αυτό το σπίτι που γεννήθηκα θέλουν να γκρεμιστεί
κι εκεί που γεννήθηκαν οι ιδέες το σπίτι ν’ απανθρακωθεί
πεινάω
πεινάω μα πασχίζετε να φύγω νηστική
στο σάπιο μου αίμα να ρέει υποταγή
να λιμοκτονήσω, να αφανιστώ, στον δρόμο να μη ξαναπατήσω
να πεθάνω εγώ μαντρωμένος στο κρατικό κλουβί
κι όσο η ζωή μας γίνεται κόλαση
από τις κρατικές αμυχές
και μας παίρνετε τα σπίτια, τις σκέψεις και τις ζωές
όσο κι αν μας διαμελίζετε
Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε
κόψτε μας πόδια χέρια κοιλιές
θα δαγκώσουμε τα μάγουλα, θα βγάλουμε κραυγές
δεν είναι και κάτι να πονέσεις
για να αλλάξεις τη ζωή
για το σπίτι που γεννήθηκα
το σπίτι των ιδεών
που θέλουν να γκρεμιστεί.
Στις 16 Αυγούστου, πρωινές ώρες, πραγματοποιήθηκε η εκκένωση της Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, με δυνάμεις των ΟΠΚΕ και μηχανές της ΔΙΑΣ να έχουν αποκλείσει το συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου και με παρουσία εισαγγελέα, να κόβουν τα λουκέτα και να εισβάλλουν μέσα στο κτίριο. Η επιχείρηση συνοδευόταν από απειλές για προσαγωγές του αλληλέγγυου κόσμου που είχε συγκεντρωθεί. Τα σχέδια της εκκένωσης είχαν γίνει ήδη γνωστά από τις 22 Ιουλίου, μέσω τοιχοκολλημένου κρατικού εγγράφου, παρόλα αυτά υλοποιήθηκαν μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, κατά την πάγια τακτική τους, επιχειρώντας να αιφνιδιάσουν το κίνημα πόλης και τα αντανακλαστικά του, και αναίμακτα να τελειώνουν μια και καλή με αυτό το “αγκάθι” στην Αλεξανδρούπολη. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να ξεμπερδεύουν τόσο εύκολα με έναν από τους ενεργούς πυρήνες ταξικού ανταγωνισμού στην πόλη, όσο και να χτίζουν ένα ιδιότυπο καθεστώς αστυνομοκρατίας , όσο και να προσπαθούν να εκκενώσουν τις δομές του αγώνα στην πόλη, με απειλές, επικοινωνιακά τεχνάσματα και κατασταλτικές επιχειρήσεις. Δεν μπορούν να κάμψουν το φρόνημα όσων αγωνίζονται, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την παρακαταθήκη αγώνα που γεννήθηκε και θα συνεχίσει να γεννιέται, δεν μπορούν να κατευνάσουν την κοινωνική οργή που θα ξεσπάσει. Για τον κόσμο του αγώνα είναι δέσμευση πως το νεκροτομείο θα μείνει κατάληψη, πως οι κοινωνικές αντιστάσεις θα συνεχίζουν να ανθίζουν και να ενοχλούν.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εκκένωσης
Η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στεγάζεται στο συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου, έναν χώρο που παρέμενε παραμελημένος για χρόνια, πέρα από τις δικές μας προσπάθειες να διατηρηθεί ανοιχτός και βιώσιμος για την τοπική κοινωνία και την γειτονιά. Η παραχώρησή του στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης τον Δεκέμβρη 2018 σηματοδότησε και την έναρξη της συζήτησης για την αξιοποίησή του και τη ροή κρατικού χρήματος πάνω στην οποία θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί το αλισβερίσι των τοπικών αρχόντων και αφεντικών. Έτσι, από το 2021, για να περιφραχθεί το συγκρότημα με σιδεριές και λαμαρίνες και για να ανατεθεί η φύλαξή του σε εταιρεία σεκιούριτι, δηλαδή για να ερημοποιηθεί και να αποκοπεί ένας από τους λίγους δημόσιους χώρους από την γειτονιά, κατασπαταλήθηκαν χιλιάδες ευρώ. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία η τακτική του κράτους να υποβαθμίζει και να παραμελεί συστηματικά καθετί δημόσιο και δωρεάν για την κοινωνία, με σκοπό η έλευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των μεγαλοκαρχαριών να φανεί ως “σωτήρια” και να ξεπουληθεί άρον άρον το “φιλέτο” στο όνομα της “ανάπτυξης” και της δήθεν ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνικής βάσης. Ένα σαθρό αφήγημα που επιχειρεί να κουκουλώσει την μπίζνα που έχουν στήσει κράτος και κεφάλαιο για την καταλήστευση δημόσιων αγαθών, την υφαρπαγή δημόσιων χώρων, τη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση κάθε πτυχής των ζωών μας, με σκοπό γη και ύδωρ να διαμοιραστούν στα καπιταλιστικά αρπακτικά. Στο πλαίσιο αυτής της “αξιοποίησης”, το σκηνικό στο συγκρότημα άλλαξε άρδην. Σεκιουριτάδες εκδιώκουν και φακελώνουν (με εντολή της Ασφάλειας) τον κόσμο που κινείται σε αυτό ενώ πρόκειται να τοποθετηθούν κάμερες, εντείνοντας τον γενικευμένο έλεγχο και την επιβολή της επιτήρησης της κοινωνικής ζωής. Έτσι, μαζί με την απομάκρυνση των ανθρώπων της γειτονιάς, των συλλόγων που δραστηριοποιούνταν σε αυτό, του άστεγου που για χρόνια το δωμάτιο που είχε καταλάβει για να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες του ήταν το πραγματικό του σπίτι, έρχεται και η εκδίωξη των ανθρώπων που τα τελευταία 6 χρόνια έδιναν ζωή και μια ανάσα ελευθεριακή στο συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου και την πόλη της Αλεξανδρούπολης, της Κατάληψης του Παλιού Νεκροτομείου. Στις 22 Ιούλη, ανακοινώνεται η απειλή για την εκκένωσή μας, η οποία παίρνει σάρκα και οστά τον επόμενο μήνα, με τον αγώνα υπεράσπισης να συνεχίζεται με πείσμα και αποφασιστικότητα ακόμα και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Η εκκένωση της Κατάληψης δεν είναι τυχαία, καθώς η ύπαρξή της δεν αποτελεί αμιγώς πρακτικό εμπόδιο για την “αξιοποίηση” του συγκροτήματος του παλιού νοσοκομείου. Αντίθετα, έρχεται σε μια προεκλογική περίοδο, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να συσπειρώσει το ακροδεξιό, συντηρητικό ακροατήριό της γύρω από την όξυνση της καταστολής των δομών και του κόσμου του αγώνα, και να ανασυγκροτήσει τον εθνικό κορμό, για την υλοποίηση της εξωτερικής πολεμοχαρούς και αντιμεταναστευτικής πολιτικής της. Η εκκένωση είναι η κλιμάκωση της καταστολής του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στους χώρους αμφισβήτησης, οργάνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων και ταξικής αντεπίθεσης, που τόσο ενοχλούν την εξουσία, ακόμα περισσότερο σε μια πόλη σαν την Αλεξανδρούπολη. Δεν αποτελεί κάποιο επτασφράγιστο μυστικό ο ρόλος που διαδραματίζει η Αλεξανδρούπολη ως γεωστρατηγικός κόμβος, προπύργιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ως προθάλαμος στρατιωτικών επιχειρήσεων και ενεργειακό πέρασμα. Για αυτό μας διαβεβαιώνουν διαρκώς ο τέως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, αλλά και ο διάδοχός του, Τ. Τσούνης, αλλά και η σταθερή και αυξανόμενη εμπλοκή του ελληνικού κράτους σε εμπόλεμες εστίες και σε πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς, με πιο χαρακτηριστικό τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όπως είναι γνωστό, στην πόλη θα δημιουργηθεί βάση του ΝΑΤΟ, ενώ το λιμάνι της, το οποίο πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί, χρησιμοποιείται για την πρόσδεση τεράστιων αμερικανικών και νατοϊκών μεταγωγικών, μεταφορά ανθρώπινου δυναμικού και στρατιωτικού εξοπλισμού προς την ανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα, παίζοντας και αυτό, όπως και το σιδηροδρομικό δίκτυο, κομβικό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία. Από τη δική μας πλευρά, με όχημα την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη και μέσα από πλατιά αντιπολεμικά μέτωπα και σχηματισμούς με άλλες πόλεις, τρέξαμε και τρέχουμε τη δόμηση αντιπολεμικών εστιών εναντίωσης στη μετατροπή του Ελλαδικού χώρου σε μια απέραντη νατοϊκή βάση και της πόλης της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη, ορμητήριο και στόχο πολεμικών επιχειρήσεων που σφαγιάζουν λαούς, σπέρνουν τον θάνατο και την οδύνη. Οι μαζικές αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες του τελευταίου διαστήματος, δεν θα μπορούσαν παρά να ενοχλούν, ανατρέποντας τα σχέδια του κράτους, που επιχειρεί να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση για την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε προκεχωρημένο φρούριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και να αποσιωπήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στην πολεμοχαρή θανατοπολιτική του. Η κοινή λογική, λοιπόν, αναδεικνύει πως η εκκένωση της Κατάληψης αποτελεί τμήμα της απαραίτητης “εκκαθάρισης” που πρέπει να γίνει, ώστε να καμφθούν τα αντιπολεμικά μέτωπα που ξεπηδούν.
Η σπίθα του αγώνα στην Αλεξανδρούπολη θα συνεχίσει να σιγοκαίει…
Η κατάληψη παλιού νεκροτομείου μετρά έξι χρόνια ζωής, έξι χρόνια στις επάλξεις του ταξικού ανταγωνισμού στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, αποτελώντας μια αφετηρία αγώνα, ένα σημείο αναφοράς για το κίνημα πόλης, ένα πεδίο συνάντησης και συλλογικοποίησης για την τοπική κοινωνία. Αυτά τα χρόνια ζωής παράγουμε και συμμετέχουμε, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, με τις μικρές μας δυνάμεις, σε κάθε απελευθερωτικό εγχείρημα, σε κάθε πεδίο ταξικής σύγκρουσης, ενάντια στον πόλεμο, την πατριαρχία, τη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, στο πλάι και σε κοινό βηματισμό με τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους αγώνες τους, που δείχνουν τον δρόμο. Ταυτόχρονα, ο χώρος έχει φιλοξενήσει μέσα σε αυτά τα χρόνια δεκάδες πολιτικές εκδηλώσεις, πολιτικές συζητήσεις και διαδικασίες, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκτός των πλαισίων της εμπορευματοποιημένης διασκέδασης, με γνώμονα τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, προτάσσοντας έναν ελευθεριακό τρόπο σκέψης και δράσης.
Οι καταλήψεις, οι δομές και ο κόσμος του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, η οποία οξύνεται διαρκώς, σε μια περίοδο όπου η πολιτική αποσταθεροποίηση, η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών και ο κοινωνικός αναβρασμός που μαίνεται, προμηνύει πολυεπίπεδη ρήξη στην καπιταλιστική ομαλότητα, στο φόντο της οποίας οχυρώνονται και προετοιμάζονται τα κράτη και τα αφεντικά. Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση στους ανθρώπους της τάξης και στις διεκδικήσεις μας, δεν πρόκειται να μείνουμε άπραγοι. Ενημερώνουμε τους πραιτωριανούς του κράτους, πως όσο και να επιχειρούν να καταστείλουν, να μας τρομοκρατήσουν, να πνίξουν τις φωνές μας, για κάθε κατάληψη που εκκενώνεται θα ανοίγει μια άλλη, για κάθε απεργία που τερματίζεται θα ξεκινάει μια άλλη, για κάθε αγώνα που δίνουμε, πάντα θα υπάρχει ο επόμενος, ακούραστα, ακλόνητα, μέχρι να τσακίσουμε το σάπιο σύστημα, μέχρι το γκρέμισμα του κράτους, του καπιταλισμού και της πατριαρχίας.
Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου
Δυσήνιος Ίππος 