Είναι συχνό φαινόμενο σε μεγάλες φιέστες που μαζεύουν στη χώρα φιλοξενίας τους πολλούς τουρίστες, σπόνσορες, καθώς και επενδυτές που σπεύδουν σα καλά κοράκια να φάνε ό,τι προφτάσουν από τα έργα υποδομών, να συναντιούνται μεγαλύτερες ή περιορισμένες αντιδράσεις από τους ντόπιους πληθυσμούς που υποχρεούνται συχνά σε εκτοπισμούς ή αναγκάζονται να εργαστούν υπό άθλιες συνθήκες για να καλύψουν τις ανάγκες των έργων. Ακόμα και με τα μέτρα της καπιταλιστικής επενδυτικής αχρειότητας, όμως, η περίπτωση του Κατάρ φαντάζει υπερβολική. Ήδη επίσημες δημοσιογραφικές πηγές σε όλο τον κόσμο αναφέρονται σε περισσότερους από 6.500 νεκρούς εργάτες, οι οποίοι δουλεύουν πενιχρά αμειβόμενοι και «φιλοξενούνται» υπό άθλιες συνθήκες που θυμίζουν φυλακή, την ίδια στιγμή που η FIFA και η διοργάνωση του Μουντιάλ μιλούν ξεδιάντροπα για παραπληροφόρηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Ταυτόχρονα, δηλώσεις του Χαλίντ Σαλμάν, πρεσβευτή του Κατάρ για το Μουντιάλ, που μιλώντας σε ευρωπαϊκό τηλεοπτικό βήμα χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία ως «βλάβη στο μυαλό» και ανήγγειλε πως «όποιος πηγαίνει στο Κατάρ για το τουρνουά θα πρέπει να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες της χώρας», έρχονται κάθε άλλο παρά ως κεραυνός εν αιθρία για να τονίσουν ένα ακόμα ιδεολογικό πρόσημο της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Φυσικά δεν είχαμε καμία αυταπάτη για την υποτιθέμενη προοδευτικότητα των εκπροσώπων της FIFA και των παρατρεχάμενών της, όταν όμως κάτι τέτοιο λέγεται δημόσια από επίσημα χείλη, την ίδια ώρα μάλιστα που η διοργάνωση αποτελεί σκάνδαλο παγκόσμιου βεληνεκούς, θα έλεγε κανείς πως μόνο για λάθος του ομιλητή δεν πρόκειται. Η πλήρης υποταγή της μεγαλύτερης αθλητικής φιέστας στον πλανήτη στις καπιταλιστικές και θρησκευτικές απαιτήσεις των νταβατζίδων-διοργανωτών του, συνοδευόμενη από την απαξιωτική αδιαφορία τόσο των ίδιων όσο και της FIFA για τις αποδεδειγμένες κατηγορίες περί χρηματισμού και εργατικής εκμετάλλευσης, είναι ένα αρκετά ξεκάθαρο μήνυμα προς οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης τολμά να καταδεικνύει το προφανές: Όταν μιλούν τα φράγκα, η ηθική και τα ταξικά και κοινωνικά συμφέροντα καλό θα είναι να παραμερίζουν και να σιωπούν.
Όσο εξόφθαλμο και αν είναι το έγκλημα του φετινού Μουντιάλ, γνωρίζουμε καλά πως δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που μια μεγάλη επιχειρηματική επένδυση –μεταμφιεσμένη ως λαϊκή γιορτή θεαμάτων δίχως άρτο– κοστίζει μυριάδες ζωές φτωχοδιαβόλων, απαλλοτριώσεις γης, υφαρπαγή εθνικού πλούτου ή απλά ευκαιρία για ενίσχυση της καταστολής. Ως χώρα που έχει φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα χρήματα που φαγώθηκαν για τα έργα, τις εκατοντάδες κάμερες που εγκαταστάθηκαν για να παρακολουθούν κάθε κίνηση στον αστικό ιστό, τα επικοινωνιακά αστυνομικά σόου με το ζέπελιν στους ουρανούς της πρωτεύουσας ή τη χρήση των αγώνων για την αφύπνιση των εθνικιστικών αντανακλαστικών που θα ήταν απαραίτητα ώστε μεγάλη κοινωνική μερίδα να παραβλέψει τα επερχόμενα οικονομικά σκάνδαλα. Όπως και να ‘χει, η ιστορική μνήμη και η ταξική συνείδησή μας δεν είναι εξαγοράσιμες – ούτε τα στραβά μάτια κάνουμε ούτε ξεχνάμε. Όπως πάντα, έτσι και τώρα αναγνωρίζουμε τη θέση μας ανάμεσα στους πεινασμένους, τους καταπιεσμένους, τους από τα κάτω αυτού του κόσμου. Και αν στην παρούσα περίπτωση έχουμε ένα καθήκον, αυτό είναι να διακρίνουμε και να πολεμήσουμε την αδικία που συντελείται εις βάρος των λαών για να γεμίσουν οι τσέπες των κλεπτοκρατών. Και αν κανείς αγαπά πραγματικά το ποδόσφαιρο και το αντιμετωπίζει σαν ένα άθλημα, μια ευκαιρία και μια έκφραση των από τα κάτω, έχει ελάχιστο καθήκον να σταθεί ξεκάθαρα απέναντι στο Μουντιάλ του Κατάρ, στους μαφιόζους της FIFA και σε όσους πατούν πάνω σε πτώματα εργατών για να οικοδομήσουν τα κερδοφόρα τερατουργήματά τους.
Ρωμανός Γ.
Δυσήνιος Ίππος 