεων και επέλαση του κεφαλαίου στις ζωές μας. Κάτι που επιτυγχάνεται με αγώνα, ουσιαστικό, μαζικό, μαχητικό αγώνα συσπείρωσης του κλάδου και πίεσης των αφεντικών, μια πίεση που δε θα επιτευχθεί μόνο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά κυρίως στους δρόμους του αγώνα και στους χώρους δουλειάς.
*Το σχέδιο Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, όπως διαμορφώθηκε κατά πλειοψηφία σε συνεδρίαση του ΔΣ και εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΣΜΤ (Αθήνα) που πραγματοποιήθηκε στις 23/10/2022 θα το βρείτε στον site του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (https://somt.gr/).
Μαρία Μ.
Δυσήνιος Ίππος 