Στο τέλος Ιουλίου έγινε γνωστό ότι αρχίζει η διέλευση των φορτηγών που μεταφέρουν εξοπλισμό και τμήματα των ανεμογεννητριών, τα οποία προορίζονται για την περιοχή του Τυμπάνου Αργιθέας. Μια περιοχή που έχει μετατραπεί εδώ και πάνω από ένα χρόνο (από τότε ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής του αιολικού εργοστασίου) σε πραγματικό εργοτάξιο. Συγκεκριμένα, λίγο πιο πάνω από το διάσελο του Προφήτη Ηλία, στη θέση Αέρας – Αφεντικό πρόκειται να τοποθετηθούν 8 ανεμογεννήτριες. Για πάνω από ένα μήνα προβλέπεται κλείσιμο συγκεκριμένων δρόμων και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις έτσι ώστε τα φορτηγά να κυκλοφορούν ανεμπόδιστα.
Οι εργασίες κατασκευής του υποσταθμού στη συγκεκριμένη περιοχή έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί ενώ αρκετά προχωρημένες είναι και οι εργασίες που αφορούν τις βάσεις των ανεμογεννητριών. Η μεταφορά τμημάτων των ανεμογεννητριών ουσιαστικά αποτελεί μια από τις τελευταίες διαδικασίες, όσον αφορά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου έργου. Εν μέσω αυτών των καθοριστικών εξελίξεων, πραγματοποιήθηκε άμεσα κινητοποίηση στο σημείο όπου δρομολογείται η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Για ακόμα μια φορά τις εγκαταστάσεις φυλούσαν όλων των ειδών αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες είχαν στήσει φραγμό στον υποσταθμό και στα σημεία οπού θα τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες. Αφού ο κόσμος προσέγγισε αρχικά το φραγμό, στη συνέχεια κινήθηκε από ένα μονοπάτι στο βουνό με αποτέλεσμα να πλησιάσει αρκετά το σημείο που βρισκόταν ο γερανός για την εγκατάσταση της ανεμογεννήτριας. Εκεί η αστυνομία αποφάσισε να επιτεθεί στον κόσμο που βρισκόταν στο βουνό, πετώντας κρότου λάμψεις και χημικά και πραγματοποιώντας 3 προσαγωγές. Ταυτόχρονα η αστυνομία προσήγαγε άλλα 3 άτομα τα οποία προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το σημείο της συγκέντρωσης. Τελικά, η αστυνομία προχώρησε σε 2 συλλήψεις με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και η δίκη έχει οριστεί στις 22 Νοεμβρίου στα δικαστήρια της Καρδίτσας.
Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό ότι μαζί με τη δημιουργία του εργοταξίου στην περιοχή και το προχώρημα των εργασιών θα υπήρχε και η κατάλληλη κατασταλτική οχύρωση. Η περιοχή για καιρό είχε μετατραπεί σε μια αστυνομοκρατούμενη ζώνη, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε μόνιμη φύλαξη των εγκαταστάσεων τόσο από security, όσο και από την αστυνομία. Με έλεγχο των αυτοκινήτων που περνούσαν και καταγραφή των στοιχείων όσων βρισκόντουσαν στο βουνό. Άλλωστε, εδώ και 3 χρόνια υπάρχει μόνιμη παρουσία security στο βουνό στα σημεία που έχουν τοποθετηθεί ανεμοϊστοί, ενώ πολλές φορές κόσμος έχει τραμπουκιστεί ή του έχουν ζητηθεί στοιχεία.
Για να μπορέσουν να επιβληθούν οι εγκληματικοί σχεδιασμοί κράτους και κεφαλαίου -ιδιαίτερα όταν αδυνατούν να αποσπάσουν την ελάχιστη κοινωνική συναίνεση- είναι απαραίτητο να τσακιστεί οποιαδήποτε μορφή αντίστασης και αγώνα στέκεται απέναντι τους. Για αυτό από την πρώτη στιγμή που άρχισε να αναπτύσσεται το πολύμορφο και δυναμικό κίνημα ενάντια στην εγκατάσταση αιολικών εργοστασίων στην περιοχή των Αγράφων, βρέθηκε αντιμέτωπο με την καταστολή και τις διώξεις.
Οι μαζικές-μαχητικές κινητοποιήσεις στο Δημαρχείο Καρδίτσας, τον Αύγουστο του 2019, που είχαν ως στόχο να αποτρέψουν το ξεπούλημα δημοτικών δασικών τεμαχίων μέσα από τα οποία θα περνούσε η γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος για τις ανεμογεννήτριες, βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις δυνάμεις των ΜΑΤ, με ξύλο και χημικά. Μάλιστα για την 2η κινητοποίηση ασκήθηκαν και διώξεις σε 4 αγωνιστές έπειτα από την υποτιθέμενη αναγνώρισή τους από την ασφάλεια. Η δίκη έχει οριστεί στις 4 Οκτωβρίου στα δικαστήρια της Καρδίτσας. Οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις αποτέλεσαν έναν πρώτο σταθμό συσπείρωσης του κόσμου και ανάδειξης του ζητήματος των Αγράφων σε πανελλαδικό επίπεδο. Ανέδειξαν τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει το κίνημα όταν είναι αποφασισμένο και συσπειρώνει ένα αρκετά πλατύ κομμάτι κόσμου. Αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη ότι μέχρι και σήμερα, τρία χρόνια μετά, η δημοπρασία δεν έχει ολοκληρωθεί ενώ και οι αντίστοιχες εργασίες για την εγκατάσταση αιολικού εργοστασίου στη Νιάλα δεν έχουν ξεκινήσει.
Πέρυσι τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε ακόμα μια μαζική κινητοποίηση στον Τύμπανο που βρέθηκε αντιμέτωπη με τις δυνάμεις καταστολής. Λίγο καιρό αφότου είχαν ξεκινήσει οι εργασίες και αφού οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, εκμεταλλευόμενες το lockdown και τα μέτρα περιορισμού που ήταν σε ισχύ, κάναν χρυσές δουλειές, γεμίζοντας τις τσέπες τους και καταστρέφοντας τη φύση, πλήθος κόσμου βρέθηκε στο βουνό να υπερασπιστεί τα Άγραφα. Έπειτα από την κινητοποίηση όπου ο κόσμος είχε συγκρουστεί με τα ΜΑΤ στο φραγμό της αστυνομίας, η ασφάλεια της Καρδίτσας άσκησε δίωξη σε 17 αγωνιστές-τριες, με κατασκευασμένο κατηγορητήριο, πάλι έπειτα από την υποτιθέμενη αναγνώρισή τους.
Η καταστολή όσων αμφισβητούν, αντιστέκονται και υψώνουν το ανάστημα τους είναι δομικό στοιχείο της «ανάπτυξης», «πράσινης» ή όχι, που ευαγγελίζονται το κράτος και οι επενδυτές. Επιβάλλεται βίαια, ακριβώς γιατί αυτή η ανάπτυξη είναι καταστροφική τόσο για τη φύση όσο και για την κοινωνία και στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και έπειτα από την επιχείρηση εξαγοράς κατοίκων και συνειδήσεων που προηγήθηκε, τώρα ακολουθεί η επιχείρηση καταστολής, εκφοβισμού και φίμωσης όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται.
Απέναντι στις διώξεις και την καταστολή, απέναντι στο προχώρημα των σχεδιασμών του κράτους και του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε οπισθοχώρηση ούτε αναμονή και περιορισμός σε ένα ατέρμονο κυνήγι θεσμικών και νομικών αποφάσεων. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να μαζικοποιήσουμε τον αγώνα στην κατεύθυνση της σύγκρουσης, να συσπειρώσουμε εκείνο τον κόσμο που αντιλαμβάνεται τις καταστροφικές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης πάνω στη ζωή του και τη φύση. Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι ο περιορισμός του αγώνα στενά σε ένα πλαίσιο αναμονής «θεσμικών αποφάσεων», παροπλίζει τις κοινωνικές αντιστάσεις και τις απονευρώνει. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς -είτε αυτοί έχουν να κάνουν με τη δικαιοσύνη, είτε με την τοπική αυτοδιοίκηση- οδηγούν τον αγώνα σε ένα μονοπάτι ενσωμάτωσης και διαπραγμάτευσης, το οποίο σύντομα θα βγει αδιέξοδο. Με δηλώσεις νομιμοφροσύνης κανένας αγώνας ποτέ δεν βγήκε νικηφόρος. Με το να περιορίζεις τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιείς για να αγωνιστείς σε ένα ατέρμονο νομικό αγώνα απέναντι στο κράτος και τους επενδυτές καταδικάζεις τα Αγραφιώτικα βουνά στη λεηλασία.
Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό στις κοινωνίες ότι η «πράσινη ανάπτυξη» δεν σημαίνει παρά αμύθητα κέρδη για το κεφάλαιο, φτώχεια και ακρίβεια για τις ίδιες και καταστροφή για τη φύση. Κάθε αφήγημα που έχει χρησιμοποιηθεί για να πλασαριστεί η «πράσινη» ανάπτυξη ως ευεργετική για το κοινωνικό σύνολο καταρρέει εκκωφαντικά. Τα «ανταποδοτικά» οφέλη έχουν πάει περίπατο, οι θέσεις εργασίας ακόμα ανοίγουν, η κρατική διαχείριση της πανδημίας αλλά και των πλημμυρών που έπληξαν την περιοχή ανέδειξε την παρασιτική φύση του κράτους αλλά και το ότι για τις εταιρίες η καταστροφή που προκλήθηκε δεν είναι παρά ευκαιρία για μεγάλη μπίζνα. Το «ανθρωπιστικό» προσωπείο παραγόντων και εταιριών καταρρέει, μαζί με τους μύθους περί πτώσης της τιμής του ρεύματος. Με βάση το θεσμικό πλαίσιο που έχει κατασκευαστεί από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ στο όνομα της «πράσινης μετάβασης» και της ενεργειακής και περιβαλλοντικής κρίσης η τελική τιμή του ρεύματος τζογάρεται και διαμορφώνεται στα χρηματιστήρια (χρηματιστήριο ρύπων, χρηματιστήριο φυσικού αερίου, ελληνικό χρηματιστήριο ενέργειας). Η απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ έχουν εκτινάξει τις τιμές του ρεύματος στα ύψη. Οι πλημμύρες σε περιοχές που κυριολεκτικά έχουν ισοπεδωθεί από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα σχετικά με τις καταστροφικές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι πυρκαγιές σε περιοχές «φιλέτα» που στη συνέχεια αξιοποιούνται από διαφορετικές μερίδες του κεφαλαίου και η αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού αποτελούν πλέον πείρα όλης της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή που καίγονται ολόκληρες περιοχές και οικισμοί, αντί να ενισχύονται οι πυροσβεστικές δυνάμεις, ενισχύεται η αστυνομία. Την ίδια στιγμή που σε περιοχές που υπάρχει πυρκαγιά δεν υπάρχει στοιχειώδης δύναμη πυρόσβεσης, σε κινητοποιήσεις κατοίκων στο βουνό στέλνονται εκατοντάδες άνδρες της αστυνομίας, καταδεικνύοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο τις προτεραιότητες του συστήματος.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν τις υλικές συνθήκες μέσα από τις οποίες η καπιταλιστική ανάπτυξη, με όποια μορφή και αν παίρνει αυτή, «πράσινη» ή όχι, καταστρέφει τη ζωή και τη φύση και δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες στην επιβίωση των ανθρώπων. Η ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας και οι ανάγκες της δεν μετράνε μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου. Κι αυτό, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες συστημικής κρίσης, μετατρέπει σε πραγματική κόλαση τις ζωές μας.
Μέσα σε συνθήκες λυσσαλέας επίθεσης του συστήματος και ακραίας φτωχοποίησης, οφείλουμε να πιστέψουμε στον αγώνα. Να αγωνιστούμε μέχρι οι ζωές μας και η φύση να σταματήσουν αποτελούν ένα χρηματιστηριακό δείκτη. Να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες και τις ανάγκες της πλειοψηφίας του κόσμου και να καταφέρουμε να βρεθούμε μαζί του στους δρόμους του αγώνα μπλοκάροντας τους σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε ενάντια στις διώξεις και την καταστολή. Ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή των Αγράφων. Ενάντια στην φτώχεια, την ακρίβεια, τον ενεργειακό παροξυσμό, την ιδιωτικοποίηση του ρεύματος και του νερού. Να υπερασπιστούμε τη φύση και τις κοινωνικές ανάγκες ενάντια στα κέρδη του κεφαλαίου. Ο δρόμος μένει ανοιχτός όσο τον βαδίζουμε…
Θωμάς Μ.
Δυσήνιος Ίππος 